Group Blog
 
<<
มกราคม 2552
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
8 มกราคม 2552
 
All Blogs
 

นึกย้อนวันเก่า...เรื่องเล่าวันวาน





เมื่อวานมานั่งนึกย้อนวันวานที่ผ่านมาเมื่อปีที่แล้ว ปี2551ที่ผ่านมา เป็นปีที่ชีวิตของแป๋วมีเรื่องเกิดขึ้นและเปลี่ยนแปลงอย่างมากมาย เริ่มจากต้นปี ปีใหม่ปี51 แป๋วน่าจะมีความสุขกับมีใหม่ แต่แป๋วกลับมีปัญหากับเพื่อน จริงๆก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร แต่อาจจะเพราะความที่แป๋วเป็นคนช่างคิด มีอะไรก็เก็บมาคิดมาใส่ใจทั้งหมด มันเลยทำให้รู้สึกแย่ เริ่มจากที่เพื่อนๆสมัยมัธยมอยากจะเลี้ยงฉลองปีใหม่กัน ซึ่งเราก็ฉลองด้วยกันทุกปี ถึงจะไม่ได้เรียนด้วยกันแล้ว เราก็จะกลับมาฉลองด้วยกันเสมอ และปีนี้(ปี51)ก็เหมือนกัน เพื่อนบอกว่าอยากกินเลี้ยงกัน ก็เป็นปกติที่แป๋วเป็นดำเนินการทุกอย่างในการจัดงานเพราะแป๋วก็ทำมาทุกปี แป๋วก็จัดการเตรียมงานทุกอย่างไว้อย่างเรียบร้อย 6โมงเย็นงานก็พร้อมเริ่มทันที เพราะทุกปีเพื่อนๆก็จะทะยอยมากันเวลาประมาณนี้ และปีนี้(ปี51)ก็จัดงานที่บ้านแป๋วซึ่งเปลี่ยนจากที่ที่เคยจัดทุกปี แป๋วพร้อมตั้งแต่หกโมงเย็น แต่ก็ไม่มีใครมาซักคน ปล่อยให้นั่งรอๆๆๆ โทรไปตามก็บอกว่ากำลังจะมาแล้ว แป๋วไม่ใช่คนที่อดทนอะไรได้ดีนัก แป๋วทำทุกอย่างด้วยความเต็มใจ แต่เพื่อนมากันตอนเที่ยงคืน งานเลี้ยงอะไรเริ่มเที่ยงคืนกันเนี่ยะ แป๋วก็เกรงใจพ่อแม่ด้วย เพราะมันก็ดึกแล้ว แป๋วเลยบอกเพื่อนๆ ไว้ตรงนั้นเลยว่า ปีนี้(ปี51)เป็นปีสุดท้ายที่แป๋วจะทำอะไรแบบนี้ เป็นปีสุดท้ายที่แป๋วจะเป็นคนจัดการทุกๆอย่าง ต่อจากนี้ไปใครอยากทำอะไรก็จัดการกันเอง แป๋วจะไม่ทำอะไรแบบนี้อีกแล้ว อาจจะสงสัยว่าทำไมแป๋วจะต้องมาคิดเล็กคิดน้อยแบบนี้ด้วย แต่ไม่ใช่ครั้งแรกไงคะ ที่ปีใหม่ต้องเกิดเรื่องให้ไม่พอใจกัน(อาจจะเป็นแป๋วที่ไม่พอใจคนเดียว) มันเลยถึงจุดที่ว่าพอได้แล้วมั้ง ทำไปตั้งมากมาย กลับไม่เคยเห็นความสำคัญ ก็เลยพอดีกว่า

