ให้นกแสงตะวันนำทาง (tag) พี่ยายจ๋า... กรุณารับTag และกรุณาตอบ..เมื่อมีเวลานะคะ ด้วยรัก จาก นกแสงตะวัน *************** ว้าว ! งานหนักนะนี่ 1. ชื่อเล่นชื่อไรเอ่ย? “ยาย” มีข้อสงสัยว่าทำไมชื่อยาย เพราะชื่อนี้แหละถูกล้อเลียนจนเกิดปัญหาอยู่เสมอ เมื่อตอนเด็ก ๆ ชั้นประถมมีเด็กผู้ชายมาล้อเลียนโดยเอาตะกร้าหมากมาหิ้วและเดินหลังงอ พร้อมกับพูดว่า “ยายแก ยายกินหมากไหม” ด้วยความโกรธเอาไม้ขัดประตูห้องเรียนเขวี้ยงใส่เพื่อน ไม้กระเด็นกลับโดนหัวแม่ตีนตัวเองเล็บหลุด และบ่อยครั้งเมื่อบอกว่า “ชื่อยายค่ะ” ก็จะถูกถามซ้ำว่า อะไรนะ ยาย เหรอ หรือไม่ก็ ชื่อยาหรือค่ะ พอบอกว่าชื่อยาย ก็จะตามมาด้วยเสียงหัวเราะ ชื่อยาย ยังไม่แก่นี่ อย่างนี้เป็นต้น (เป็นปัญหาที่ชื่อ) ความจริงแรกเริ่มเดิมทีชื่อ นิยาย เหตุที่ได้ชื่อนี้เพราะพี่สาวคนโต สนใจแต่อ่านนิยาย และฟังละครวิทยุ คนบ้านเราเรียกละครวิทยุว่านิยาย เธอจึงตั้งชื่อน้องที่เกิดมาทำลายความบันเทิงในการฟังละครว่า “นิยาย”แต่ไม่มีใครเรียกจึงได้ชื่อว่ายายเฉยๆ "นิยาย" ชื่อเหมือนถูกสาบ หรือเรียกว่า ชื่อเขาให้มา มีเพื่อนเป็นหมอดู เธอบอกว่าชื่อของคนเรานั้นถูกให้มาแล้ว ให้มีให้เป็น เธอยกตัวอย่างอีกหลายชื่อ และฉันจึงจักต้องมาเขียนหนังสือ ถ้าถามว่าอยากเปลี่ยนชื่อไหม ไม่เคยคิดที่จะเปลี่ยนเพราะมันมีที่มาที่ไปมีรากเหง้าจากบรรพบุรุษ และรู้สึกมันดีแล้ว และความแปลกใจของคนอื่นก็เป็นเรื่องธรรมดาของเราไปแล้ว 2. ลืมตามาดูโลกเมื่อไหร่กัน? ก่อนฟ้าจะมืด ในวันเสาร์หนึ่ง และก่อนที่ละครวิทยุ “นิยาย”จะจบตอนนั่นแหละ มันชวนน่าติดตามมาก พี่สาวคนโตว่าอย่างนั้น (วันเสาร์กลางเดือนราศีสิงห์) และเกิดมากับความบันเทิง เช่นในขณะที่พี่สาวเปิดละครวิทยุ อีกทั้งหลังจากนั้นพบว่าเป็นเสน(คือมีตำหนิติดตัวมา เป็นความเชื่อว่า ต้องทำพิธี เอาครูโนราห์มาเหยียบจึงจะหายจากแผลนั้น เขาคงรำและเหยียบเบา ๆ ไม่อย่างนั้นคงแบนติดเบาะไปแล้ว แต่การครั้งนั้น พ่อเล่าว่ามีคนมาดูกันมากมาย และพ่อก็รับมโนราห์มาเล่นให้คนดูกันฟรี ๆ ด้วย เห็นไหมล่ะ...ฉันเกิดมากับความสนุกสนาน ดังนั้นความทุกข์ความเศร้าอย่าหวังจะยึดครองนาน ทุกครั้งที่มีเรื่องทุกข์เศร้าฉันก็จะคิดถึงคำว่า "ฉันไม่ได้เกิดมากับความทุกข์เศร้า" 3. มีพี่น้องมั้ย? มีซิเรื่องอะไรจะเกิดมาคนเดียว ที่มีชีวิตอยู่ได้ทุกวันนี้ ส่วนหนึ่งก็เพราะมีพี่น้องมากมายนี่แหละเป็นสำคัญ (อ่านเพิ่มเติมในแผ่นหลังพ่อ-ทำยังกะบุคคลสำคัญ) 4. สิ่งที่ชอบเป็นพิเศษคืออะไร? ชอบนั่งตา กลม ดูนกดูไม้ 5. แล้วสิ่งที่เกลียดล่ะ? เกลียดเหรอ...เอาเป็นไม่ชอบแล้วกันไม่ถึงกับเกลียด ยามเช้าของวันนี้ปั่นจักรยานออกไปซื้อกับข้าว แล้วพบว่ามีคนตัดต้นไม้ในสวนร้างหน้าบ้าน ไม่รู้จะทำอย่างไรดี มันถูกตัดบ่อย ๆ วันนี้ถูกตัดไปสามต้น ขนาดน่องหญิงสาวผอม ๆ มันเป็นสวนร้าง ที่ทำให้เกิดความเย็นในป่าแพะ คือบ้านที่เราอยู่(มรดกตกทอดมาจากบรรพบุรุษของคุณสามี) เขาเรียกว่าป่าแพะ ซึ่งเป็นที่แห้งแล้งมาก ส่วนใหญ่จะเป็นที่สร้างบ้านของผู้คน แต่มีอยู่แห่งหนึ่งซึ่งเป็นสวน อยู่หน้าบ้าน และด้านข้างของบ้านเรา ในวันที่เราจะย้ายเข้ามาอยู่เห็นต้นไม้ใหญ่ถูกตัดไปต้นหนึ่ง แต่ต้นไม้เล็ก ๆ ถูกตัดอยู่เสมอ ซึ่งคิดว่าเขาตัดเพื่อใช้งานนั่นแหละ อาจจะทำคอกไก่ เล้าหมู ซ่อมแซมบ้าน หรือทำฟืน ก็ได้ สวนนี้ถูกทิ้งมานานแล้ว ใคร ๆ ก็ไม่รู้ว่าเจ้าของอยู่ไหน มันมีสภาพ คล้าย ๆ ป่าชุมชนที่ผู้คนมาหากินกับผืนดินนี้ได้ มีหน่อไม้มากมาย มีมะกอก ซึ่งมีคนมาเก็บกันทุกวัน มีไข่มดแดง มีตำลึง และมีการขุดแมงใต้ดิน เออ...ตอนนี้จำไม่ได้ว่าชื่ออะไร(จำได้แล้วจิ๊กกุ่ง) คือสามารถหาของกินตามฤดูกาล เราอยากให้ผู้คนดูแลเอาไว้เพื่อเป็นป่าไว้เก็บกินตามฤดูกาล และช่วยให้ร่มเย็นด้วย แต่มันยากในการอธิบายและเราเป็นคนใหม่ ไม่ใช่คนของชุมชนจึงต้องตระหนัก 6. มีสัตว์เลี้ยงมั้ย เป็นตัวอะไร ชื่ออะไรบ้าง ? จุ๊กจิ๊กกับซึมกึ๋ย แม่ลูก มีมากกมายเหลือเกิน ทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจ ที่ตั้งใจคือคุณหมา มีคุณหมาอยู่สามตัว พ่อ แม่ลูก เป็นครอบครัวสุขสันต์ แม่ชื่อจุ๊กจิ๊ก เป็นแม่และเมียที่ดีมาก ส่วนพ่อชื่อพุงป่อง ลูกชื่อซึมกึ๋ย ลูกกับพ่อทะเลาะกันเสมอ ส่วนที่ไม่ตั้งใจเลี้ยงก็จะมีตุ๊กแก คางคก งูก็มีเหมือนกัน ตุ๊กแกมีลูกออกมาตัวหนึ่งน่ารักดี แต่ไม่รักมันหรอก เมื่อวันก่อน โกรธตุ๊กแก ที่ร้องบ่อยออกมาโชว์ตัวบ่อย จึงเอาไม้แขวนเสื้อเขวี้ยงไปเกือบโดนตัวมัน ผ่านมาหลายวันไม่ได้ยินเสียงร้องสงสัยหอบลูกหนีไปอยู่ที่อื่นกันแล้ว มันคงเสียใจไม่อยากอยู่เพราะข้อห้ามที่ไปทำลายศักดิ์ศรีของมัน คือตะโกนบอกมันว่า ห้ามร้องเสียงดัง ห้ามออกมาโชว์ตัว เออ...คนที่บ้านเขาว่า ห้ามกันขนาดนี้แล้วชีวิตจะเหลืออะไร ตุ๊กแกก็ต้องร้อง มันต้องออกมาแสดงความเป็นตุ๊กแก ใครมันอยากอยู่กดขี่กันขนาดนั้น (ตุ๊กแกหายไปเป็นเวลาสิบวันแล้ว) 7. คุณชอบเครื่องดื่มอะไร ? น้ำเปล่าที่ไม่เย็น และกาแฟดำน้ำตาลเล็กน้อย ถ้ามีแต่ไม่มีก็ไม่ใส่ 8. แล้วชอบกินอาหารอะไรบ้าง ? ( มีใครจะส่งมาให้ไหมถ้าชอบ ) อาหารภาคอีสานชอบกินแจ่วบอง อาหารใต้ใบเหรียง ยอดลำเพ็ง สะตอ ปูทะเลดองน้ำปลาแล้วเอามายำ กุ้ง ปลาทะเล เอามาย่างจิ้มน้ำปลาพริก อาหารเหนือ ไข่ปาม แกงผักเชียงดา แกงแค แกงโฮ๊ะ(ไม่รู้เรียกถูกหรือเปล่า)ผักเชียงดา ผักเฮือด กินกับจิ้มน้ำพริก หรือแกงกับปลาแห้ง ก็ได้ 9. ชอบสีอะไร ? เป็นสีอะไรก็ได้ที่อ่อน ๆ ดูแล้วบาง ๆ สบายตา ไม่ชอบสีร้อน 10. งานอดิเรกของคุณคืออะไร ? ในช่วงนี้ นักตากลม ดูกระรอกมากินมะกอก มันกระโดดไปกระโดดมา บางวันกระโดดไกล ระหว่างต้นมะกอกกับมะขาม มันไม่เคยตกลงดินเลย ปีนี้คนเก็บมะกอกบ่นว่ากระรอกมากินเสียเยอะ แต่ฉันแอบชอบอยู่ในใจเพราะมัมน่ารักดี 11. คุณมีปมด้อยมั้ยแล้วปมด้อยของคุณคืออะไร ? มีสมัยเด็ก เช่นว่าร้องเพลงไม่เป็น สมัยเรียนเขามีวิชาขับร้อง เป็นภาระมากเลย ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมีวิชานี้ ครั้งหนึ่งเขามีการสอบร้องเพลงคู่ จำได้ว่าเพลง “น้องรักรักบูชาพี่” ส่งสารคนที่เขาต้องคู่กับเรามากเพราะเขาต้องทำเสียงสองเสียง ทั้งเสียงผู้หญิงผู้ชาย เพื่อนคนที่ว่านี้ชื่อประภาส ร้องเพลงเก่งมาก ไม่รู้ว่าตอนนี้ไปอยู่ที่ไหน อยากขอบคุณเขาอีกที เพลงร้องว่า “น้องรัก รักบูชาพี่ พี่มานะพี่มานะอดทน...(ทำเสียงแห้งแหบ ๆ ด้วยนะ) อะไรเทื้อกนี้แหละ นี่แหละปมด้อยเรื่องความสามารถพิเศษ คือเป็นคนไม่มีความสามารถพิเศษ เช่นร้องพลงไม่เป็น ฟ้อนรำ เต้นระบำอะไรก็ไม่เป็น ก็เลยไม่ได้ประกวดเวทีไหนกับเขา เคยได้เต้นเป็นวัวครั้งหนึ่ง พ่อแม่ญาติพี่น้องดีใจกันใหญ่ แค่ไปยืนทำท่ายึกยัก ๆ ส่งเสียงร้องมอ มอ แล้วยังถูกเอาเชือกผูกมือไว้ด้วย คนที่เป็นเจ้าของวัวเขาเต้นจังหวะตลุงแต่งชุดไทย ว่าก็ว่าเถอะ แค่พูดได้ชัดเจน ไม่ต้องถึงขั้นร้องเพลงได้ก็ดีแล้ว ส่วนเต้นรำ ฟ้อน...ก็เอาแค่เดินเหินได้เหมือนคนอื่นก็พอแล้ว 12. ชอบแต่งตัวแนวไหน โชว์เสื้อผ้าของคุณหน่อยสิ ? แบบมอ ๆ เสื้อเก่า ๆ สวมใส่สบายกว่าเสื้อใหม่ จึงชอบเสื้อที่คนอื่นให้หรือเสื้อมือสอง 13. คุณใส่นาฬิกาอะไรอยู่ ขอดูได้มั้ย ? ไม่มีหรอกนาฬิกา ดูพระอาทิตย์ และวัดเงาตัวเอง เช่นไปยืนกลางแดดถ้าเงาตัวเองเป็นวงกลมเหมือนเงาจะทับตัวเราคือเวลาเที่ยง เวลาอื่น ๆ ก็ใช้วิธีดูเอาว่าเงาทอดไปถึงไหน แล้วเดินวัดสนเท้าเอา วิธีนี้ใช้มาตั้งแต่เด็กแล้ว 14. เพลงไหนที่สามารถสื่อความเป็นคุณออกมาได้ ? ไม่รู้เหมือนกันเดี๋ยวรอถามคนที่บ้านว่าเพลงไหนแล้วจะเอามาใส่วันหลัง 15. กิจวัตรประจำวันของคุณเป็นยังไง ไหนบอกมาซิ ? ตื่นเช้าหกโมง ทักทายพูดคุยกับหมาทั้งสามเพราะมันมารอทุกเช้า ไม่มีใครรอเราได้เท่ามันอีกแล้ว เคยบอกเพื่อน ๆ ว่า ถ้าไม่มีใครรักให้เลี้ยงหมาพุดเดิ้ล มันจะรักเรามาก ไม่ว่าเราจะมีปัญหาอะไรมาจากไหน มันไม่เคยซ้ำเติมเรา มันยินดีสุดขีดที่เจอเรา คุยกับหมาแล้วก็ชวนกันไล่ไก่ออกไปจากบ้าน ที่นี่เขาเลี้ยวสัตว์กันแบบปล่อย บ้านก็ไม่มีรั้วรอบขอบชิด ไก่จะเดินมาหากินบ้านใครก็ได้ เช่นเดียวกับสัตว์อื่น ๆ ตัวใหญ่ ๆ เช่นวัวก็มี พวกหมาที่น่ารักแสนรู้มันจะไม่ไล่ไก่จนกว่าเราจะออกมาจากห้อง