Group Blog
 
<<
เมษายน 2552
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
 
3 เมษายน 2552
 
All Blogs
 
เรื่องราวเก่าๆกับคนเก่าๆ




ช่วงกลับเมืองไทยคราวที่แล้ว พิมพาคุณแม่ไปหาลูกศิษย์สมัยนานนม สมัยที่คุณแม่ยังไม่ได้แต่งงานเลย ตอนนั้นครูกับลูกศิษย์อายุห่างกันไม่กี่ปี ทั้งสอนทั้งเรียนทั้งเที่ยวด้วยกัน จนสนิทสนม

พอคุณแม่ย้ายกลับไปอยู่ชุมพร กาลเวลาล่วงเลยผ่านมาเป็นสิบๆปี ความสัมพันธ์ก็ห่างหาย ... จนมาเมื่อไม่กี่ปีมาเนี่ยค่ะ ที่คุณแม่ได้กลับไปติดต่อกับเพื่อนเก่าๆ ลูกศิษย์เก่าๆ อีกครั้ง มีนัดเจอกันบ้าง ทานข้าวกันบ้าง แต่กับลูกศิษย์คุณแม่คนนี้เป็นครั้งแรกในรอบสามสิบกว่าปีที่ได้กลับมาเจอกัน ... คุณแม่พิมดีใจและมีความสุขมากๆเลยค่ะ

แต่ตอนนี้คุณแม่ยังอยากจะเจอเพื่อนอีกคนที่แยกกันเพราะว่าเพื่อนคุณแม่คนนั้นย้ายมาอยู่อเมริกาค่ะ หาทางติดต่อไม่ได้เลยไม่รู้ตอนนี้ไปอยู่ที่ไหนรัฐไหนแล้ว







สำหรับพิมเอง ก็ยังมีเพื่อนเก่าๆที่ติดต่อคบหากันอยู่หลายคนในหลายช่วงชีวิต มีอยู่คนนึงรู้จักกันตั้งแต่อายุขวบปีแรกก็ว่าได้ เพราะคุณแม่กับคุณแม่เป็นเพื่อนกัน แล้วเพื่อนพิมคนนั้นก็อ่อนกว่าพิมแค่สามเดือนเท่านั้นเอง เรายังเป็นเพื่อนกันมาจนถึงวันนี้สามสิบกว่า(กว่า)ปีเข้าแล้วนะคะ คุณแม่ยังบอกเลยว่าอย่าให้ความสัมพันธ์อันนี้ขาดหายกันไปนะ สรุปว่าเราจะเป็นเพื่อนกันไปจนกระทั่งแก่แน่ๆค่ะ







และกลับไปคราวนี้ พิมก็ได้ไปเจอคุณครูสมัยเรียนอนุบาลซึ่งเป็นเพื่อนคุณแม่ด้วยค่ะ ก็ไม่ได้เจอกันนานแสนนาน พิมย้ายจากราชบุรีไปอยู่ชุมพรตั้งแต่ตอนอายุสิบเอ็ดขวบ ก็ตั้งแต่วันนั้นล่ะค่ะที่ไม่เคยได้เจอกัน น้าๆทั้งสองคนพอเห็นพิมแล้วก็ตกใจไม่น่าเชื่อว่าเด็กตัวเล็กๆในวันนั้น จะกลายมาเป็นพิมในวันนี้ บอกว่าตอนเห็นเดินมากับคุณแม่ก็รู้เลยว่านี่ละพิม เพราะยังมีเค้าหน้าสมัยเด็กๆ แต่ถ้าไปเจอกันที่อื่นจำไม่ได้แน่ๆ

ส่วนพิมก็คุ้นๆหน้าน้าทั้งสองเหมือนกัน เห็นแล้วก็จำได้ว่าสมัยก่อนคือใครหน้าตาเป็นยังไง

