หอไตรวัดทุ่งศรีเมือง จังหวัดอุบลราชธานี เป็นหนึ่งในหอไตรของภาคอีสานที่งดงามที่สุด แตกต่างจากหอไตรแห่งอื่น ๆ 

ด้วยลักษณะของศิลปะผสมระห่าง ๓ สกุลช่าง คือ ไทย พม่า และลาว กล่าวคือ มีลักษณะตัวอาคารเป็นแบบไทย ประกอบด้วยเรือนฝาปะกนขนาด ๔ ห้อง

ผนังภายในห้องเขียนลายลงรักปิดทอง มีรูปทวารบาลอยู่ที่บานหน้าต่าง และบานประตูที่ทำด้วยไม้แผ่นเดียว 

ส่วนของหลังคาเป็นศิลปะไทยผสมพม่า มีช่อฟ้า ใบระกาแบบไทย 

ส่วนหลังคาซ้อนกันหลายชั้นเป็นศิลปกรรมแบบพม่า และลวดลายแกะสลักบนหน้าบันทั้งสองด้านเป็นลักษณะศิลปะลาวที่ทำด้วยฝีมือช่างชั้นสูง 

หอไตรแห่งนี้ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานของชาติเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๔ 

และได้รับรางวัลผลงานอนุรักษ์สถาปัตยกรรมดีเด่นจากสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๗ 

นอกจากนี้ ยังได้ชื่อว่าเป็น ๑ ใน ๓ ของดีเมืองอุบลฯ สมัยก่อน จนมีคำกล่าวติดปากกันต่อ ๆ มาว่า “พระบาทวัดกลาง พระบางวัดใต้ หอไตรวัดทุ่ง”

พระอุโบสถ  สร้างแบบสถาปัตยกรรมผสมระหว่างศิลปะเวียงจันทน์ และศิลปะรัตนโกสินทร์ เพื่อประดิษฐานพระพุทธบาทจำลองจากวัดสระเกศราชวรมหาวิหาร 

ส่วนที่เป็นศิลปะแบบเวียงจันทน์ ได้แก่ โครงสร้างช่วงล่าง เช่น ฐานเอวขันธ์ บันไดจระเข้ และเฉลียงด้านหน้า 

ส่วนที่เป็นศิลปะแบบรัตนโกสินทร์ได้แก่ช่วงบน เช่น ช่อฟ้า ใบระกา และหางหงส์ 

ภายในหอพระบาทมีภาพจิตรกรรมฝาผนังอันเก่าแก่ทั้ง ๔ ด้าน เป็นภาพเรื่องราวเกี่ยวกับพุทธประวัติและทศชาติ 

ภาพวิถีชีวิตของผู้คนพลเมืองทั้งชาวไทย และชาวจีนที่มีบ้านเรือนอยู่ริมน้ำ และชีวิตผู้คนภายในรั้ววัง รวมทั้งภาพอาคารสถาปัตยกรรมแบบจีน อันเป็นศิลปะที่นิยมสร้างกันมากในสมัยรัชกาลที่ ๓ 

พระประธานของพระอุโบสถ

วัดมหาวนาราม ตั้งอยู่บนถนนสรรพสิทธิ์ อ.เมืองอุบล แต่ชาวบ้านนิยมเรียกกันโดยทั่วไปว่า "วัดป่าใหญ่" เป็นวัดเก่าแก่ 

และถือเป็นวัดคู่บ้านคู่เมืองของจังหวัดอุบลราชธานี มีมูลเหตุการสร้าง คือ เมื่อพระปทุมวรราชสุริยวงศ์ (ท้าวคำผง) เจ้าเมืองอุบลราชธานีคนแรก 

ได้ก่อสร้างเมืองอุบลราชธานี บริเวณริมฝั่งแม่น้ำมูล เป็นที่เรียบร้อยแล้ว จึงได้ก่อสร้างวัดขึ้นที่ริมฝั่งแม่น้ำมูลนั้นเอง ตั้งชื่อว่า "วัดหลวง" 

เพื่อให้เป็นสถานที่ทำบุบำเพ็ญกุศลแก่ประชาชนทั่วไป วัดนี้จึงนับได้ว่าเป็นวัดแรกของเมืองอุบลราชธานี  

