ปล่อยอีกวัน ให้มันผ่านไป....

29/06/51
ปล่อยอีกวัน ให้มันผ่านไป....
วันนี้ ผมปล่อยเวลาให้มันผ่านไปช้าๆ ไม่ได้วิ่งไล่ใคว่คว้า หรือ ค้นหา หรือ ตามหาสิ่งใด ซักผ้า ซักที่นอน ว่างก็ปล่อยใจให้มันลอยไปตามเรื่องตามราว คิดถึงคุณเหมือนกัน แต่ไม่ต่อเน็ตหรอกนะ ผมต้องการประหยัดหน่ะ ไม่ได้ไม่คิดถึงนะ แต่ มันไม่ได้ออกอาการขาดไม่ได้ ผมยังนึกถึงคุณเสมอๆ แต่ก็มีอ่ะไรทำทดแทน ไม่ได้ว่างจนไร้สติเหมือนเคยๆ
ยังคงคิดวนเวียนเรื่องไปอยู่ต่างจังหวัดเหมือนเคย เป้าหมายต่อไป ถ้าไม่ได้งานที่ไปสัมภาษณ์เมื่อวันก่อน ผมคงต้องลองไป ดูพวกร้านสะดวกซื้อ หวังนะ หวังว่ามันคงจะมีที่ว่างให้ผมได้ทำ เล่าเรื่องวันที่ไปสัมภาษณ์งานวันก่อนให้ฟังดีกว่านะ..
ที่ๆ ไปสัมภาษณ์งานมาเป็นโรงงานทำแว่นตา เห็นบริษัทนี้มานานมากแล้ว เพราะมันไกล้บ้าน ก่อนๆนั้น เวลาไปทำงาน จะต้องผ่านแยกนั้น แล้วแทบทุกๆวัน รถมันติด แล้วก็ไปติดที่หน้าโรงงานนี้เป็นประจำ ก็มองไปเพลินๆ หาที่พักสายตา เห็นป้ายรับสมัครงานเสมอๆ แต่ที่สะดุดใจคือ ที่จอดรถตรงหลังประตูอ่ะ บนรถเมล์ มันสูง เลยมองข้ามประตูเข้าไป จะเห็นที่จอดรถมอเตอร์ไซด์ ไม่รู้จินตนาการไปเองหรือปล่าว ผมว่าผมจำรถที่จอดได้นะ ประมาณว่า เห็นมาจะ สิบปีแล้ว รถมันยังคันเดิมๆ บางวันมีคันใหม่มาบ้าง แล้ว มันก็จะอยู่เป็นเพือนกันนานๆ
เห็นจนชินตา เจ้าของที่นี่คงเป็นคนน่ารักพอสมควรนะ พนักงานเลยไม่ค่อยออกไปทำที่ใหน วันที่ไปสมัคร ผมอ้ายอายนะ แอบมองที่นี่ทุกวัน เขินว่ะ .. วางตัวไม่ค่อยถูกผมนุ่งยีนส์ เสื้อมีปกไปสมัคร ขำๆ แต่ดันรู้สึกดีนะ มันอบอุ่นแปลกๆ ไม่ค่อยเข้าใจบรรยากาศเท่าไร แต่ผมไม่อึดอัด สบายๆ ช่วงที่ตัดสินใจ ผมขอเวลาที่นี่ เผื่อไปดูงาน pc เหตุผลเพราะรายได้ไง จำได้ยัง ..
พอพลาดหวังจากงาน pc ปุ๊ป ผมก็โทรมาที่นี่ในเย็นนั้นเลย ขอลองเข้ามาสัมภาษณ์ ถ้าได้งาน ผมคงได้เป็นหนุ่มโรงงานกับเค้าละนะ อิอิ.. เช้ามาไปที่บริษัทตั้งแต่ก่อน 6 โมงเช้า ตื่นเต้นว่ะ เจอลุงยามเล่นก่อนเลยดอกแรก 555 แกให้รอก่อน ถ้าเจ้านายมาค่อยติดรถนายไป แต่ ถ้านายไม่มา ค่อยไปรถรับส่งพนักงาน แกทำหน้าตาย ผมแอบขำ แต่ไม่ยิ้มนะ รู้ว่าแกอำ เอิกๆ. โน่นแหละ ไกล้ เวลาขึ้นรถ ผมก็ย้ายก้นอ้วนๆ เดินปนไปกับพนักงานเค้า คนที่นี่น่ารักนะ แต่ละคน 27-28 ขึ้น อืม คงไม่ค่อยมีใครเปลี่ยนงาน ดีจัง..
