Group Blog
 
 
กุมภาพันธ์ 2551
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
242526272829 
 
26 กุมภาพันธ์ 2551
 
All Blogs
 
มีพบต้องมีพราก...มีจากต้องมีเจอ

แล้วในที่สุดฉันก็ได้เจอเขาอีกครั้งเมื่อวันที่ 14 พฤศจิกา 50 ที่ผ่านมา
วันนั้นเป็นวันซ้อม(ย่อย)รับปริญญา ฉันรู้สึกตื่นเต้นมากที่จะได้เจอเขา
เขาโทรมาบอกเป็นระยะว่าถึงไหนแล้ว จะถึงคณะประมาณกี่โมง

เมื่อทำการลงทะเบียนบัณฑิตเสร็จ ว่าที่พี่บัณฑิตทั้งหลายก็ต้องเข้าห้องประชุมเพื่อฟังบรรยาย
เขาก็โทรมาหาฉันอีกครั้ง เพราะจะของมาฝากไว้ ข้าวของเยอะแยะมากมาย
ฉันก็ต้องทำหน้าที่เฝ้าของให้ ฉันก็นั่งรออยู่คณะจนค่ำ

หลังจากทำการซ้อมเสร็จก็จะมีงานเลี้ยงเล็กๆ ให้แก่ว่าที่พี่บัณฑิต
ฉันก็รอเพื่อจะเอาของคืนเขาในตอนนั้น ฉันก็นั่งรอจนมืด
จนพี่ๆ บัณฑิตต่างทยอยกลับ ฉันก็ไม่เห็นเขาแม้แต่เงา
ฉันก็เลยโทรไปหาเขา ปรากฏว่า เขากลับไปแล้ว
ฉันก็เลยต่อวาเขาเสียยกใหญ่ ที่ให้รอเก้อ กลับแล้วก็ไม่ยอมบอก
เขาก็เลยบอกว่าขอโทษ รีบกลับ ฝากของไว้ก่อน พรุ่งนี้จะมาเอา
เป็นอันว่าเย็นวันนั้น ฉันต้องหอบข้าวของมากมายกลับหอพักไปด้วย

เช้าวันต่อมาเป็นวันซ้อม(ใหญ่)รับปริญญา เขาก็โทรมาแต่เช้า เพราะจะเอาของที่ฝากไว้
แต่ฉันยังไม่ได้เข้าไปที่คณะเพราะ ฉันพาพี่รหัสไปแต่งหน้า ก็เลยช้า
ฉันก็เลยต้องนั่งรอเขา จนถึง 5 โมงเย็น
เพราะในระหว่างนั้น ว่าที่พี่บัณฑิตต้องเข้าหอประชุม เพื่อทำการซ้อมจริง

ฉันก็นั่งรอจนเขาออกมาจากหอประชุม ระหว่างที่ฉันกำลังถ่ายรูปกับพี่รหัสอยู่ เขาก็โทรมา
ฉันก็เลยเอาของไปให้ แล้วก็ถามเขาว่า ถ่ายรูปมั้ย ถ่ายให้
ทีแรกเขาก็บอกว่าถ่าย แต่อยู่ๆ ก็เปลี่ยนใจ แล้วถามว่าวันรับจริงมามั้ย
ฉันก็ตอบไปว่ามาสิ ไม่มาได้ไง เขาก็เลยบอกว่า
"เอาไว้ค่อยถ่ายวันจริงแล้วกัน ที่บ้านพี่มาด้วย" ฉันมัวแต่อึ้ง คิดตามกับคำพูดของเขา
เลยไม่ได้หยิบร่มแสนรักออกจากถุงของขวัญที่ให้เขาไป
เป็นอันว่านอกจากใจของฉันแล้ว ก็ยังมีของรักของหวงของฉันไปอยู่กับเขาด้วย

แล้วก็ถึงวันที่ 19 พฤศจิกายน 50 ซึ่งเป็นวันรับ(จริง)ปริญญา
ทุกอย่างโกลาหล วุ่นวายไปหมด ฉันเลยไม่ได้เจอเขาก่อนเข้าหอประชุม
ฉันก็นั่งรอเขาจนกระทั่งบ่าย แต่ในวันนั้นไม่ได้มีแค่คณะของฉันเท่านั้นที่รับ
แต่มีคณะวิศวะด้วย ฉันมีรุ่นพี่คนนึงอยู่คณะวิศวะก็เลยไปรอเอาของขวัญให้
แต่ก็ไม่ได้เจอ ฉันเลยรีบเดินกลับมาที่คณะเพื่อจะไปหาเขา

