Welcome to Pound Sterling's World...

<<
เมษายน 2552
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
 
26 เมษายน 2552
 

ความหลัง เมื่อครั้งยัง Entrance…!!! ตอนที่ 1 : เรียนแม่มเข้าไป!!

เมื่อช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสไปเที่ยวที่ New Zealand เกาะใต้มาครับ... พอกลับมาถึงเมืองไทยปุ๊บก็ต้องไปทำงานตั้งแต่วันแรกเลย.. - -“ ก็ลาหยุดมาแล้ววันนึงหนิครับ ทำยังไงได้เน๊อะ... แต่พอทำงานเสร็จ กลับมาถึงบ้านปุ๊บ ผมก็โดนพี่ๆด่าเรื่องห้องรกทันทีเลยครับ งานนี้เลยต้องรีบเคลียร์กันทันที เนื่องจากช่วงบ่ายผมว่างงานพอดี แล้วห้องผมนี่ก็ไม่ได้เก็บมาเป็นเวลาตั้งหลายเดือนแล้วด้วย (ไม่รู้ว่าครบปีแล้วหรือยัง?) ความรกของห้องเลยสะสมซะจนแทบจะไม่เหลือพื้นที่ให้รกไปมากกว่านี้แล้วหละครับ

ผมใช้เวลาในการเก็บห้องอยู่นานเหมือนกันครับ เสียเวลามันไปทั้งบ่ายเลย (แน่นอนครับ ว่าต้องรวมเวลาอู้ด้วย ซึ่งใช้เวลามากกว่าเวลาเก็บห้องเป็นไหนๆ) พอเก็บเสร็จ ห้องก็โล่งขึ้นเยอะเลยครับ แถมระหว่างเก็บห้องอยู่ ผมก็ได้เห็นของที่เก็บเอาไว้เต็มเลยครับ ไม่ว่าจะเป็นพวกการ์ดวันเกิด ของขวัญวันเกิด หรือของขวัญ ของฝากจากที่เที่ยวต่างๆที่เพื่อนๆผมซื้อมาฝาก... (ยังเก็บไว้หมดเลยนะ :D) และมีอีกสิ่งนึงที่ผมไปเจอมา นั่นก็คือ จดหมายเรื่อง Entrance ครับ... ซึ่งเป็นจดหมายสมัครสอบ กับจดหมายประกาศว่าติดที่ไหนครับ... ;P



มานั่งๆดูใบสมัครสอบ Entrance แล้วก็ขำๆดีเหมือนกันนะครับ ยังจำได้เลยครับ ว่าตอนนั้น ผมไม่รู้เลยจริงๆว่าอยากจะเข้าคณะอะไร... สิ่งที่อยู่ในใจมากที่สุดในตอนนั้นก็คือ... “จะเรียน ป. ตรี ไปทำไมกัน เรียนมาตั้ง 15 ปีแล้ว ขอไม่เรียนแล้วมาทำงานเลยได้ไหมเนี่ย? เบื่อเรียนแล้วจริงๆ” แต่ก็รู้ว่า ถ้าไม่จบ ป. ตรี มา ก็ไม่รู้จะไปหางานที่ไหนทำเหมือนกัน แต่จะให้ไปทำงานแบกข้าวสารก็กะคงไม่ไหวครับ... แรงไม่มีหง่า Y__Y

ตอนอยู่ ม. ปลาย ผมก็ไม่รู้จริงๆครับ ว่าจะเข้าคณะอะไรดี... พ่อแม่ผมก็ถามแทบทุกวันเลย ว่าผมอยากจะเข้าคณะไหน แต่ก็ตอบไปทุกครั้งว่า “ไม่รู้” และทุกๆครั้ง แม่ก็จะพูดว่า... “เข้าหมอก็ดีนะ... เผื่อตอนแก่ แม่เป็นอะไรจะได้รักษาได้...” ส่วนผมก็ปฏิเสธไปอย่างรวดเร็วเลยครับว่า “ไม่เอา...!!!” ก็คนมันกลัวผีหนิครับ - -“ ให้ไปเรียนด้านนี้ ผมได้หัวใจวายก่อนจบเป็นแน่... (เอ๊ะ? สรุปว่านี่แม่จะให้ผมไปเรียนเป็นหมอรักษาคนหรือหมอผีกันแน่หว่าเนี่ย?) ว่าแต่ว่า... ผมนี่พูดเหมือนว่าจะมีปัญญาเข้าหมอได้เลยนะ... เอิ๊กๆ