เพราะมันรู้ว่าถ้าเราได้ยินเสียงไก่เราจะออกมาไล่ มันอยากพบเรา เพราะถ้ามันไล่ไก่แล้วเราก็ไม่ออกมา จบการไล่ไก่ก็ปั่นจักรยานไปตลาดเช้า ซื้อกับข้าวแค่พอกินหนึ่งวันพรุ่งนี้จะได้ไปอีก ชอบไปตลาดเช้า ๆ ดูคนขายของ ฟังแม่ค้าพ่อค้าพูดคุยกับลูกค้าสนุกดี แล้วก็กลับมาจัดโต๊ะกินกาแฟ ที่ข้างบ้าน และดูโทรทัศน์บ้านเพื่อนด้วย ( ข้างบ้านเขาเอาโทรทัศน์ไว้ใต้ถุนบ้าน เราก็จัดโต๊ะกินกาแฟ ใกล้ ๆ บ้านเขา เพื่อจะดูโทรทัศน์ของเขาด้วย ดูระยะไกลได้ เพราะจอเขาใหญ่ เป็นการประหยัดไฟบ้านตัวเองช่วยชาติด้วย) และรอให้หลานชายปั่นจักรยานไปโรงเรียนเพื่อให้เขากล่าวคำว่า ป้ายายสวัสดีครับ หลังจากนั้นย้ายตัวเองมาที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ทำงานเล็กน้อย เปิดดูข่าวประชาไท ดูคอลัมน์เล็กน้อย อ่านหนังสือพิมพ์ออนไลน์ ดูข่าวบันเทิงใครตบกับใคร รักกับใคร เลิกกับใคร แล้วไปดูข่าวการเมือง พ่อลูกคู่ไหนจะลงสมัครพรรคไหน พรรคการเมืองแบบไทย ๆ เขาสืบสายเลือดกัน แบบภาษิตที่ว่า ดูช้างให้ดูหาง ดูนายให้ดูพ่อ ถ้าดูให้แน่ต้องดูถึงปู่มันด้วย และดูข่าวอื่น ๆ เล็กน้อย แบบรวดเร็ว และเปิดอ่านบล็อกบ้าง ขำ ๆ ไปบ้าง พร้อม ๆ กับฟังเพลง “เด็กเอ๋ยเด็กดี และพ่อของแผ่นดิน” แล้วเคารพธงชาติ หลังจากนั้นฟังครูสั่งสอนด้วยเสียงดุ ๆ เข้ม ๆ (บ้านอยู่หลังโรงเรียน ) ว่าจะเอาแผ่นซีดีใหม่ไปให้ครูเผื่อจะลองเปิดเพลงอื่นแทนเด็กเอ๋ยเด็กดีบ้าง สาย ๆ คนที่นอนอยู่ใกล้ ๆ ตื่นทักทายพูดคุย หาของกินอีกครั้งกินเป็นเพื่อนเขา แล้วก็ไปดูต้นไม้เผื่อต้นไหนต้องการความช่วยเหลือ เดินไปเดินมาอยู่แถวบ้าน สามหลัง (อย่าเพิ่งคิดว่าฐานะดี เป็นของคนอื่น หลังที่หนึ่งที่พลอยดูโทรทัศน์เขายามเช้า คือบ้านน้องชาย อีกหนึ่งหลังเป็นบ้านน้องสาว )ไปพูดคุยถามทุกข์สุขประจำวัน (ดูว่าเขาทำอะไรกินกันเผื่อเราด้วยหรือเปล่า) แล้วกลับมาที่โต๊ะคอมอีกทีหนึ่งและทำงานเหมือนเดิม บ่ายแก่ ๆ นอนเล่นในเปล นอนดูใบไม้ อ่านหนังสือ หาของกินเท่าที่จะมีอยู่ใกล้มือ ถือเป็นช่วงโทรศัพท์คุยกับพรรคพวกบ้าง เย็น ๆ รอหลานกลับมา “สวัสดีครับป้ายาย” เสียงหลานชายมาแต่ไกล” “ ป้ายายป้ายายกลับมาแล้ว” เสียงหลานสาวพร้อมกับชูขนม นมกล่อง การกินกับหลานก็เกิดขึ้นอีกครั้งเป็นอาหารว่าง หลังจากนั้นก็อยู่กับหลาน รดน้ำต้นไม้ ปลูกต้นไม้วันละต้นสองต้น ปั่นจักรยานไปออกกำลังกายที่โรงเรียน เริ่มมืดพ่อแม่หลานกลับมาจากขายโรตี (โรตีที่อร่อยมาก ๆ ขอบอก ใครมาเที่ยวได้กิน) ก็มีของกินมาฝาก เช่นนมถั่วเหลือ (เอ...ทำไปทำมาเวลากินมันจะหลายครั้งมากเลย) จบข่าวสองทุ่มก็จะทำงานหน้าคอมพิวเตอร์อีกสักเล็กน้อย นี่แหละชีวิตประจำวันถ้าเป็นเสาร์อาทิตย์จะออกจากบ้านไปประชุมหรือพบเพื่อนฝูงในเมืองบ้าง 16.มีแฟนรึยังถ้ายังคุณอยากมีมั้ย? อายุเกินแล้วค่ะ 17.แล้วถ้าเลือกได้อยากมีแฟนหน้าตาเหมือนใคร? เหมือนคนที่อยู่บ้านเดียวกันนี่แหละ 18.แล้วถ้าให้พาบุคคลในข้อ.17ไปเดท 1 วันจะพาไปไหน แล้วไปทำไรบ้าง ไปนั่งเรือ 19.คุณว่าคุณหน้าเหมือนใคร มีคนเคยบอกว่า เหมือนเสนาหอย จริง ๆ 20. ไหนขอดูรูปคุณตอนยิ้มหน่อย ยิ้มด้วยตา 21. ถ้าตกหลุมรักใครคนนึงอยู่ คุณจะบอกรักเค้าว่ายังไง ? ไม่บอกดีกว่า 22. ห้องที่คุณชอบไปบ่อยๆในพันทิปคือห้องไหน ? ไม่ค่อยได้เข้าไปหรอก นอกจากมีใครมาบอกว่ามีอะไรน่าสนใจ เช่น มีเรื่องที่ราชดำเนิน ที่เฉลิมไทย เรื่องหุบเขากินคนประเด็นร้อนนักอ่านไม่พอใจคนเขียนบทที่ทำละครตอนเย็น ที่สร้างเหมือนไปลอกหนังฝรั่ง ทำให้นักเขียนของเขาเสียชื่อ เออ...อย่างนี้เป็นต้น 23. คนที่มาเยี่ยม Blog คุณบ่อยๆมีใครบ้าง ขอสัก 10 ชื่อแล้วกัน ? 24. แล้วเค้าแต่ละคนเป็นคนแบบไหนตามความรู้สึกของคุณ สองข้อข้างบนตอบรวมกันนะคะ ที่เข้ามาบ่อย ๆ ก็ส่วนใหญ่จะเป็นคนที่รักการอ่านมาก ๆ ชอบการอ่าน การเขียน การแสดงความคิดเห็นต่อเรื่องที่เรานำเสนออย่างจริงจัง และสนุกสาน อีกทั้งมีความจริงใจ มีการนำเสนอความคิดแตกประเด็น และแตกต่างแบบที่ไม่เห็นด้วยกัน และเอาเรื่องเอาราวเป็นครึ่ง ๆ หน้าก็มี และยังมีกลุ่มชูรสชูรักสนุกสนาน แบบบันเทิงหนังตะลุง (หนังตะลุง เป็นบันเทิงของภาคใต้ แต่บันเทิงแบบตลกสนุกสนาน และมีสาระ หากคนดูหนังตลุงก็จะรู้ เมื่อก่อนหนังตะลุงมีบทบาทต่อการเปลี่ยนแปลงสังคมเลยแหละ ยิ่งนักการเมืองชั่ว ไอ้เท้งมันด่าไม่ยั้งเลยแหละจะบอกให้) นับว่าเป็นกลุ่มคนน่าสนใจมาก ๆ และสัมผัสได้ว่า พวกที่เข้ามาอ่าน บ่อย ๆ เขาเป็นคนที่มองโลกอย่างมีความหวัง อยากเห็นสิ่งดี ๆ อยากให้สิ่งดี ๆ แก่ผู้อื่น เห็นอย่างนั้นจริง ๆ 25. มีอะไรอยากบอกพวกเค้ามั้ย ? บอกว่าชอบพวกเขาค่ะ และสนุกที่ได้อ่าน ความคิดเห็น ได้ตอบได้คุย ได้แลกเปลี่ยนกัน ได้เห็นทั้งความคิด ความฝัน สุข ทุกข์ มีรอยยิ้ม มีเสียงหัวเราะ บางทีก็มีเสียงเหนื่อย ๆ บางประเด็นที่พูดคุย หรือนำเสนอ 26. แล้วกับคนที่ส่ง Tag มานี่ล่ะ คุณคิดยังไงกะเค้า ? “นกแสงตะวัน”ไม่มีอะไรมากไปกว่าชอบเขา ชอบเข้า ไปดูโน่นนี่ ฟังเพลงบ้าง เหมือนว่าถ้าเป็นบ้านจริง ๆ ก็ปั่นจักรยานไปบ้านเพื่อนใกล้ ๆ แว๊บหนึ่ง ไปดูต้นไม้ดอกไม้บ้านเขา ทักทายสองสามคำแล้วก็ปั่นจักรยานไปต่อ อะไรแบบนั้น 27. แล้วจะบอกอะไรถึงคนที่ส่ง Tag มาให้คุณมั้ย ? บอกรักแล้วกัน 28. ตอนนี้คุณนึกถึงรายนามของคนที่คุณจะส่ง Tag ไปให้ 4 คนนั้นออกรึยัง แล้วใน 4 คนนั้นมีใครบ้างล่ะ ? 29. คุณคิดว่า 4 คนนี้คิดยังไงกะคุณบ้าง หลังจากที่คุณส่ง Tag ไปให้ ? ไม่รู้เหมือนกัน พวกเขาอาจจะยิ้มขำเล็กน้อย คงไม่มีใครตกใจมากนัก 30. ขอเหตุผลหน่อยสิว่าทำไมต้องส่งไปหา 4 คนนี้ด้วย ? เอารุ่นเยาว์แล้วกันนะคะ เบญจวรรณ (lukkongpoka) เธอเป็นเด็กที่มีความฝัน มีความหวัง ในชีวิตมากค่ะ ดูจากงานเขียน คิดว่า โลกจะมีพยาบาลที่มีคุณค่าเพิ่มขึ้นอีกคน คิดว่าเธอน่ารู้จัก คนต่อไป ชื่อ malarncha มาลานชา เป็นแม่ที่ยังเป็นวัยเยาว์ สดใส งานของเธอจึงหลากหลายมาก เช่นเธอที่เขียนเปิดบล็อกด้วยเรื่องรัก ๆ แบบวัยรุ่น และตามมาด้วยบทกวี และเปิดตัวเรื่องครอบครัวขึ้นมา พร้อมกับการสอนให้ลูกอ่านหนังสือตั้งแต่ สิบเอ็ดเดือน และสูตรอาหารง่าย ๆ ที่อร่อย อยากให้เธอเป็นที่รู้จัก //www.bloggang.com/mainblog.php?id=malarncha ส่วนอีกคนดอกเสี้ยวขาว นี้เป็นน้องใหม่ที่เพิ่งเข้ามาแต่เข้ามาบ่อย ๆ คนนี้อยากรู้จักเขา ดูว่าน่าจะเป็นคนโรแมนติกมาก ๆ //www.bloggang.com/mainblog.php?id=jintanakarn82 คนสุดท้ายดวงลดา น้องใหม่เหมือนกัน เป็นคนเขียนหนังสือที่ดูสดใส //www.bloggang.com/mainblog.php?id=april500008 31. ข้อสุดท้าย มีอะไรจะฝากถึงคนที่คุณกำลังจะส่ง Tag ไปหาเค้าบ้าง ? (ยิ้มก่อนอ่าน ทำตาหวานก่อนเปิด ยิ้มเสียเถิด ก่อนเปิดจ.ม.) จำมาตั้งแต่เด็กไม่รู้ที่มา /p>href="//www.bloggang.com/data/prajaru/picture/1193928689.jpg" target=_blank> ปลูกไว้กิน อ่านโฆษณาก่อนแสดงความคิดเห็นค่ะ เราอาจจะหลงลืมอะไรไปบางอย่าง เช่นป่าในเมืองใหญ่ที่ช่วยให้เราหายใจได้สะดวก ดอยสุเทพผืนป่าในเมืองเชียงใหม่ น้อมรำลึกถึงครูบาศรีวิชัยและสานต่อเจตนารมณ์ของท่านในการพัฒนาเมือง และความสนใจปัญหาสิ่งแวดล้อมในเมืองเชียงใหม่ ภาคีคนฮักเจียงใหม่และองค์กรพันธมิตรจึงได้ร่วมกันจัดงานเดิน – ปั่นจักรยานขึ้นดอยสุเทพ เฉลิมพระเกียรติ ๘๐ พรรษามหาราชา “ตามรอยครูบาศรีวิชัย ร่วมใจดูแลเชียงใหม่” โดยใช้เส้นทางศึกษาธรรมชาติจากลานครูบาฯ - ลานวัดพระธาตุดอยสุเทพฯขึ้นในวันอาทิตย์ที่ ๔ พฤษจิกายน ๒๕๕๐ ๖.๓๐ น. พบกับที่ลานครูบาศรีวิชัย ๗.๓๐ น. เริ่มเดิน ปั่นจักรยาน ๑๐.๐๐ น. ทุกกลุ่มถึงวัดพระธาตุดอยสุเทพ ๑๐.๓๐ น. พระเทพวรสิทธาจารย์ เจ้าอาวาสวัดพระธาตุดอยสุเทพราชวรวิหาร เทศน์ธรรมเรื่อง การอนุรักษ์ดอยสุเทพและสิ่งแวดล้อมของเชียงใหม่ ณ บริเวณลานวัดพระธาตุดอยสุเทพ๑๑.๓๐ น. รับประทานอาหารร่วมกัน ณ บริเวณลานวัดพระธาตุดอยสุเทพ สอบถามรายละเอียดที่ 0850397138 ดอกเสี้ยวที่ดอยสุเทพ เพลงสดใสน่ารัก ของ แค็ท รัตติกาล ในชุดเพลงรักเชียงดาว เอามาเป็นเพลงประกอบสำหรับดอยสุเทพก่อน ศิลปินยังไม่ได้สร้างเพลงดอยสุเทพค่ะ   Create Date : 01 พฤศจิกายน 2550 47 comments Last Update : 6 สิงหาคม 2552 9:07:07 น. Counter : 1486 Pageviews. Share Tweet