หลังจากนั้นไม่นานก็มีปัญหากับเพื่อนในกลุ่มที่ทำโปรเจ็กด้วยกัน ใครที่เข้ามาอ่านบล็อกแป๋วในช่วงนั้น จะรู้ว่าแป๋วเครียดมากๆ ตอนทำโปรเจ็ก กลัวมากๆ เลยว่าจะไม่จบ แถมยังมีปัญหากับเพื่อนในกลุ่มอีก จนแทบจะเลิกคบกันไปเลยทีเดียว แต่ในที่สุดก็ผ่านมาได้ด้วยA อิอิ แต่กว่าสำเร็จสมบูรณ์ได้เลือดตาแทบกระเด็น แก้โปรแกรมกันวินาทีสุดท้ายก่อนการพรีเซนท์ เป็นอะไรที่ลุ้นระทึกมากๆ เลย

หลังจากที่ผ่านพ้นช่วงเวลาแห่งการทำโปรเจ็กแล้ว ก็ถึงเวลาที่แป๋วและเพื่อนจะต้องแยกย้ายกันซะที เพราะต่างก็เรียนจบกันแล้ว มันก็รู้สึกเศร้าๆ หวิวๆ กันอ่ะนะ ก็อยู่ด้วยกัน เรียนด้วยกันมาตั้งนาน พอถึงเวลาที่ต้องแยกย้ายกันจริงๆ ก็ใจหาย เพราะต่างคนก็ต่างต้องเดินตามทางของตัวเอง แป๋วก็กลับไปอยู่บ้านที่โรชได้ประมาณ 2 เดือน อยู่ว่างงานแบบนั้นไปเรื่อยๆ จนกลับเข้ามาในกรุงเทพอีกตอนประมาณเดือนพฤษภาก็เริ่มตั้งหน้าตั้งตาหางาน พร้อมๆกับต้องจัดการเรื่องเรียนเรื่องที่พักของน้องด้วย เพราะน้องแป๋วกำลังจะเข้าเรียนปี1 แป๋วก็เป็นคนจัดการให้ทุกอย่าง หางานของตัวเองไปด้วย ยอมรับเลยว่าช่วงนั้นเป็นช่วงที่เครียดมากๆ เพราะหางานไปซักพัก หลายที่แต่ก็ยังไมได้ ท้อ เหนื่อย เครียด เป็นไปสารพัด แต่ก็ได้กำลังใจจากพี่ในบล็อกหลายๆ คน ที่ทำให้แป๋วมีกำลังใจสู้ต่อ ขอบคุณมากๆนะคะ แล้วประมาณกลางเดือนมิถุนาแป๋วก็ได้เริ่มทำงานอย่างจริงจัง ซึ่งก็เป็นงานที่เดียวกับที่แป๋วทำมาอยู่จนถึงตอนนี้(ตอนนี้ไม่อยากได้งานใหม่แล้วค่ะ ไม่อยากเครียดอีก ^^)

