|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | |
|
|
|
|
|
|
|
ป่วย...โรครุมเร้ามากมาย...เยอะได้อีกค่ะ
หลังจากที่ผ่านพ้นไปแล้วกับช่วงเวลาอันหฤโหด ที่แป๋วต้องตรากตรำทำโปรเจ็ก ผจญกับปัญหามากมาย ไม่มีเวลาพักผ่อน ไม่มีเวลาสนใจตัวเอง ก็ถึงเวลากลับมารักตัวเองซักที ในช่วงที่เร่งทำโปรเจ็กอยู่ จนไม่มีเวลาพักผ่อน ร่างกายก็ประท้วงแป๋วอยู่ตลอดเวลา ว่าเริ่มจะไม่ไหวแล้วนะ พักผ่อนซะบ้าง แต่แป๋วก็ไม่ยอมฟังเสียงมันเลยค่ะ ตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างเดียว เพราะตั้งใจเอาไว้แล้วว่า หลังจากจบสิ้นงานทุกอย่าง แป๋วจะไปตรวจเช็คร่างกาย แล้วก็จะกลับมาดูแลตัวเองเหมือนเดิม
วันนี้แป๋วก็เลยไปหาหมอมา ไม่ได้ไปตรวจที่โรง'บาลหรอกนะคะ เพราะแป๋วเป็นโรคกลัวโรง'บาล กลัวหมอ กลัวพยาบาล กลัวอะไรๆ เกี่ยวกับโรง'บาลอย่างหนัก ก็เลยไปหาหมอที่คลีนิกแถวๆ หอพัก ประมาณว่าเป็นโพลีคลีนิกน่ะค่ะ ก็ไปหาหมอบอกเล่าอาการให้หมอฟัง หมอก็นั่งฟัง ซักถาม ตรวจเช็คอาการ ไปตามเรื่องตามราว หลังจากนั้น หมอก็บอกว่า
"ความดันต่ำนะครับ ค่อนข้างต่ำมาก มีไข้ แล้วคอก็อักเสบอย่างรุนแรง อาการปวดหัวที่เป็นอยู่ ก็คือไมเกรนนะครับ ทำให้ส่งผลเกี่ยวเนื่องมาถึงการที่เป็นโรคกระเพาะด้วย ต้องรักษาควบคู่กันไป ถ้าอาการของไมเกรนดีขึ้น โรคกระเพาะก็จะหายไปเอง พยายามอย่าเครียดมาก อาการนอนไม่หลับ ก็เกิดจากภาวะเครียด เดี๋ยวหมอจะจัดยาให้นะ"
แป๋วก็นั่งฟังทำตาปริบๆ เลยค่ะ นั่งนึกในใจ ทำไมถึงได้เป็นอะไรเยอะแยะมากมายแบบนี้
'คออักเสบอย่างรุนแรง' มิน่าล่ะคะ แป๋วถึงทานอะไรไม่ได้เลย กลืนน้ำลายยังลำบาก ถึงขั้นน้ำตาเล็ดกันเลยทีเดียว หมอบอกว่าที่คออักเสบมากขนาดนี้ เพราะนอนดึกติดต่อกันหลายวัน แป๋วก็เลยบอกหมอไปว่า ไม่ได้นอนดึกหรอกค่ะ นอนเช้าเลยต่างหาก แป๋วนอนประมาณตี4 ติดต่อกันหลายๆวัน เป็นอาทิตย์ๆ เลยล่ะค่ะ งานมันเร่งจริงๆ
ส่วน 'ไมเกรน' ก่อนหน้านี้แป๋วก็เคยเป็น แต่อาการมันหายไปนานแล้ว เพิ่งกลับมาเป็นอีก
ส่วน 'โรคกระเพาะ' มันกลายเป็นโรคประจำตัวของแป๋วไปแล้วล่ะค่ะ เป็นมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว ตอนเด็กๆ เข้าโรง'บาลบ่อย เพราะไอ้เจ้าโรคกระเพาะนี่ล่ะค่ะ ถึงขั้นอ้วกเป็นเลือดกันเลยทีเดียว แต่ที่เป็นไม่ใช่เพราะแป๋วตั้งใจอดอาหารนะคะ ไม่เคยตั้งใจอดอาหารเลย แต่บางทีก็ทานข้าวไม่ตรงเวลา อันนี้เมื่อก่อนเป็นบ่อย แล้วด้วยความที่แป๋วเป็นคนช่างคิดมาก มันก็เลยทำให้เครียดง่าย ก็เลยส่งผลมาที่กระเพาะนี่แหละค่ะ
ส่วนเรื่องที่นอนไม่หลับ จริงๆ แป๋วเป็นมานานแล้ว ตั้งแต่ที่มาเรียนมหา'ลัย แต่เวลาที่กลับบ้าน จะไม่ค่อยมีอาการซักเท่าไหร่ แป๋วเลยสันนิษฐานเอาเองว่า แป๋วคงเป็นโรค "Home Sick" (เขียนถูกป่าวหว่า) แน่ๆ เลย
หมอบอกว่าพยายามอย่าเครียดมาก เพราะพอเครียดแล้ว ทำให้นอนไม่หลับ อาจจะกลายเป็นโรคประจำตัวไปได้ เป็น 'โรคนอนไม่หลับ' ค่ะ (ปกติแป๋วเป็นคนหลับยากอยู่แล้ว)