ส่งมา บัดเดี๋ยวนี้เลยพี่ท่าน ชักช้าอยู่ใย tag แค่นี้ ส.บ.ม.   โดย: malarn cha 1 พฤศจิกายน 2550 23:35:33 น.

พี่ยาย ... หนูด้าตอบ tag นี้ไปแว้วววววววว ดูได้ที่นี่นะคะ " และแล้วดวงลดาก็เจอ tag " คลิ๊กไปอ่านได้เลยค่ะ แต่ยินดีตอบ ข้อ 26 กับข้อ 27 ใหม่ตรงนี้ค่ะ ว่า ... 26. แล้วกับคนที่ส่ง Tag มานี่ล่ะ คุณคิดยังไงกะเค้า ? “แพรจารุ” เป็นนักเขียนที่แอบรู้จักผลงานมานานแล้วค่ะ แอบคิดด้วยซ้ำว่า พี่ยาย ไม่น่าเป็นพี่ยายเลย เพราะสำนวนยังแอบวัยรุ่น สดใส และเปี่ยมเสน่ห์ของความรักความอาทรโลกอยู่ (ยกเว้นตอนพี่ยายมีสาระ อันนั้นจะเต็มเปี่ยมด้วยคุณภาพ) 27. แล้วจะบอกอะไรถึงคนที่ส่ง Tag มาให้คุณมั้ย ? บอกว่า ขอเป็นกำลังใจให้ผลิตงานอบอุ่น สดใส ให้น้องด้าได้อ่านไปเรื่อยๆ นะคะ สู้ๆ   โดย: ดวงลดา 2 พฤศจิกายน 2550 8:30:56 น.