ในช่วงที่แป๋วกลับไปอยู่บ้าน แป๋วก็ได้กระทำการอันหาญกล้าอย่างนึงที่แป๋วไม่เคยคิดว่าแป๋วจะกล้าทำ แป๋วไปบอกรักผู้ชายคนนึงค่ะ โฮะๆๆๆ ทำไมถึงกล้าแบบนั้นใช่มั้ยคะ เหตุผลที่ทำให้แป๋วกล้าบอก เพราะแป๋วไม่อยากจมอยู่กับความอึดอัดทรมานอีกแล้วค่ะ แป๋วแอบชอบคนนั้นๆ มา2ปีกว่า เป็นรุ่นพี่แป๋วเอง มีเหตุการณ์อะไรหลายๆ อย่างที่ทำให้แป๋วคิดเข้าข้างตัวเองว่าเราคิดตรงกัน แต่มันก็ไม่มีอะไรยืนยันได้ซักอย่าง ทำให้แป๋วอึดอัดมากมายกับความรู้สึกแบบนั้น เวลา2ปีกว่าที่แป๋วเก็บความรู้สึกไว้ ไม่รู้ว่าแป๋วทนได้ยังไง ทั้งๆ ที่แป๋วก็ไม่ใช่คนที่มีความอดทนได้มากนัก จริงๆ แป๋วก็มีคำตอบให้ตัวเองอยู่แล้วว่าเค้าไม่ได้คิดอะไรด้วย แต่เพราะอะไรบางอย่างทีทำให้แป๋วคิดเข้าข้างตัวเอง เลยยังชอบเค้าต่อไปเรื่อยๆ แป๋วเป้นคนแบบนี้แหละ ถ้าไม่มีอะไรมายืนยันชัดเจน แป๋วก็จะไม่สามารถตัดขาดจากสิ่งๆ นั้นได้เลย แป๋วเจ็บปวดกับความรู้สึกของตัวเองอยู่คนเดียว ทนทรมานอยู่คนเดียว จนคิดว่าถึงที่สุดแล้ว แป่วเลยตัดสินใจบอกเค้าไป และคำตอบที่ได้รับกลับมา ก็คือสิ่งที่แป๋วตอบตัวเองไว้นานแล้ว แต่ไม่เคยยอมรับ นั่นก็คือเค้าคิดกับแป๋วแค่น้องสาวเท่านั้น พอรู้คำตอบ แป๋วไม่รู้สึกเสียใจเลย มันรู้สึกโล่งอกโล่งใจมากกว่า รู้สบายเหมือนได้ปลดปล่อยสิ่งที่กังวลใจ ทุกข์ใจออกไปแล้ว น้ำตาไหลแต่แป๋วกลับยิ้มได้อย่างมีความสุขที่สุด

แล้วประมาณช่วงกลางๆปีก็มีเรื่องเกิดขึ้นแป๋วอีก เป็นเรื่องที่ไม่เคยคาดคิดว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเอง เช้าวันหนึ่งที่แป๋วกำลังนั่งทำงานอยู่ ก็มีผู้หญิงโทรศัพท์มาหาแป๋วถามว่ารู้จักคนชื่อ...ให้ชื่อว่า A ละกัน รู้จักคนชื่อ A มั้ย แป๋วก็บอกว่ารู้จัก ผู้หญิงก็บอกว่า เนี่ยะเป็นภรรยาเค้า แป๋วก็อึ้งไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมาย เพราะแป๋วกับ A ไมได้เป็นอะไรกัน A เคยมาจีบมาแป๋วอยู่พักนึง แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่นานมาแล้ว จนถึงวันที่เกิดเรื่องนั้น แป๋วก็ A ไม่ได้ติดต่อกันมาเป็นปีแล้ว แป๋วก็เลยสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้จะโทรมาหาแป๋วด้วยเรื่องอันใดกัน ผู้หญิงเค้าก็บอกต่ออีกว่า เค้าจับได้ว่า A พาผู้หญิงไปนอนที่บ้าน (คงประมาณว่าเค้า2คนอยู่กันคนละที่มั้งคะ) เค้าก็เลยถาม A ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร A ก็บอกว่าชื่อแป๋ว อ้าวววว งานเข้าแป๋วเลยที่นี้ แป๋วกับ A คุยกันไม่ถึง 3 เดือน เคยไปกินข้าวด้วยกัน 2-3 ครั้ง แป๋วไม่รู้ว่าบ้านเค้าอยู่ตรงไหน ไม่เคยไป แต่โดนแอบอ้างแบบนี้เสรยเลยค่ะ แป๋วเองก็ไม่เคยคิดจะคบกับ A อยู่แล้ว เพราะในระหว่างที่เค้าจีบแป๋ว เค้าก็คุยกับคนอื่นด้วย แป๋วไม่ชอบคนเจ้าชู้ ไม่ชอบเอามากๆ แป๋วก็เลยบอกผู้หญิงคนนั้นไปว่า "แป๋วไม่รู้ว่า A พาใครไปนอนด้วย แต่คนนั้นๆ ไม่ใช่แป๋วแน่นอน แป๋วกับ A ไม่ได้คุยกันมาเป็นปีแล้ว และแป๋วก็คงไม่โง่พอที่จะไปคบกับคนแบบนั้น ถ้าคุณรู้จักผู้ชายของคุณดีพอ คุณคงจะรู้ว่าเค้าเป็นคนยังไง" แป๋วก็พูดกลับไปแบบนี้ ผู้หญิงคนนั้นคงจะรู้สึกเสียหน้าอยู่บ้าง ก็เค้ามาว่าแป๋วก่อนทำไม แป๋วก็เอาคืนนิดๆหน่อยๆ ก็มันรู้สึกเจ็บใจนี่คะ โดนแอบอ้างทั้งๆ ที่ไมได้ทำ พอแป๋วมีโอกาสได้คุยกับ A แป๋วเลยถามว่าทำไมถึงอ้างชื่อแป๋ว เค้าตอบกลับมาว่า "เพราะพี่รู้ไงว่าแป๋วจะตอบกลับไปว่าไง เพราะแป๋วไม่เคยทำ แป๋วก็ยืนยันได้ว่าไม่ได้ทำ พี่ก็เลยอ้างชื่อแป๋ว" ซวยเลยสิคะ แป๋วน่ะ

