เด็กชาย สาย 175 ..

เรื่องนี้เกิดวันที่ 9/01/2553 ..

บังเอิญ จักรยานที่ผมใช้ไปทำงานทุกๆวันมันเสียช่วงปีใหม่ ..

ดองไว้นานพอสมควร เลยตัดสินใจเอาไปซ่อมวันนี้

เนื่องจากเป็นวันหยุด แล้วก้ ตรงกับวันเด็ก งานเลยน้อย

พอจะขอออกไปได้

ใช้เวลารอรตุ๊กๆ 1ชม.กับ 20 นาที กว่าจะเอารถไปร้านซ่อมได้

หลายๆคนคงขำ ระยาทางไม่ไกล แต่ ทำไมนานจัง

หารถยากครับ เห่ะๆ

คุยกับช่างเสร็จ ตกลงราคาซ่อมและวันนัดรับจักรยานคืนเรียบร้อย

ผมเดินกลับไปขึ้นรเมล์

สายประจำที่ขึ้น ผ่านที่ทำงานคือ สาย 175

วิ่งจากจังหวัดนน ไปฝั่งธนบุรี

ปรกติทุกๆวันไม่มีไร ขึ้นไปถึงที่ก็ลง เป็นปรกติ

แต่วันเด็กวันนี้มันพิเศษ จริงๆ ..







วันนี้คนน้อย เบาะหน้าข้างประตูไกล้คนขับว่าง

ผมจ่อมก้นลงปุ๊ป สายตาก็ปะทะหนุ่มน้อยน่ารักคนนึง

บนเก้าอี้โดยสารที่น้องเข้านั่ง นั้น น้องนั่งริมหน้าต่าง

ที่นั่งข้างๆ กองเต็มด้วยตุ๊กตาดินน้ำมันปั้น ดูแล้วประมาณ 6-7 ขวบ

น้องมองมาผมยิ้มให้ คิดในใจ ลูกเจ้าของรถมั้ง ..

น้องมองหน้า แล้ว ยิ้มให้ ผมยิ้มตอบ แล้วช่วงเวลาบันเทิงสุขของเราสองคน

ก็เริ่มขึ้น ..








หวัดดีครับ ผมทักทาย หลังจากเห็นน้องเค้าชูตุ๊กตาดินปั้นเหมือนอวด ..

น้องยิ้ม ..

ผม : ตัวไรเหรอคับ

น้อง : อุลตร้าแมนเบอร์แปด ( คิดในใจ มันมีเบอรื 8 ด้วยเหรอวะ - -* ) ..

ผม : อ้อ เหรอ อืม หล่อดีนะ ( ถูกใจหนุ่มน้อย ยิ้มแก้มปริเชียว )

น้อง : อืม หล่อด้วยนะ เนี่ยอ่ะ ยิงแสงได้ด้วย ...

ผม : อ่ะ จิงดิ ใหนๆ

ชูตุ๊กตาอวด แล้ว บอกนี่อ่ะ มีเยอะเลยนะ ( เยอะจริงๆ เต็มเบาะนั่งเลย ) ..

ผม : เอ มีอุลตร้าแมน แล้วมีสัตว์ประหลาดมะ

น้อง : อุลตร้าแมนเบอร์แปด ( มองผมค้อนๆ เรียกยังเรียกไม่ถูกอีก -*- )

ผม : - -* แล้ว ตัวนู้นเป็นอุลตร้าแมนด้วยมั้ยครับ ..

น้อง : เป็นสัตว์ประหลาดดดดดดดดดด ..

ผม : เหรอ

น้อง : นี่ไง มีกรรไกรด้วยนะ ค้มคม ( ยกชูอวดร่อนไปมา )

ผม : จิงดิ ใหนดูหน่อยนะ คมจริงป่าว ..

ผม : โอ้ย โดนบาด

น้อง : ( สะดุ้งตกใจเสียงผม ) จับนิ้วผมแล้วมองหาแผล พอรุ้ว่าผมหลอก

หัวเราะใหญ่

น้อง : นึกว่าโดนสะแล้ว อิอิ ..

ผม : ตัวนี้ชื่อไรล่ะ สัตว์ประหลาดนี่อ่ะ

น้อง : ( บอกชื่อ อ่ะไรสักอย่างฟังไม่ทัน ) เนี่ยอ่ะ ดุมากกกกกกก ..

น้อง : หลังมันมีปีกด้วยนะ บินได้อ่ะ บินได้ 5555 ( หัวเราะเสียสติเลยแก )

ผม : เหรอ แล้ว อุลตร้าแมนเบอร์แปด กับตัวนี้อ่ะ ตัวใหนเก่งกว่ากัน ครับ ..

น้อง : ( ทำท่าคิดนิดนึง ) เก่งเหมือนๆกันแหละ แต่ ตัวนี้ดุนะ กัดเจ็บ

ทำหน้าเจ้าเล่ห์แล้วมองผม

ผม : ไม่จริงม้าง อย่างนี้ต้องลอง

น้อง : ( ปีนเบาะครับพี่น้อง ยื่นไอ้สัตว์ประหลาดมาใส่แขนผมเฉยเลย )

น้อง : นี่ไง ( จิ้มสัตว์ประหลาดใส่แขนซ้าย )

ผม : ใหนอ่ะ ไม่เหงมีไรเลย ( น้องทำหน้า งง .. )

ผม : ( ซวยแล้วกรูขัดขวางจินตนาการเด็ก - -* ) ใหนลองจิ้มอีกแขนดิ๊ ..