เป็นความรู้สึกดีๆอย่างหนึ่งนะคะ







นอกจากนั้นพิมก็ยังมีเพื่อนสมัยเรียนม.ต้น ม.ปลายที่ยังติดต่อกันอยู่ เพื่อนจากสมัยทำงานโรงแรม ทำงานสายการบินและตอนเป็นแอร์ ก็ยังมีติดต่อกันอยู่บ้างเหมือนกัน (ประมาณว่าช่วงละคนสองคน ^^) ที่ขาดหายกันไปเลยคือเพื่อนช่วงเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ ไม่ได้ติดต่อกับใครเลย







ใครที่ยังคบหาพิมเป็นเพื่อนจนกระทั่งถึงปัจจุบันนี้แสดงว่ารู้จักและเข้าใจพิมจริงๆ เพราะโดยปรกตินิสัยของพิมแล้ว พิมเป็นคนไม่ค่อยสม่ำเสมอกับเพื่อนน่ะค่ะ หมายความว่า ถ้าตอนนี้อยากจะคุยก็คุย แต่บางครั้งพิมอาจจะหายวับไปเป็นเดือนเป็นปี หายไปโดยไม่ได้ติดต่อกับใครเลย แต่เพื่อนๆก็จะเข้าใจว่านี่ละพิม ถึงแม้ว่าจะหายแต่พิมก็ยังไม่ลืม เมื่อไหร่ที่เราเจอกันคุยกันความเป็นเพื่อนก็ยังคงเหมือนเดิม







โดยเฉพาะเพื่อนเก่าๆ เพื่อนที่โตมาด้วยกัน คนที่รู้ว่าแก่นแท้ของเราเป็นยังไง คนที่เราไม่ต้องสร้างภาพเพื่อที่จะคบ คนที่แค่เราเอ่ยอะไรขึ้นมานิดนึงก็รู้แล้วว่าเราต้องการจะสื่อถึงอะไร

คนเราเมื่อโตขึ้น อาจจะมีหน้ากากหลากหลายอันเอาไว้ใส่ เพราะคนเราต่างย่อมที่จะต้องการให้ตัวเองเป็นที่ยอมรับในสังคมที่เป็นอยู่ พิมไม่ได้หมายความว่าคือการเสแสร้งนะคะ แต่การที่เรามารู้จักกันในช่วงที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว มันก็จะมีสีสันมาแตะแต้มสิ่งที่เป็นตัวเรา ถ้าเราชอบสีชมพูเราก็สรรหาสีชมพูมาแต้มทา ชอบสีฟ้าก็หยิบสีฟ้ามาตกแต่งให้ตัวเองเป็นอย่างที่ตัวเองต้องการ







แต่เพื่อนสมัยเด็ก สมัยช่วงที่เรายังไม่สนใจที่จะแต่งแต้มตัวเองให้สวยงาม สมัยช่วงที่เรายังคงเป็นเรามองโลกอย่างใสๆ ตรงๆ เพื่อนๆเหล่านี้ละคะที่เราไม่สามารถหลอกได้ว่าเราเคยเป็นใคร ไม่ว่าจะแต่งแต้มตัวเองให้สวยงามแค่ไหน แต่เพื่อนก็จะรู้ว่าจริงๆแล้วเราเป็นยังไง คบกันตรงที่แก่นของเรา ไม่ใช่สิ่งที่เราเอามาประดับไว้กับตัว







แต่ไม่ใช่ว่าพิมจะไม่สนใจเพื่อนใหม่ๆ เพื่อนที่เพิ่งจะรู้จักนะคะ พิมมีความจริงใจให้กับทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตพิม

พิมน่ะเป็นคนเพื่อนน้อยเพราะค่อนข้างติดครอบครัวมากกว่าติดเพื่อนมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะ วันก่อนยังคุยกับคุณแม่เลยว่า ที่พิมเป็นอย่างนี้เพราะตอนเด็กๆคุณแม่ไม่ค่อยยอมให้พิมคลุกคลีกับเพื่อนมาก เช่นไม่เคยไปเล่นบ้านเพื่อน (มีแค่ไม่กี่คนที่คุณแม่ยอมให้ไปเล่นและมีลิมิตเวลา) ไม่เคยไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ไม่เคยไปทัศนศึกษา ไม่เคยออกค่าย ที่บ้านบอกไว้ว่าอยากไปไหนเดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่พาไปเอง ก็เลยทำให้พิมคบเพื่อนไม่ค่อยเป็น คุณแม่ตอบพิมว่า "เหมือนคุณแม่เลยลูก"







Create Date : 03 เมษายน 2552
Last Update : 3 เมษายน 2552 22:07:17 น. 11 comments
Counter : 854 Pageviews.

