“มีน้อง”

เมื่อปลายเดือนตุลาคมมีพี่ที่ทำงานที่ค่อนข้างสนิทกันคลอดลูก ตอนเย็นวันพฤหัสฯ ที่ 1 พ.ย.55ฉันก็เลยไปหาซื้อของเยี่ยม ซึ่งในร้านก็มีset สำหรับเด็กอ่อนน่ารักๆหลายแบบ หลายราคาให้เลือก

ระหว่างที่ยืนเลือกของอย่างอารมณ์ดีอยู่นั้นก็รู้สึกว่าถูกมองอยู่เลยหันไปดู เจอเด็กผู้หญิงตัวสูงกว่าเอวฉันนิดหน่อย(ขนาดฉันตัวเตี้ยแล้วนะ ถือว่าเด็กนี่ตัวนิดเดียวเอง) กำลังยืนส่งยิ้มมาให้ พอเห็นฉันหันไปมองเด็กคนนั้นก็ถามมาว่า

“มีน้องเหรอคะ” แล้วก็ยิ้มให้อย่างสดใส

ตอนนั้นไม่รู้ว่าทำสีหน้ายังไงออกไป เพราะงงๆ อยู่ว่าเด็กนี่มาจากไหน ทำไมถึงถามแบบนี้ จะว่าพุงฉันใหญ่เกินไปก็ไม่น่าจะใช่ เลยได้แต่ทำตาปริบๆ ก่อนจะหัวเราะและตอบเด็กไป

“เปล่าค่ะ จะซื้อไปเยี่ยมน้องน่ะค่ะ”

ไม่รู้ว่าเด็กจะเข้าใจที่ฉันพูดหรือเปล่าเพราะพอพูดจบก็ยิ้มให้แบบนางงามรักเด็ก ให้สมกับที่ชื่อ ปุ๋ย ประกายพรึก นาคหิรัญกนก แล้วก็เดินเลี่ยงไปจ่ายตังค์

ซื้อของเสร็จระหว่างที่ปั่นจักรยานกลับก็อดนึกถึงคำพูดของเด็กคนนั้นไม่ได้“มีน้อง” อย่างงั้นเหรอ ถึงจะอยากมีลูกเป็นของตัวเอง แบบที่ผู้หญิงปกติเขาอยากมีกัน แต่ก็นึกภาพตอนตัวเองมีลูกไม่ออก พอๆ กับที่นึกถึงภาพตัวเองมีแฟน มีสามีหรือว่ามีครอบครัวไม่ออกเลยแฮะ อืม เพราะฉะนั้น เลิกคิดเหอะ

เพิ่งมีโอกาสได้ฟังเพลงนี้เมื่อหลายวันก่อน  ฟังแล้วก็รู้สึกชอบ  แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าเคยมีใครสักคนในบล็อกแก็งค์นี่แหละ  แนะนำให้ฟังและดู MV เพลงนี้  แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกสักที  ไปเปิดดู Comment ทีละบล็อกก็หาไม่เจอ  เคยเป็นเหมือนกันมั๊ย  เวลาคล้ายจะนึกออกแต่นึกไม่ออกนี่  มันชวนให้หงุดหงิดดีนักแล  เพราะฉะนั้น  ใครที่เคยแนะนำให้ดูสารภาพมาซะดีๆ ทำให้คนอื่นคิดหัวแทบแตกนี่บาปนะเออ