แม้จะเนิ่นนาน...ยังรักเธอ ตราบนาน...อสงไขยเวลา
จำได้ว่าดิฉันเคยฟังเพลงนี้ครั้งแรกตอนอยู่ที่อเมริกา เป็นเสียงร้องสดจากคนที่อยู่ใน bloggang จำชื่อไม่ได้แล้วค่ะว่าชื่อคุณอะไร จำได้แค่ว่าเค้าร้องส่งความคิดถึงกลับไปบ้านที่เมืองไทย ฟังครั้งแรกขนลุกมากเลย แต่ว่าตอนนั้นยังไม่เคยฟังเพลงต้นฉบับ เพราะว่าเป็นคนไม่ค่อยดูทีวี ช่วงหลายปีก่อนโน้น ไม่ค่อยเชี่ยวชาญเรื่องการหาเพลงตามอินเตอร์เน็ทเท่าไหร่ ก็เลยไม่รู้ว่าจะไปหาฟังได้จากไหน จนกระทั่งมีโอกาสไป vacation ที่ LA ได้ไปเที่ยวThai town เลยสอยซีดีของ the sis เพลงนี้มา
เพลงนี้ฟังดูเหมือนจะเศร้า แต่ถ้าฟังลึกๆ มันก็ยังไม่ถึงกับเป็นเพลงเศร้า อาจจะมีเหงาบ้างนิดหน่อย คิดดูสิ ขนาดส่งความคิดถึงไปให้ใครสักคนที่อยู่แสนไกล ยังไม่หวังจะให้เค้ารับความรู้สึกนั้นเลยถ้ามันเป็นการบังคับใจกัน
หรือจะมองอีกนัยหนึ่ง ก็คงหมายความว่า "นี่เดี๊ยนจะคิดถึงเธอ มันก็เรื่องของเดี๊ยน แต่เธอไม่รับไม่รู้ เดี๊ยนก็ไม่ว่า" นิสัยคนร้องเพลงนี้ มันช่างคล้ายๆกับชีวิตจริงของคุณนายอ้อซะนี่กระไร ว่าแล้วก็เลยต้องร้องเพลงนี้ จริงๆเพลงนี้ร้องไว้นานแล้ว ร้องเป็นเพลงแรกตั้งแต่กลับมาหัดใช้โปรแกรมอัดเพลง เสียงอัดเลยยังไม่เนียนเท่าไหร่ แต่พลังใจเกินร้อย
บางครั้งเรื่องของหัวใจมันก็ยากที่จะบังคับจิตใจกัน เคยคิดว่าจะทำใจ แต่ก็ทำไม่เคยได้ สุดท้ายเลยต้องบอกตัวเองว่า เมื่อทำไม่ได้ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องทรมานตัวเองเลย ความรักไม่ได้หมายถึงการครอบครองเสมอไป บางทีการที่เรามองดูอยู่ห่างๆอาจจะดีซะกว่า อย่างน้อยก็ทำให้เราได้มองเห็นแต่ภาพที่สวยงามของความรัก ถึงตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองจิตใจสงบขึ้น ไม่ว้าวุ่น แล้วก็มีแต่ความปรารถนาดีให้กับคนที่เรารักคนนั้น แม้ว่าเราคงจะไม่ได้เจอกันอีกเลยก็ตาม
แด่.............ความคิดถึงที่ส่งไปไม่เคยถึงใจเธอ

ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววว
นี่อารมณ์ไหนกันเนี่ย วันนี้ลิเกอีกละ สงสัยช่วงสงกรานต์จะทำงานหนักมากไป เลยเพี้ยนจนแอบมีอารมณ์อยากเป็นนางเอก(น้ำเน่า)กะเค้าด้วย อิอิ
ขอบคุณทุกๆท่านที่แวะมาเยี่ยมชม แล้วก็ขอสวัสดีปีใหม่ไทยมา ณ โอกาสนี้ด้วยค่ะ
ถ้าผ่านมาก็อย่าลืมช่วยกันติชมบ้างนะคะ เผื่อจะได้เอาไปปรับปรุงแก้ไขให้ดียิ่งๆขึ้นไป