|
|
วันเกิด.."เพื่อน"..ฮากัน..ได้อีก [สาวน้อยร่างบาง]
เสร็จสิ้นภารกิจแดกเหล้ากับพวกเพื่อนก๊วนเดิม..เมื่อวันก่อน อ้วก..กันระนาว - -
ปรียกมล กับปนัดดา ไม่มีใครยอมใคร นึกถึงสภาพมันแล้ว..ก็ฮา..ได้อีก
ขอย้อนไปเหตุการณ์เมื่อวันอาทิตย์ที่ 19 ก.ค. วันเกิดอังคณาหน่อยแล้วกันนะ...
อาทิตย์ ที่ 19 กรกฎาคม 2552
นัดกับปนัดดาไว้ 11 โมง อุตส่าห์โทร.ปลุกมันตั้งแต่ 8 โมงกว่า
ปนัด : ฮัลโหล..
(..เสียงอู้อี้ๆ..แปลว่ามันยังไม่ตื่น)
ปรีย : ตื่นๆ..ตื่น..มีเรื่องแล้ว
(ร้องเพลงปลุกมันซะเลย..555++)
ปนัด : ไรเมิง?..
(น้ำเสียงไม่ค่อยพอใจเท่าไร .. แต่กรูเคยเกรงใจเมิงหรอ..)
ปรีย : ไปบ้านอึ้ง..ตื่นเลย ...
(บังคับมัน)
ปนัด : มีใครไปมั่งอ่ะ..เมิงจะไปกี่โมง..
(จะมีคร๊ายย..ก็เหลือแค่กรูกับเมิง)
ปรีย : มีแค่กรูกับเมิงแหล่ะ..ไป 10 โมง ...
ปนัด : นี่เพิ่งจะ 8 โมงเอง .. แล้วปัทมาล่ะ
(8 โมงแล้วไง..ก็กรูตื่นแล้วอ่ะ..)
ปรีย : ปัทมาไม่รู้ว่ะ..เห็นมันว่ามีประชุม
(มันคง..ยังงอนกรูอยู่แหล่ะ..)
ปนัด : เออๆ..เดี๋ยวกรูนอนต่ออีกสักงีบก่อน
(ดูมัน..)
ปรีย : หือ..ยังจะนอนต่ออีก ตื่นเลย..
(ไม่รู้หรอ..ว่าเสียเวลาแดกเหล้ากรู..)
ปนัด : ตกลงเมิงจะไปกี่โมง..
(ทำเนียนนะเมิง..)
ปรีย : 11 โมงก็ได้ .. แล้วเมิงจะให้กรูไปรับหรือจะขี่มอร์ไซด์ไปเอง
(ต่อเวลาให้นะเนี่ยะ..กรูยอมให้)
ปนัด : เออ..เดี๋ยวกรูโทร.บอกว่าจะให้ไปรับหรือจะขี่มอร์ไซด์ไปเอง
ปรีย : โอเค..เดี๋ยวเจอกัน เดี๋ยวไงกรูโทร.หา
12.00 น. ยังไม่มีวี่แววว่าปนัดดาจะโทร.มาบอกว่าจะให้ไปรับหรืออะไรยังไง..โทร.ตามมันหลายรอบ.. คนอื่นรับตลอด บอกว่ามันออกไปซื้อของให้ยาย..(ร่ำลากันซะให้พอ..)จนครั้งสุดท้าย..โทร.หามัน
ปนัด : เสี้ยนนักไง..
(มันรับโทรศัพท์ปุ๊บ..มันก็ด่าปั๊บ..เออ..กรูเสี้ยนน..สาดดด..)
ปรีย : โห..กรูโทร.ปลุกเมิงตั้งแต่กี่โมง..ลีลาวดี วัชโรบลนะเมิงน่ะ
(พี่เขาอยู่ดีมีสุข..ก็ไปเอาเขามาเอี่ยวด้วยเฉย..ขอโทษก๊าบบ..)
ปนัด : กรูไปซื้อของให้ยายกรูอยู่..เมิงจะเข้ามาเคลียร์กับยายกรูมั้ยล่ะ..
