ขออันเชิญบทเพลงพระราชนิพนธ์
ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ภูมิพลอดุลยเดช

^-^...ยิ้มสู้...^-^

ก่อนอื่น...ที่จะฟังเราไร้สาระ...ขอได้โปรดฟังสิ่งที่มีสาระ

"หากข้าพเจ้าได้ล่วงเกินทุกท่าน ด้วยกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม
ทั้งต่อหน้าและลับหลัง ทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจ ในปีที่ผ่านมา
ขออโหสิกรรมสิ่งที่ได้กระทำ ขออย่าได้ติดใจ อาฆาตพยาบาทต่อกัน
ขอให้ยกโทษ และขออโหสิกรรมแก่ข้าพเจ้าด้วยเทอญ"

วันเวลาไปรวดเร็วยิ่งนัก...ช่วงชีวิตของคนหนึ่งคน...ผ่านอะไรกันบ้าง

สำหรับเราแล้ว...ตั้งแต่จำความได้...ผ่านเหตุการณ์และประสบการณ์ชีวิต
หลากหลายรูปแบบ..ต่างเวลาและสถานที่....จำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง

ความสุข ความทุกข์ เราไม่อาจจะจดจำได้หมด...บางอย่างจำได้แม่นยำ

อกหัก รักคุด...แพ้ หมดวัง เศร้า เสียใจ..จำได้แม่นยำมาก

รักแรก...รักมากแค่ไหนทุ่มเทให้หมดทั้งใจ...สุดท้ายผิดหวัง..จำได้แม่น

สอบเข้าโรงเรียนรัฐบาลได้...ดีใจ มีความสุข ...จำได้แม่น

สอบเข้าทำงานรัฐวิสาหกิจได้..ดีใจ มีความสุข...จำได้แม่น

...อยู่ได้แค่ ๑๐ ปี ก็ต้องไปหาโลกกว้าง..เพราะแค่ที่นี่ไม่เพียงพอสำหรับเรา
ระบบ ระเบียบ ของแต่ละสังคม แต่ละสถานที่ เราไม่อาจจะอยู่อย่างมีความสุขได้
อาจจะด้วยเราเป็นคนไม่เหมือนใคร...และไม่มีใครเหมือน

แต่ในช่วงเวลานั้น ได้เรียนรู้ในหลายๆสิ่งที่มีประโยชน์
ต่อการดำรงชีวิตยิ่ง...ขอขอบคุณช่วงเวลานั้น

แต่สิ่งที่ผ่านมาหลายสิ่งอย่าง..เราก้าวผ่านมาได้ด้วยตัวเองและเพื่อนพ้อง
นั่นคือ..ความดี...ความมุ่งมั่น..ความคิดดี..แต่บางครั้งทำไม่ดี

มีอีกเยอะแยะ...บางครั้งรู้สึกแย่กับชีวิต แต่ก็อยากจะขอขอบคุณสิ่งเหล่านั้น
เพราะได้หล่อหลอม...และทำให้เราได้เรียนรู้ชีวิตมากยิ่งขึ้น

กว่าเราจะตายจากไปบนโลกใบนี้..การเรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุด
ตั้งแต่เกิดจนตาย....ก็ต้องเรียนรู้กันต่อไป

ขอขอบคุณทุกคนที่ได้เตือนสติ สั่งสอน ให้คำแนะนำ
ทุกสิ่งล้วนมีประโยชน์และมีค่ายิ่ง ขอขอบคุณจากใจ

ขอขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจ ทำให้เข้มแข็งขึ้น...
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปแค่ไหน..เราก็ยังคงเด็กเสมอๆ ในการเรียนรู้

ขอให้แค่คิดดี ทำดี ไม่อิจฉาริษยา ยินดีกับผู้อื่น
ทุกสิ่งในโลกล้วนอนิจจัง..ทุกวันแค่ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด

เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป....ทุกสิ่งล้วนเป็นอนิจจัง...
อาจจะเป็นศิษย์ที่ไม่ดีนัก ไม่ปฏิบัติ แถมยังไม่รักษาศีลให้ครบถ้วนอีก

แต่สิ่งหนึ่งที่เรามีคือ แค่อยากทำทุกวันให้มีความสุข ใจสุข ใจไม่ทุกข์
ก็คงจะเพียงพอ และพอเพียงสำหรับชีวิตเล็กๆ ชีวิตหนึ่งบนโลกใบนี้

ขอขอบคุณแม่และพ่อ พี่และน้อง เพื่อนฝูง รวมทั้งคนรู้จักทุกคน
ปีที่ผ่านมาเราอาจจะทำตัวแย่มาก แต่ต่อไปก็จะพยายามทำให้ดีขึ้น

ขอขอบคุณคนที่อยู่เคียงข้างเราเสมอ..แม้เวลาที่เราจะเป็นนางมารร้าย
ขอขอบคุณที่อดทนกับผู้หญิงคนนี้..ปากดี..ขี้เหงา..เอาแต่ใจ....

แต่เหนือสิ่งอื่นใดฉันจะไม่ทำร้ายประเทศไทยเป็นเด็ดขาด
เพราะประเทศไทยคือชีวิตของฉัน...โชคดีแค่ไหนแล้ว
ที่ "ได้เกิดบนผืนแผ่นดินไทย"
ในอนาคตถ้าไม่ตายจากกันเสียก่อน...ฉันจะกลับไปตายที่เมืองไทย
เพราะ "ฉันรักประเทศไทย...ฉันรักพระเจ้าอยู่หัว"

สุดท้าย ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาเยี่ยมชม Blog นี้
แล้วพบกันใหม่
ขอบคุณค่ะ

Create Date : 28 ธันวาคม 2555
Last Update : 28 ธันวาคม 2555 19:59:28 น.		2 comments
Counter : 1528 Pageviews.
Share Tweet