Bloggang.com : แพรจารุ : ขอปฏิหาริย์ให้โอ่งน้อยขอโอกาสให้ฉัน

ขอปฏิหาริย์ให้โอ่งน้อยขอโอกาสให้ฉัน

>

หลานสาวอุ้มซึมกึ๋ยพี่โอ่งน้อย

ฉันอยากขอโอกาสอีกสักครั้ง

ฉันไม่รู้จะทำอย่างไรดีให้มันปลอดภัย จึงคิดขอให้สิ่งศักดิสิทธิ์ในสกลโลกช่วย ฉันคิดว่าถ้าขอให้กับสิ่งที่เรารัก ก็ไม่น่ามีข้อยกเว้นที่ทำไม่ได้ เพราะมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ฉันรักจริง ๆ และหากมันปลอดภัยก็เท่ากับว่าให้โอกาสฉันได้แก้ตัวในสิ่งที่ผิดพลาด

ฉันกลับมาจากงานเลี้ยงส่ง นักพัฒนาคนหนึ่งเพื่อไปดูงานที่ประเทศญี่ปุ่น มีอาหารเหลือจากงานเลี้ยงซึ่งมี หมูยอ ไส้กรอก หมูทอดกระเทียมพริกไทยชิ้นใหญ่ ๆ ฉันเก็บอาหารใส่ถุงเพื่อนำกลับบ้าน เหมือนทุกครั้งที่ไปงานเลี้ยงและอาหารเหลือ สมาชิกในบ้านของฉันจะได้กินอาหารดี ๆ

มันออกมารับฉันที่หน้าบ้านด้วยความตื่นเต้นยินดี กระโดดขึ้นลงอย่างดีใจ บ้างก็เกาะขา บ้างก็เอาปากมาทักทายที่มือ และฉันทักทายพวกมันว่า “รู้แล้ว รู้แล้วว่าคิดถึง” มันเดินตามฉันมาจนถึงหน้าห้องและหยุดอยู่ตรงนั้น แต่โอ่งน้อย มันตัวเล็กจึงได้สิทธิ์พิเศษในการเดินเข้าห้อง มันนอนหมอบกับพื้นและกลิ้งๆไปมาแบบดีใจสุดขีด

โอ่งน้อยอายุสามเดือน ตัวอ้วนกลม กินเก่ง ฉลาดและรู้การเอาตัวรอดสูง เพราะมันอยู่ท่ามกลางพวกตัวโต ๆ

ฉันเริ่มแจกอาหารให้พรรคพวก ให้กระดูกแก่พวกตัวโต ๆ ทั้งสามคนละชิ้น และเตรียมเนื้อให้โอ่งน้อย แต่โอ่งน้อยไม่สนใจเนื้อมันไปแย่งกระดูกออกมาจากปากตัวโต และรีบวิ่งเข้าไปในกล่องกระดาษ ฉันคว้าตัวมันได้และพยายามอ้าปากมันออกแต่โอ่งน้อยกลืนลงไปเสียแล้ว หลังจากกลืนกระดูกมันก็เริ่มร้อง เอ้ เอ้ เอ้ ตลอดเวลา

“ทำไมไม่ระวัง รู้อยู่แล้วว่าโอ่งน้อยมันเก่ง มันแย่งได้”คนร่วมบ้านพูดขึ้น
ฉันบอกเขาว่า อย่าพูดอย่างนั้นเลย อย่าตำหนิกันเลย มาช่วยกันเถอะ

เราช่วยกันอ้าปากมันเพื่อดูอาหารที่ติดค้างในคอ ไม่มีอะไรติดค้าง เราต้องพามันไปหาหมอ แต่เราไม่มีเงินเลย ไม่มีก็ต้องไป เดินไปยืมเงินน้องมาห้าร้อยด้วยความเกรงใจ เธอรีบให้ทันที

ช่างเป็นวิบากกรรม เส้นทางที่เราเคยขับรถเล่น ๆ เพียงไม่ถึงสิบกิโลมันช่างไกลเหลือเกิน เสียงร้องของมันช่างทรมานใจเหลือเกิน

