ตาดูดาว เท้าติดดิน ตอน กุ้ยหลิน( เมืองไทย)
พวกเราตื่นกันตั้งแต่ เช้า เพื่อที่จะไปให้ทันเวลาที่นัดไว้กับคนขับขับเรื่อที่จะพาเราล่องไปชมความงามในเขื่อน รัชประภา ตรงบริเวณที่ขึ้นชื่อว่า กุ้ยหลินเมืองไทย ....( จะกุ้ยหลินเมืองไหนก็ไม่เคยไปทั้งนั้นแหละ)ตามเวลาที่นัดไว้ แปดโมงเช้า พวกเรามาถึงก่อนราวครึ่งชัวโมง เพื่อที่จะได้มีเวลาขับรถชมบนสันเขื่อนในขณะที่ผู้คนยังไม่พลุกพล่านนัก
สายลมพัดเอื่อยตลอดทางที่เราผ่านมา เสียงกระเซ่าของเครื่องยนต์ยังคงทำงานได้อย่างไม่บิดพลิ้ว( ตัก ...ตัก....ตักๆๆๆ....) ถึงแม้ในบางท่วงท่าและลีลายังมีอาการกระตุกของเครื่องยนต์ให้เราหวั่นไหวอยู่บ้างแต่มันก็ยังคงเดินหน้าไปอย่างไม่หวั่นไหว
อากาศยามเช้าสดชื่นเย็นสบาย ฉันนั่งหลับตาพลิ้มพยายามสูดอากาศเข้าไปให้ถึงถุงลมใบสุดท้ายที่อยู่กันปอด ราวกับปลากระดี่ที่เพิ่งโผล่พ้นน้ำ อากาศแบบนี้หาไม่ได้ในที่ๆอยู่ ที่ซึ่งมีโรงงานอุตสาหกรรมมากกว่าวัดและโรงเรียน อาการหน้าซีด ปากสั่น ตาพล่า มันหาใช่อาการของคนเมาเรือไม่ หากแต่เป็นอาการของคนว่ายน้ำไม่เป็น แล้วดันพาตัวเองมาอยู่กลางน้ำลึกกว่าและไกลจากฝั่งจนสุดลูกหูลูกตา
เพื่อนระหว่างทาง
แต่ความอลังการงาน(พระเจ้า)สร้างข้างหน้าก็ทำให้ฉันลืมอาการดังกล่าวไปจนหมดสิ้น ภูเขาหินปูนขนาดใหญ่ วางเรียงรายอย่างไร้ระเบียบ อยู่ท่ามกลางท้องน้ำสีมรกต ทั้งน้ำ ฟ้า และภูเขา ดูราวกับภาพวาดในจินตนาการ ของจิตรกรจากสรวง สรรค์ ..
ฉันยกกล้องขึ้นเปิดหน้าเลนส์ไม่ต้องคิดอะไรมาก ออโต้ ไว้ไม่ผิดหวัง แต่ก็ขอบอกก่อนเลยว่า รูปที่ถ่ายมานี่ไม่ได้เสี้ยวกับสิ่งที่ฉันเห็นตรงหน้า อย่างเก่งคงได้มาแค่ความสวยงาม แต่ความยิ่งใหญ่อลังการต้องมาชมด้วยสายตาตัวเอง
ผ่านไปชั่วโมงกว่าฉันปิดฉากความประทับใจไปด้วยราคา 1200 บาท ( ราคาเป็นกันเอง แล้วก็คุ้มค่ามาก) เต็มอิ่มและจุใจกับที่เขาสกไปพอประมาณ แต่มาไกลขนาดนี้แล้ว ยังไงก็ไม่พอ ....เที่ยวเมืองไทยไม่ไปไม่รู้ ภารกิจต่อไปฉันต้องไปพบพี่ชายใจดีคนนึง ที่เป็นคนจุดประกายการเดินทางครั้งนี้ ทำให้ทริปในฝันไม่ได้อยู่แค่ในฝันอีกต่อไป แล้วไม่ว่าจะเป็นที่พักที่ ภูผารำธารรีสอร์ท หรือ ค่าเรื่อโดยสารที่เราเพิ่งนั่งมาล้วนได้มาจากความกรุณา(เส้น)ของพี่หมอที่ช่วยติดต่อให้ทั้งสิ้นรวมถึงที่ๆเรากำลังจะไปต่อนี่ด้วย นั่นก็คือ หาดไรเลย์ จ.กระบี่
ฉันวิ่งไปตามถนนสาย 415 ( กระบี่-พังงา)ทัศนียภาพสองข้างทาง ร่มรื่นและสวยงามสะอาดตา อีกทั้งรถราก็ไม่ค่อยเยอะ การเดินทางวันนี้คงไม่เหนื่อยเกินไปนัก แวะเติมน้ำมันรถ ( ยิ่งไกลออกไป ยิ่งแพงนะเนี่ย) น้ำมันคน ( กาแฟ หาง่ายกว่าเส้นขึ้นเหนือ) ดูเวลาน่าจะไปทันตามที่นัดไว้
พี่หมอกรุงนางเป็นคนนครศรีธรรมราช ฉันเจอพี่เค้าทางเวปบอร์ดเกี่ยวกับรถแห่งหนึ่ง คุยกันผ่านทางmsn ปรึกษาปัญหาเรื่องรถเรื่อยมา จนได้รู้ว่าพี่เค้าเป็นตากล้องระดับต้นๆ ของประเทศเชียว ( ฝนแสนห่า ) จากคุยกันเรื่องรถก็เปลี่ยนมาเป็นเรื่องถ่ายรูป แล้วก็เรื่อยมาถึงสถานที่ถ่ายรูป จึงเป็นที่มาของ ทริปในฝัน มหัศจรรย์แดนใต้
Create Date : 29 กันยายน 2552 |
|
10 comments |
Last Update : 29 กันยายน 2552 15:19:25 น. |
Counter : 1339 Pageviews. |
|
|
|
วันนี้ก็ว่าจะพาเพื่อนที่มาจากกรุงเทพไปทานร้าน ลุงพินค่ะ