|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
โลกในแง่ร้าย
เมื่อวันก่อนจัดการแยกต้นมะเขือเทศที่เพาะไว้ ปรากฏว่าได้ต้นกล้าจำนวนมากกว่าที่คาดไว้เยอะแยะเลย ทั้งที่มันมาจากมะเขือเทศที่ลืมทิ้งไว้ในตู้เย็นแค่สามสี่ลูกเท่านั้นเอง ไม่ได้ไปซื้อหาเมล็ดพันธ์มาจากไหน ส่วนต้นพริกยังเบียดเสียดอยู่ในกระถางที่เพาะชำ ด้วยความที่ฉันนำพริกแห้งที่แม่นำไปแช่น้ำเพื่อตำเป็นพริกแกง แล้วใช้ไว้หมด นำใส่ถุงพลาสติกใส่ไว้ในตู้เย็นมาเพาะ แม่ซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการปลูกพืชได้บอกว่า มันคงไม่งอก เพราะส่วนมากพริกแห้งที่ซื้อมาจากตลาดนั้น จะผ่านกรรมวิธีการอบแห้งด้วยความร้อนสูง ทำให้เพาะไม่ขึ้น ฉันก็เลยใส่มันไว้ในกระถางเล็กๆ แบบไม่ได้ใส่ใจ
จนกระทั่งหลายวันต่อมา ฉันหากระถางที่มีพริกแห้งของตัวเองไม่เจอ ถึงได้รู้ว่า กระถางใบนั้นยังวางอยู่ที่เดิม แต่เมล็ดพริกแห้งนั้นได้กลายเป็นต้นพริกเล็กๆ ไปหมดแล้ว และฉันก็ดันไม่ได้เตรียมพื้นที่ไว้สำหรับต้นพริกพวกนี้ซะด้วยสิ คงต้องนำไปลงดินที่สวน ซึ่งต้องรออีกหลายวัน เพราะช่วงนี้พ่อกับแม่ฉันติดงานต่อเติมบ้าน
เพราะมองโลกในแง่ร้ายๆ ไว้ก่อน ไม่คาดหวังกับสิ่งที่ตัวเองลงมือทำลงไป ผลลัพธ์ที่ได้จึงทำให้ฉันดีใจมากกว่าที่ควรจะเป็นเสมอ มันทำให้ฉันมีปริมาณความสุขมากกว่าคนอื่นหรือเปล่า ฉันไม่รู้ ฉันรู้แค่ว่า...มันทำให้ฉันยิ้มได้อย่างไม่รู้เบื่อ
แต่วันนี้ฉันเกือบจะทำไฟไหม้บ้านกับเขาซะแล้ว!
จากซานติกา มาที่เสือป่า ลุกลามมาที่อู่รถเมล์ จนถึงโรงงาน ไฟไหม้กลายเป็นเรื่องฮอตของปี ทั้งที่ก้าวเข้าสู่ปีวัวมาได้แค่ไม่กี่วันเท่านั้น เป็นอาถรรพ์ หรืออะไรฉันก็ไม่รู้หรอก แต่ไม่อยากให้เกิดขึ้นไม่ว่าจะที่ไหนก็ตาม
วันนี้ฉันทำไข่เจียวทรงเครื่องเป็นอาหารกลางวัน ก็อยู่บ้านคนเดียวนี่นา ชงมาม่าก็ดูขี้เกียจมากเกินไปหน่อย แถมยังมีแต่แป้งกับผงชูรส มีคุณค่าทางสารอาหารอยู่น้อยนิดอีกต่างหาก แม่ไม่เคยปลูกฝังนิสัยรักการกินมาม่าให้กับฉัน แต่ละมื้อของฉันจึงดูยุ่งยากในสายตาของคนนอกเสมอ
หลังจากจัดการกับมื้อเที่ยงเสร็จ ฉันก็กลับขึ้นมาขลุกตัวอยู่บนห้องนอนต่อ ทำนู่นนี่นั่นจนกระทั่งเกือบห้าโมงเย็น จึงเดินลงไปชั้นล่างเพราะพ่อกับแม่ของฉันน่าจะใกล้กลับมาถึงแล้ว แต่ก้าวขาลงบันไดไปได้ไม่กี่ขั้น ฉันก็เห็นควันสีดำลอยออกมาจากครัว
ฉันวิ่งตามควันไฟสีดำเข้าไป แล้วก็พบว่าต้นควันนั้นมาจากกระทะที่ฉันทอดไข่เมื่อกี๊นี้นี่เอง เกิดอะไรขึ้นล่ะเนี่ย!
คิดอะไรไม่ทัน แต่สิ่งแรกที่ทำคือคว้าผ้าชุบน้ำคลุมไปที่กระทะก่อน และเมื่อยกกระทะลงมาจากเตาได้ ก็พบว่าเตาแก๊สยังเปิดอยู่ แต่หรี่ไฟไว้อ่อนๆ ซึ่งมันไม่ใช่ความร้อนที่ฉันใช้ทอดไข่แน่ๆ แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ไม่มีคนอยู่บ้าน แปลว่าฉันปิดแก๊สไม่สนิทงั้นเหรอ
ตลกชะมัด...คนที่เข้าครัวทำกับข้าวเกือบทุกวันอย่างฉันเนี่ยนะ เลินเล่อถึงขนาดปิดแก๊สไม่สนิท
อุบัติเหตุคือสิ่งที่เกิดขึ้นโดยไม่คาดคิด นั่นก็แปลว่าเรื่องที่คาดไม่ถึงพร้อมที่จะเกิดขึ้นได้เสมอ
เกือบไปแล้วไหมล่ะ!
ถ้าไฟไหม้บ้านฉัน เพราะฉันเป็นต้นเหตุล่ะก็ จะต้องโดนเนรเทศออกนอกตำบลแน่ๆ เพราะมีเพื่อนบ้านหลังคาติดกันเป็นสิบหลัง
โชคดีที่เสียแค่กระทะหนึ่งใบ ตกใจอีกนิดหน่อย แล้วแอบภูมิใจเล็กน้อยที่ไม่สติแตก ซึ่งน่าจะเป็นเพราะฉันอยู่บ้านคนเดียว สัญชาตญาณการช่วยเหลือตัวเองที่พ่อปลูกฝังไว้ตั้งแต่เด็กจึงทำงานอย่างเต็มที่
เมื่อเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง พ่อกับแม่จึงไม่มีท่าทางตื่นตกใจให้เห็นเหมือนเดิม
...ก็พ่อสอนไว้แบบนี้นี่นา...
Create Date : 07 มกราคม 2552 |
|
1 comments |
Last Update : 7 มกราคม 2552 22:24:34 น. |
Counter : 726 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|