เชื่อมั้ยคะ ว่าถ้าช้ากว่านี้อีกแค่เพียงนิดเดียว วันนั้นฉันไม่ได้เจอเขาเลย
เพราะฉันเจอเขาอยู่ระหว่างทางไปคณะนั่นเอง ก็เลยถ่ายรูปกันกลางทางนั่นล่ะค่ะ
แถมไม่ได้เจอครอบครัวเขาด้วย เพราะได้ยินเขาบอกว่า รถชนอยู่หน้ามหาลัย
ไม่ต้องตกใจไปค่ะ แค่เฉี่ยวๆ กันเท่านั้น เพื่อนฉันที่ไปด้วยกันก็เลยทำหน้าที่เป็นตากล้องให้

ถ่ายรูปคู่กันประมาณ 3-4 รูป พูดคุยกันคำสองคำ แล้วเขาก็ลาไป
ก่อนจะหันมาบอกว่า ร่มน่ะ เดี๋ยวค่อยเอานะ มันอยู่ในรถ
สรุปว่า ฉันก็ไม่ได้ของรักของฉันคืน

พอกลับหอพัก ฉันก็เปิดดูรูปที่ถ่ายคู่กับเขา ถึงจะมีอยู่แค่ 2 รูป ฉันก็นั่งดูแล้วดูอีก
ไปอัดมาใส่กรอบ ตั้งไว้ที่โต๊ะทำงาน คอยเป็นกำลังให้กับตัวเอง
นอกจากจะเป็นกำลังใจให้แล้ว บางครั้งก็ทำให้เจ็บปวดเหมือนกัน
เจ็บเพราะคิดถึง เจ็บปวดเพราะอยากให้เขารักตอบ แต่ก็ได้แค่นั้น และฉันก็นั่งมองรูปอยู่ทุกวัน

หลังจากวันรับปริญญาแล้ว ฉันก็เริ่มถอดใจอีกครั้ง เจ็บปวดอีกครั้ง
เพราะไม่รู้ว่าจะได้เจอเขาอีกเมื่อไหร่ แต่ไม่ว่ายังไงก็ยังรู้สึกกับเขาเหมือนเดิม
(รู้สึกมั้ยคะ ว่าวันนี้ฉันเล่าไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ งงๆ ตัวเองเหมือนกันค่ะ)





Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2551
Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2551 18:27:05 น. 2 comments
Counter : 1188 Pageviews.

 
umm! มาอ่านนะ


โดย: MM (ongchai_maewmong ) วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:18:48:32 น.  

 
อยากเห็นรูปคู่ ใบนั้นจังเลย

ผู้ชายอะไร ใจร้ายจัง

สู้ต่อไป สู้กับความรู้สึกของตัวเอง สักวันเราต้องเป็นผู้ชนะบ้างล่ะ


โดย: Neilnuch_T วันที่: 17 เมษายน 2551 เวลา:14:54:56 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

nupaew
Location :
นครราชสีมา Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]












...ก็แค่ผู้หญิงขี้เหงาคนหนึ่ง...
ที่หลายๆ คนที่รู้จักมองว่า
ไม่ค่อยเหมือนผู้หญิงซักเท่าไหร่
ทำไมก็ไม่รู้
ทั้งๆ ที่เราก็ว่าเราเป็นผู้หญิงสุดๆ แล้วนะ
(ตรงไหนอ่ะ)
ก็แค่ไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่
ซุ่มซ่ามนิดหน่อย
พูดจาตรงไปซักนิด ฯลฯ มันก็แค่นี้เอง
ก็แค่ผู้หญิงธรรมดาๆ คนนึงนี่แหละ จริงป่ะ





...ก็แค่ผู้หญิง...
ที่ร้องไห้ง่ายๆ กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง
ดูหนังโศก ฟังเพลงซึ้ง อ่านหนังสือเศร้า
มันก็เคล้ากับน้ำตาได้ซะทุกครั้ง
เป็นผู้หญิงที่อ่อนไหว
(อยู่ลึกๆ จนไม่ค่อยมีใครมองเห็น)
ใจดี(อันนี้เรื่องจริงนะ)
แต่ถ้าทำให้เสียใจ ก็ฝังใจชั่วชีวิต
(ไม่ได้โอเว่อ แต่มันคือเรื่องจริงที่สุดแล้ว)



New Comments
Friends' blogs
[Add nupaew's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.