(ท้ากรูหรอ..อย่าคิดนะว่ากรูไม่กล้า..อารมณ์เนี๊ยะ..ได้หมด..)
ปรีย : เมิงจะให้กรูเข้าไปมั้ยล่ะ..สาดดด..
(แหม..ทีนี้ทำเป็นหัวเราะ..)
ตกลงเมิง..เอาไง..จะให้กรูไปรับหรือจะขี่มอร์ไซด์ไปเอง
(เสียเวลาจริงๆ..ของขึ้นนะเนี่ยะ..)
ปนัด : เอารถไปไม่ได้..ยายกลัวรถหาย..ตรงไหนว่ามา..
(ช้า..แล้วยัง..เดี๋ยวปั๊ด..ตบจูบ..)
ปรีย : เมิงอยู่บ้านไหนล่ะ..บ้านยายหรือว่า..บ้านแม่..ตอนนี้กรูอยู่โลตัสแล้วเนี่ยะ..
(แม่ง..ไอ้พวกหลายบ้าน..)
ปนัด : บ้านยายสิ..ตรงไหนว่ามา
ปรีย : เออ..งั้นก็ที่เดิม..เร็วๆเลยเมิง..เสียเวลาแดกเหล้า..
ปนัด : หู้ยยย.. (แล้วมันก็หัวเราะ)
แต่กว่าคุณเธอจะทำธุระ จัดแจงเคลียร์กับหม่อมยายขออนุญาตหม่อมยายแกเสร็จ เสียเวลาแดกเหล้าไปครึ่งวัน...(มันน่านะเนี่ยะ..)
แวะซื้อเค้กให้อังคณาที่ร้านซูโม่ ค่าเค้ก 160 มันยื่นเงินมาให้ 200
เลยคืนมันไปร้อยนึง ที่เหลือฉันออก... แล้วก็แวะซื้อผลไม้ กับแกล้มของปนัดดาเค้า .. (แดกพิเลน..)
โทร.หาอังคณา ถามว่าทำไรอยู่..อังคณาบอกว่า..จะหลับแล้ว.. (ก็โทร.บอกตั้งแต่เมื่อเช้า..9 โมง)
นี่ยังไม่ถึงเลย เลยบอกว่า..กำลังจะเข้าไปแล้ว ... (ช้าเพราะปนัดแหล่ะ..แบร่..)
ไปถึงบ้านอังคณาก็เที่ยงกว่าเข้าไปแล้ว พี่อ๊อฟออกไปซื้อส้มตำไก่ย่างเข้ามาให้กิน
เลยสรุปกันว่า ให้กินข้าวกันก่อน (เวลาอ้วก..จะได้มีอะไรลองท้อง..เหอ..เหอ..เหอ..)
พอเริ่มกินข้าวอิ่มก็ไม่รอช้า .. เหล้าเปิดรอไว้อยู่แล้ว เริ่มปฏิบัติการแดกเหล้า
ตั้งแต่บ่าย 2 โมง เมื่อเหล้าเริ่มเข้าปาก หมาที่หลับอยู่ในปากก็เริ่มตื่น
เสียงเห่าหอนก็เริ่มขึ้น (ตกลงเริ่มกลายพันธุ์แล้วหรอวะ..พวกเรา..)
เมื่อเริ่มได้ที่..ภารกิจแฉก็เริ่มขึ้น
ภาพเมื่อวันไปแดกเหล้ากับปนัดดาเมื่ออาทิตย์ก่อนถูกเอาออกมาฉายสู่สายตาเพื่อน
(ก็ไม่มีใครหรอก..แค่อึ้งกับพี่อ๊อฟ)
เป็นรูปที่มันอ้วกแล้วกอดกับชักโคก - - - (ฮา..)
มันบอกว่า.. มันกับโถส้วมคือคู่หูกัน..มันเกิดมาเพื่อสิ่งนี้...
(เอากับมัน) สภาพ..ดูดี..
(ก็อย่างที่เห็นนี่แหล่ะ..ดูดีมากกก..)
