ข้าจึงเป็นกวีที่ไหวอ่อน ข้ารู้จักความรักเมื่อรักเจ้า รับรู้ว่าความเหงาช่างหน่วงหนัก ได้รู้รสพิษร้ายแห่งความรัก ได้จ้วงตักความหวานจากธารนี้ ข้าจึงเป็นกวีที่ไหวอ่อน ฝากอักษรกลอนขานวานสักขี หวานความรักร่ำร่ายมโหรี ข้าจึงเป็นกวีเต็มวิญญาณ ******** ดาวลอยเกลื่อนบนนภากว้าง มีบางอย่างเป็นความหมาย ดาวยามตกสว่างแล้วหายลับไป แต่บทเพลงยังอยู่เป็นนิรันดร์ เราคือมิตรสหาย ข้ามน้ำลุยไปมาด้วยกัน หลายปีที่สร้างสรรค์ จากจิตวิญญาณเป็นเพลงสู่สังคม ได้ชมให้ฟังเป็นสุข ปัดเป่าทุกข์ ดุจเพื่อนยามเหงาใจ แม้คืนวันผ่านไป ไม่เคยเสื่อมคลายมั่นคงในอุดมการณ์ เราคือมิตรสหาย ข้ามน้ำลุยไปมาด้วยกัน ไม่เคยแม้สักวัน จะถอดใจหันหน้าหนีจากเสียงเพลง บรรเลงร้อยรวมทักษะ ด้วยภาระที่เรายึดมั่นมิคลาย นี่คือเสียงเพลงมั่นหมาย ตราบชีพวางวายมิอาจพรากเรา จากเพลง   Create Date : 02 กุมภาพันธ์ 2549 6 comments Last Update : 8 มีนาคม 2549 22:28:38 น. Counter : 814 Pageviews. Share Tweet

ความรักมักเป็นต้นกำเนิดความอ่อนไหว และงานศิลปะมากมายนะคะ   โดย: p_tham 2 กุมภาพันธ์ 2549 1:49:53 น.

ไกลกันอยู่อย่างนี้คิดถึงไหม... ใจบาง-บาง มันอ่อนไหว...อยากไปหา เหงามากนะ...ทุกนาที ที่ผ่านมา ได้แต่เพียงห่วงหา...อยู่ไกล-ไกล ไม่ใช่เพียงอะไรที่ไหวผ่าน แต่มันคือความต้องการมีเธอไว้ และเป็นความต้องการเดียว...ของหัวใจ ที่ไม่อยากให้ผ่านไป...ไม่ว่าอย่างไร...ก็ตาม ..........................................................   โดย: บุหงายาวี 3 กุมภาพันธ์ 2549 14:39:14 น.

ชอบบทกวี....สื่อได้ชัด ชอบดอกกุหลาบ.....เกล็ดน้ำแข็งเกาะได้สวยจริงๆ   โดย: อุ้มสี 5 กุมภาพันธ์ 2549 21:24:10 น.

หวานแท้เนาะ หวานทั้งบ้าน หวานทั้งคำ หวานไปหมด   โดย: tu' IP: 58.10.50.132 6 กุมภาพันธ์ 2549 22:30:23 น.

โอ้ย โอ้ย โอ้ยยยยย มดกัด...อิอิ หวานเจี๊ยบบบบบบ เลยนะ   โดย: sunny-low (sunny-low ) 8 กุมภาพันธ์ 2549 5:29:16 น.

ชอบกลอง สวยดี ชอบ สมัยเด็กๆ เคยคิดจะหัดเรียกกลองแต่ไม่มีใครเห็นด้วย เวลาดูดนตรีตาก็จับจ้องไปที่กลองเสมอๆ ส่วนตัวเพลงเนี่ยสื่ออะไรได้เยอะแยะเน๊อะ   โดย: พี่อุ้มจ๊ะ IP: 210.86.217.29 8 กุมภาพันธ์ 2549 7:42:18 น.