“ใจเย็น ๆ โอ่งน้อย ใจเย็น ๆ ไม่เป็นไรนะ” ฉันปลอบมันและขอโทษมัน
รถน้ำมันหมด เสียเวลาแวะเติมน้ำมันอีกเล็กน้อย ไปถึงร้านหมอร้านแรก เ ป็นหมอหนุ่มกำลังขายของอยู่ ฉันบอกเขาว่า ช่วยมาดูก่อนได้ไม่ค่ะ

หมอคนแรกอ้าปากดูและบอกว่า ถ้ามันเข้าไปข้างในไปติดหลอดอาหารก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว ฉันตัดสินใจอุ้มมันออกมาและไปที่คลินิกในอำเภอที่นั่นก็ทำเช่นเดียวกันคืออ้าปาก กดดูตามคอและบอกว่า ไม่มีเครื่องมือพอให้ไปที่โรงพยาบาลสัตว์เชียงใหม่-สันป่าตอง แต่อยู่หางดง

ในช่วงเวลาที่เรากำลังรีบเร่งอยู่นั้น รถก็สตาร์ทไม่ติด เราตัดสินใจทิ้งรถไว้ที่ข้างถนน และนั่งรถประจำทางไป ฉันนั่งไปข้างหน้ากับคนขับ รถเขาติดแอร์เย็นสบายแต่ยอมให้ฉันกับโอ่งน้อยที่ร้องโหยหวนตลอดเวลานั่งไปด้วย และช่วยดูว่าโรงพยาบาลอยู่ตรงไหน อีกทั้งกำลังใจให้มันปลอดภัย

“หมอออกไปข้างนอกครับ”พนักงานตอบ

“ช่วยโทรตามได้ไหม”

“หมอเลี้ยวรถกลับมาแล้วครับ เมื่อผมบอกว่าคุณป้ามา” เขาพูดอย่างอ่อนน้อม

คุณป้าไหน หมายถึงฉันเหรอ เอาเถาะป้าก็ป้า ให้หมอกลับมาแล้วกัน ในช่วงนี้ฉันคงดูเป็นคุณป้าที่สุดแล้ว สวมเสื้อคอกระเช้า นุ่งกางเกงขาก๋วยสีเดียวกับญาติธรรม ผมก็ไม่ได้หวี กลับมาจากนอกบ้าน เปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่ออยู่บ้านสบาย ๆ

“เมื่อไหร่หมอจะมาถึง”

“สามนาทีครับ”

สามนาทีก็ยังนาน แล้วหมอสาวก็เข้ามา เธอเรียกหาผู้ช่วย เอาโอ่งน้อยเข้าไปในห้อง ฉันเห็นพวกเขาจับโอ่งน้อยนอนตะแคง เสียงโอ่งน้อยร้องดังตลอดเวลา และเงียบ ฉันเห็นมันแน่นิ่งไป

“เขาคงให้ยานอนหลับ” ฉันพูดกับเขาแต่ใจนั้นหวั่นไหวเพราะผู้ช่วยหมอเอาสายออกซิเจนออกมา และเอาไปใส่ที่จมูกของมัน

“เขาให้ออกซิเจน” ฉันลุกขึ้นเดินไปดื่มน้ำที่ถูกเตรียมไว้ให้ มีน้ำดื่มและแก้วสะอาด เพื่อลดความกดดันลดความเครียดเขาว่าน้ำจะช่วยได้

กลับมานั่งข้างเขาอีกครั้งหนึ่ง เราต่างดูแย่พอ ๆ กัน เขาบอกว่ามันถูกอุ้มไปในห้องหนึ่ง ฉันมองตามเข้าไปข้างหน้าเขียนว่าเอ็กซเรย์

เราดูฟิล์มพบว่ามีกระดูกขนาดนิ้วก้อยติดอยู่ที่หลอดอาหาร และทำให้เกิดแก๊สในกระเพาะสูงมาก มันจึงอึดอัด