แล้วก็ต่อด้วย..เปิดคลิปที่ไปสวนสยามให้พวกมันดูเครื่องเล่น .. ที่ขอบอกว่า
สุดยอดมาก - - มาก ไปเล่นมาเมื่อวันอาทิตย์กับเพื่อนที่ทำงาน ไปกัน 4 คน
แต่ส่วนใหญ่ทุกคนเล่นกันแค่คนละรอบ ส่วนกรู..เล่นแล้วเล่นอีก (ก็ของเขาดีจริงๆ)
เลยถือโอกาสชวนพวกมันไปเที่ยวช่วงปิดเทอม แต่ปนัดดาบอกว่าจะไป Dream World (ป๊อดนี่หว่า..)
ของเล่นที่สวนสยาม..เล่นมันส์กว่าอีกมันบอกว่าจะไปเล่นหิมะ.. (เฮ้อ!!..ไม่ได้ใจกรูเลย..ปนัดดานี่)
แต่เอาเหอะ..ไปไหนก็ไป ขอให้มีพวกเมิงไป..กรูไปได้หมดแหล่ะ.. (เพราะรัก..นะเนี่ยะ..เคยซึ้งกันบ้างมั้ย?)
หลังจากนั้น..ก็เล่าให้พวกมันฟังว่า .. ได้เอาเรื่องพวกมันลง Blog Pantip ด้วย
ไม่ได้เอาเรื่องลงอย่างเดียวนะ..เอารูปประจานด้วยก๊าบบ..
ว่าแล้วก็เปิด Net เข้า Blog ให้มันดูรูปสมัยเรียนปวช.
พร้อมกับรูปเมื่อวันสงกรานต์ปีแรกที่พวกเรานัดเจอกัน..
บอกมันว่า สงกรานต์เมื่อต้นปี (2552) ยังไม่เสร็จ กำลังเขียนอยู่
พวกมันดูรูป..แล้วก็ขำๆที่เห็นรูปตัวเองสมัยนั้นกัน.. พวกมันถามว่าไปเอามาจากไหน
ก็เอนก (เพื่อนผู้ชายที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวในกลุ่ม..ตอนนี้) มันส่งมาให้
ปนัดบอกว่ามันก็มี..แต่มีแต่..รูปที่อัดเป็นภาพ เลยบอกว่า เอามาให้ดูมั่ง..
มันมีการบอกว่า..ตอนนั้นไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกันไม่มีรูปเมิง... (เอออ..)
[ขอรำลึกย้อนหลังกันหน่อยแล้วกัน..]
[เมื่อสมัยเรียนปวช.พวกเราไม่ถูกกันมาก่อน.. โดยเฉพาะปนัดกับปัทมา ..
เพิ่งจะมารู้จากมันนี่แหล่ะ.. ว่าไอ้เรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาน่ะ..ฝีมือมันท้างงง..นั้น..
ไม่ว่าจะเจาะยางรถเพื่อนในกลุ่มฉัน..เอาจาระบีมาทาที่แฮนด์กับเบาะ...(นิสัยนะ..)
แต่นั่นก็เป็นเรื่องสมัยเรียน..ทุกวันนี้..พวกเรากลายเป็นเพื่อนรักกันแล้ว..^^]
เสร็จเรื่องการเจรจาต่อรอง..ย้อนรำลึกสมัยเรียนกับพอหอมปากหอมคอ
ก็แดกเหล้ากันต่อ แต่ก่อนที่จะเลยเถิดกันไปมากกว่านี้..
เลยต้องรีบชิ่งเป่าเค้กให้กับเจ้าของวันเกิดวันนี้ก่อน
(เค้กร้านนี้อร่อยมาก..เนื้อเค้กแน่น..ครีมก็น้อย..สุดยอด..)
ส่งมอบเป็นพิธี ลิ้มรสความอร่อยของเค้กกันไปถ้วนหน้า ..
แล้วก็เริ่มกินกันต่อ จนถึงทุ่มกว่าๆ..เหล้าขวดแรกก็หมดซะแล้ว
โทร.ให้น้องที่จีบปนัด ซื้อเหล้าเข้ามา แต่มันบอกว่าชักช้า ไม่ต่อเนื่อง..
มันเลยซื้อเอง มันออก 500 ส่วนฉันออก 300 มีการบ่นว่ามันออกเยอะ..