หลังจากที่รับฟังการวินิจฉัยโรคเสร็จแล้ว หมอก็ให้ไปดูยาค่ะ อยากเป็นลมไปในตอนนั้น ยาประมาณ 6-7 ชนิดวางอยู่ตรงหน้า สรุปว่าแป๋วต้องทานยาทั้งหมดนั้น หมอบอกว่า ฉีดยามั้ย หายเร็วกว่านะ ไม่ต้องรอให้หมอพูดจบประโยคหรอกค่ะ เพราะแป๋วส่ายหน้า เอ่ยปากบอกไม่ไปแล้ว ก่อนที่หมอจะพูดจบซะอีก หมอเป็นอันรับทราบ ว่าแป๋วจะรับยากินเท่านั้น ก็เลยนัดวัน บอกให้มาหาอีกทีวันอาทิตย์เพื่อดูอาการ ฟังแล้วก็อยากจะร้องไห้ แค่ไปหาหมอวันนี้ก็ทำใจตั้งนาน ยังต้องไปหาอีกวันอาทิตย์
กลับมาถึงห้องก็เลยจัดการเขียนตารางกินยา แล้วเอาไปแปะไว้ที่ประตูห้องเลยค่ะ กันลืม
Create Date : 21 กุมภาพันธ์ 2551 |
|
15 comments |
Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2551 18:13:24 น. |
Counter : 747 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: PriYa 21 กุมภาพันธ์ 2551 19:18:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: nupaew 21 กุมภาพันธ์ 2551 19:52:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: ohioh 21 กุมภาพันธ์ 2551 21:49:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: รัตตมณี (kulratt ) 21 กุมภาพันธ์ 2551 22:54:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: รัตตมณี (kulratt ) 22 กุมภาพันธ์ 2551 7:01:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: a_mulika 23 กุมภาพันธ์ 2551 13:38:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: นายแจม 23 กุมภาพันธ์ 2551 16:27:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: รัตตมณี (kulratt ) 23 กุมภาพันธ์ 2551 19:39:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: รัตตมณี (kulratt ) 23 กุมภาพันธ์ 2551 22:03:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: นายแจม 24 กุมภาพันธ์ 2551 15:49:07 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
นครราชสีมา Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
...ก็แค่ผู้หญิงขี้เหงาคนหนึ่ง... ที่หลายๆ คนที่รู้จักมองว่า ไม่ค่อยเหมือนผู้หญิงซักเท่าไหร่ ทำไมก็ไม่รู้ ทั้งๆ ที่เราก็ว่าเราเป็นผู้หญิงสุดๆ แล้วนะ (ตรงไหนอ่ะ) ก็แค่ไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่ ซุ่มซ่ามนิดหน่อย พูดจาตรงไปซักนิด ฯลฯ มันก็แค่นี้เอง ก็แค่ผู้หญิงธรรมดาๆ คนนึงนี่แหละ จริงป่ะ
|
|
...ก็แค่ผู้หญิง... ที่ร้องไห้ง่ายๆ กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ดูหนังโศก ฟังเพลงซึ้ง อ่านหนังสือเศร้า มันก็เคล้ากับน้ำตาได้ซะทุกครั้ง เป็นผู้หญิงที่อ่อนไหว (อยู่ลึกๆ จนไม่ค่อยมีใครมองเห็น) ใจดี(อันนี้เรื่องจริงนะ) แต่ถ้าทำให้เสียใจ ก็ฝังใจชั่วชีวิต (ไม่ได้โอเว่อ แต่มันคือเรื่องจริงที่สุดแล้ว)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ยังไงจบแล้วก็พักผ่อนยาวๆก่อนค่อยหางานทำก็ได้นะ เป็นห่วง
ตัวเราเองก็คงไม่ต่างจากแป๋วเท่าไร แต่คงเป็นน้อยกว่าแน่นอน