เมื่อดีขึ้นเขาก็ให้นอนในตู้ออกซิเจนต่อ หมอสาวอธิบายว่า ฉีดยากันช็อคแล้ว และจะให้มันกินเยลลี่เข้าไปเพื่อให้กระดูกออกมาจากจากหลอดอาหารสู่กระเพาะก่อน เธอแนะนำว่าถ้าจะทำการผ่าตัดที่นี่ทำไม่ได้และแนะนำคลินิกแห่งหนึ่งพร้อมกับบอกว่าแพงหน่อย

โอ่งน้อยอาการดีขึ้นนิดหนึ่ง ปากเริ่มแดง หมอบอกว่าต้องให้อยู่ในตู้ออกซิเจนไปก่อน ให้เรากลับบ้านก่อนก็ได้แล้วมาดูตอนเย็น ก่อนกลับพนักงานการเงินขอเงินมัดจำก่อน เราให้มัดจำสองร้อยห้าสิบ

เรากลับมาบ้านเพื่อจะคิดว่าจะทำอย่างไรกับค่าหมอโอ่งน้อย ซึ่งน่าจะถึงพันบาท ฉันตัดสินใจโทร.ไปหาน้องคนหนึ่ง บอกเธอว่า อิ๋วช่วยหาเงินมาให้สักพันบาท เป็นเงินจากที่ไหนก็ไม่ว่า ฉันจะไม่ตรวจสอบที่มาของเงิน

เธอหามาได้จริง ๆ แต่มีที่มาของเงินคือยืมเงินน้องสาวมา นับว่าพวกเราโชคดียิ่งที่เกิดมามีน้องสาวหรือมีน้องสาวเกิดมาด้วย

ตอนเย็น เราไปถึงโรงพยาบาลอีกครั้งหมอบอกว่า ต้องใช้ยาตัวหนึ่งเพื่อช่วยหล่อลื่นกระดูกลงไป แต่ที่นี่ไม่มียา เราต้องไปซื้อเองที่น้ำปิงปศุสัตว์จากนี้ประมาณสิบห้ากิโล เธอจดชื่อให้พร้อมกับขอโทษที่ไม่สามารถบริการให้ความสะดวกได้ เพราะวันนี้คนขาดงาน และเธอไม่มีรถ

ไม่เป็นไร เรามีมอเตอร์ไชค์และซ่อมเรียบร้อยแล้ว แต่เมื่อไปถึง ยาที่ว่าไม่มี

เรากลับมามือเปล่า หมอบอกว่าพรุ่งนี้เช้าเขาจะรีบมาพร้อมยา เราจึงตัดสินใจฝากโอ่งน้อยไว้กับหมอเพื่อว่าพรุ่งนี้จะได้ไม่ต้องอุ้มมาใหม่ และผู้ช่วยของเธอที่อยู่ที่นั้นก็ดูเป็นคนอ่อนโยน พวกเขาคงดูแลมันอย่างดี

หมอพูดกับเราตรง ๆ ว่า ยังมีโอกาสมีลุ้น แต่อยากให้ทำใจไว้ด้วยว่าอาจจะ...

ฉันลุกออกมาดื่มน้ำอีกครั้ง ก่อนเข้าไปใหม่ เขาช่วยกันฉีดยาให้โอ่งน้อย ป้องกันการติดเชื้อ และยาอะไรอีกสองอย่างจำไม่ได้ พร้อมกับให้น้ำเกลือ โอ่งน้อยร้องไห้เสียงดังตลอดเวลา

ฉันลูบตัวมันเบา ๆ ขนสีขาวนุ่มมือ จับดูจมูกสีดำสนิทส่วนที่เป็นเสน่ห์ที่สุดของมัน จมูกมันแห้งมากพอ ๆ กับปากที่ซีด เขายกมันขึ้นอุ้มจูบมันเบา ๆ ก่อนส่งให้หมอและรีบเดินออกไปรอข้างนอกทันที