แล้วมีการบอกว่า ค่าเค้กมันก็ออก..มันลืมครับพี่น้องครับ..มีการเถียง..
แต่เนื่องจากรู้นิสัยมัน.. เออ..เมิงจะคิดว่าเมิงซื้อคนเดียวก็ได้..ปนัด..กรูยอม..ขี้เกียจเถียงว่ะ..เหนื่อย.. (ก็แม่ง..เมาแล้วอ่ะครับพี่น้อง)
มันบอกว่ามันมีเงิน.. มีเงิน..แต่หนี้ไม่ใช้..ใครจะทำไม มันพูดใส่หน้าฉัน..
มันหยิบเงินขึ้นมา 5,000 ฉันแกล้งหยิบออกมา 2,000 แต่มีการกระซิบข้างหูว่า..
ไอ้อ๋อ..ถ้าเมิงเอา..เมิงกับกรูจบกัน..
(ดูมันครับพี่น้อง .. แล้วใครจะกล้าล่ะครับ.. สำหรับกรู..มิตรภาพซื้อไม่ได้ด้วยเงินเว้ยย.. เมิงอยากได้เมิงเอาไปเล้ยย..)
(เนื่องจากว่า..มันติดหนี้อยู่ 2,000 ..แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร..มีก็ให้..หรือมีแล้วไม่ให้ก็เรื่องของเมิง.. เห้ออ..ไม่มีใครกล้ารายกับเมิงหรอกคร้าบบ..)
แล้วมันก็หยิบเงิน 5,000 นั้นมาแผ่โชว์ บอกว่า
เห็นมั้ย..กรูมีเงินแต่กรูไม่ใช้ ..
ฉันหยิบเงินจากมือมันมาแล้วพูดใส่หน้ามันว่า
แต่สำหรับปรียกมล..5,000 ซื้อกรูไม่ได้ว่ะ..เอาคืนไป
ฉันส่งเงินคืนให้มัน ..
ซื้อได้เท่าไร.. มันหันมาถาม .. เลยตอบกลับไป ว่า ..
ไม่มีคำว่าเงินสำหรับกรู..โอเคป่ะ..
แล้วมันก็โยนเงินจนฉันต้องเก็บมาม้วนๆแล้วยัดใส่ไปในเสื้อมัน
แล้วมันก็พูดอีกว่า
5,000 ซื้อใครไม่ได้..กรูก็อยากรู้เหมือนกัน
มันเริ่มหันเหไปทางพี่อ๊อฟ (แฟนอึ้ง)
แล้วพูดกับพี่อ๊อฟว่า
พี่อ๊อฟชงเหล้าให้หนูหน่อย ค่าตัวเท่าไร เอาไปค่าตัว 1,000 พรุ่งนี้ ..
แล้วมันก็วางเงินไว้ให้ที่หน้าพี่อ๊อฟ ขนาดพี่อ๊อฟยังบอกว่า
พี่จะตกงานเปล่าๆ..น้องเอ๊ยย..
ฉันหยิบเงินกลับมาแล้วบอกกับอังคณาว่า
เดี๋ยวนี้..มันซื้อเพื่อนด้วยเงิน .. มันยังมีหน้าพูดว่า
เดี๋ยวเนี๊ยะ..ซื้อได้ด้วยเงินทุกอย่างแหล่ะ.. ..
มันกำลังคุยโทรศัพท์กับน้องสาวมันอยู่ด้วย .. มันพูดว่า
ไอ้กุ้ง (น้องมัน..ที่ไปกินเหล้าด้วยกันคราวที่แล้ว..ที่ไอ้ปนัดมันกอดชักโครกนั่นแหล่ะ..)
อยู่กับพระโคป่าว?..(มันหมายถึงโคโยตี้แฟนน้องมัน) มารับพี่หน่อย..
เลยเบิ๊ดกระโหลกมันไป 3 ที
ตลกแระ..เมิงจะวางมั้ย?.. แล้วให้มันวาง
ถามมันอีกว่า ....
เมิงจะจบมั้ย?" .. มันก็
เออๆ..จบแล้ว ..
ซื้อเท่าไร?.. มันยังไม่เลิกถาม
5,000 ซื้อกรูได้มั้ย?.. ฉันถามมันย้ำบ้าง ...
