เคยคิด...เคยรู้สึกไหม ว่าตอนที่กำลังคิดถึงใครสักคนหนึ่ง แล้วเขาจะคิดถึงเรากลับมาบ้างหรือเปล่า และ ความคิดถึงที่เรากำลังมีอยู่ตอนนี้ มันจะส่งไปถึงเขาคนนั้นบ้างไหม

เรื่องแบบนี้ บางทีมันก็ไม่สามารถบอกออกมาเป็นคำพูดได้เหมือนกัน เพราะความคิดถึงมันเป็น “ความรู้สึก” ความรู้สึกบางครั้งไม่สามารถที่จะรับรู้ หรือบอกกล่าว ได้ด้วย วาจา หรือคำพูดใดๆ อย่างเช่น ความรู้สึก คิดถึง ต้องรับรู้กันด้วยใจ

การคิดถึงใครสักคน แล้วไม่สามารถระบาย ไม่สามารถที่จะปลดปล่อยความคิดถึงนั้นได้ มันเป็นความคิดถึงที่ทรมานที่สุด โทรคุยก็ไม่ได้ โทรไปก็ไม่รับ โทรศัพท์ไม่ค่อยเปิดแถม MSN ก็ยังไม่ออนไลน์ ถ้าบุคคลใดเจอสถานการณ์อย่างนี้เข้าไป อาจจะเป็นโรคชนิดหนึ่ง โรคนี้เกิดจากการคิดถึงใครคนหนึ่งมากเกินไปจนระบายความคิดถึงไม่ทัน

โรคนี้มีชื่อว่า “โรคคิดถึงขึ้นสมอง” อาการของโลกนี้มีหลายๆอย่างแล้วแต่ว่า คนที่เป็นโรคนี้เกิดจากอาการคิดถึงมาก คิดถึงน้อยแค่ไหน คนที่คิดถึงน้อยๆ พอประมาณ ก็อาจจะมีแค่อาการเพ้อเล็กน้อย บ่นกับตัวเองว่าคิดถึงเขา สักคำสองคำอาการคิดถึงก็หายไป

คนที่เป็นมากๆหน่อยก็อาจจะมีอาการ เหม่อลอย แอบยิ้มเองคนเดียว เรียกชื่อคนอื่น ผิดๆถูกๆเป็นชื่อคนที่คิดถึง หรือ อาการแปลกอื่นๆที่มีไม่เคยมีมาก่อนอีกหลายอาการแล้วแต่สถานการณ์จะพาไป แต่ถ้าหากคิดถึงมากสุดๆ ( สุดๆของหัวใจ ) แล้วคนที่เราคิดถึง ไม่คิดถึงตอบกลับมาล่ะก็ บุคคลนั้นจะเข้าสู่ภาวะของโรค ขั้นร้ายแรงที่สุด

หรือ อาจจะเรียกได้ว่าเป็น”โรคคิดถึงขึ้นสมองระยะสุดท้าย” ผู้ที่เป็นโรคนี้ระยะสุดท้ายจะมีอาการ เหม่อลอย น้อยใจ ไข้จับ รับรู้ได้ช้า เหน็บชาที่หัวใจ พูดอะไรไม่ออก จะบอกใครก็ไม่ได้ และใจสลายในที่สุด....


*วิธีป้องกันโรค*.... วิธีป้องกันก็มีอยู่หลายวิธี ที่ง่ายๆเลยก็คือหาคนที่ต้องการคิดถึงให้อยู่ใกล้ๆกับตัวเรา เจอกันได้ง่ายๆ ติดต่อง่ายๆ พอเราคิดถึงก็ได้เจอได้คุยโดยไม่ต้องรอนานเกินไป .....

แต่สำหรับคนที่มีอยู่แล้ว แต่ไกลกัน ไม่ต้องหาใหม่เพราะต้องการให้คิดถึงได้ง่ายๆ เหมือนกรณีแรกนะ มีวิธีเหมือนกัน ถ้าเราอยู่ห่างกัน ก็แค่เพียงให้คิดถึงทีละน้อยๆ แต่บ่อยครั้ง อย่าได้ขาด เช่น ครั้งนี้คิดถึง นิดนึง แต่มากพอที่จะให้ ความคิดถึงไปหยุดตรงกลาง ระยะทางของทั้งสองคนได้ จากนั้นการคิดถึงครั้งที่สอง ให้คิดถึงมากกว่าครั้งแรก นิดนึง เพื่อให้ความคิดถึงครั้งที่สองนั้นมีแรงที่จะไปผลักความคิดถึงที่มีอยู่ก่อนแล้วก้อนนึงให้ไปถึงคนที่เราคิดถึง และครั้งที่ สาม ที่ สี่ และครั้งต่อๆไป ต้องเพิ่มความคิดถึงให้มากขึ้นเรื่อยๆ เพราะถ้าคิดถึงน้อยกว่า หรือพอๆ กันกับครั้งก่อนหน้านี้ จะทำให้ความคิดถึงไม่มีแรงผลักดันกันไป ความคิดถึงก็จะสะสมไปเรื่อยๆ จนอาจจะทำให้เกิดอาการ”ช่องทางแห่งความคิดถึงอุดตันได้ “


*ข้อควรระวัง* ....จงอย่าพยายามเก็บความคิดถึงไว้มากๆ เพื่อจะส่งไปครั้งเดียวทั้งหมดเพราะแรงส่งของความคิดถึงที่อยู่นานๆ อาจจะเสื่อมคุณภาพลงได้ถ้าใจไม่หนักแน่นพออาจจะทำให้ความคิดถึงส่งไปไม่ถึงผู้รอรับได้

คงจะพอรับรู้กันไปบ้างแล้วนะ เกี่ยวกับอันตรายที่จะเกิดขึ้นจากการมีความคิดถึงมากเกินไป หรือ การคิดถึงไม่ถูกวิธี .... แต่อย่ากลัวทีจะคิดถึงใครนะ เพราะคนคนนั้นอาจจะรอความคิดถึงของคุณอยู่ก็ได้ สำหรับคนที่มีใครไว้ให้คิดถึงอยู่แล้วก็จงคิดถึงกันต่อไปให้นานๆ อย่าได้มีวันจางหาย ลบเลือนไป

ส่วนคนที่โดนคิดถึงนั้นก็อย่าได้เล่นตัวมากละกัน เพราะคงไดรู้แล้วว่าคนที่คิดถึงเขาทรมาน และ เสียใจมากแค่ไหนถ้าหากไม่ได้ความคิดถึงตอบกลับ หากคุณรู้ว่ามีคนคิดถึงคุณอยู่ อย่าได้รอช้าอยู่เลย ช่วยกรุณาแบ่งความคิดถึงที่คุณมีอยู่มากมายนั้น แบ่งมาสักเล็กน้อย แล้วส่งกลับไปหาเขาบ้าง ก่อนที่อะไรๆ มันจะสายไป และก่อนที่จะไม่มีใคร คิดถึงคุณอีกเลย

ที่มา { ö_ö } บอร์ดไร้สาระของนายตั้ม { ö_ö }

เพลง แทนความคิดถึง
ศิลปิน ก็อต จักรพันธ์


ช่วงนี้แป๋วยุ่งมากๆ เลยค่ะ ต้องเดินทางไปนู่นนี่ตลอดเลย
คงจะหายไปซักพัก ยังไงก็ฝากดูแลบ้านด้วยนะคะ
ถ้ากลับมาแล้วจะรีบแวะไปเยี่ยมทุกคนทันทีเลยค่ะ