ด้วยความที่ไม่รู้ว่าจะเข้าคณะอะไรดี ตอน ม. ปลาย ผมก็เลยเรียนสายวิทย์ตามสูตรแหละครับ กะว่า เรื่องคณะที่จะเข้านี่ค่อยมาตัดสินใจเอาวันที่ต้องเลือกคณะอีกที ตอน ม. 4 – 5 – 6 ผมก็เลยเรียนมันแม่มทุกวิชาเลยครับ ส่วนเรื่องเรียนพิเศษนี่ผมก็เรียนมันเฉพาะวิชาหลักๆครับ เพราะว่าขี้เกียจอย่างแรง...!! ผมเลยได้เรียนแค่วิชาเลข ที่ เดอะเบรน กับเคมี ซึ่งผมเรียนกับ อ. ที่ โรงเรียน ครับ ที่เรียนมันครบหลักสูตร ครบเนื้อหา 3 ปี ส่วนวิชาอื่นๆนี่ ไม่ค่อยจะได้เรียนเลย... มีฟิสิกส์ ผมไปเรียนที่ Neo ตามพี่ๆที่บ้านไปหนะครับ ปรากฏว่า เรียนได้ไม่เกิน 4 ครั้งครับ... หลังจากนั้น ผมก็เปลี่ยนไปนั่งหลับในนั้นแทน - -“ เลยลงแค่คอร์สเดียวครับ แล้วก็จบ(เห่!!)... แล้วผมก็มีเรียนภาษาไทยกับ อ. ลิลลี่ครับ อันนี้ตามๆเพื่อนไปเรียน แต่ผมก็ไม่รู้ว่าผมจ่ายเงินเข้าไปเรียน หรือว่าจ่ายเงินเข้าไปดูโชว์ตลกก็ไม่รู้เหมือนกัน ;P แต่ละมุขที่ อ. แกเล่นนี่ แกกล้าเล่นอย่างไม่กลัวเสีย (ภาพลักษณ์) เลยทีเดียว... เอ๊ะ? แต่จะว่าไป... อ.แกเคยมีด้วยหรือ...? อิอิ (พูดเล่นนะครับ) ถ้าผมจำไม่ผิดรู้สึกว่าผมจะเรียน อ. ลิลลี้ 2 คอร์สติดเลยนะครับ ที่นี่เรียนแล้วรู้สึกเพลินดีครับ เพราะว่าสาวๆน่ารัก... เอ้ย อ. สอนสนุกครับผม ;P

น่าเสียดายที่ผมไม่ได้มีโอกาสเรียนพิเศษที่ดังๆที่ “ใครๆก็ต้องเรียน” ไม่ว่าจะเป็น อ.อุ๊ หรือ Apply Physics ที่โด่งดังเรื่อง เปมิกา... เอ้ย... ที่ทุกคนล่ำลือว่าสอนดีมากมาย แฮะๆ อันที่จริงที่บ้านก็จะให้ไปเรียนอยู่เหมือนกันครับ แต่ว่า... มันต้องเรียนตั้งแต่ 8.00 ยันบ่ายๆได้ แค่ให้ตื่นผมก็ไม่ไหวแล้วครับ... แล้วยิ่งการให้ไปนั่งเรียน 4-5 ชม ติดๆกันนี่ ไม่อาววววแล้วววววว..!!! ขอบายครับ ขอบาย... ไอ้เรื่องเรียนนานๆนี่ผมเข็ดมาจาก Neo แล้วคร๊าบบบบบ... เบื่อมากจนหลับแล้วหลับอีก... หลับแล้วหลับอีก... หลับไปรอบที่ 100 ตื่นมาก็ยังไม่ถึงเวลาเลิกเรียนซักที เพราะว่ามันเรียนทีเดียวเกือบ 6 ชม รวด - -“ หลังๆเริ่มทนไม่ไหว ผมเลยหลับแบบไม่เกรงใจใครแล้วครับ จนบางที หลับเพลินซะจนน้ำลายยืด และบางทีก็เพลินซะจนใช้ระบบ Reuse (แบบดูดกลับ) ไม่ทันกันเลยทีเดียว - -“ พอเรียนเสร็จ หนังสือผมก็มีสภาพเยินๆ + เป็นดวงๆ ดูขลังเหมือนผ่านการใช้งานมาอย่างหนักเลยครับ ดูดีไปอีกแบบ ... อิอิ แต่ที่แย่หน่อยก็คือ ไอ้เพื่อนที่นั่งข้างๆผมตอนเรียนเนี่ย ดันเป็นเพื่อนที่ รร แถมยังเรียนห้องเดียวกันด้วยนี่สิครับ... ว้า... ไม่รู้ว่าจะบบ Reuse ของเราจะโดนแฉไปบ้างหรือเปล่านะ... ส่วนผมก็ได้แต่หวังว่าเพื่อนจะมองไม่ทัน เพราะมัวแต่จดอยู่ ส่วนหูเค้าก็คงจะไม่ได้ยินเสียงระบบ Reuse เพราะมัวแต่ฟัง อ. พิสิฐแกปล่อยมุขฝืดๆของแกอยู่... ขอให้เป็นอย่างนั้นทีเถอะ... เพี้ยงๆๆๆๆ !!!