หลังจากนั้นมาแป๋วก็เริ่มมีความรักอีกครั้ง เป้นรักที่เกิดขึ้นแบบไม่รู้ตัว มันคงมาจากความผูกพันมากกว่า เรารู้จักกันมานาน แต่แป๋วไม่เคยมีเค้าอยู่ในสายตา ไม่เคยสนใจ ทั้งๆ ที่เค้าพยายามอย่างมากมายที่จะมาอยู่ในสายตาของแป๋ว เค้าขอคบกับแป๋วมานานมากตั้งแต่แป๋วเลิกกับแฟนเมื่อ4ก่อน แต่แป๋วก็ไม่เคยสนใจ จนวันนึงที่มันเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้ แป๋วก็ตอบตกลง ไม่ใช่เพราะความเหงา หรือแค่อยากมีใคร เพระถ้าแบบนั้นแป๋วคงคบใครซักคนไปนานแล้ว ทั้งๆ ที่ก็มีคนมาให้เลือก แต่แป๋วก็ไม่เคยคบใครอีกเลยตั้งแต่เลิกกับแฟนเมื่อ4ปีก่อน จนมาคบกับเค้า เราคบกันแต่ระยะทางไกล แป๋วกับเค้าเราอยู่ไกลกันมาก ได้แค่คุยโทรศัพท์ คุยเอ็มเอสเอ็น แต่เราก็มีความสุขดีเสมอ จนวันนึงหลังจากที่เราคบกันได้ประมาณ2เดือน อยู่ๆเค้าก็หายไป หายไปไม่มีข่าวคราว หายไปเกือบ2อาทิตย์ได้ ติดต่อไม่ได้ ไม่ได้คุยกันเลย แล้วเค้าก็โทรกลับมาตอนวันเกิดแป๋ว แล้วก็บอกว่าเค้าสบายดี ไม่ต้องเป็นห่วง หลังจากวันเกิดแป๋วเค้าก็หายไปอีก คราวนี้หายไปเลย ปล่อยให้แป๋วเฝ้ารออย่างทรมาน แป๋วทำทุกทางที่จะติดต่อเค้าได้ แต่ก็ไม่เคยได้รับข่าวคราวกลับมา จนแป๋วเริ่มทำใจ แต่แป๋วก็รู้ตัวเองว่าแป๋วจะไม่สามารถตัดเค้าออกไปจากใจจนกว่าจะมีอะไรมายืนยันให้แน่ชัด จนวันนึงหลังจากที่ผ่านวันเกิดแป๋วมาได้เดือนกว่า แป๋วก็ได้รู้ว่าเค้าหมั้นไปกับคนอื่นแล้ว แป๋วเสียใจมาก ถึงเวลานั้นแป๋วไมได้เสียใจที่เค้าไม่เลือกแป๋ว แต่แป๋วเสียใจที่เค้าปล่อยให้รอ รออย่างไม่รู้ว่าจุดหมายของการรอจะไปสิ้นสุดลงตรงไหน แป๋วเป็นคนที่ยอมรับความจริงเสมอ มีอะไรก็ขอแค่บอกมาตรงๆ ถ้าเค้าอยากจากไป ไม่จำเป็นเลยที่จะต้องทำแบบนี้ แค่บอกมาว่าจะไปแป๋วก็ไม่รั้งเค้าไว้เลย ตั้งแต่วันที่ได้รู้ว่าจริง แป๋วก็ตัดเค้าออกไปจากใจได้ ไม่เศร้า ไม่ฟูมฟายอีกเลย