ก่อนกลับพนักงานการเงินบอกเราว่า ขอมัดจำค่ารักษาพยาบาลเพิ่มอีกเจ็ดร้อยห้าสิบให้ครบพันบาท

เรานั่งเงียบมาตลอดทางไม่มีเรื่องคุยกันเลย แต่ฉันคิดในใจว่า ขอโอกาสให้ฉันสักครั้งเถอะ ฉันรู้ว่าทุกชีวิตต้องตายแต่ขอเวลา ให้มันได้อยู่ต่อให้มันได้เติบโต ให้มันได้ทำหน้าที่ของมัน นั่นคือหน้าที่ให้ความมีชีวิตชีวาแก่ผู้คน และให้ฉันได้แก้ตัวสักครั้ง ให้ฉันได้ดูแลมัน เพราะฉันเป็นคนยื่นกระดูก ให้โอกาสฉันด้วยเถอะ

ฉันขอสิ่งศักดิ์สิทธิช่วยด้วย ฉันคงขอเพื่อสิ่งที่ฉันรักได้แม้ว่ามันจะเป็นหมา

ฉันอธิษฐานหลายอย่างเท่าที่นึกออก ที่เขาว่ากันว่าในสากลโลกนั่นแหละ ในเวลานี้ฉันรู้สึกว่า ไม่อยากได้อะไรอีกแล้วแค่ขอให้มันรอด

มาถึงบ้านเขาเล่าให้ฉันฟังว่า ในช่วงที่ฉันคุยกับหมอเขาออกมาคุยกับคนที่อยู่หน้าโรงพยาบาล ผู้ชายคนหนึ่งมีจักรยานสวยและเก่าอยู่สองคันเขาขัดมันพร้อมกับว่า จะพยายามรักษาจักรยานเก่าสองคันนี้ให้ดีที่สุดให้มีสภาพเดิม เพราะรุ่นนี้หาไม่ได้แล้ว

“เขากำลังรักษาจักรยานไว้ ในขณะที่เรากำลังพยายามรักษาชีวิตสัตว์”เขาว่า

“เพราะมันก็ต่างเป็นของรัก”ฉันบอกเขาและยืนยันกับสิ่งศักดิสิทธิ์อีกครั้งว่า มันเป็นของรักฉันขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วย ฉันคิดถึงอะไรต่ออะไรมากมาย ที่รู้มาว่าบนได้ขอได้ รวมทั้งจตุคามรามเทพด้วย

ฉันบอกเขาว่ามันอาจจะมีปฏิหาริย์ก็ได้ และเหมือนเป็นปฏิหาริย์จริง

หมอปัทมาพรโทร.มาบอกว่า อาการโอ่งน้อยไม่ดี และเธอไม่อยากรอดูอาการพรุ่งนี้แล้ว อยากจะส่งตัวโอ่งน้อยไปที่โรงพยาบาลสัตว์เล็กที่ม.ช. ที่นั่นมีเครื่องมือพร้อมหากต้องผ่าตัด มีหมอเฝ้าเวร และมีแผนกฉุกเฉินด้วย เขายินดีจะพาไปส่งให้คืนนี้

นี่อาจจะเป็นปฏิหาริย์หนึ่งที่เธอมีน้ำใจช่วยเหลือ ฉันบอกให้เธออกเงินให้ฉันก่อนด้วย หากมีค่าใช้จ่าย เธอบอกไม่เป็นไรเรื่องนั้นค่อยคุยกัน

เมื่อเธอไปถึงเธอโทรศัพท์มาหาฉันอีกครั้งและให้ฉันพูดกับหมอที่รับผิดชอบต่อ หมอชื่อชัชวาลย์ เขารายงานอาการว่าหลังตรวจและพูดถึงวิธีการรักษา ฉันฟังไม่ค่อยจะรู้เรื่องแต่สรุปว่า จะทำการผ่าตัดพรุ่งนี้เพื่อเอากระดูกออก ให้ฉันติดต่อมาอีกครั้งหนึ่งตอนบ่ายโมงเพราะช่วงเช้าจะอยู่ในช่วงศัลยกรรมจะมีทีมแพทย์มาประชุมพรุ่งนี้