 
เข้ามาอ่านเรื่องราวและเยี่ยมเยียนกันบ่อยๆ ค่ะ

ของวิสกี้เองเพื่อนสมัยเรียนกับไม่ค่อยได้พบเจอหรือติดต่อกันเลยนะคะ มีแต่เพื่อนที่ทำงานด้วยกันซะมากกว่าค่ะ


โดย: วิสกี้โซดา วันที่: 3 เมษายน 2552 เวลา:22:36:36 น.  

 
เพื่อนกันย่อมเข้าใจกันเสมอ

ไม่ว่าจะห่างกันไปแค่ไหน
หัวใจก็ยังคงใกล้กันนะคะคุณพิม


โดย: prncess วันที่: 4 เมษายน 2552 เวลา:0:33:19 น.  

 
คุณพิมค่ะ ....

เพื่อนเก่าที่คบกันมาได้นาน เป็นเพราะว่าสนิทกันแล้ว
ก็เข้าใจธรรมชาติของกันและกัน และก็เมื่อเข้าใจแล้ว
ไม่ว่าด้วยกรณีใดๆ เพื่อนก็ยังเป็นเพื่อนที่เข้าใจเสมอ
ไม่ว่าเราจะเป็นอะไร ทำอะไร อยู่ที่ไหน ..

เพราะฉะนั้นเพื่อนเก่าที่เข้าใจเราได้ดีแบบนี้ต้องคบหากันไว้
เรียกว่าเป็นเพื่อนตายกันเลยล่ะคะ ถึงแม้ว่าอาจจะไม่ได้
คุยต่อเนื่องยาวนาน แต่ว่าความรู้สึกมันก็ไม่ได้เปลี่ยนไป
เลยนะค่ะ .. เพราะไม่ว่ายังไงก็ยังเหมือนเดิม เสมอๆ ...

......................



เราเองเพื่อนไม่เยอะเหมือนกันคะ ตอนนี้นับนิ้วได้เลย
ว่าเพื่อนที่สนิทกันเรียกว่าหน้ากากไม่มีสวมใส่ระหว่างกัน
ไม่เกิน 8 คน ... แต่สนิทก็เรียกว่าปนเปกันไปว่า
รู้จักกันยังไง ที่ไหน แต่นั่นละเอาไว้ก่อน แต่คือจะบอกว่า
เราเป็นคนเพื่อนค่อนข้างมีแต่ว่าสนิทๆ เลยนี่จะไม่เยอะค่ะ
แต่ดีใจที่เรามีเพื่อนสนิท ถึงน้อยแต่ว่าก็อิ่มคะ ....
ว่าแล้วเพื่อนสนิทที่เรียนกว่าสนิทของสนิท เดี๋ยวคุณพิม
ก็เจอค่ะ รู้จักด้วยแหละ เพราะว่าเค้าเลี้ยงกระต่าย
เหมือนคุณพิมล่ะคะ ...


โดย: JewNid วันที่: 4 เมษายน 2552 เวลา:6:03:40 น.  