หลังจากที่แป๋วต้องเจ็บปวดกับความรักมาหลายครั้ง จนถึงวันนี้ทำให้แป๋วไม่กล้าที่จะรักใคร คบใครอีกเลย แป๋วกลัวที่จะต้องกลับไปเจอกับเหตุการณ์เดิมๆ ที่ทำให้ต้องเจ็บอีก แป๋วก็พยายามเปิดตัวเอง เปิดใจ แต่พอเริ่มมีใครก้าวล้ำเข้ามามากขึ้น แป๋วก็จะติดเบรกขึ้นมาทันที แป๋วก็จะปิดตัวเอง ตัดขาดจากคนนั้นๆไปเลย จากที่แป๋วเป็นคนติดเพื่อนมากอยู่แล้ว ทำให้แป๋วกลายเป็นคนติดเพื่อนมากขึ้นไปอีก ทำให้แป๋วไม่คิดสนใจจะมีใคร กลัวว่าการมีแฟนจะมาแย่งเวลาของแป๋วกับเพื่อนไป

และแป๋วก็ได้เข้าไปเป็นสมาชิกของคลับเรารักโปสการ์ดของห้องblueplanetทำให้แป๋วรู้ว่าชีวิตเรายังมีอะไรสนุกๆ อีกเยอะ แป๋วมีความสุขที่ได้ทำกิจกรรม ได้ไปเที่ยว ได้พูดคุยกับพี่ๆกลุ่มนี้ เราไปเที่ยว กิน ถ่ายรูป รับ-ส่งโปสการ์ดกันอย่างสนุกสนานและมีความสุข ขอบคุณพี่ๆ ในคลับโปสการ์ดที่ทำให้ชัวิตของแป๋วไม่เงียบเหงา ขอบคุณที่สร้างรอยยิ้มและความสุขให้แป๋วเสมอๆ

หลายๆ คนมักบอกกับแป๋วเสมอว่า แป๋วเป็นคนที่เก็บความรู้สึกไม่เก่ง รู้สึกอะไรมันก็จะออกมาทางสีหน้าและแววตาหมด ถ้าเวลาที่แป๋วมีเรื่องทุกข์ใจไม่สบายใจ เค้าก็จะดูออกกันหมดจากสีหน้าและแววตา เวลาอยู่ต่อหน้าทุกคนแป๋วก็จะร่าเริง ยิ้มแย้มได้อย่างมีความสุขโดยไม่ได้เสแสร้ง เพียงแต่แววตาอาจจะไม่ได้ยิ้มไปด้วย แต่ในเวลาที่แป๋วอยู่คนเดียว ความทุกข์มากมายมาจากไหนก็ไม่รู้ มันจะกลับมาอยู่กับแป๋วในทุกๆ ครั้ง ใครที่คุยกับแป๋วผ่านโทรศัพท์ msn หรือบล็อก ก็จะไม่ค่อยรู้หรอกว่าแป๋วอยู่อารมณ์ไหน เพระแป๋วจะพูดคุยอย่างปกติเสมอ นอกซะจากว่าแป๋วจะพูดให้เค้าฟัง มีคนนึงเคยคุยกับแป๋วผ่านทางmsnถามแป๋วว่า แน่ใจเหรอว่านี่คือคนอกหัก ทำไมมันถึงได้ร่าเริงแบบนี้ เพราะนั่นคือสิ่งที่แป๋วสร้างขึ้นเพื่อให้คนรอบข้างสบายใจ สุขและทุกข์ควรร่วมแบ่งปันมันก็ใช่ แต่ถ้าทุกข์มากไป เก็บไว้บ้างก็คงดี




