ในวันที่...(รู้สึกว่า)ไม่มีใคร แป๋วเคยรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนโชคดี และใครหลายคนก็เคยอิจฉาแป๋วที่เป็นคนมีเพื่อนเยอะ มีคนบอกว่าเพราะแป๋วเป็นคนยิ้มง่าย มิตรภาพก็เลยเกิดได้ง่าย และเพราะแป๋วหยิบยื่นความจริงใจให้ มิตรภาพจึงอยู่ได้นาน ความจริงแล้วแป๋วก็ยังรู้สึกว่าตัวเองโชคดีอยู่ ที่เป็นคนมีเพื่อนเยอะ แป๋วมีเพื่อนหลายกลุ่มมากๆ เพื่อนประถม เพื่อนมัธยม เพื่อนมหาลัย เพื่อนในคลับโปสการ์ด เพื่อนที่อ่านนิยาย เพื่อนที่ทำงาน ฯลฯ และยังมีอีกหลายๆ กลุ่ม ซึ่งในเพื่อนแต่ล่ะกลุ่ม ก็จะมีคนที่สนิทๆ มากๆ อยู่ทุกๆ กลุ่ม ทำให้เวลามีปัญหาแป๋วสามารถเลือกได้ว่า เวลามีปัญหาเรื่องนี้ แป๋วควรจะต้องปรึกษาใคร แต่วันนี้ วันที่แป๋วอ่อนล้า รู้สึกหมดแรง เครียดมากๆ เหนื่อยใจ จนร่างกายมันล้าไปหมด อยากจะมีใครซักคน มารับฟังแป๋วบ้าง แป๋วกลับนึกไม่ออกว่าจะโทรหาใครดี ความอึดอัดข้างในมาเอ่อขึ้นมาที่ตา สุดท้ายก็ร้องไห้ แป๋วไม่เคยร้องไห้ด้วยความรู้สึกอ้างว้างแบบนี้มานานแล้ว แป๋วไล่กดดูเบอร์โทรศัพท์ในเครื่อง ตั้งแต่เบอร์แรกจนถึงเบอร์สุดท้ายอยู่หลายรอบ ก็ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าแป๋วจะโทรหาใครดี เพราะแป๋วไม่รู้ว่า แป๋วจะเริ่มเล่าในสิ่งที่ทำให้แป๋วเป็นแบบนี้ให้เค้าฟังยังไง พูดไปเค้าคงไม่เข้าใจในสิ่งที่แป๋วทำอยู่ คงได้แต่บอกให้แป๋วเลิกทำ แต่แป๋วเป็นคนที่ทำอะไรแล้ว ถ้ามันยังไม่เกิดผลสุดท้าย แป๋วก็ถอยไม่ได้ ความรับผิดชอบมันยังไม่หมดสิ้น และอีกอย่างทุกสิ่งทุกอย่างที่มันเกิดขึ้น มันเกิดจากการตัดสินใจทำของแป๋วเอง ไม่มีใครบังคับ เลยทำให้แป๋วไม่กล้าที่จะระบายให้ใคร ฟัง เพราะเราเลือกเอง มันอาจจะเป็นผลต่อเนื่อง เครียดต่อเนื่อง ตั้งแต่ช่วงที่แม่เข้าโรงบาล ทำให้แป๋วต้องหยุดงานบ่อย งานก็เลยค้าง กลับมาก็รีบเคลียร์งาน แต่มันก็ยังเข้ามาเรื่อยๆ แบบไม่หมดสิ้น แล้วยังต้องทำนู่นนี่นั่น อีกหลายๆ อย่าง ที่ใช้เวลาค่อนข้างจำกัด เลยทำให้แป๋วเครียด มันค่อนข้างกดดันมากๆ แป๋วไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกที่มันเกิดขึ้นตอนนี้ยังไง บอกได้แค่ว่า มันรู้สึกอึดอัดอยู่ข้างใน หงุดหงิดไปหมด บางทีอาจจะแค่ต้องการใครซักคนที่อยู่เป็นเพื่อนเวลาที่แป๋วร้องไห้ ตอนนี้ก็ยังมีงานค้างอยู่ แต่รู้สึกเครียดจนทำต่อไม่ได้ เลยพักมาบ่นๆๆๆ ซักหน่อย ทำใจให้สงบลงได้ ก็คงกลับไปทำงานต่อ ตอนนี้อยากจะหนีหายไปจากตรงนี้ ไปอยู่ในที่ที่ไม่วุ่นวาย อยากพักจังเลยค่ะ ก็ได้แต่หวังว่า ร่างกายของแป๋วมันจะทนได้จนกว่าจะเสร็จสิ้นภาระกิจทุกอย่าง เพราะตอนนี้ร่างกายก็เริ่มมีอาการประท้วงมาบ้างแล้ว ไม่อยากป่วยหนักๆ เหมือนตอนทำโปรเจ็กจบแล้ว มันทรมานที่สุดเลย   Create Date : 28 ตุลาคม 2552 15 comments Last Update : 28 ตุลาคม 2552 17:16:59 น. Counter : 654 Pageviews. Share Tweet

