Group Blog |
ก๋วยเตี๋ยวชามต่อไป ตัวที่สองเป็นมิเนเจอร์เหมือนกัน เพศผู้ ชื่อเกี้ยมอี๋ เกี้ยมอี๋มาหลังจากบะหมี่ไม่นาน ตอนนั้นยังอยู่อพาร์ทเม้นท์ บ้านของเด็กๆจะเป็นบ้านผ้า วางไว้ในห้องน้ำ แต่เค้าก็จะนอนบนเตียงตลอด เกี้ยมอี๋และบะหมี่ เห่าแข่งกันจนวันหนึ่งเราต้องย้ายออกจากห้องนี้ เพราะทิ้งเค้าไว้ในห้อง พอกลับมา คนดูแลอพาร์ทเม้นท์เอาลูกเราไปขังไว้ข้างนอก โดยไขประตูห้องเข้ามาเองเลย เราโกรธมาก ย้ายออกทันที โชคดีที่หาบ้านเช่าได้เร็ว มีที่กว้างให้ลูกได้วิ่งเล่น บ้านสองชั้น ชั้นบนเรานอน ชั้นล่างลูกอยู่ แต่ส่วนใหญ่เราก็จะอยู่แต่ข้างล่าง จะขึ้นข้างบนเพื่อนอนเท่านั้น ตอนนั้นคนใกล้ตัวร้องเพลงกลางคืน กว่าจะนอนก็เกือบเช้า เกี้ยมอี๋ก็จะเห่า จนเค้าตีบ่อยมาก เราพูดก็ทะเลาะกัน ทั้งๆที่เค้าบอกว่าเค้ารักหมา และเป็นคนหาหมามาให้เราเลี้ยง แต่เค้าก็ตีจนเราสงสารลูก ต้องเอาไปฝากไว้บ้านน้องที่รู้จักกัน เราไปหาเค้าครั้งนึง ทำใจไม่ได้ ร้องไห้จนคิดว่าไม่ไปดีกว่า ประมาณปีนึงที่เราทิ้งเค้าไว้ที่นั่น เรากลับไปเยี่ยมเค้า พอเค้าเห็นเราจอดรถเท่านั้น รีบวิ่งมาขึ้นรถแล้วไม่ยอมลงอีกเลย เราดูตามตัวลูก เห็บมากมายเต็มตัว น้ำตาไหลทันที บอกที่บ้านนั้นว่า จะเอาเค้าไปอาบน้ำกำจัดเห็บก่อนนะคะ แต่เราก็ไม่เอาเค้ากลับไปอีกเลย กลับมาอยู่บ้าน เราสังเกตุว่าเค้าชอบเลียจุ๊ดจู๋ แล้วของเค้าจะแข็งตลอด สีคล้ำด้วย เราพาไปหาหมอ หมอให้ยาแก้อักเสบมา ดีขึ้น แต่ก็ยังมีเลียอยู่ ช่วงหลังจากเกี้ยมอี๋ คนใกล้ตัวไปซื้อดัชชุนมาอีกตัว ชื่อเกี๊ยว เค้าสองคนจะกัดกันบ่อย วันนึงเรากลับบ้านมา พอได้ยินเสียงเปิดประตูบ้าน ลูกๆดีใจกันใหญ่ เกี้ยมอี๋กับเกี๊ยวเกิดกระทบกระทั่งกันจนกัดกัน เราพยายามห้ามเกี๊ยว เพราะเกี๊ยวกัดทีนึงจะรุนแรง กว่าจะแยกกันได้ เกี้ยมอี๋ก็สะบักสะบอม เราต้องพาไปเย็บ เลยให้หมอตรวจจุ๊ดจู๋เค้าด้วย ผลx-ray เค้าเป็นนิ่วในทางเดินปัสสาวะ ต้องผ่าตัด พอแผลที่ถูกกัดหายดี ได้คิวผ่าตัด หมอให้ดูก้อนหินก้อนนึง โตเท่ากำปั้น นี่คือสาเหตุที่ทำให้เค้าฉี่กระปริบกระปรอย และเลียตลอดเวลา หลังจากผ่าตัดหนึ่งปี วันนึงเรากลับจากทำงาน เจอเค้านอนนิ่งอยู่ใต้เตียงที่เค้าชอบนอน เรารีบพาเค้าไปหาหมอ หมอบอกว่าเค้าไตวายเฉียบพลัน หลังจากนั้นเพียงแค่ห้าวัน เกี้ยมอี๋ก็จากไปในอ้อมกอดของเรา ช่วงเวลาที่เค้าป่วย