ปล. น้องด้าอิจฉาชีวิตพี่ยายจังเลย ฮือๆ (มาติดแหง็กอยู่ในกทม. ทำไมเนี่ยยยยย)   โดย: ดวงลดา 2 พฤศจิกายน 2550 9:49:23 น.

ผู้ที่คุยค้างอยู่ที่บ้านทุ่งเสี้ยว "เรื่องสิ่งสำคัญสามประการ กับคุณถนอม เชิญไปคุยกันที่บ้านนะคะ ขวามือ คลิกเข้าไปตรงหน้าต่างที่ม่านสีขาวเลยค่ะ ขอบคุณทุกคนที่แวะเวียนมาทั้งที่ชะเง้อมองและเข้ามาคุยกันด้วย   โดย: แพรจารุ 2 พฤศจิกายน 2550 11:59:36 น.

อ่านแล้วเน้อ ตอนนี้กำลังนำไปวิเคราะห์หาทัศนธาตุต่างๆอยู่ ขอตัวไปทำงานก่อนแล้วมาใหม่ดึกๆ   โดย: ตาพรานบุญ IP: 222.123.246.158 2 พฤศจิกายน 2550 13:15:49 น.

น้องด้ามาฝากลิ้งค์หนังสือน่าอ่านให้พี่ยายค่ะ หนังสือชวนอ่าน "ไหม ... ผู้ไม่ยอมแพ้ในร่างพิการ" อยู่ห้องสมุด พันทิปค่ะ   โดย: ดวงลดา 2 พฤศจิกายน 2550 17:00:37 น.

สวัสดีค่ะน้ายาย ดอกเสี้ยวหนูว่ามันคล้ายๆกับดอกซากุระนะค่ะ ที่โรงเรียนเดิมหนู จะปลูกตรงทางขึ้นโรงเรียน(โรงเรียนอยู่บนดอยค่ะ) ใบมันจะร่วงหมดต้น มีแต่ดอกสีขาว ที่อยู่บนต้นก็สวย ที่ร่วงลงมาบนพื้นหญ้าสีเขียวตัดสีกันก็สวย(จะไม่สวยก็ตอนที่ต้องไปกวาดนี้แหละค่ะ) มีดอกเหลืองอินเดียด้วย มีสีเหลืองเต็มต้นไปหมด เหลืองอินเดียจะปลูกรอบสนามกีฬาเล็ก แล้วด้านหลังอาคารเรียนของพวกหนูจะมีต้นอะไรไม่รู้ไม่แน่ใจค่ะว่าเรียกคำแสดหรือเปล่า แต่มันจะมีลูกสีแดงมีขน คล้ายๆกับเงาะค่ะ ยังเคยเก็บใส่ถุงพลาสติกไปฝากเพื่อนในห้อง หลอกว่าเงาะแก กินไหม เพื่อนนะค่ะ วิ่งมาไวกว่าอะไรอีก แต่ก็โดนเอาคืนเหมือนกัน เคยเก็บไปฝากน้องชายที่บ้านบอกว่า พี่ชื้อเงาะมาฝาก น้องชายดีใจวิ่งมาดู มันไม่ใช่เงาะ น้องเลยร้องไห้โฮๆๆ เลยโดนแม่ดุเข้าให้ และต้องไปหาชื้อเงาะมาให้น้องในเย็นวันนั้นเลยค่ะ   โดย: เบญจวรรณ (lukkongpoka ) 2 พฤศจิกายน 2550 19:13:56 น.