ซื้อเท่าไร?.. มันยังถามอีก.. (อืมม..)
กรูไม่มี..ซื้อกรูไม่ได้..กรูไม่เอา..มิตรภาพกรูมีค่ามากกว่าเงิน 5,000 ว่ะ..
12 ปีที่คบกันมา มันมีค่ามากกว่านั้น (ซึ้งกันมั่งมั้ย??) ..
โอเค..ทุกคนเป็นพยานน่ะ..5,000 หนูใช้หนี้มันแล้วน่ะ..มันไม่เอา..
เพราะฉนั้น..อย่าพูด..อย่ามาทวงกรูนะ..ไม่ชอบ.. แล้วมันก็หัวเราะ ..
กรูเคยทวงเมิงหรอ?.. .. ฉันถามมันกลับไปอีก
กล้าทวงมั้ยล่ะ?.. (มันท้าครับพี่น้อง..อังคณาก็นั่งหัวเราะคิกคักๆ)
ไม่เคย.. (ก็ไม่เคยทวงจริงๆน๊า..)
เออ..งั้นเมิงเงียบไป (เออออ..สาดด..)
รับได้มั้ยล่ะ?.. (ยังมีหน้ามาถาม..)
รับได้..กรูรับได้อยู่แล้ว
(ก็ไม่เคยรับอะไรไม่ได้..สำหรับพวกมันนี่..ขนาดเรื่องของกรู..เมิงยังรับได้เลย..แล้วไมเรื่องพวกนี้กรูจะรับพวกเมิงไม่ได้วะ..)
(ถามว่าดีใจมั้ย?..มีเพื่อนอย่างมัน.. อืมมม.. เป็นความรู้สึกที่..ไม่มีคำบรรยายจริงๆ..)
ความบ้าของพวกเรายังไม่จบเพียงเท่านี้.. น้องที่มันบอกให้ซื้อเหล้ามาถึง..
ก็เริ่มโทร.หาเพื่อนอีกคนที่อยู่ที่ศรีราชา.. ตอน 2 ทุ่มกว่า
ไม่รู้มันตกลงยังไง..รู้แค่..มันบอกว่า
ให้เวลาถึง 5 ทุ่มครึ่ง .. ถ้าเลยเวลาตัดออกจากกองมรดก..
(พวกเราเกือบทุกคน..เจอประโยคนี้เข้าไป..จนมุมกันแทบจะทุกคน..)
จนเริ่มกินไปเรื่อยๆ.. ชักจะไม่ไหว.. ปนัดก็เริ่มเลื้อย.. ปรียกมลก็เริ่มง่วง
จนมองดูนาฬิกาอีกที .. เที่ยงคืนครึ่ง .. ปนัดดาบอกว่า
ไม่มาแล้วมั้ง..ไม่ไหวแล้วว่ะ..กรูไปนอนแล้ว..
(กรูไปด้วย..ไม่ไหวเหมือนกัน)
แล้วก็แยกย้ายกันเข้านอน แต่นอนยังไม่ทันไร.. อึ้งก็เดินเข้ามาบอกว่า
ก้อย..ไอ้เกดมา .. (งานเข้าสิครับพี่น้อง..)
ปนัดบอกว่า กรูไม่ไหวแล้ว
แล้วไง..มันไม่ไหว..หน้าที่นี้..ก็ตกเป็นของปรียกมลสิ..รับแขก..
จะไม่ลุกก็ไม่ได้..อุตส่าห์ให้มันขับรถมาจากศรีราชา..
เลยต้องจำใจลุกขึ้นไปรับแขก (ทั้งๆที่..ตัวเองก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน)
ออกไปชงเหล้าให้มันกิน 1 แก้ว เข้าไปอ้วกอีก 1 รอบ (กรรม..)
มันให้เข้าไปเรียกปนัดดาออกมากินต่อ เลยจัดให้มันไป ..
นอนลงทับไปบนตัวมัน แล้วกระซิบข้างๆหูมันว่า ..
ปนัด..ไอ้เกดเรียก ..