กับข้าวเป็นต้มจืด และผัดผักครับ .. อร่อยใช้ได้เลย โดยเฉพาะยามยากแบบนี้ ยิ่งอร่อยมากๆ

น้ำตกห้วยหลวง (น้ำตกบักเตว) ตั้งอยู่กลางป่าสมบูรณ์ไหลตกจากหน้าผาสูง 45 เมตร ถือได้ว่าเป็นน้ำตกที่ใหญ่ที่สุด สูงที่สุด และงดงามที่สุดของภาคอีสานตอนล่าง  

ไหลตกจากหน้าผาสูงชัน ลงสู่แอ่งน้ำใหญ่ และลานหินหาดทราย ด้านล่างมีบันไดทางลงจากศาลาชมทิวทัศน์สู่น้ำตกด้านล่าง  

บันไดค่อนข้างชันครับ แต่มีราวจับ สบายมาก

มีตำนานเล่าขานกันต่อๆ มาว่า “นายเตว” กับพวก 2 – 3 คนได้เข้ามาตีผึ้งที่ผาน้ำตกแห่งนี้ โดยออกอุบายนำเถาวัลย์มาพันเป็นเชือกหย่อนลงไปเบื้องล่างของน้ำตก 

นายเตวอาสาโรยตัวลงไปเพื่อตีผึ้ง ซึ่งมีรังผึ้งเกาะติดอยู่กับหน้าผาหลายร้อยรัง โดยมิได้บอกกล่าวเจ้าที่เจ้าทาง 

ในระหว่างที่นายเตวกำลังตีผึ้งอยู่นั้นได้เกิดอาเพศขึ้น เพื่อนที่อยู่ด้านบนมองเห็นเถาวัลย์เป็นงูขนาดยักษ์เลื้อยพันขึ้นมา 

ด้วยความตกใจกลัวจึงใช้มีดตัดฟันลงไปตรงเถาวัลย์ขาดสะบั้นทำให้ร่างของนายเตวที่ห้อยโหนอยู่นั้นร่วงหล่นลงสู่เบื้องล่างของน้ำตกเสียชีวิต 

ยังผลให้น้ำตกแห่งนี้ได้ชื่อเรียกในเวลาต่อมาว่า “น้ำตกบักเตว”

ต่อมาได้มีการประกาศจัดตั้ง “อุทยานแห่งชาติภูจอง–นายอย” ขึ้นในปี 2530 มีนักท่องเที่ยวเดินทางมาท่องเที่ยวน้ำตก 

และมักจะเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตจากการลงเล่นบริเวณน้ำตกแห่งนี้ 

จนกระทั่งมีญาติของผู้เสียชีวิตมาเล่าว่า ผู้เสียชีวิตได้มาเข้าฝันแล้วบอกว่า 

นายเตวไม่ต้องการให้ใครมาเรียกชื่อน้ำตกแห่งนี้ว่า “น้ำตกบักเตว” เนื่องจากเป็นคำไม่สุภาพและได้ให้เปลี่ยนชื่อน้ำตกแห่งนี้เสียใหม่ 

ในที่สุดเมื่อปี พ.ศ. 2535 จึงได้มีการเปลี่ยนชื่อ “น้ำตกบักเตว” เป็น “น้ำตกห้วยหลวง” ตามชื่อของลำห้วยซึ่งไหลพาดผ่านน้ำตกแห่งนี้

น้ำตกประโอนละออ มีชื่อเรียกอีกชื่อหนึงว่า น้ำตกจุ๋มจิ๋ม เป็นน้ำตกที่อยู่ต่อจากน้ำตกห้วยหลวง ห่างจากน้ำตกห้วยหลวงประมาณ 100 เมตร แต่ผมไม่สามารถเก็บภาพมาฝากได้
เพราะว่าหาทางลงไม่เจอครับ เป็นป่าและดูไม่มีเส้นทางให้เดินเลย คงเป็นเพราะว่าช่วงนี้คงไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวครับ 