โอ้.. กึ้ดเติงหาแต้ๆ เจ้า.. แต่ข้าเจ้ายังบ่ได้ออกป่าเล้ย เอาไว้ไปแอ่วหานะเจ้า (แต่คงบ่ตันวันที่ 4 นี้แน่เลย)   โดย: สีน้ำฟ้า 2 พฤศจิกายน 2550 23:58:23 น.

ผมขอตอบข้อ 27 ได้ไหมครับ ตอบว่า ผมต้องขอโทษที่ไม่ขอตอบคำถามได้ไหมครับ (มีเหตุและผลครับ) ต้องขอโทษจริงๆน่ะครับ คุณยาย   โดย: ดอกเสี้ยวขาว 3 พฤศจิกายน 2550 12:05:50 น.

สวัสดีค่ะพี่ยาย -------------------------------- แวะมาอ่าน Tag Tag แบบสาระน่ารู้ น่ารัก น่ากอดนะค๊า อะคึ่ ๆ   โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น 3 พฤศจิกายน 2550 15:14:59 น.

หวัดดีครับพี่ รับรองไม่เจอผมแน่นอน เพราะผมร้องเป็นคนแรกเลยครับ 5555 ตอนนั้นคนฟังยังมีไม่ถึง 20 คนเลยมั้งครับ ฝนตกอีกต่างหาก คงไม่ได้ร่วมไปเดินดอยด้วยนะครับ ช่วงนี้ดูแลมาดามครับ มาดามต๊องครับ อิอิอิ   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 3 พฤศจิกายน 2550 15:43:10 น.

ว้า..... คอย คอย คอย ว่าเมื่อใหญ่ อ.แพร อ.หนอมจะไปตรวจงาน สงสัยงานเยอะ งั้นไม่คอยแล้วนะ อัพดีกว่า... หวังว่าท่านคงย้อนไปตรวจงานเก่าด้วยนะ อย่าลืมลงอักขระด้วยล่ะ   โดย: พราน (ตาพรานบุญ ) 3 พฤศจิกายน 2550 23:26:44 น.

*** สวัสดีคะ แวะมาเยี่ยม อากาศเปลี่ยนแปลง รักษาสุขภาพด้วยคะ หากมีเวลาว่างสักนิด อย่าลืมแวะไปเยี่ยม...หน่อยอิง....บ้างนะคะ***   โดย: หน่อยอิง 4 พฤศจิกายน 2550 20:13:44 น.

โดย: malarn cha 4 พฤศจิกายน 2550 21:06:19 น.

ดวงลดา กำลังใจที่ยิ่งใหญ่ และความรู้สึกทีดียิ่ง ตามอ่านกันไปเรื่อย ๆ นะคะ ด้ายังอยู่ในวัยที่คงผลิตงานได้อีกเยอะทีเดียว ส่วนพี่นี้ผ่านมาถึงโค้งสุดท้ายแล้ว พี่เข้ามาในยามเช้าที่พี่เจ็บเข่าหน้าดู เพราะเมื่อวานไปเดินดอยสุเทพยามฝนพร่ำ แล้วจะเอารูปหนุกหนานลื่นล้มมาให้ดู ป่าหน้าฝนสดดี น้องมาลานชา เอารูปใครมาฝากคะน่ารักดี เพิ่งใส่รูปเข้ามาเป็นนะซิกำลังเห่อใช่ไหมล่ะ หน่อยอิง ขอบคุณกุหลาบยามเช้าค่ะ ตอนนี้เมืองเหนือยังฉ่ำฝนอยู่ค่ะ เขาว่ากันว่า ฝนสั่งลาหลังจากนี้จะหนาวแล้ว   โดย: แพรจารุ 5 พฤศจิกายน 2550 7:15:20 น.

หนูเบญ พี่เข้าใจว่า ดอกเสี้ยวมีหลายชนิดเหมือนกกันค่ะ พวกเสี่ยวป่าที่พี่เอามาโชว์นี้ดอกโตสีขาวหอม ๆ ด้วยค่ะ พี่เคยไปที่ดอยหลวงเชียงดาวในช่วงใกล้ร้อนดอยใกล้ปิดแล้ว ดอกเสี้ยวบานเต็มหุบเขาเลยค่ะ ลองดมดูหอมดีค่ะ ตามข้างถนนข้างบ้านที่เอามาปลูกเป็นดอกเล็กที่มีกลับเล็ก ยอดของมันเอามาลวกจิ้มนำพริกอร่อยค่ะ ไม่มีอะไรกินก็เก็บมาต้มกับบะหมี่สำเร็จรูปแทนผักอื่น ๆ ก็ได้ พี่ก็เลยคิดว่า ถ้าอย่างงั้นเอามาทำแกงจืดแทนผักกาดขาวได้ เพราะผักกาดขาวมียาฆ่าแมลงเจือปนเยอะ บ้านเบญดูจะสนุกสนาน และมีความสัมพันธ์อันดีกัน   โดย: แพรจารุ 5 พฤศจิกายน 2550 7:25:16 น.

ตาพรานบุญ วิเคราะห์อะไรนะ วิเคราะห์หาทัศนธาตุต่างๆเหรอ เป็นงง ดอกเสี้ยวขาว ไม่เป็นไรค่ะ ก็ถือว่าตอบแล้ว คือเลือกตอบข้อ 27 ข้อเดียว   โดย: แพรจารุ 5 พฤศจิกายน 2550 7:30:04 น.

กรี๊ด พี่ยายไปเดินดอยสุเทพ !!!! ยามฝนพรำด้วย ... ระวังรักษาสุขภาพนะค้า อย่าให้เป็นหวัด และต้องระวังแข้งเข่าด้วยนะคะ ... น้องด้า ปัจจุบันตื่นเช้าเข่าเดี้ยงเป็นประจำเพราะเล่นกีฬาหักโหมไว้สมัยสาวๆ ขอบคุณพี่ยายที่มองว่าน้องด้ายังผลิตงานได้อีกเยอะ เป็นความรู้สึกที่ดียิ่งเลยค่ะ ทุกวันนี้งานประจำกัดกินสมองซีกขวาไปทุกวี่ทุกวัน จะพยายามต่อไปฮับ ... พี่ยายก็เช่นกันนะคะ   โดย: ดวงลดา 5 พฤศจิกายน 2550 8:20:54 น.

เหอ....เหอ... ไม่นึกนะว่าพี่นกแสงตะวันจะเอากระแทกมาฝากพี่ยาย รู้แล้วล่ะว่าพี่ยายโดนคำสาปมาตั้งแต่แรกเกิด เลยต้องมาเขียนหนังสือ เขียนนิยายอยู่อย่างนี้ สาวใต้.....หัวใจเป็นเหนือเสียกระมังลงชอบผักเซียงดาพรรค์นี้ ขาดลูกตอก็แนมตอเบาข้างรั้วไปก่อนเน้อปี๊ยาย.... ขึ้นมาจากใต้ทีไรมักจะหอบสะตอใส่หลังรถมาหลายร้อย....เพราะคนแถวบ้านตอนนี้โดนมอมด้วยสะตอจนติดงอมแงม เขาซื้อกินบอกว่ารสชาติไม่เหมือนกัน สะตอที่พะเยามีขายบ้างแต่เป็นสะตออุตรดิตถ์....เขาว่ามันไม่เหม็นเท่าตอใต้ ไอ้เราก็เข้าใจว่าตอฝากกะตอซื้อมันคงหรอยไม่เท่ากันอยู่แล้ว...พี่ยายว่าพรรค์พรือ แล้วก็พูดถึงจิ้งกุ่งซะหน่อย...ตอนเด็กจะมีหน่วยปฏิบัติการล่าสังหาร "พลิกแผ่นดินล่า" เดินเข้าสวนต้องก้มเงยดูดินพูนซุย นั่นแหละใช่แล้ว....เอาเสียมแซะข้างรูไม่ให้ดินร่วงกลบหรือไม่ก็เอาน้ำหยอด จิ้งกุ่งก็จะเด้งดึ่งขึ้นมา เราก็ถอนหญ้าคามาร้อยตรงข้อต่อหัวใครได้เยอะสุดก็เจ๋งสุดๆ.. นึกภาพดู.....ตูหนอช่างทำไปได้ ยังกะองคุลีมาล วันนี้..ข้าเจ๊าบ่เอาแล้วเด้อ กรวดน้ำ ทำทานให้สิ่งที่เคยทำมา.... อีกอย่าง...ป่าและสวนสมบูรณ์เช่นนั้นมันหายไปนับตั้งแต่มีถนนสี่เลนซูปเปอร์ไฮเวย์ตัดผ่านไปเชียงรายสุขสบายยิ่ง   โดย: ปลายแปรง 5 พฤศจิกายน 2550 9:00:46 น.