 

Create Date : 08 มกราคม 2552
19 comments
Last Update : 8 มกราคม 2552 10:45:36 น.
Counter : 990 Pageviews.

 

อืม ปี 2551 พี่ตาก็มีเรื่องเกิดขึ้นเยอะแยะมากมาย ทั้งที่น่าจำ ไม่น่าจะจำ

นู๋แป๋ว รักแล้ว รอของขวัญจากพี่ตาหน่อยนะ...

 

โดย: เหนือฟ้า พาไป 8 มกราคม 2552 11:38:27 น.  

 

หวัดดีครับ
ปกติไม่ใช่คนขี้เหงานะ
แต่ขออนุญาตเข้ามาคุย
คงไม่ว่ากันนะครับ

 

โดย: bond (bondsp ) 8 มกราคม 2552 11:55:33 น.  

 



หวัดดีจร้าหนูแป๋ว แวะมานั่งอ่านเหตุการณ์ที่ผ่านมาของหนูค่ะ อืมดูดีมีรสชาตินะคะ โดยเฉพาะเรื่องความรัก แต่ก็อ่ะนะชีวิตยังต้องดำเนินไปอีกยาวนานค่ะ แป๋วจู้จู้...

 

โดย: หนุ่มน้อยแห่งลุ่มแม่น้ำบางปะกง 8 มกราคม 2552 12:40:01 น.  

 

ปีใหม่...ชีวิตใหม่ ..
มีความสุขรับศักราชใหม่ค่ะ

 

โดย: รัตตมณี (kulratt ) 8 มกราคม 2552 17:26:59 น.  

 

ผ่านไปอีก 365 วัน
มีทั้งดีและร้าย โศก ทุกข์ เศร้า สุข คละเคล้ากันไป
แต่พี่ฝิ่นเชื่อว่า
สิ่งดี ๆ และความสุขรอเราอยู่ข้างหน้านะจ๊ะ
เหมือนกับกำลังใจที่มีให้กันตลอดไง

 

โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว 9 มกราคม 2552 6:42:54 น.  

 

แวะมาอ่านเรื่องราวมากมายของนู๋แป๋ว
พี่ว่าไม่ผิดหรอกค่ะ ทุกเรื่องเลย นายA นี่ก็แย่จริงๆ ..เหอๆ

ปีใหม่นี้เริ่มว่างแล้วใช่ป่าว อัพบ่อยนะเดี๋ยวนี้น่ะ...อิอิ

นู๋แป๋วเรื่องโปสการ์ดน่ะ พี่ดีใจมากเลยที่นู๋แป๋วสนใจ เดี๋ยวพี่จะลองส่งไปให้ดูทางเมล์นะจ๊ะ ...

 

โดย: Neilnuch_T 9 มกราคม 2552 9:27:29 น.  

 



ตะเอ๋เด็กโข่ง!!!!
สะวีดัดสะหวัดดีวันศุกร์จร้า ... มีความสุข มาก มาก น๊าจ๊ะ...

พรุ่งนี้ไม่ได้ไปไหนค่ะ ฝามีทำงานจร้าฉงฉัยเฝ้าหน้าคอมเจ้าค่ะ อิอิ

 

โดย: หนุ่มน้อยแห่งลุ่มแม่น้ำบางปะกง 9 มกราคม 2552 12:58:10 น.  