ฉันขอบคุณหมอปัทมาพรอีกครั้งหนึ่งที่เป็นธุระช่วยเพราะลำพังฉันคงพามันไปไม่ไหวแน่ รถยนต์ก็ไม่มีและมืดค่ำแล้ว

เธอบอกว่า อย่างไรหมอก็ต้องช่วยเขาให้ถึงที่สุด

ฉันวางหูโทรศัพท์ เขาถามว่า ได้ความว่าอย่างไร

“โรงพยาบาลสัตว์เล็กม.ช. เขาจะผ่าตัดพรุ่งนี้ หมอชื่อชัชวาลย์รับต่อจากหมอปัทมาพร”

“ผ่าตัดเหรอ เรื่องใหญ่นะ"เขาว่า

"ใช่... เราลองอธิษฐานกันดีไหม"

" ค่าผ่าตัดเท่าไหร่”เขาถามต่อ

ฉันไม่ตอบคำถาม ทำเป็นไม่ได้ยินคำถามนั้น และเขาก็ไม่ถามซ้ำคงรู้อยู่ในใจแล้วว่า เท่าไรฉันก็ตัดสินใจไปแล้ว แต่ถ้าเขาเดินมาที่โต๊ะทำงานก็จะเห็นว่า ฉันเขียนตัวเลขลงไปว่า สามพันถึงห้าพันบาท และขีดเส้นใต้ไว้

เพราะสำหรับบ้านนักเขียนเช่นเราถือเป็นเงินก้อนใหญ่ทีเดียว

@@@@@@@@@@@@

<center>

โอ่งน้อยกับพี่อายุหนึ่งเดือน

Create Date : 19 สิงหาคม 2550

Last Update : 22 สิงหาคม 2550 11:36:26 น.

15 comments

Counter : 858 Pageviews.

เศร้าจัง
ขอเอาใจช่วยให้โอ่งน้อยหาย และกลับมาร่าเริง น่ารักเหมือนเดิมค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

โดย: annieake

วันที่: 19 สิงหาคม 2550 เวลา:10:50:42 น.

คุณพระคุ้มครอง

โดย: tai (taibangplee

) วันที่: 19 สิงหาคม 2550 เวลา:11:06:21 น.

เอาใจช่วยโอ่งน้อยและทุกคนค่ะ

โดย: โสมรัศมี

วันที่: 19 สิงหาคม 2550 เวลา:11:17:28 น.

อึมม์..น่าเอ็นดูแต๊ๆ

ขอให้โอ่งน้อยปลอดภัยเจ้า

เป็นกำลังใจหื้อเจ้าของโอ่งน้อยโตยจ้า

โดย: gripenator

วันที่: 19 สิงหาคม 2550 เวลา:12:54:33 น.

ขอบคุณค่ะ
annieake
tai
โสมรัศมี
gripenator

ขอบคุณมากนะคะ ที่เอาใจช่วยโอ่งน้อย
ตอนนี้การผ่าตัดผ่านไปแล้วเอากระดูกออกมาได้แล้ว แต่มีแผลที่ลำไส้ต้องอยู่ที่โรงพยาบาลอีกสามวัน หมอบอกว่า ยังไม่พ้นขีดอันตราย

แต่เราว่า เขาต้องปลอดภัยแน่ ๆ เพราะมีโชคที่พบหมอคนแรกใจดี เอาไปส่งโรงพยาบาลสัตว์เล็กที่มีความชำนาญและยังออกเงินให้ก่อนด้วย

พรุ่งนี้จะเอาไปใช้หมอที่ออกเงินให้ก่อนและเอาหนังสือ
ลูกฟูก หมาน้อย ธรรมดาไปให้เล่มหนึ่ง