การวิเคราะห์ทัศนธาตุ ก็เป็นไปตามที่แม่บอกทุกประการ ว่าคุณยายเป็นคนน่ารัก แม่ว่าไงว่าตามนั้น อ้าวงงเข้าไปอีกดิ งงตรงไหนเดี๋ยวไปถามแม่ให้ ขอพลังจงมีแด่ลูกน่องทั้งสองเพื่อก้าวไปสู่ยอดดอยสุเทพนะท่าน   โดย: พราน (ตาพรานบุญ ) 5 พฤศจิกายน 2550 14:15:13 น.

สวัสดีค่ะพี่ยาย-พี่หนอม ขอบคุณค่ะสำหรับการตอบTag อ่านจบแล้ว เป็นอีกหนึ่งชีวิตที่น่ารักและเรียบง่าย แต่มีความอบอุ่น อ่อนโยน ชวนผูกพัน นกแสงฯเพิ่งกลับถึงบ้านตะกี้ค่ะ(14.30) ฟ้าที่อีสานนี่มันจ้าแจ้ง.. ต่างกับฟ้าเมืองภูเก็ตเนาะที่เช้าๆฟ้าแจ่มแจ้ง แต่บ่ายๆฝนเททะลักทะลาย...ชุ่มฉ่ำ อาบน้ำอาบท่า ขอเอาปลาเค็มกะเต้าส้อตะกั่วป่าไปฝากแม่ที่โกสัมพีก่อนนะคะ คืนนี้กลับมาคุยต่อค่ะ สวัสดีค่ะ   โดย: นกแสงตะวัน IP: 125.26.183.33 5 พฤศจิกายน 2550 14:57:18 น.

น้องด้า เป็นที่น่ายินดีว่าการเดินดอยตากฝน ปรอย ๆ จนจนถึงฝนหยุด และเหงื่อโทรมทำให้พี่หายเป็นหวัดทีเป็นมาสี่ห้าวัน แต่ที่ได้มาคือเจ็บเข่าแทน ตาพรานบุญเจ้า ลูกน่องทั้งสองแย่มาก ๆ ใช่วงหนึ่งรู้สึกว่าลูกน่องข้างหนึ่งจะเป็นตะคิวเอาด้วย รวบรวมพลังทั้งหมดที่มีอยู่เพื่อไม่ให้อายเขา เพราะเขียนไปเยอะ ตาไปอ่านดูซิที่โอเคเนชั่นนะ ถ้าว่าง ๆ เขียนเฉพาะเรื่องชวนคนเดินดอยสี่ห้าตอน และมีสาวน้อยสองคน น่ารักมาก คนหนึ่งชื่อน้องแจ๋วอีกคนชื่อฝ้าย ในระหว่างเดินไป แบบเหนื่อยหอบน้องก็ถามขึ้นว่า พี่เป็นอะไรในภาคี เราก็ตอบเหนื่อย ๆ ว่า เป็นนักเขียน (อ่านแบบทำท่าเหนื่อยนะ) น้องถามต่อว่า เป็นนักเขียนที่เขียนลงในเดลินิวส์เรื่องเดินดอยใช่ไหม อ้า...มาถูกทางแล้วน้อง ใช่ ใช่ น้องได้อ่านเหรอ น้องฝ้ายตอบว่า ที่มีก็เพราะอ่านในเดลินิวส์ที่พี่เขียนนี่แหละ ได้ยินเรื่องดี ๆ ค่อยมีแรงใจแต่เท้าก้าวไม่ค่อยไหว เพราะลองลื่นดูไปหนึ่งครั้ง เพราะเขาคอยเตือนว่าระวังลื่นระวังลื่นก็เลยลองลื่นดูแบบระวัง ๆ แล้ว ตอนนี้ยังต้องใช้มือช่วยยกขายามจะลุกก้าว   โดย: แพรจารุ 5 พฤศจิกายน 2550 19:05:36 น.

ปลายแปรง หัวใจเรายังเป็นคนใต้อยู่เสมอ ที่นี่ไม่ใช่ขาดแต่สะตอ ขาดทะเลด้วย เมื่อเช้านี้น้องคนส่งน้ำ เป็นคนใต้ยืนคุยกันนานสองนาน เขาบอกว่าเพิ่งมาอยู่เพราะเมียจะมาคลอดที่บ้านเกิด เขาคิดว่าพอลูกนั่งรถได้เขาจะกลับไปอยู่บ้านใต้ เพราะรู้สึกว่าขาดทะเล อยากกินปูผัดผงกระหรี่ อยากกินปลาหมึกยัดไส้ ปลาย่าง น้องคนที่มาด้วยคงรำคาญ พูดว่า แกก็ไปซื้อตลาดท่ากานซิจะกินอะไรของกินเยอะแยะไป พูดถึงแมงจิ้งกุ่ง ไม่รู้เหมือนกันว่ามันอร่อยแค่ไหน แต่เขาหากันอย่างจริงจังจริง ๆ ขุดกันเป็นเรื่องเป็นราว เขาว่าทำนำพริกยิ่งอร่อย แต่พี่ยังไม่ได้ชิม   โดย: แพรจารุ 5 พฤศจิกายน 2550 19:15:09 น.

อ้าว...ท่านก็พี่ไม่บอกว่าน้องแจ๋วกะน้องฝ้ายไปด้วยนิ ถ้ารู้นะจะขี่ไก่แก้วไปหาในบัดดล ว่าแต่ลุงหนอมยังไหวรึป่าว กำลังจะทานข้าว แต่หุงแล้วลืมกด ครั้นจะไปโทษแม่บ้านก็ไม่ได้เพราะหุงเอง ครั้นจะลงไปทานที่เรือนคนใช้ก็เดินไกล เฮ้อ.. วันนี้มีหลนพุงปลาขี้ดีกับผักเหนาะมิทราบว่าเคยทานไหม ห้อม....หอม รอเวลาข้าวดีด เลยมายั่วน้ำลายท่านพี่ไปพลางๆ มีความสุขขอรับยามได้ยั่วน้ำลายคนใต้พลัดถิ่น อิอิ   โดย: พราน IP: 117.47.200.157 5 พฤศจิกายน 2550 19:31:49 น.

ฝากไว้ก่อนเถอะตาพราน มายั่วเรื่องหลนพุงปลากับขี้ดีและผักเหนอะ แม่บ้านกับคนใช้เป็นคนเดียวกันใช่ไหมล่ะและเป็นคนเดียวกับตาพรานด้วย โห...อมพระมาพูดก็ไม่เชื่ออย่างตาพรานบุญมีเรือนคนใช้ ก็เรือนเดียวกันอีกแหละใช่ไหม   โดย: แพรจารุ 6 พฤศจิกายน 2550 8:16:23 น.

พี่ยายคะ.. มาอ่าน tag ของพี่ยายค่ะ รับรู้ได้ถึงชีวิตที่อบอุ่นของพี่ยายเลยค่ะ มองไปมองมา แถวนี้มีแต่นักเขียนกับศิลปินนะพี่ยาย กำลังสงสัยว่า ตัวเองหลงมาหรือเปล่าเนี่ย แหะ แหะ   โดย: หทัยชนก (Nok_Noah ) 6 พฤศจิกายน 2550 10:36:38 น.

แวะมาบอกว่าบ้านหนูตอนนี้ลงเรื่องสั้นไว้ค่ะ คิคิคิ ถ้าว่างเชิญแวะไปอ่านดูนะค่ะ   โดย: sugarhut 6 พฤศจิกายน 2550 13:28:10 น.

ความทรงจำเกี่ยวกับเดือนตุลานี่ ผมมีน้อยมากครับ แม้จะได้อ่านวรรณกรรมคุลาบ้างก็ตาม   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 6 พฤศจิกายน 2550 14:42:29 น.