เวลาประมาณ 10.00 น.เราก็ได้เวลาเดินทางออกมาจากอช. ภูจองนายอยแล้วครับ โดยจุดหมายปลายทางของเราวันนี้คือ สองคอนรีสอร์ท อ. โพธิ์ไทร
รีสอร์ทอยู่ใกล้ๆกับสามพันโบก ครับ  

เส้นทางที่เราขับรถไป เหมือนจะต้องผ่านแทบทุกอำเภอของอุบลราชธานีเลยทีเดียว... และขอ comment นิดนะครับ ถนนที่นี่แย่มากเลย เป็นหลุมลึก กระจายไปทั่วถนน  เป็นแบบนี้ตลอดเส้นทาง
ต้องค่อยๆ หยอดหลบแต่ละหลุม เป็นอุปสรรคแก่การท่องเที่ยวมาก  ถนนบางจุดขับบนถนนไม่ได้จริงๆ ต้องไต่ที่ไหล่ทาง กลัวเจ้า Yaris ที่เช่ามา ..พังจริงๆครับ

ใช้เวลาพอสมควร เราก็มาอยู่ที่นี่แล้วครับ อุทยานแห่งชาติแก่งตะนะ และเขื่อนปากมูล 

สะพานแขวนคนเดินข้าม ที่ยาวที่สุดในประเทศ

อุทยานแห่งชาติแก่งตะนะ ตั้งอยู่ในท้องที่อำเภอโขงเจียม และอำเภอสิรินธร จังหวัดอุบลราชธานี สภาพพื้นที่ทั่วไปเป็นที่ราบและเนินเขาเตี้ยๆ 

โดยมียอดเขาบรรทัดเป็นจุดสูงสุด ความสูงประมาณ 543 เมตรจากระดับน้ำทะเลปานกลาง มีแม่น้ำมูลและแม่น้ำโขงไหลผ่านตามแนวเขตทางด้านทิศเหนือไปออกประเทศลาว 

ตะวันตกดิน

เห็นสามพันโบกอยู่ใกล้ๆ นี่เอง

รวบรวมสมาชิกได้ครบ 10 คนแล้วก็ออกเดินทางเลย ได้เรือลำนี้ครับ

เรือออกท่ากลางบรรยากาศที่สวยงาม ท้องฟ้าเป็นสีทองเลยครับ เรือล่องไปเรื่อยๆ ตามสายน้ำโขงที่ไหลเชี่ยวพอควรครับ

เรือล่องมาได้สักพัก ก็ถึงจุดที่เราจะต้องขึ้นไปปีนป่ายก้อนหินแล้วครับ

ตะวันกำลังขึ้นเลยล่ะ

มีชาวบ้านมาหาปลาที่นี่ด้วยล่ะครับ

แก่งหินสามพันโบก เป็นกลุ่มหินทรายแนวเทือกเขาภูพานตอนปลายที่ทอดตัวยาวริมฝั่งโขงไทยและลาว  สายน้ำแคบและเป็นคุ้งน้ำ  

ณ เส้นรุ้งที่ N.15 องศา 47.472 ลิปดา และเส้นแวงที่ E.105 องศา  23.983 ลิปดา 

ริมฝั่งโขงบริเวณนี้เป็นกลุ่มหินที่เรียงตัวทอดยาว เป็นสันดอนขนาดใหญ่พื้นที่กว่า 30 ตารางกิโลเมตร ผาหินบริเวณโค้งด้านหน้ารับแรงน้ำที่ไหลจากตอนบน  

ก่อเกิดประติมากรรมธรรมชาติที่งดงาม 

โบกรูปมิกกี้เม้าส์

จุดเด่นที่น่าสนใจคือ โบก อันเกิดจากกระแสน้ำได้พัดพาก้อนกรวด หิน  ทราย  และเศษไม้  กัดเซาะขัดแผ่นหินทรายให้เกิดเป็นหลุมแอ่ง  

มีขนาดเล็กๆจนถึงขนาดใหญ่จำนวนมากมาย หินบางก้อนถูกกัดกร่อนคล้ายงานแกะสลักเป็นรูปสัตว์ รูปหัวใจ รูปมิกกี้เมาส์จากโบกจำนวนมากมาย   

