วันนี้แป๋วกำลังแปลงร่างเป็นเด็กขี้อิจฉาค่ะ

ไม่ชอบเลยที่ตัวเองต้องมารู้สึกแบบนี้ ไม่อยากเป็นคนขี้อิจฉา ไม่อยากอิจฉาใคร อิจฉาแล้วใจเราเองก็ร้อน ก็ทุกข์ แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมแป๋วต้องอิจฉาด้วย

แป๋วกำลังอิจฉาใครคนนึง ที่ได้รับความสนใจ ความใส่ใจจากใครบางคนที่แป๋วคอยแอบเฝ้ามอง ทั้งๆ ที่เธอคนนั้นไม่เคยสนใจสิ่งดีๆ ที่เขามอบให้เลยแม้ซักนิด แป๋วอิจฉาเธอค่ะ อิจฉาจริงๆ นิสัยไม่ดีเลยใช่มั้ยคะ ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย

แป๋วไม่รู้จักเธอคนนั้น แต่ได้รับฟังเรื่องราวต่างๆ จากเขาอยู่ตลอด จะเรียกว่าศิราณีได้มั้ยนะ กฎข้อหนึ่งของศิราณีคือห้ามแอบรักคนที่มาปรึกษา แต่แป๋วคงผิดกฎแล้วล่ะค่ะ อืมมม...จริงๆ ก็คงไม่ใช่แอบรักมั้ง ยังหรอกยังไม่รักหรอก แค่ชอบๆ ปลื้มๆ ห้ามตัวเองไม่ทันแล้วค่ะ รู้สึกไปแล้ว อิจฉาเธอคนนั้นมากมาย ที่ได้รับความรู้สึกดีๆ จากเขา ไม่ว่าเธอจะทำไม่ดียังไง เขาก็ยังคอยใส่ใจเธออยู่

แป๋วไม่ได้ร้องขอให้เขามารู้สึกตรงกันกับแป๋วนะ (ปฏิเสธไมได้หรอกว่าไม่ได้หวัง แต่ไม่ได้ร้องขอไง) แต่แป๋วแค่อยากให้เขารู้สึกตัวซะที อยากให้เขาหันกลับมารักตัวเอง เธอไม่รักไม่สนใจ ก็ยังดันทุรังต่อ ยิ่งอยู่ต่อไปตัวเองก็เจ็บ ไม่รักตัวเองแล้วใครจะมารัก เฮ้อ บ่นอะไรเรื่อยเปื่อยอีกแล้วนะ
จริงๆ ก็แค่ไม่อยากเป็น "เด็กขี้อิจฉา" เท่านั้นเอง