- โปรดติดตามตอนต่อไป -
- To be continued -
- つづく -



สุดท้ายนี้ ผมขอเอาเพลง เป็นวัยรุ่นมันเหนื่อย ของ Paradox มาฝากกันครับ ฟังเ พลงนี้ทีไร นึกช่วงช่วง Ent มันจริงๆเลยครับ โดนใจวัยรุ่นอย่างแรงงงง!!!



เป็นวัยรุ่นมันเหนื่อย - Paradox




เนื้อเพลง: เป็นวัยรุ่นมันเหนื่อย

เค้าบอกให้ทำ เค้าบอกให้ดู
เค้าบอกว่าดี พอซะทีเถอะ
อยากทำตามฝัน ก็ฉันนั้นห้ามไม่ไหว ใจอยากลอง
ผู้ใหญ่ก็มอง ผู้ใหญ่ก็เตือน
คุณอาจจะดูว่าฉันเหลว ไม่คิดไม่แคร์
แต่อยากบอกให้รู้ ชีวิตฉันไม่ได้ง่ายดายอย่างนั้น

เปลี่ยนกันดูไหม
หากได้ลองคุณคงเข้าใจ ว่าชีวิตไม่เคยหยุด
เป็นวัยรุ่นมันเหนื่อย เป็นวัยที่ช่างเหนื่อย
ต้องทำอย่างโน้น ต้องทำอย่างนี้ทุกทาง
เป็นวัยรุ่นมันหนัก เป็นงานที่มันเหนื่อย
กดดันอย่างโน้น ต้องแบกรับอย่างนี้
ทุกทีไป

ต้องอ่านตำรา นอนดึกตื่นเช้า
ต้องกวดวิชา ต้องเป็นคนดี
เป็นคนพิเศษ ต้องทันสมัย
มีเรื่องมากมายให้รู้ ให้อยากลอง
ต้องเล่นกีฬา ต้องดูทีวี
ต้องหัดดนตรี ต้องมีความรักปัญหาหัวใจ
ไม่มีใครรู้ ชีวิตฉันมันสับสน มันวุ่นวาย

เปลี่ยนกันดูไหม
หากได้ลองคุณคงเข้าใจ ว่าชีวิตไม่เคยหยุด
เป็นวัยรุ่นมันเหนื่อย เป็นวัยที่ช่างเหนื่อย
ต้องทำอย่างโน้น ต้องทำอย่างนี้ทุกทาง
เป็นวัยรุ่นมันหนัก เป็นงานที่มันเหนื่อย
กดดันอย่างโน้น ต้องแบกรับอย่างนี้
ทุกทีไป

Credit รูป : //www.thaicinema.org/images/2007title/finalscore/Poster2b.jpg
//www.thaicinema.org/images/2007title/finalscore/Poster1b.jpg

Credit เพลง : //www.imeem.com/people/VUbY6D/music/QECzmjwT/paradox/
Credit เนื้อเพลง : //www.imeem.com/people/VUbY6D/music/QECzmjwT/paradox/
 


Create Date : 26 เมษายน 2552
Last Update : 26 เมษายน 2552 21:52:36 น. 1 comments
Counter : 870 Pageviews.  
Share
 
 
 
 
อ่านแล้วคิดถึงเรื่องของตัวเอง ขึ้นมาทันที ^ ^

วันก่อนพึ่งจัดห้องเหมือนกันค่ะ จัดแล้วเจอนู่นเจอนี่ก็หยิบๆดูๆ
เจอพวกจดหมายเอนทรานซ์เหมือนกันค่ะ นึกแล้วคิดถึงชีวิตสมัยนั้น เอนท์ทรานซ์รุ่นสุดท้ายพอดี
ไปเอากล้องมาถ่ายรูปจดหมายเอนทรานซ์เก็บไว้ด้วย
เผื่อไว้อวดลูก ว่าแม่เอนท์ติด 555

สรุปจัดห้องทั้งวันก็ยังไม่เสร็จ เพราะมัวแต่อู้

เขียนตอนต่อไป แล้วมาบอกด้วยนะ
จะรอดูว่าสุดท้าย เลือกคณะอะไร ^.^
สมัยเอนท์ เราก็สับสนในชีวิต เลือกอยู่ตั้งนาน :)
 
 

โดย: เด็กหญิงริมขอบฟ้า วันที่: 27 เมษายน 2552 เวลา:0:51:54 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

LP. E. no SAINT
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

[Add LP. E. no SAINT's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com