จนสถานที่แห่งนี้ถูกขนานนามว่า  สามพันโบก 

แก่งสามพันโบก  เป็นแก่งหินที่อยู่ใต้ลำน้ำโขงในช่วงฤดูน้ำหลาก  ประมาณเดือนกรกฏาคม – เดือนตุลาคม  

และโผล่พ้นน้ำอวดความงามให้นักท่องเที่ยวมาเยี่ยมชมได้  ตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน – มิถุนายน ทุกปี

สถานที่ท่องเที่ยวซึงเป็นฉากจบของโฆษณาชุดนี้จึงกลายเป็นคำถามว่า  ที่ไหนกัน  เมืองไทยมีที่แห่งนี้ด้วยหรือ 

นับตั้งแต่นั้นมา  แก่งสามพันโบก  จึงกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวแห่งใหม่  ที่กำลังเป็นที่รู้จักและได้รับความนิยมจากนักท่องเที่ยวติดอันดับประดับประเทศ

ระหว่างเดินทาง

น้ำโขงไหลเชี่ยว

ภาพสุดท้ายที่สองคอนรีสอร์ท

เราออกมาจากรีสอร์ทโโยใช้เส้นทางใหม่ที่อ้อมออกมาจากเส้นโขงเจียมอีกทีหนึ่ง สภาพถนนดีขึ้นหน่อยนึงครับ

และในที่สุดเราก็เดินทางมาถึงน้ำตกแสงจันทร์ หรือน้ำตกลงรูนั่นเอง 

น้ำตกแสงรันทร์ ดูจากภาพจะเห็นว่าน้ำ ตกลงมาเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว

อุทยานแห่งชาติผาแต้ม มีเนื้อที่ครอบคลุมท้องที่อำเภอโขงเจียม อำเภอศรีเมืองใหม่ และอำเภอโพธิ์ไทร จังหวัดอุบลราชธานี 

ประกอบด้วยสภาพป่าที่อุดมสมบูรณ์ สัตว์ป่านานาชนิด มีจุดเด่นที่สวยงามตามธรรมชาติมากมาย เช่น ผาแต้ม น้ำตกสร้อยสวรรค์ เสาเฉลียง ถ้ำปาฏิหารย์ ภูนาทาม เป็นต้น 

อีกทั้งยังได้มีการค้นพบภาพเขียนสีโบราณสมัยก่อนประวัติศาสตร์  ที่บริเวณผาขาม ผาแต้ม ผาเจ็ก ผาเมย และถือได้ว่า 

เป็นอุทยานแห่งชาติแห่งแรกในประเทศไทยที่มีแม่น้ำโขง ซึ่งเป็นเส้นกั้นพรมแดนระหว่างประเทศไทยและประเทศลาว เป็นแนวเขตอุทยานแห่งชาติที่ยาวที่สุด 

ทำให้สามารถมองเห็นทิวทัศน์ป่าเขาทางฝั่งประเทศลาวได้เป็นอย่างดี

ในอดีต ชาวบ้านท้องถิ่นที่ทำกินในบริเวณใกล้เคียงพื้นที่ป่าภูผา น้อยคนนักที่จะเดินทางเข้าไปในป่าดังกล่าว เนื่องจากมีความเชื่อว่า "ผาแต้ม 

เป็นเขตต้องห้าม ภูผาเหล่านี้มีความศักดิ์สิทธิ์ เชื่อกันว่าเป็นภูผาแห่งความตาย ใครล่วงล้ำเข้าไป มักมีอันเป็นไป อาจเจ็บไข้หรือเป็นอันตรายถึงชีวิตได้"

เส้นทางเข้าชมภาพเขียนสี 

17:00 น. ได้เวลาแล้วครับ เราเข้า check in ที่โรงแรมทอแสง โขงเจียม ห้องพักที่นี่สีสันสวยงามจัดจ้านดีครับชอบมาก ^^

ถ่ายบรรยากาศรอบๆ โรงแรมมาฝากกันครับ

สวนหย่อมบริเวณโรงแรม

บ้านพักสามหลังนี่น่ามาพักมาก ดูเป็นส่วนตัวดี ไว้คราวหลังแล้วกันนะ ^^

สะพ้านข้ามแม่น้ำมูล

พาหนะคู่ใจสำหรับทริปนี้

เดินทางออกมาได้นิดหน่อย เราแวะอีกวัดนึงครับ ชื่อวัดถ้ำคูหาสวรรค์ ตั้งอยู่บนเนินเขา