 
กิ๊กก็เพื่อนน้อยนะคะพี่พิม แต่ไม่ใช่ไม่คบใคร เปิดรับเพื่อนใหม่เสมอค่ะ แต่ว่าเพื่อนสนิทจริงๆๆๆๆเนี่ยน้อยค่ะ ส่วนมากก็คบนานเน และตั้งแต่เด็ก แบบที่พี่พิมว่าน่ะเหมือนอ่านความคิดตัวเองอยู่เลย

เพื่อนตั้งแต่เด็กจะรู้นิสัยทุกมุม บางทีอยากวีน ง๊องแง๊ง เอาแต่ใจ ก็กับเพื่อนสนิทนี่แหล่ะ มันเหมือนว่ายังไงมันก็ตัดไม่ขาดหรอก แล้วพอโตมาบางทีกิ๊กก็หายไปนานนนน แต่ไม่ใช่ลืม ไม่เคยลืมเพื่อนเลย พอนานๆเจอกันอีกทีมันก็ต่อติดแบบไม่มีอะไรเขินๆ นิสัยยังไง อยากง๊องแง๊งอะไรก็แสดงออกเต็มที่ ไม่มีมารยาทมาเกี่ยวข้อง ฮ่าๆๆ

และเหมือนพี่พิมอีกอย่างค่ะ กิ๊กมีเพื่อนสนิทตั้งแต่มัธยมจนวันนี้ แล้วก็เพื่อนที่ทำงานเก่า แต่เพื่อนเรียนมหาวิทยาลัย หายไปไหน เพื่อนในช่วงนี้ของกิ๊กก็ขาดตอนค่ะ กลับยังซี้กับเพื่อนมัธยม ยังเจอเพื่อนสมัยประถมบางครั้ง และยังติดต่อสนิทสนมกับเพื่อนที่ทำงานเก่าแทน

แต่ตอนเด็กๆแม่ชอบให้กิ๊กออกไปนอกบ้านบ้างนะคะ แต่กิ๊กติดบ้านจนแม่ต้องโทรไปเรียกเพื่อนมารับกิ๊กช่วงปิดเทอมค่ะ บอกว่าเอากิ๊กออกจากบ้านหน่อย ไม่ชอบออกไปไหนเลย แต่กิ๊กชอบเที่ยวกับครอบครัวน่ะค่ะ

ทุกวันนี้ก็ยังติดบ้านเหมือนเดิม แต่ก็พยายามออกจากมุมของตัวเองบางครั้ง นิสัยมีโลกส่วนตัวบางทีก็แก้ยากจัง


โดย: KOok_k วันที่: 4 เมษายน 2552 เวลา:6:40:08 น.  

 
มารื้อฟื้นความหลัง
นึกขึ้นได้เรื่องคุณครูของพี่นี่ละ
พี่ชายพี่เค้าเล่าให้ฟังว่า
พี่เค้าไปเจอครูสอนคณิตศาสตร์ของพี่ที่นิวยอร์ค
สงสัยแล้วไปรู้ได้ไงว่าเป็นครูของพี่
ถามไถ่ไปมาว่านามสกุลมันคุ้นๆ
เลยถามว่ามีน้องสาวเรียนที่นี่หรือเปล่า
จุดใต้ตำตอจริงๆ
ตอนอยู่นิวยอร์คพี่ไม่ได้เจอกับครูหรอก
เค้ามาเจอกันตอนพี่กลับมาแล้ว

เสียดายเพื่อนๆ สมัยเรียนไม่ได้ติดต่อกันเลย
แล้วพี่ย้ายบ้านด้วย
แต่เคยเจอเพื่อนบ้านเก่า
สมัยยังเป็นทะโมน หัวหกก้นขวิดกัน
เจอกันตอนโตเขินๆ เหมือนกันคะ



โดย: C&C_BamBoo วันที่: 4 เมษายน 2552 เวลา:8:20:46 น.  

 
แวะมาทักทายเพื่อนที่น่ารักเหมือนคุณพิมคะ
มุกเองก็เพื่อนไม่เยอะ เพื่อนที่สนิทตอนนี้จะเพื่อนที่ทำงานเก่าก่อนมุกลาออกมาคะ
กลับไปเมืองไทยทุกครั้งก็จะพยายามแวะไปหาพวกเค้าเสมอ
เพราะกลัวว่าเวลาจะทำให้ห่างเหินกัน

ขอให้คุณพิมมีความสุขในวันหยุดนะคะ


โดย: mook (haiti ) วันที่: 4 เมษายน 2552 เวลา:9:30:49 น.  