อย่างน้อยๆในบล๊อกแห่งนี้ก็มีหลายคนที่เป็นกำลังใจให้คุณนะคะ สู้ๆค่ะ   โดย: ปอมเปื้อนโคลน 28 ตุลาคม 2552 17:23:08 น.

ระบายผ่านตัวหนังสือลงในบล็อกเนี่ยละคะ รับรองคนอ่านทุกคนรับฟังทุกเรื่องแน่นอนคะ ที่แห่งนี้คือที่สำหรับ ทุกข์และสุขที่เกิดขึ้นบนโลกนี้ แล้วฟ้าหลังฝนก้อมักจะงดงาม ถึงแม้ช่วงนี้จะเป็นหน้ามรสุม แต่เดี๋ยวทุกอย่างก้อจะสวยงาม อดทนอีกนิดนะคะ   โดย: Little SamSoon 28 ตุลาคม 2552 17:32:42 น.

มาส่งกำลังใจและส่งยิ้มทให้ค่ะ สู้ๆๆๆ นะคะ   โดย: oRanGIsM 28 ตุลาคม 2552 18:29:47 น.

ภาพชวนเหงาจังครับ ก็ขอให้ผ่านคืนวันอันเงียบเหงา ไปด้วยความสุขนะครับ   โดย: p_pyai 28 ตุลาคม 2552 18:33:57 น.

เหนื่อยก็พักค่ะ อย่าไปเครียดหรือยิ่งกดดันมากไปนะค่า   โดย: บางส้มเปรี้ยว 28 ตุลาคม 2552 18:58:56 น.

ได้บ่น ก็เหมือนได้ระบาย ถึงแม้ไม่รู้ว่าจะโทรไประบายกับใคร ก็มีที่ bloggang ไงค่ะ   โดย: blog pu 28 ตุลาคม 2552 19:13:44 น.

มาส่งกำลังใจให้น้องสาวจ๊ะ.... เคยเป็นเหมือนกันในบางเวลาที่เหงาจับใจ เหนื่อยและท้อ แต่โทรหาใครไม่ได้ นั่งมองโทรศัพท์...ก็นึกไม่ออกว่าอยากคุยกับใคร พี่ขวัญจะใช้เวลาไปกับการขับรถ ขับไปเรื่อยๆ....ฟังเพลงไปเรื่อยๆ ตั้งสติได้ก็กลับมา....แล้วดำเนินชีวิตต่อไป เหนื่อยนัก ก้พักนะน้อง อย่ากดดันตัวเองมากนัก......พี่ขวัญจะรอดูรอยยิ้มของแป๋วน๊า ปล.เดือน กพ.เราไปเที่ยวกันน๊ะ   โดย: NuHring 29 ตุลาคม 2552 14:17:55 น.