เที่ยงแล้ว หาอะไรทานกันดีกว่าครับ แต่ยังนึกไม่ออกว่าจะทานอะไรดี เหลือบไปเห็นอ่างเก็บน้ำของเขื่อนสิรินธร มีร้านอาหารมากมาย จึงตัดสินใจเลี้ยวเข้าไปเลยครับ


ชายหาดของที่นี่ ชาวบ้านเรียกว่าหาดพัทยาน้อย .. น้ำใสและมีคลื่นเล็กๆ ด้วย
ผมเผลอใจลงไปเดินเล่นในน้ำเลยล่ะ น้ำน่าเล่นมากครับ ^^


อาหารที่สั่งจะเป็นอาหารออกแนว อิสานๆ น่ะครับ
โดยเฉพาะปลาอบอร่อยมากครับ เป็นปลานิลสดๆ จับมาจากกระชังและเอามาอบให้เลย อร่อยๆ


บ่ายคล้อยแล้ว ฝนก็มีทีท่าว่าจะตก เราตัดสินใจออกเดินทางกลับเข้าเมืองอุบลกันครับ ที่พักของเราในค่ำคืนนี้ เป็นโรงแรมใหม่สุดเก๋ ชื่อว่า เป็น-ตา-ฮัก ครับ 
เป็นภาษาอีสานแปลว่า น่ารัก ^^

ห้องแต่ละห้องก็ตกแต่งน่ารักจริงๆด้วย แต่ละห้องจะทาสีและตกแต่งไม่เหมือนกัน .. ห้องผมได้เป็นห้องแปรงสีฟันครับ 

เรานัด AVIS มารับรถและทานอาหารค่ำกันที่นี่ครับ ร้านอาหารที่นี่เป็นสไตล์ฟิวชั่น สั่งเต๊กเนื้อไป รสชาติปะแล่มๆ  เหมือนน้ำมะนาวหกใส่ครับ^^ แต่ก็ทานหมดแบบรู้สึกแปลกๆ

05 มิถุนายน 2555

วันนี้เรามี flight กลับประมาณ 09:00 น.

ตื่นเช้ามาทานอาหารเช้า ซึ่งเป็นก๋วยจั๊บญวณและข้าวต้ม อร่อยดีครับ ^^

เสร็จแล้วมาติดต่อที่ lobby เพื่อติดต่อ taxi ไปสนามบินตอน 07:30 ครับ ปรากฏว่าเวลาเวลา 08:00 Taxi ก็ยังไม่มา  ใจเต้นตึกๆ เลยเพราะว่ากลัวว่า gate จะปิด 
ทางโรงแรมก็กรุณาโทรไปตาม Taxi ให้อีกครั้ง จน Taxi มาจนได้  ขอบคุณจากใจจริงครับ 

พอไปถึงสนามบิน เข้าห้องน้ำแปปนึงก็ได้เวลาขึ้นเครืองพอดีเลยครับ เป็นการขึ้นเครื่องบินที่ลุ้นมาก Y_Y

การเดินทางกลับ กทม เป็นไปด้วยดี สภาพอากาศนิ่งมาก มีภาพเมฆสวยๆ กลับมาด้วยครับ ^^



จบแล้วครับสำหรับอีกทริปแห่งความประทับใจ อุบลราชธานีเป็นอีกจังหวัดที่สถานที่ท่องเที่ยวครบทุกแนวและสวยงามจริงๆครับ 

ถ้ามีการแก้ไขถนนและสภาพเส้นทางให้มันเอื้ออำนวยแก่การท่องเที่ยวมากกว่านี้ ผมเชื่อว่าจังหวัดอุบลราชธานีจะเป็นอีกจังหวัดนึงที่บูมเรื่องของการท่องเที่ยวมากที่สุดอีกจังหวัดหนึ่ง ^^

ปล. แล้วถ้าถึงวันนั้น ผมจะกลับมาใหม่ครับ ^^ 

ขอบคุณข้อมูลจาก :  //guideubon.com/