 



ตะเอ๋เด็กโข่ง!!!!
สะวีดัดสะหวัดดีวันศุกร์จร้า ... มีความสุข มาก มาก น๊าจ๊ะ...

พรุ่งนี้ไม่ได้ไปไหนค่ะ ฝามีทำงานจร้าฉงฉัยเฝ้าหน้าคอมเจ้าค่ะ อิอิ

 

โดย: หนุ่มน้อยแห่งลุ่มแม่น้ำบางปะกง 9 มกราคม 2552 12:58:10 น.  

 

พรุ่งนี้พี่รัตน์ก็ไม่ได้ไปไหนค่ะ
ชีวิตผูกติดกับเอกสารในกล่องโต..หลายกล่อง...เฮ้อ

 

โดย: รัตตมณี (kulratt ) 9 มกราคม 2552 16:01:02 น.  

 

ฟาดเคราะห์อย่างแรงคุณน้องขา

ที่เมืองน่านก็ทำบุญกันซะ 12 วัดเลย วันหยุดนี้ก็นัดกันไปทำอีก ทำกันเยอะๆ ไปเลย

 

โดย: เหนือฟ้า พาไป 9 มกราคม 2552 18:00:33 น.  

 

 

โดย: อาลีอา 10 มกราคม 2552 7:43:35 น.  

 

ความรักนี้ออกแบบไม่ได้จริงๆเลย พี่แป๋วว่าไหม

 

โดย: ryoma19 IP: 202.12.73.18 10 มกราคม 2552 11:19:20 น.  

 

แวะมาทักทายน้องแป๋วจ้า

สุขสันต์ปีใหม่นะจ๊ะ

 

โดย: 16เมษา 11 มกราคม 2552 17:09:52 น.  

 

คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...

 

โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว 12 มกราคม 2552 6:52:06 น.  

 



. สวัสดี ครับ หนูแป๋ว .ที่น่ารัก.. บ้านเป็นที่ที่เราปลอดภัยที่สุดอีกทั้งอบอุ่นด้วยคนรอบตัวด้วย.
. *** แป๋วอายุยังน้อยแต่ผ่านเรื่องราวที่ต้องผิดหวังมามากจ้งน๊ะ..ในฐานะพี่.อยากให้น้องใจเย็นไว้เพราะว่าหากคนเราคู่กันแล้วคงไม่แคล้วกันหรอกจ๊ะ..อย่าพยามจนเกินไป..อาจทำให้เราเสียใจได้อีกต่างหาก...พี่เป็นกำลังใจให้หนูเป๋วด้วยคน...นะครับ.***..
. ปล. take care รักษาสุขภาพน๊ะครับ .. .

 

โดย: พี่ป๊อด 13 มกราคม 2552 1:08:15 น.  

 

รักผ่านเข้ามาเพื่อทำให้เราเข้มแข็งขึ้นน้า บางทีตอนนี้เราอาจจะยังไม่พร้อมที่จะพบกันรักจริงๆ ก็ได้นะ เดี๋ยวคนๆ ก็เข้ามาเองแหละ แต่ไม่ต้องรอจนเหงือกแห้งน้า เพราะถ้ารอแล้วมันจะคอยคิดว่าเมื่อไหร่มาสักที ถ้าเราหยุดเดิน หยุดรอ บางทีคนๆ อาจจะโผล่มาก็ได้แหละเนอะ (ตามธรรมเนียมพระเอกที่ดี ฮา)

เอาใจช่วยน้องแป๋วนะจ๊ะ สู้ๆ

 

โดย: นายน้อย IP: 58.9.120.83 13 มกราคม 2552 3:16:34 น.  

 


ดอกฝิ่นในสายลมหนาว
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่


อากาศเย็น ๆ กับน้ำชาอุ่น ๆ ยามเช้า
สร้างความอบอุ่นแก่ร่างกายจ๊ะแป๋ว
อากาศมันเย็นจริง ๆ นะ ไม่ได้เย็นเล่น ๆ

 

โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว 13 มกราคม 2552 6:55:41 น.  