ชอบใจมาก แต่ละคน สวมเสื้อบริษัทแต่นุ่งยีนส์ไปทำงาน อยากใส่บ้างอ่ะ หวังลึกๆ อยากทำงานที่นี่จัง มันมั่นใจไง เลิกใส่เสื้อแขนยาวกับกางเกงแสลค มาร่วมๆ 10 ปีแล้ว ลองใส่ไปสัมภาษณ์ ไปทำช่วงทดลองงานแล้ว ไม่ค่อยมั่นใจ เดินม้วนๆ แต่ยีนส์นี่ อื่ม มั่นใจอ่ะ โรงงานก็รู้ๆกันนะ อยู่ท้องนา สมัยยังไม่ทำถนนข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาทางปากเกร็ด ที่นี่คงเปลี่ยวน่าดู แต่ตอนนี้ ตึกขึ้นเป็นดอกเห็ด คงหนีรถติดมาลงทุนกัน รถจอดปุ๊ป โน่นเลยคับ เห็นแต่ไกล นกกระยางปลายปีกดำ ในญี่ปุ่นไม่ค่อยมีนะ มันเลยดูมีค่าคนชอบไปถ่ายรูปกัน แต่ บ้านเรา มันเป็นแค่นกกระยางอ่ะ นกกินหอย นกย่องๆ แค่นั้นเอง คนก็ไม่ค่อยนิยมจับกิน เค้าว่าเนื้อมันไม่อร่อย ออกคาวๆ...
พอได้เวลา ก็ส่งเอกสาร กรอกใบสมัคร ทำแบบทดสอบตามปรกตินะ แล้ว ก็รอสัมภาษณ์ นานมากกกกก.. ผมเจอน้องสาวน่ารักๆ คนนึงด้วยนะ สมัครพร้อมกัน อิอิ ผจก. น่ารักอ่ะ ออกมาดูๆ แล้วแกก็ไป แต่ น้ำใจแกดีนะ น่ารัก โรงงานไรนะ คนน่ารักวุ้ย อยากทำๆ โน่นแหละ 9 โมง ได้เวลาผมขึ้นเขียง น้องคนที่เป็นคนสัมภาษณ์นี่ ออกแนวสาวห้าวสุดๆ ขำๆ ใครได้เป็นแฟนคงฮาดี นักเลงหน่อยๆ พูดตรงแล้วก็ สวยแบบลูกทุ่งๆ ไม่ค่อยแต่งตัวนะ แต่ สาวๆแบบนี้แหละ มีเสน่ห์ชะมัด.. มีสาวมาแอบเหล่ๆ ผมด้วยนะ เดินคุยหมุนไปหมุนมา แล้วก็แอบส่งยิ้มปรายตาหวานๆมา ผมยิ้มตอบไปอายๆ ( ผมเป็นเกย์ครับ เอิกๆ )..
ถ้าได้ทำคงเป็นงานใช้แรงงาน เพราะผมใส่แว่น คงไม่ไ/ด้งานในลายผลิต ทำใจไว้แล้วงานหนักแน่ๆ รอแค่ให้หัวหน้างานเค้าโทรมาเรียกไปสัมภาษณ์อีกรอบ ออกจากห้องบุคคลมาเหมือนยกของหนักๆ ออกจากตัว เดินตัวปลิวออกมาเลย รู้สึกสดชื่นๆมาตลอดทาง ไม่คิดว่าจะได้งาน ไม่ฝัน ไม่หวังใดๆ ออกมาแบบสบายใจ เหมือนได้คุยกับคนคุ้นเคย อารมณ์ตอนนั้นแปลกดีนะ..
อดทนรอวันจันทร์ว่า จะมีนัดเรียกตัวมั้ย วันอังคารคงไปอบรมอีกที ที่ต่อไป เป็นบริษัทที่รับทำแบบสอบถาม รับจ้างทำแบบสอบถาม ผมคงต้องทำนะ เงินทองลดฮวบๆ อาจต้องทำเพือรอการสัมภาษณ์ รอบใหม่ แล้วก็ไปสมัครตามร้านสะดวกซื้อ ช่วงนี้ไม่ยักมีอารมณ์เครียดๆ ให้เห็น สบายๆ หัวใจเต้นสม่ำเสมอดี แล้วก็ ฝันถึงคุณเป็นบางวัน เอิกๆ.. จบดีกว่าครับ ..

ปล. อย่าหาว่าผมเลือกงานเลยนะ ผมจำเป็นต้องเลือกให้ดีที่สุดสำหรับช่วงนี้ ผมอยากเรียน อยากมีเงินใช้ ผมมีเรื่องที่อยากทำให้เสร็จ อีก 10 ปีข้างหน้าผมไม่อยากเปลี่ยนงาน คุณคงเข้าใจ เพราะอ่ะไร..

นายปลาดาว..

Create Date : 16 สิงหาคม 2551 Last Update : 16 สิงหาคม 2551 0:56:46 น. Counter : 533 Pageviews.		0 comments
Share Tweet