เรามีหนังสือที่เขียนกี่ยวกับหมาอยู่สองเล่ม ชื่อลูกฟูกหมาน้อยธรรมดา และโฮ่งโฮ่งโฮ่ง ชีวิตหมา ๆ

สำหรับผู้ที่ส่งกำลังใจให้โอ่งน้อยทั้ง 4 ท่าน เราจะส่ง
โฮ่ง โฮ่งโฮ่ง ชีวิตหมา ๆ ไปให้คนละเล่มค่ะ

ส่งที่อยู่มาให้ที่ parjaru@gmail.com

โดย: แพรจารุ

วันที่: 19 สิงหาคม 2550 เวลา:21:36:28 น.

หลายวันที่ไม่ได้เข้ามาอ่าน มาอ่านแล้วคิดถึงหมาน้อยจัง มันจะปลอดภัยคะน้า มันจะกลับมาน่ารักเหมือนเดิม ยืนรอคอยการกลับไปเยี่มของดี้ด้วยไง เนอะน้าเนอะ ตอนนี้มันคงโตขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว อยากเห็นจัง
คิดถึงคะ ที่นี่สบายดีทุกอย่าง

โดย: หลานดี้ IP: 75.15.203.152 20 สิงหาคม 2550 4:16:12 น.

โดย: แพรจารุ

วันที่: 20 สิงหาคม 2550 เวลา:9:21:06 น.

สาวัสดีจ้ะยาย

ขอให้มีสติเผชิญกับปัญหาที่เกิดขึ้น
ใจเย็นๆนะจ๊ะ
ถ้ารอดก็รอด ถ้าตายก็ตาย ต้องทำใจ
แต่ขอเอาใจช่วยให้รอด
เดาอาการไม่ถูก
อย่างไรขอให้เจ้าของทำใจให้สบายก็แล้วกัน
แต่อย่าโทษตัวเองว่าเป็นต้นเหตุ
มีเหตุตั้งหลายอย่างที่ทำให้เกิดเรื่องนี้
เจตนาเราดีเอาอาหารมาให้
ไม่ได้ตั้งใจเอากระดูกมาติดคอนี่

ขอให้สบายใจก็แล้วกัน

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 20 สิงหาคม 2550 เวลา:11:13:21 น.

ฝากกำลังใจไปถึงโอ่งน้อยด้วย
หายวันหายคืน ตื่นมาเป็นลูกหมาที่ร่าเริงนะโอ่งน้อย

แบบว่า ไม่อยากเห็นสัตว์ทรมาน
เพราะเจ้าของต้องทรมานใจ

โดย: ศิลป์ IP: 203.146.63.183 20 สิงหาคม 2550 16:10:06 น.

โดย: แพรจารุ

วันที่: 20 สิงหาคม 2550 เวลา:19:43:32 น.

หมาเป็นอย่างไรบ้าง
ผ่าตัดเรียบร้อยแล้วหรือยัง
รอดหรือไม่ ช่วยส่งข่าวให้รู้บ้าง ?

โดย: โดม IP: 124.121.21.230 วันที่: 19 สิงหาคม 2550 เวลา:20:33:59 น.

โดย: แพรจารุ

วันที่: 20 สิงหาคม 2550 เวลา:20:49:57 น.

โอ่งน้อยหายยังยาย
เข้าใจความรู้สึกนะ
เราเคยเอาแมวไปผ่าตัดทำหมันหลายตัว
บางตัวซยมาก ท้องฉีก (แผลฉีก)เห็นไส้เลย
ต้องเอาไปหสหมอเย็บแผลอีก ดูแลอีก สาระพัดจะต้องจัดการ
ดีว่ามันไม่โอดโอย แต่อ้อนนิดๆ

มีตัวหนึ่ง ท้องแตกอยู่กลางถนน ไปเจอเข้า (ที่เกาะมุกด์)
เอามาหาหมอเย็บแผล แมวผอมโซ สีดำน่าเกลียด ตอนนี้อ้วนท้วน ฉลาด มันได้ใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่า

โอ่งน้อยคงเป็นอย่างนั้นนะ

ทำไมเมนท์ไม่ได้หนอ
เดี๋ยวจะไปเช็คในบล็อกนะ

โดย: เงาศิลป์ IP: 203.146.63.182 23 สิงหาคม 2550 9:47:26 น.

