จำไม่ได้ว่าผ่านมานานแค่ไหนแล้ว ที่กลายเป็นคนติดข่าว
ถ้าไม่ได้หลับอยู่ เป็นต้องเปิดทีวีดูข่าว กดทุกช่องที่มีรายงานข่าวน้ำท่วม
ปกติแล้ว จะกดทีวีดูช่องที่มีรายการที่อยากดู เลี่ยงข่าวหรือรายการที่ไม่ชอบ
แต่เดี๋ยวนี้ ตื่นขึ้นต้องกดทีวีทันที เพื่อตามสถานการณ์
ยอมรับว่ารู้แล้วเครียด แต่ไม่รู้ก็เครียดเหมือนกัน

ที่ที่แป๋วอยู่ตอนนี้ ยังไม่ท่วม ถ้าไม่ท่วมได้ก็ดี
แต่ฝั่งตรงข้าม ซอยข้างโรงเรียนสตรีนนท์ น้ำท่วมขังมาเป็นเดือนๆ แล้ว
เป็นน้ำที่มาจากแม่น้ำเจ้าพระยา ชาวบ้านในชุมชนด้านหลังโรงเรียนกั้นน้ำไว้ให้อยู่ฝั่งนั้น
ไม่ให้ไหลข้ามถนนมาฝั่งที่แป๋วอยู่ ต้องขอบคุณจริงๆ ค่ะ

และมหาลัย ที่เป็นทั้งที่ทำงานและที่เรียน ก็เคยท่วมมาแล้ว 1 ครั้ง
เป็นน้ำจากแม่น้ำเจ้าพระยา ที่คันกั้นพัง ทำให้น้ำจากแม่น้ำไหลเอ่อเข้าท่วมมหาลัย
น้ำมาแรงและเร็วมาก แป๋วเดียว น้ำท่วมถึงเอว(คนอื่น)กันเลยทีเดียว (ของแป่วก็อกล่ะค่ะ)
ทางมหาลัยปล่อยน้ำเข้ามาให้เต็มที่ ปล่อยจนระดับน้ำเริ่มนิ่ง แล้วก็ดันน้ำลงคลองบางเขนใหม่
เป็นคลองสาขาจากคลองบางเขนที่ไหลผ่ากลางมหาลัย
ประมาณ7-8ชั่วโมง มหาลัยก็แห้ง กลับเข้าสู่ภาวะปกติ
หลังจากนั้นทางมหาลัยก็เตรียมการรับมือกับน้ำ ทั้งด้านหน้าและด้านหลัง

จนถึงตอนนี้ แขวงวงศ์สว่าง เขตบางซื่อก็ถูกประกาศให้เป็นเขตเฝ้าระวังพิเศษ
นั่นหมายถึงในเขตนี้ จะต้องเตรียมตัวให้พร้อม แต่ยังมีเวลาให้เกบข้าวของได้อย่างสบายๆ
ตอนนี้ก็ยังไปทำงานตามปกติทุกวัน ด้วยการลุ้นอยู่ตลอดว่า น้ำจะมาเยือนอีกเมื่อไหร่

สำหรับที่พักกับที่ทำงานอยู่ไม่ไกลกันมา และยังอยู่ในแนวคลอง และแม่น้ำเจ้าพระยาเหมือนๆ กัน
ทำให้แป๋วต้องเตรียมตัวเองให้พร้อมอยู่เสมอ
แป๋วเริ่มซื้อของที่จำเป็น จัดกระเป๋าแล้วแพ็กของที่จำเป็นให้พร้อม
ถ้าน้ำมาเมื่อไหร่ ก็สามารถออกจากพื้นที่ได้ทันที
หอพักแป๋วอยู่ชั้นบนๆ เลยมั่นใจว่าน้ำท่วมไม่ถึงอย่างแน่นอน

แต่...
แป๋วก็ไม่อยู่รอให้น้ำล้อมหรอกค่ะ ถ้าน้ำมาฉันจะไป ไปแน่นอนค่ะ เผ่นกลับบ้านที่ต่างจังหวัดเลย


เวลานี้ หลายๆ คนคงเครียดกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นไม่แพ้กัน
แป๋วไม่ได้รับผลกระทบโดยตรง แต่ก็ยังมีความเครียดสะสม
แต่ยังไง เราก็ต้องปรับตัว อดทน เข้มแข็ง แล้วสู้ไปด้วยกันนะคะ