ชื่อเก๋มากเลยพี่ "นิยาย" ดีนะ เด่นมาแต่เด็กเลยพี่ อิอิ เป็นเหมียนกันพี่ ต้องคอยตอบคำถาม เพราะของหนูมันเป็นชื่อจริงอ่ะ "ซิมมี่" เงี้ย ใครมั่งไม่ถาม หนูได้ทีอำซะมันส์ไปเลย ว่ามีเชื้อมาจากตุตันคาเมนมั่ง ซีรีอุสมั่ง (อันนี้เป็นใครก็ไม่รู้เหมือนกันนะ อิอิ) ฮาจะตาย แต่ที่ไม่ชอบที่สุดก็คือ เวลาคุณครูเรียกตอบคำถามในห้องอ่ะ มุดโต๊ะแล้วมุดโต๊ะอีก ชื่อนักเรียนเป็นห้าสิบทั้งห้องนะ ไหงครูจำชื่อหนูได้แม่นที่สุด มีอยู่วันนึงโกรธมากมาย (ไม่ถึงสิบขวบ) เมื่อไหร่ครูก็เรียกฉันทู๊กทีเลย เลยประท้วงครูว่า "คุณครูขา ทำไมไม่เรียกคนอื่นมั่งละคะ หนูโดนมันทุกคาบ ทุกวิชาเลยค่ะ เหนื่อยค่ะ เรียกคนอื่นมั่งก็ได้นะคะ มีตั้งห้าสิบคน" อิอิ พอกลับไปถึงบ้าน (อารมณ์วัยสะรุ่นไม่ถึงสิบขวบ)ไปต่อว่าแม่อีกว่า ทำไมถึงตั้งชื้อนี้อ่ะ แม่หัวเราะอย่างแรง นั่นตอนเด็กนะ ตอนนี้ชอบชื่อนี้มากมายเรยยย อิอิ หายเหนื่อยแล้วยังคะเนี่ย   โดย: หมี่เกี๊ยว IP: 192.43.227.18 6 พฤศจิกายน 2550 15:35:50 น.

พี่ยาย อ้ายหนอม...วันนี้ผมคุยกับซัง เรื่องประชาไทสัญจรพบคอลัมนิสต์ฯ วันที่ 18 พย.นี้ ตกลงว่าจะใช้สถานที่ "ร้านสายหมอกกับดอกไม้" คุยกัน แล้วจะติดต่อมาอีกทีครับ   โดย: pu_chiangdao 6 พฤศจิกายน 2550 21:11:38 น.

โอ้โห... อ่านแล้วต้องอุทาน เป็นคำตอบที่ใส่ใจตอบ แสดงถึงความเป็นตัวเองออกมา.. หลายคำตอบ อบอุ่นดีครับ   โดย: ธารดาว IP: 203.146.63.189 7 พฤศจิกายน 2550 5:34:03 น.

เชิญเบียดกายเบียดใจร่วมห่มลมหนาว เสวนาเปิดใจนักเขียน-กวี "คุณหญิงจำนงค์ศรี หาญเจนลักษณ์" กับผลงานใหม่หมาด”เข็นครกลงภูเขา” ให้เกียรติร่วมเปิดใจโดย "’รงค์ วงษ์สวรรค์" ศิลปินแห่งชาติ ดำเนินรายการโดยนักเขียนสำนวนร้อนนนนนนน "คำ ผกา" ดนตรี-อาหาร-เครื่องดื่มจากรังนักเขียน-ศิลปินน้อยใหญ่ไม่มีใดเหมือน ย่ำค่ำ 17.30 น. อาทิตย์ที่18พ.ย.ร้านเล่า ถนนนิมมานฯ เชียงใหม่ สอบถามเพิ่มเติม 081-7164007, 081-8475805   โดย: pu_chiangdao 7 พฤศจิกายน 2550 15:07:17 น.

สวัสดีค่ะ คุณธารดาว คิดถึงอยู่ค่ะเห็นคุณหายไป เพราะคุณเป็นคนแรก ๆ ที่เข้ามาคอมเมนต์ในบล็อกเมื่อเปิดสู่สาธารณะใหม่ ๆ ดูเหมือนจะเป็นคนแรกหรือคนที่สองนี่แหละ อีกคือ"นก" รู้สึกตื่นเต้นดีใจ ว้าว ...มีคนเข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็นแล้ว ...มาดูเร็ว (เรียกให้คนที่บ้านมาดู) ภู เชียงดาว งานคุณหญิจำนงค์ศรี กับงานประชาไทพบนักเขียนตรงกันนะ ไม่น่าตรงกันเลยจะได้ไปช่วยงานร้านเล่าเขาด้วย   โดย: แพรจารุ IP: 203.113.50.14 7 พฤศจิกายน 2550 16:13:50 น.

หมี่เกี๊ยวเจ้า ดีใจที่มีคนร่วมปัญหาชื่อด้วยกัน ข้าเจ้ายังเล่าไม่หมดถึงปัญหาชื่อของตัวเอง เห็นหมี่เกี๊ยวเล่ามาขอเล่าต่อนะ คือว่าชื่อจริงของข้าเจ้า ชื่อเหมือนผู้ชาย บางแห่งเขียนคำว่านายให้เลย แล้วช่วงที่เปลี่ยนห้องเรียน สลับห้องเรียนในคาบแรกอาจารย์จะเรียกชื่อ ถ้าเขาไม่ใส่คำว่า นาย นางสาว แต่เรียกแค่ชื่อ เขาก็จะหันไปทางผู้ชาย เราก็ลุกขึ้นยืน ขานคำว่า มาค่ะ อยู่คนเดียว ไม่มีใครมอง แต่หลังจากแปล่งเสียงมาค่ะออกไปผู้คนร่วมห้องก็จะหันกลับมา แล้วมีเสียงพูดว่า คิดว่าผู้ชาย ต่อมาเขียนหนังสือก็เลยตั้งนามปากกาให้เป็นผู้หญิง และมีความหมายเมื่อกลับคำด้วย แพรจารุ (พรุจาแร)เป็นป่าพรุที่มีประโยชน์ยิ่ง แต่ก็ยุ่งอีกเหมือนกันเพราะคนอ่านชอบคิดว่า ชื่อแบบนี้เป็น "สาวสวยผิวบาง" บางคนพบตัวจริงเขาบอกว่าจะเลิกอ่าน บางคนพอคุยด้วย เขาว่า เหอ...ตลกด้วยเหรอ ชื่อไม่สมหน้าอีกแนะ...เอ้อ พี่น้อง ความจริงชื่อเดิมที่พ่อเลือกให้ถูกแล้ว   โดย: แพรจารุ IP: 203.113.50.14 7 พฤศจิกายน 2550 16:38:10 น.

หทัยชนก บอกว่ามองไปมองมาเห็นแตนักเขียน คือมีอยู่สองอย่าง อย่างแรกทำอย่างอื่นไม่ค่อยเป็นกันจึงต้องเขียนหนังสือ อย่างที่สองไม่มีคนอื่น ๆ คบด้วย เลยมีแต่พวกเดียว (ฮาฮา ) ใครอื่นที่เข้ามาคุยด้วย ก็ถือว่า เป็นเรื่องดี ๆ และขอบคุณเลยแหละ   โดย: แพรจารุ IP: 203.113.50.14 7 พฤศจิกายน 2550 16:46:05 น.

งานประชาไท เริ่มบ่ายโมงถึงสี่โมง แล้วค่อยไปงานร้านเล่า ห้าโมงพอดีเลย เดินทางจากกระท่อมทุ่งเสี้ยว ครั้งเดียวได้สองต่อนิ...บ่ดีกา...   โดย: pu_chiangdao 7 พฤศจิกายน 2550 23:00:18 น.

ความจริงแอบเข้ามาดูบ่อยๆนะครับ ขอบอกไว้ก่อน แต่ผมมันพวกองค์ลงบ่อยๆ(สำนวนพี่ปลายแปรง) บางทีขี้เีกียจ และบางทีไม่อยากคอมเม้นท์ ไม่มีอะไรมากกว่าันั้น ** พี่ยายลองมองดูนักเขียนที่รู้จักสิครับ อยากรู้จัง ระหว่างใส่นาฬิกากับไม่ใส่นาฬิกา พวกไหนมากกว่ากันครับ   โดย: ธารดาว IP: 203.146.63.182 8 พฤศจิกายน 2550 2:33:39 น.

