|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
..ภวังค์..หลังเครื่องทรง..
๐ สร้อยสังวาลสอดรับด้วยทับทรวง จีบผ้าม่วงหน้านางปล่อยหางหงส์ คลี่สไบกรองทองฉลององค์ ล้วนเครื่องทรงบอกชั้นฐานันดร . ๐ เมื่อพิศพักตร์เฉิดฉันในคันฉ่อง ความผุดผ่องล้อมจับเยี่ยงอัปสร ยกพัสตร์วิจิตราคืออาภรณ์ ร่างละครสูงศักดิ์เข้ากักกุม . ๐ คือกําหนดบทนําด้วยคําสั่ง ให้สมหวังรักแท้แด่โกสุม ปรารถนาใดชอบให้ครอบคลุม สุดแต่เจ้าปทุมจักบัญชา . ๐ ช่างเพียบพร้อมงดงามในความปวง ยามเมื่อล่วงเข้าสู่ม่านภูษา โลกสมมุติเยื้องกายสู่สายตา- ผองประชาชื่นชมภิรมย์ใจ . ๐ ครั้นสิ้นเสียงดนตรี..ปี่ ระนาด ก็สิ้นชาตินางหงส์สิ้นหลงใหล แห่งเมืองมนต์มายาอําลาไกล สถิตไว้ความจริงคือมิ่งมิตร . ๐ จะมีใครไหนเล่าที่เขารู้ เบื้องหลังผู้ตีบทรันทดจิต ร่องรอยเหงาอวดดีต่อชีวิต เข้าถือสิทธิ์บังคับให้รับฟัง . ๐ ความเป็นจริงเอื้อนโอษฐ์อย่างโหดร้าย คอยโชนฉายลิขิตแต่ผิดหวัง ฤๅโลกมอบให้ดิ่งสู่ชิงชัง จึงละครั้งหลุดลอยทั้งคอยรัก . ๐ ทุกยามทรงเครื่องครูห่มภูษา ย่อมเดชาสําแดงพร้อมแรงผลัก ปราบพยศรอยเหงาที่เข้าทัก บทละครจะปกปักโดยศักดินา . ๐ เกินต้านแล้วผองพะวงประจงมอบ- แต่โดยรอบหม่นมัวทั่วทิศา หากรับรู้คําพ้อขอเถอะฟ้า กาลเบื้องหน้า..เถอะปราศสักหยาดชื้น . ๐ ปฏิพากย์หน้าม่านขับขานแล้ว ภวังค์แผ่ว..ผองปรุงสะดุ้งตื่น บรรเลงรัวปี่พาทย์ระนาดฟื้น กลบสะอื้นเยื้องกายสู่สายตา
Create Date : 29 พฤษภาคม 2552 |
|
13 comments |
Last Update : 29 พฤษภาคม 2552 20:56:48 น. |
Counter : 547 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Mk-Work 29 พฤษภาคม 2552 9:10:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: อาลีอา 31 พฤษภาคม 2552 18:38:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: mk-work IP: 58.8.85.136 1 มิถุนายน 2552 14:19:59 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ปลื้มประทับเครื่องทรงจนหลงใหล
เพลินสดับเสียงแห่งจิตนิมิตใจ
จึงหวั่นไหวยามตื่นสะอื้นครวญ
เรียกหาฝันมาเยือนก็เคลื่อนหาย
ลืมตาฟื้นวันใหม่ไม่คืนหวน
ภวังค์จางจากไกลใจรัญจวน
ใยจึงด่วนอำลานิทราเลือน
สวัสดีค่ะน้องเพลง
สงสัยคงหลับอีกรอบแล้ว
ชื่นฝันนะคะ