โดย: แพรจารุ

วันที่: 23 สิงหาคม 2550 เวลา:11:50:18 น.

พี่ยาย..

โอ่งน้อยเป็นไงแล้วล่ะค่ะ.. แหะ แหะ ขออภัย
มาถึงก็ผ่ากลางวงถามหาโอ่งน้อยก่อน วันก่อนมาอ่านแล้วไม่ได้ตอบคอมเม้นท์

วันนี้มาอัพบล็อก 2 เรื่อง..ข่าวเรือล่มที่เกาะ กับข่าวเว็บที่แจมดูอยู่ โดนกระทรวงบล็อกหรือเปล่าก็ยังไม่ทราบ

กำลังติดตามและรีบดำเนินการแก้ไขอยู่น่ะค่ะ

แจมอ่ะนะ.. เป็นคนไรไม่รู้พี่ยาย.. โชคดีไปซ้าทู้กเรื่อง

โดย: สีน้ำฟ้า 21 สิงหาคม 2550 23:52:45 น.

โดย: แพรจารุ

วันที่: 23 สิงหาคม 2550 เวลา:11:53:27 น.

ป้ายาย..ไปเฝ้าโอ่งน้อยหรือคะ..

หายๆ เงียบๆ ไงก็ไม่รู้

โดย: แจม IP: 61.7.160.254 23 สิงหาคม 2550 14:49:29

โดย: แพรจารุ IP: 203.113.50.140 วันที่: 23 สิงหาคม 2550 เวลา:16:27:53 น.

โอย ลุ้นๆๆ ใจหายใจคว่ำ
เพราะเคยลุ้นแบบนี้หลายครั้งแล้วกับบรรดาสี่ขาที่บ้าน
โอ่งน้อยเป็นไงบ้างคะ ขอให้ร่าเริงแข็งแรงมีความสุขค่ะ(รวมทั้งครอบครัวของโอ่งน้อยทุกคนด้วยนะคะ)

โดย: moon(บ้านสี่ขา) IP: 124.157.248.171 วันที่: 24 สิงหาคม 2550 เวลา:15:12:56 น.

............

โดย: สีน้ำฟ้า IP: 61.7.164.120 วันที่: 25 สิงหาคม 2550 เวลา:20:42:50 น.

โฮ่งน้อยพ้นขีดอันตรายรึบังคะ เป็นกำลังใจให้หายไวไว
นะคะ ที่บ้านก็เคยเป็นเหมือนกันคะ เราอยากให้เค้าทานอะไรแปลก ๆ ใหม่ ๆ หลังจากที่กินแต่อาหารเม็ด ก็เลยซื้อไก่ทอดมาให้กินคะ แต่ลืมไปว่ามันมีกระดูกติดอยู่ เจ้ากุ๊งกิ๊งที่บ้านกินเข้าไป สักพักร้อง เหมือนหายไจไม่ออกเราตกใจใหญ่เลย รีบตบหลังเค้า ตบหน้าอกให้กระดูกไก่ลงคอไป สักพัก หายคะ เราดีใจมาก เค้าหายเป็นปกติ ทุกวันนี้ซนเหมือนลิง แต่เราก็ยังนึกโทษตัวเองอยู่คะ ที่ทำให้กุ๊งกิ๊งเกือบตาย อดโมโหตัวเองไม่ได้ แต่ตอนนี้ซนยังกะลิงคะ ยังงัยแวะเข้าไปเล่นที่บล็อคได้นะคะ ยินดีคะ
เป็นกำลังใจให้โฮ่งน้อยหายไว ๆ ด้วยนะคะ

โดย: เจ้าเตี้ย

วันที่: 27 สิงหาคม 2550 เวลา:12:47:41 น.