น้อง : ( จิ้มจริงๆ ทีนี้แขนขวา )

ผม ; โอ้ย .... ( น้องอึ้ง แล้วหัวเราะเสียงดัง ทีนี้มันเค้าล่ะ จิ้มสลับข้า
ง ผมร้องมั่ง เฉยมั่งสลับแขน แลกยิ้มหนุ่มน้อย

ผม : อ่ะ จิ้มพอยัง เจ้บหมดแระ แขนซ้ายนี่อ่ะ

น้อง ; หยุดก็ได้ ( ทำหน้าเสียดาย )

ผม : ตัวนี้เบื่อแล้ว มีตัวอื่นอีกป่าว ( มีเยอะครับ น้องเค้าปั้นเต็มเบาะนั่งเลย )

น้อง : มีเยอะ

ผม : เหรอ มีกี่ตัวอ่ะ

น้อง : น้าอยากดุเหรอ ถ้าอยากดู ต้องหลับตา น้าหลับตาดิ

ผม : ต้องหลับด้วยเหรอ ไม่หลับได้มะ

น้อง : ไม่เอาต้องหลับตา หลับดิ เร็วดิ ( แนะ มีขู่ ) ..

ผม : อ่ะ เอาก้เอา ( ผมแกลังหลับตา แล้วลืมข้างนี้ น้องขำกลิ้ง )

น้อง : หลับตาดี้

ผม : อ่ะ หลับแระ

น้อง ; ก้มแอบๆ ทำมือหยุกหยิกแปปนึง แล้ว เอาตัวใหม่มาอวด ..

น้อง : นี่ไง ใหญ่ป่าว ดุกว่ามะกี้อีก ( ใหญ่ ของน้องเค้านี่อ่ะ อุลตร้าแมน+

สัตว์ประหลาดตัวเดิม -*- )

ผม : ( ทำหน้าแบบทึ่งสุดๆ ) โห หล่อว่ะ บึกบึนจริงๆ

น้อง : ทำหน้าภูมิใจสุดๆ

ผมแกล้งแหย่

ผม : ใหนลองเอาไปต่อยกับอุลตร้าแมนดิ๊คับ..

น้อง : อุลตร้าแมนเบอร์แปดดดดดดดดดดดดดด..

ผม : นั่นแหละ ลองหน่อยนะ นะ ..

น้อง : ไม่เอาเด่วมันตาปูด

หันไปมองข้างทาง จะถึงแล้วต้องลงป้ายหน้า

ผม ; น้าจะลงแล้วนะครับ

น้อง : เหรอ ( ทำเสียงเศร้าๆ ) พรุ่งนี้น้ามาอีกป่าว ..

ผม : ( ใจหายวาป น้องคงเหงา ไม่มีเพื่อนเล่น ) มาครับ น้าขึ้นทุกวันแหละ

แต่ขึ้นตอนเช้าๆ จ่ะ

น้อง : ก้มหน้ามองดินน้ำมัน เหงาๆ

ผม ลงจากรถเมล์ ด้วยใจโหวงๆ ชอลกล วันนี้เป็นวันเด็ก น้องไม่ได้ไปเที่ยว

ปล .. เรื่องนี้ไม่มีใครผิด หรือ ถูก เป็นเรื่องปากท้อง ถ้าครอบครัวฐานะดี

น้องคงได้ไปเที่ยว ได้ตุ๊กตุ่นตุ๊กตา ของเล่น เป็นของขวัญวันเด็ก หรือ

ไปทานทานอาหารแล้วถ่ายรูปหมู่ครอบครัว แต่ครอบครัวน้องไม่รวย คุณพ่อ

เป็นคนเก็บตังค์ค่าโดยสาร



ปล 2 .. กลับมาถึงที่ทำงานด้วยใจโหวงๆ นั่งคิดทบทวนเหตุการณ์ แล้วนึกถึง

เรื่องเล่า ปฎิทินสีแดง ที่เคยได้ยิน ในเรื่องเด็กต้องการวันหยุดให้พ่อแม่ ได้

พาเค้าไปเที่ยวบ้าง บอกรักเค้าบ้าง มีเวลาให้เค้าบ้าง แต่น้องที่เจอบนรถเมล์

สาย 175 คุณพ่อต้องพาไปทำงานด้วย เห็นใจคุณพ่อ แกน่ารัก .. ก้ดูแลกัน

ไปตามอัตภาพ หลายๆคนเจอเด้กมาเล่นด้วยแล้วร้องยี้ เจอแล้วเดินหนี

เจอแล้วทำหน้าเบื่อๆ เปลียนมุมมองสักนิด ทำสมองให้แบ๊วๆ แล้วลองคุยกับ

เด้กๆดู จะรู้ว่าเค้ามีความสดใส ที่คุณก้เคยมี ถ้าเราไม่ให้ความสำคัญ

ไม่เห็นเป็นไร เจอก็ไม่ใส่ใจ แล้วอนาคตจะมีผู้ใหญ่ที่น่ารักได้ไงกัน



ปล 3 .. วันเด้กทุกทีนายกก้ตั้งคำขวัญให้ทุกปี ให้เข้าเล่นในทำเนียบ

นั่งเก้าอี้นายกบ้างต่างๆนาๆ แต่ไม่เคยเห็นนายกรัฐมนตรีคนใหน พาเด็กเข้า

วัดทำบุญตักรบาตเป็นตัวอย่าง ไม่เคยเห็นมีใครนำเด็กสวดมนต์รับศีล

กล่าวนำคำกรวดน้ำ และ พาเด็กฟังเทศน์รับศีลรับพรจากพระสักคน ..


หลังๆนี่บ่นไปทำไมหว่า บ่นไรก้ไม่รู้ เอิกๆ ..

Create Date : 10 มกราคม 2553 Last Update : 12 มกราคม 2553 21:00:16 น. Counter : 693 Pageviews.		7 comments
Share Tweet