กรูไม่ไหวแล้ว..กรูจะอ้วก
(กรูก็รู้สึกเหมือนเมิงแหล่ะ.. แต่ช่วยตื่นมาเป็นเพื่อนกรูหน่อยได้มั้ย?..สาดดด..ไม่อยากตื๊อ..เลยปล่อยมันนอนไป..กรูรับหน้าเองก็ได้)
มันบอกว่า..ไม่ไหว..จาอ้วกก..
ฉันเดินออกมาบอกไอ้เกดประโยคเดียวกับที่มันบอกฉัน
แล้วก็ชงเหล้าให้มันอีกแก้ว บอกมันว่า
เฮ้ย..เกด..กรูไม่ไหวแล้วจริงๆว่ะ.. มันบ่นว่า
ไรวะ..ขับรถมาตั้งไกล..ได้มากินเหล้าแค่ 2 แก้ว ..
(ก็จะยังไงล่ะคร้าบบ..ก็เมิงเลยเวลาอ่ะ..นึกว่าจะไม่มา..รอไม่ไหวก็เลยเข้านอนดิ)
มันเลยบอกว่า
งั้นเอาเหล้าที่เหลือไปกินต่อที่รถ..เดี๋ยวแวะซื้อโซดากับน้ำแข็งที่เซเว่น (ใจรักนะ..เพื่อนกรู)
เอาไปเลย..กรูจะได้นอน.. แล้วก็ถึงเวลาส่งแขก (เฮ้อ!...ได้นอนซะที)
ภารกิจแดกเหล้าจบลงไปอีก 1 วัน
...................................................................................
เช้าวันใหม่...
ปนัดดาตื่นไปอ้วกแตก..ฉันก็เลยตื่นด้วย
อังคณาออกไปซื้อข้าวต้มไว้ให้ (น่ารักมากกก..)
ปนัดดาบอกว่าท้องเสีย อึ้งก็บอกว่าท้องเสีย แล้วฉัน..มีรึจะไม่เสีย
แต่เสียน้อยกว่าคนอื่น..แค่รอบเดียว อึ้งเลยเอายาให้ปนัดกิน..
แล้วก็หลับอีกคนละรอบ..ตื่นมาก็เริ่มหิว
ช่วงเวลากับที่เด็กเค้าโทร.เข้ามาพอดี..ก็เลยสั่งอาหารซ๊าาา..
แล้วก็บอกให้ซื้อยาฆ่าเชื้อกับยาแก้ท้องเสียมาให้ปนัดด้วย..(ดูท่าจะแย่)
เสร็จแล้วก็ตื่นลุกขึ้นอาบน้ำ..เพราะต้องเดินทางกลับเข้าเมืองหลวง..
พอน้องมันซื้อข้าวเข้ามา..ก็นั่งกินข้าว..เมาส์โน่นเมาส์นี่ถึงเรื่องเมื่อคืน
ก็ขำๆ..ฮาๆ..กันไป...บ่าย 2 ครึ่งก็เดินทางกลับ
น้องมันแวะไปส่งที่ขนส่ง..(Thank"" นะน้อง..คราวหน้าจะใช้บริการใหม่)
......................................................................
พอถึงเวลาต้องแยกย้าย..ก็รู้สึกไม่อยากไปไหน..
เกิดอารมณ์แบบนี้..ขึ้นมาอีกแล้ว..เซ็ง..จริงๆ..
ประมาณ..หนังจบ..อารมณ์ไม่จบ..
ชีวิตนี้..ได้มีเพื่อนอย่างพวกเมิง..ชีวิตกรูก็มีสีสันขึ้นเยอะเลย
อยากบอกว่า "รัก..มากมาย - - ไอ้เพื่อนยาก"
ไว้เจอกันอีก..เมื่อความเสี้ยน..เรียกหา (555++)
| Create Date : 22 กรกฎาคม 2552 |
| Last Update : 27 กรกฎาคม 2552 13:57:13 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 870 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: Doraemon IP: 119.31.82.19 วันที่: 29 กรกฎาคม 2552 เวลา:15:21:35 น. |
|
|
|
| โดย: วัธน์ IP: 124.122.70.223 วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:12:03:38 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
มีเพื่อนแบบนี้..น่าอิจฉาจัง