เราเฝ้าเค้าตลอด ไปนั่งเฝ้าที่รพ ไปเยี่ยมทุกเวลาที่คุณหมออนุญาติ เค้าป่วยวันจันทร์ เข้าadmit วันอังคาร วันพฤหัสเราถามหมอว่า เค้าจะรอดมั้ย หมอบอกไม่รอด แค่อยู่ได้นานแ่ค่ไหนเท่านั้น เราเลยขอพาเค้ากลับบ้าน ถ้าเค้าจะตาย เราไม่อยากให้เค้าตายอย่างเดียวดาย อยากให้เค้าเห็นหน้าเราจนวินาทีสุดท้าย คืนนั้นเราเอาเค้านอนบนเตียงด้วยกัน เช็ดอึ เช็ดฉี่ เช็ดอาเจียร สวดมนต์ให้เค้าฟัง บอกเค้าว่าถ้าหนูไม่ไหวก็ไปเถอะลูก แม่ไม่รั้งหนูไว้หรอก ถึงแม้แม่อยากให้หนูอยู่กับแม่อีกนานๆ แต่ถ้าหนูทรมาน แม่ปล่อยให้หนูไปดีกว่า วันรุ่งขึ้นเราลางาน เป็นวันศุกร์ที่6 พย 2552 เราอยู่กับเค้าป้อนข้าวเค้า เค้าทานได้ดีจนเราคิดเลยว่า คงเป็นครั้งสุดท้ายของเค้าแล้ว ประมาณบ่ายสองกว่าๆ เกี้ยมอี๋จากไปในอ้อมกอดที่รักเค้า และเค้าได้เห็นหน้าแม่ที่เค้ารักจนวินาทีสุดท้าย การจากลาช่างโหดร้ายเหลือเกิน เราร้องไห้แทบขาดใจ เค้าเป็นตัวแรกที่เราสูญเสีย เราเช็ดตัวให้เค้า ทาแป้งหอมๆ คืนนั้นเราให้เค้านอนอยู่ในเบาะข้างที่นอน ยังทำใจไม่ได้ที่จะเอาเค้าไป เช้ามา เราพาเค้ามาอยู่ที่สนามหญ้าบริษัท ฝังเค้าด้วยมือตัวเอง บอกเค้าเป็นครั้งสุดท้ายว่า หนูอยู่ตรงนี้นะลูก ถ้าหนูไปเกิดใหม่ หนูกลับมาอยู่ใกล้ๆแม่นะ แม่รักหนูเสมอ.... ทุกครั้งที่เราสวดมนต์ เราแผ่บุญกุศลให้เกี้ยมอี๋และพี่น้องคนอื่นๆที่จากไป และในหัวใจ ไม่เคยลืมเลือนลูกเลย....
การมาและการจากไป เป็นธรรมดา อย่าเศร้าไปเลย....ใช้เวลาที่อยู่ด้วยกันด้วยความดีงามที่มอบให้กันดีกว่า...
นึกถึงวันดี ๆ มิตรภาพดี ๆ ที่มีให้กันนะ...เขาก็ยังอยู่กับเราเสมอ  *~*~*~*..แวะมาทักทายจ๊ะ..ขอให้มีความสุข สดใส..หัวใจเบิกบาน..*~*~*~*  ..HappY BrightDaY.. โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~*
 วันที่: 14 กันยายน 2553 เวลา:18:41:23 น. |
prettyninja
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตร่วมกับลูกๆ13ตัว มีความสุขกับการได้เก็บอึ๊ เช็ดฉี่ ถูบ้านเช้า เย็นด้วยตัวเอง ถึงแม้บางครั้งจะแอบคิดเล็กๆว่า เอ๊ ตกลงเจ้าหมาน้อยพวกนี้มันมีบุญมากกว่าเราใช่มั้ย ที่มีคนปรนนิบัติพัดวี หาข้าวหาน้ำ พาไปหาหมอ ทำความสะอาดบ้านให้ งั้นชาติหน้าแม่ขอเกิดเป็นหมามั่งเนอะ อิอิ Link |
||||||||||||
เราเอง ก็เลี้ยงน้องหมามาตลอด
ปวดใจทุกครั้ง...เมื่อมีการจากลา