 

ดีครับ น้องสาว

อยู่จ้า ก็นอนเล่นอยู่บ้าน

มันหนาว ครับ อ่ะนะ นานๆ ที

เดี๋ยวเค้าทิ้ง พี่คิดก็ต้องกลับ

มาอยู่กับน้องๆ อีกเหมือนเดิม

เดี๋ยวกลับมาอ่านนะ บ่นซะยาว

เลยน้องสาวเรา

 

โดย: รอวันที่จะโดนทิ้ง 13 มกราคม 2552 16:03:19 น.  

 

พี่คิดกลับมารอบสอง มาอ่านจนจบ เมื่ออ่านบล็อกน้องสาวย้อนหลังอีกครั้งเพราะ 90% พี่คิดจะเดินอยู่ใกล้ๆน้อง วันนี้เก่งแล้ว ที่บอกว่าเก่งแล้วก็เพราะว่าแป๋วหาทางเดินที่มีความสุขได้ การมีความสุขมันไม่ใช้การที่เราต้องมีแฟน แต่มันอยู่ที่ว่าเราใช้ชีวิตให้เป็นใช้ให้มีความสุข รักตัวเองให้มาก น้องจาก พ่อ แม่ พี่ น้อง ไม่มีใครรักเราได้ดีกว่าตัวเรา แฟนพอถึงเวลาจริงๆที่ต้องเลิกลากันไป เค้าก็เป็นได้แค่คนอื่น วันนี้พี่คิด เห็นน้องสาวคนนี้ผ่านประสบการณ์ตรงนี้ไปได้พี่ดีใจนะ ที่น้องไม่หลงทาง อยากให้น้องแป๋วตั้งใจทำงาน เ็ก็บเงินบ้างเที่ยวได้ แต่ต้องรู้จักพอเพียง

ขอให้ปีนี้ น้องสาวพี่คนนี้ จงพบแต่ความสุข ความเจริญ ทั้งในหน้าที่การงาน สุขกาย สุขใจ อย่าได้เจ็บ อย่าได้ป่วย เดินทางก็ขอให้ปลอดภัย ไปอยู่ที่ไหนก็ขอให้มีความสุข ตลอดปี และ ตลอดไป

พี่คิด (รอวัน.............ครับ)

 

โดย: รอวันที่จะโดนทิ้ง 13 มกราคม 2552 16:58:09 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


nupaew
Location :
นครราชสีมา Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]












...ก็แค่ผู้หญิงขี้เหงาคนหนึ่ง...
ที่หลายๆ คนที่รู้จักมองว่า
ไม่ค่อยเหมือนผู้หญิงซักเท่าไหร่
ทำไมก็ไม่รู้
ทั้งๆ ที่เราก็ว่าเราเป็นผู้หญิงสุดๆ แล้วนะ
(ตรงไหนอ่ะ)
ก็แค่ไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่
ซุ่มซ่ามนิดหน่อย
พูดจาตรงไปซักนิด ฯลฯ มันก็แค่นี้เอง
ก็แค่ผู้หญิงธรรมดาๆ คนนึงนี่แหละ จริงป่ะ





...ก็แค่ผู้หญิง...
ที่ร้องไห้ง่ายๆ กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง
ดูหนังโศก ฟังเพลงซึ้ง อ่านหนังสือเศร้า
มันก็เคล้ากับน้ำตาได้ซะทุกครั้ง
เป็นผู้หญิงที่อ่อนไหว
(อยู่ลึกๆ จนไม่ค่อยมีใครมองเห็น)
ใจดี(อันนี้เรื่องจริงนะ)
แต่ถ้าทำให้เสียใจ ก็ฝังใจชั่วชีวิต
(ไม่ได้โอเว่อ แต่มันคือเรื่องจริงที่สุดแล้ว)



New Comments
Friends' blogs
[Add nupaew's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.