 
เพิ่งทราบว่าคุณพิมเคยอยู่ที่ราชบุรี...

ผมเองก็เคยคิดอยากเจอเพื่อนบางคนสมัยเรียนประถม เที่ยวเอารูปถ่ายหมู่ลงในบล็อก เผื่อเพื่อนคนนั้นจะเห็น แต่ไม่เคยมีใครเปิดเข้ามาเจอเลยครับ...


โดย: Insignia_Museum วันที่: 4 เมษายน 2552 เวลา:13:06:49 น.  

 
เข้ามายกมือเห็นด้วยกะพี่พิมเลยค่ะ \\(^o^)/


คนที่เรามารู้จักกันตอนโต น้อยมากๆค่ะ ที่จะจริงใจกับเราจริงๆ
สิ่งที่เราเห็นในตัวเค้าคือสิ่งที่เค้าต้องการให้เราเห็น

เหมือนกันกับเรา ที่อยากให้ใครมองเราเป็นแบบนั้น เราก็แปลงร่างเป็นคนแบบนั้น....

ส้มก็มีเพื่อนสนิทน้อยมากๆค่ะ นับได้ สองคน สามคนเอง

สมัยเด็กๆก็ไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปเล่นกะเพื่อนเหมือนกันค่ะ
ซึ่งพอมาถึงตอนนี้ก็เข้าใจว่าทำไมถึงไม่ได้ออกไปเล่นกับคนอื่น

ถ้าวันนั้นที่บ้านปล่อยให้คลุกคลีกะคนแถวบ้าน วันนี้คงไม่มีส้มที่เป็นส้มคนนี้แน่ๆเลยค่ะพี่พิม


^^


โดย: MOnKEy_PrAi วันที่: 4 เมษายน 2552 เวลา:17:23:35 น.  

 
พูดถึงเพื่อน ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ต่างประเทศเพื่อนเลิกคบค่ะ (ว่าไปนั่น) คือการติดต่อก็ค่อยๆน้อยลงๆ จนตอนนี้มีคุยกันแค่ไม่กี่คนส่วนมากก็ตอนได้กลับไทยอ่ะค่ะ พอกลับไทยหาโอกาสเจอกันก็ยากอีก เพราะแต่ละคนก็มีหนทางชีวิตของตัวเอง มีงานต้องทำ มีครอบครัว มีลูกๆกันหมดแล้ว กลายเป็นว่าเดี๋ยวนี้เพื่อนๆที่คบกันกลับกลายเป็นเพื่อนที่ทำงานซะงั้น เฮ้อ..​คุณพิมพาเราคิดถึงสมัยก่อนๆเลยค่ะ (ตายแล้ว เริ่มแก่อีกแล้วเรา อิอิ)


โดย: BeachBum วันที่: 4 เมษายน 2552 เวลา:20:18:51 น.  

 
มาอ่านเรื่องราวเก่าๆ กับคนเก่าๆ ด้วยคนครับ และภาพดอกกุหลาบสีก็หวานแหวว สวยสดใสดีจังเลยครับ


โดย: ถปรร วันที่: 6 เมษายน 2552 เวลา:18:15:21 น.  

 
ชอบจังนะค่ะ
ขอซึมซับเอาความหมายดีๆ ในบทความนี้


โดย: ^^ Namfon IP: 58.8.4.40 วันที่: 23 พฤษภาคม 2552 เวลา:13:40:35 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

pim(พิม)
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?]





** ถ้าต้องการรูปจากบล็อคพิม รบกวนบอกกล่าวกันสักนิดนะคะ พิมไม่หวงภาพ เพียงแต่ขอให้บอกกันก่อน อย่าเอาไปโดยพลการนะคะ ... ขอบคุณค่ะ **

++ บทความล่าสุด ++

Friends' blogs
[Add pim(พิม)'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.