เพราะว่าตอนนี้ ในใจเราลึกๆ....ต้องการคนพิเศษคนนึงเท่านั้น คนที่เคยทำให้เรายิ้มได้ ร้องไห้ได้...จริงป่าวจ๊ะ ตอนนี้ยิ้มไม่ออก ก็ไม่ต้องยิ้ม ตอนนี้ร่าเริงไม่ได้ ก็ไม่ต้องฝืน ตอนนี้อยากร้องไห้ ก็ปล่อยมันออกมา แล้วทุกอย่างก็จะผ่านไปจ๊ะ แป๋ว   โดย: NuHring 29 ตุลาคม 2552 15:41:14 น.

สวัสดีครับ... เป็นไงบ้างครับ สบายดีไหม.....แวะเข้ามาทักทายน่ะครับ แล้วไปลอยกระทงที่ไหนกันครับ อย่าลืมเก็บภาพสวยๆ มาฝากกันมั่งนะครับ ขอให้มีความสุขกับวันหยุดสุดสัปดาห์นะครับ..... ยิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน.....ดีจั๊ดนักครับ   โดย: เพลงดาบกระบี่เดียวดาย 31 ตุลาคม 2552 7:53:09 น.

จ๊ากกกก.....ยากินเอาไม่อยู่อะแป๋ว ช่วงแรกๆเนี่ย ทรมานสุดๆ ต้องอดทนอะจ้า....แต่ถ้าปวดมากๆ ก็ไปหาหมอฉีดยาแก้ปวดให้น๊า สู้ ๆ ๆ ๆ จ๊ะ น้องสาว   โดย: NuHring 2 พฤศจิกายน 2552 14:31:19 น.

รู้สึกดีขึ้นแล้วใช่มั้ยจ๊ะ....ยินดีด้วย แต่ตอนนี้พี่ขวัญเป็นหวัดงอมแงมเลยแป๋ว ทั้งไอ ทั้งน้ำมูก....ไม่ไหว ๆ ๆ เภสัชเกินป่วยซะแล้ว   โดย: NuHring 5 พฤศจิกายน 2552 17:52:08 น.

อยากให้ลองเข้าไปอ่านกระทู้นี้ครับ เผื่อเกิดประโยชน์ //larndham.net/index.php?showtopic=33047&st=0   โดย: venroute 7 พฤศจิกายน 2552 12:45:50 น.

ขอบคุณเช่นกันจ้าที่มีแป๋วบนโลกใบนี้ ขอบคุณบล็อกแก๊งค์ที่ทำให้เรารู้จักกันด้วย...อิอิ   โดย: NuHring 8 พฤศจิกายน 2552 9:35:13 น.

เบอร์พี่ไง ไอ้น้องงงงงงงง   โดย: ikhong 8 พฤศจิกายน 2552 19:00:51 น.

สวัสดีครับคุณแป๋ว อารมณ์นี้ ผมเองก็เคยผ่านมาแหล่ะ เมื่อก่อนเป็นบ่อยมากๆ แต่พอมาระยะหลังนี่ เริ่มคุ้นเคย และเริ่มมองหาทางออกให้กับอะไร หลายๆ อย่างได้ เลยไม่ค่อยรู้สึกอะไร ทำไม มากมายนัก... เข้มแข็งนะครับ ผมและเพื่อนๆ ทุกคนใยบล๊อคจะคอยเป็นกำลังใจให้นะครับ แต่สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือ ตนเองต้องให้กำลังใจตนเองด้วยครับ เข้าใจอารมณ์และความรู้สึกเลยหล่ะ.....สู้ๆๆๆ...นะครับ ขอให้หายป่วยไวๆ ด้วยนะครับ.....   โดย: เพลงดาบกระบี่เดียวดาย 9 พฤศจิกายน 2552 7:36:03 น.