พี่ยายเจ้า เพิ่งนึกขึ้นได้เลยรีบมาส่งข้อความ ไม่งั้นเดี๋ยวลืมมมม ยิ่งสติและสตังค์ไม่ค่อยอยู่กะเนื้อกะตัวเท่าไหร่ มีเท่าไหร่ไปหมด อิอิ มันมีวิทยานิพนธ์ป.โทเล่มหนึ่งว่าด้วยการตั้งชื่อของคนไทยตั่งแต่สมัยพ่อขุนรามฯมาจนถึงปัจจุบันอ่ะพี่ น่าสนใจมาก เด๋วค้นให้ อ่านแล้วสนุกดีเหมือนกัน สะท้อนอะไรเยอะมากๆเลย คนทำอ่ะเก่งนะ หนูละชื่นชมขนาดเน้อ   โดย: หมี่เกี๊ยว IP: 192.43.227.18 8 พฤศจิกายน 2550 4:53:39 น.

พี่น้องทั้งหลายเจ้า ช่วงนี้พี่ยายยุ่งนิดหน่อยจึงไม่ได้เปลี่ยนเรื่องใหม่ (นาน ๆ จะยุ่งสักทีค่ะ) sugarhut แล้วพี่จะเข้าไปอ่านนะเจ้า นกแสงตะวัน ปลาเค็มจากปักษ์ใต้หมดหรือยังค่ะ   โดย: แพรจารุ 8 พฤศจิกายน 2550 10:59:42 น.

หวัดดีค่ะพี่ยาย แวะมาทักทายพี่ค่ะ ท่าทางจะสบายดีแน่ๆ เลย(จนเอื้องไม่ควรถาม เพราะต้องสบายกายและใจมากกว่าคนเมืองยุ่งอย่างนู๋แน่ๆ เลย...อิจฉาจัง) คิดถึงพี่นะคะ และฝากความคิดถึงถึงน้าหนอมด้วย...น้ายังจำนู๋ได้ป่าวเนี่ย? เพิ่งแวะไปทักน้าปอนกะพี่โดมมาอ่ะค่ะ มีโอกาสจะแวะมาทักเป็นจิ้งจก...อีกนะคะพี่ยาย Bye! :)   โดย: เอื้อง ยิปโซ IP: 58.9.148.70 8 พฤศจิกายน 2550 13:52:02 น.

สวัสดีค่ะพี่ยาย กระท่อมทุ่งเสี้ยว เลขที่เท่าไหร่คะพี่ เอาแบบไปรษณีย์หนุ่มไม่หลงทางนะคะ คือว่า..แจ่วปลาร้าบองที่เมืองตักสิลาก็อร่อยมิแพ้ปลาเค็มภูเก็ตนาพี่นา พักนี้แย่งคอมกะเจ้าสองหนุ่มที่บ้านไม่ค่อยได้ กอรปกับอากาศเย็นแล้ว พอตกดึกก็ง่วงเหงาหาวนอน..ต้องซุกเนื้อห่มเนื้อ..ยี้..(เสียงปลายแปรง) พูดเล่นค่ะ พี่ยาย-พี่หนอม ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: นกแสงตะวัน IP: 125.26.183.249 9 พฤศจิกายน 2550 5:15:31 น.

ขอบคุณเจ้าจะส่งแจ่วปองมาให้ใช่ไหม พี่เริ่มลิ้มรสและหลงกลิ่นเมื่ออยู่ห่อพักช่วงเรียนราม มีเพื่อนอยู่ข่อนแก่น พวกเรากินแจ่มปองคลุกข้าวสวยร้อย ๆ และเหนาะสะตอ (ผักเหนาะคือผักแกล้ม) เคยเขียนเรื่องนี้ไว้ในนิยายเรื่อง ชีวิตนี้ต้องเดินต่อไป เขียนเรื่องชีวิตในหอพัก ชื่อหอพักธรรมชาติ เป็นหอที่สวยมาก ที่หาไม่ได้อีกเลย เป็นบ้านชั้นเดียว มีแปดห้อง มีห้องกลางนั่งเล่น มีศาลาสำหรับต้อนรับ (ผู้ชาย) และเป็นที่กินข้าวของพวกเราด้วย อยากให้อ่านแต่มีเล่มเดียว ไว้รอพิมพ์ใหม่แล้วกันพี่ว่าจะเสนอให้ที่ไหนสักแห่งหนึ่งพิมพ์ เป็นหนังสือที่มีผู้อ่านเขียนเข้ามาคุยมากที่สุดซึ่งก็เป็นบรรดาเด็กหอนั่นแหละ พวกเขาจะเขียนมาเล่าเพิ่มว่า เหมือนชีวิตพวกเขาอย่างไร ช่วงนี้พี่ไม่ได้อับบล็อกเพราะมีเรื่องยุ่งนิดหน่อย นาน ๆ มีเรื่องยุ่งทีชีวิตตื่นเต้นดี นานแล้วไม่ได้ทำงานแบบด่วน ๆ นานแล้ว ช่วยให้มีชีวิตชีวาขึ้นและได้รู้ศักยภาพตัวเอง(พูดแบบเอ็นจีโอ) ไปล่ะนะ ยังไม่จบงานเขียนบทบรรณาธิการอีกชิ้นเดียว   โดย: แพรจารุ 9 พฤศจิกายน 2550 19:44:29 น.

สวัสดีค่ะเอื้อง น้องที่เคยทำหนังสือบันเทิงอยู่ที่ค่ายพงวราภาใชไหม ตอนนี้ทำอยู่เล่มไหนค่ะจะได้ตามอ่าน พี่หนอมเขาจำได้ ว่าง ๆ มาเที่ยวเชียงใหม่สิ   โดย: แพรจารุ 9 พฤศจิกายน 2550 19:51:28 น.

พี่ยายจ๋า ดีใจที่ยังจำเอื้องได้ ตอนนี้ไม่ได้อยู่กับคุณปกรณ์แล้ว แต่ก็โทรหาแกอยู่นะคะ ก็ออกมาทำหนังสือเอง 2 ปี แนวๆ อินดี้อ่ะค่ะพี่ยาย แต่นู๋ตังค์หมด ก็เลยหยุดทำ ตอนนี้มีคนมาซื้อหัวไปแล้วค่ะ ชื่อ THE FOX พี่ยายจะเคยได้ยินมั้ยเนี่ย...อิอิ ตอนนี้มาเป็นครีเอทีฟอิสระ(แต่รับงานประจำ...งงมะคะ) ก็เลยหัวฟูยุ่งขิงทู้กกกกวัน แต่ยังเขียนหนังสืออยู่ค่ะ บทกวีก็ส่งให้ที่มติชนสุดฯ (ว่างก็ส่ง ไม่ว่างก็อยากส่งแต่มันเหนื่อยอ่ะค่ะ กลับบ้านก็เพลียซะแล้ว) เชียงใหม่...ไปหนล่าสุดก็ตอนงานพืชสวนโลกอ่ะค่ะ ช่วงนี้คิดถึงเชียงใหม่ อยากไปมากๆ นู๋อยากพักเหลือเกินแล้ววว.... ไว้คุยกันอีกนะคะพี่ยาย Bye!   โดย: เอื้อง ยิปโซ IP: 58.9.229.216 9 พฤศจิกายน 2550 22:19:20 น.

ดึก ๆ มาอ่านแท่ก...ค่ะ อ่านเงียบๆ กลัวเจ้าของบ้านตื่น 26. แล้วกับคนที่ส่ง Tag มานี่ล่ะ คุณคิดยังไงกะเค้า ? “นกแสงตะวัน”ไม่มีอะไรมากไปกว่าชอบเขา ชอบเข้า ไปดูโน่นนี่ ฟังเพลงบ้าง เหมือนว่าถ้าเป็นบ้านจริง ๆ ก็ปั่นจักรยานไปบ้านเพื่อนใกล้ ๆ แว๊บหนึ่ง ไปดูต้นไม้ดอกไม้บ้านเขา ทักทายสองสามคำแล้วก็ปั่นจักรยานไปต่อ อะไรแบบนั้น 27. แล้วจะบอกอะไรถึงคนที่ส่ง Tag มาให้คุณมั้ย ? บอกรักแล้วกัน ขอส่งกำลังใจ..ให้ผ่านเรื่องยุ่ง ๆ โดยพลัน ค่ะพี่ยายจ๋า   โดย: นกแสงตะวัน 10 พฤศจิกายน 2550 1:42:41 น.

แวะมาแอบตีสนิทผ่าน tag ค่ะ   โดย: นางไม้หน้า3 10 พฤศจิกายน 2550 15:45:41 น.

สวัดดีค่ะน้ายาย ตอนนี้อากาศที่เชียงใหม่หนาวมากไหมค่ะ ที่พะเยาอากาศก็หนาวนะค่ะ แต่รู้สึกว่ามันจะร้อนๆเหมือนมีไฟล้นก้นยังไงไม่รู้ตอนนี้ ไปดับไฟก่อนดีกว่าค่ะ   โดย: เบญจวรรณ (lukkongpoka ) 13 พฤศจิกายน 2550 21:07:56 น.