เด็กชายเลขที่ 34 ..

เห็นหนังสือเล่มนี้ใน a day .. ในหมวดโฆษณา ..

ตอนแรกนึกถึงภาพยนตร์เรื่อง ..

แด่คุณครู ด้วยดอกไม้แดง ..

เรื่องเกี่ยวกับเด็กๆ วัยอนุบาล ประถม 1 ประถม 2

ที่อยู่ในบ้านเด็กกำพร้า ..

กฏมีอยู่ว่า ทุกๆครั้งที่เด็กๆ ทำดีจะได้คำชม

และ แสตมป์ ดอกไม้แดง 1 ครั้ง ..

เจ้าหนูคนเก่งของเรา ไม่เคยได้ดอกไม้แดงเลยสักอัน ..

เจ้าหนูมีแต่โดนลงโทษ ที่เค้า แปลก และ ซุกซนกว่าเพื่อนๆ ..

เรื่องเป็นอย่างไรต่อ ไม่ทราบครับ ผมได้ดูแค่ 15 นาที ..

ตอนนั้นรีบ และ ไม่ได้ซื้อหาไว้ดู ..

น่าเสียดาย ..




เด็กชายเลขที่ 34 เล่มนี้ อ่านทีแรก ..

เบาหวิว หนังสืออ่ะไรหว่า เน้นที่ภาพประกอบ

พอเลยๆ ไปเกือบ 20 หน้าสุดท้าย ผมอึ้ง ..

มันจุกเหมือนโดนทุบหนักๆ ..

และ แน่นในหน้าอก ไม่ได้ป่วยหรอก แต่ มันโดน ..

สองสามวันตั้งแต่ได้หนังสือมา

ค่อยๆ เปิดทีละหน้า ทั้งๆ ที่เนื้อหาไม่ค่อยมี ..

ผมขออณุญาติไม่ออกความเห็นแล้วกัน ..

เพราะถึงตอนนี้ ผมยังบอกไม่ถูกว่า " ชอบ " หรือ " ไม่ชอบ " ..

หนังสือเล่มนี้ ..

ผมไม่แน่ใจในความคิดตัวเอง ..

คิดว่าจะดองไว้สัก 3 เดือน แล้ว มาอ่านมันอีกครั้ง ..

แล้วนั่งดูจิตดูใจตัวเอง ว่า ผมยังคิดเหมือนๆ วันนี้หรือปล่าว ..





อ่านจบ ผมนึกถึงน้อง ที่เผาห้องสมุดโรงเรียน ..

ไม่มีคำตำหนิ ในสมองผม แต่ ผมอยากให้น้องคนนั้น ..

กลับไปเรียนที่นั่นอีกครั้ง ..

หวังว่า ผู้ใหญ่หลายๆท่าน ผู้ปกครองเด็กๆ และ เพื่อนๆ

จะเห็นใจน้องเค้า และ ให้อภัยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ..

แล้วลืมๆ มันไป ..

ผู้ใหญ่ดีๆ หลายท่านที่กรุณาอบรมไอ้อ้วน มา

กล่าวคล้ายๆ กัน " คนเราจะเป็นคนดีได้ ต้องมีคนที่รัก และ อภัย

ให้เรา เมื่อเราทำผิด และ ชี้แนะแนวทางที่ถูกต้องให้เราเดิน .. "

ถ้าไม่เคยเจอคนที่หยิบยื่นโอกาศดีๆ ให้เรา

แล้วอนาคตวันข้างหน้า เราจะหยิบยื่น อนาคตดีๆ ให้กับคน

ร่นต่อไปได้อย่างไร ..





หันกลับมามองที่บ้าน วันนี้หลานชายมาบ้าน ..

นั่งพิจจารณา ผู้ใหญ่ รอบๆตัวเด็กที่สอนการบ้านเค้า ..

ตั้งคำถามตัวเองในใจ " ผู้ใหญ๋ อย่างเราๆ คาดหวังในตัวเค้ามากไปมั้ย " ..

เราเอาความรักไปกดดันเค้ามากไปรึเปล่า ..

เราบีบบังคับให้เค้าต้องรับผิดชอบในสิ่งไม่สมควรหรือไม่

เราหวังในสิ่งที่เราไม่เคยได้ในวัยเยาว์ มากไปมั้ย ..

ความรักของเราทำร้ายเด็กๆ ของเราหรือปล่าว ..

เราสอนให้เค้าเรียนรู้ชีวิตด้วยความรัก อย่างมีสมองมั้ย ..

หรือเราหลอกล่อให้เค้ารู้จักชีวิตในมุมมองที่เห็นแก่ตัว ..

ยังไม่มมีคำตอบให้ตัวเองเหมือนกันครับ ..

นายปลาดาว ..

ปล .. 1 .. ข้าวของอุปกรณ์หลายๆ อย่างเสียหาย เราหาใหม่ได้ แล้ว

เรามีบุคคลากรที่ดีพอ และ เข้าใจหน้าที่มากพอมั้ย ที่จะดูแลเด็กๆ

ที่ต้องอยุ่ในสภาพที่กดดันมากเกินไป เราตั้งเป้าหมายทางการศึกษา

ไว้เลิศลอยเกินไปมั้ย หลงลืมไปรึปล่าว ว่า จินตนาการ บางครั้งมัน

ช่วยให้ชีวิตมีความหวังได้เหมือนกัน


ปล .. 2 .. การให้โดยไม่หวังผลตอบแทน กับการให้แบบคำณวนไว้

ว่าจะได้ประโยชน์ในภาคหน้าเนี่ย ทำให้คนเสียคนเสียคน ไปเท่าไรแล้ว

นะ ได้แต่ อดทน อดทน และ อดทน จนกว่าจะยืนได้ด้วยตัวเอง

ไม่บอกว่ากดดันก็เกินไปแล้ว ..

Create Date : 04 กรกฎาคม 2553 Last Update : 4 กรกฎาคม 2553 1:45:12 น. Counter : 1150 Pageviews.		31 comments
Share Tweet