มาทักทายค่า^^

ช่วงนี้ไม่มีเรียนแล้ว

ถุกต้อง หมดฤดูผลไม้แล้วนิ๊

สวัสดีครับน้องผึ้ง

หมิืงหมิงเป็นเด็กที่สบายที่สุดในโลกแล้วครับ 5555

ก๋งเรียก "เสี่ยหมู" ครับ 555555

สวัสดีค่า เห็นไปเยี่ยม เลย แวะมาเล่าต่อ
ดีใจนะคะ ที่อย่างน้อย น้องก็คิดที่จะลองปฏิบัติวิปัสสนา ...
เพราะครูบาอาจารย์จะบอก "บางทีมันยังไม่ถึงเวลาก็จะยังไม่หันมาฝึก--เวลาของแต่ละคนเร็วช้าต่างกัน"
พี่ไป เพราะพี่ทุกข์ ... พอฝึกแล้วคิดได้ .. ก็เลยอยากนำมาบอกต่อ เท่านั้นจ้า

ว่าจะชวนให้ลองไปที่ศู น ย์ วิ ปั ส ส น า บุ ญ ญ า นุ ภ า พ จ . ลำ ป า ง สักหน่อย
สงกะสัย..ว่ายากหน่อย เพราะหนูอยู่ใต้เลยเนาะ (หลักสูตรนี้ที่ใต้ ก็น่าจะมีค่ะ)

ตอนที่ พี่ส้มแป้นไป 2 คืนแรกยังไม่หนาว อากาศกำลังสบาย ศูนย์ฯ อยู่กลางหุบเขา บรรยากาศดีมากค่ะ .. เหมือนไปเที่ยวรีสอร์ท (อ้าว)
แต่พอคืนที่ 3 เป็นต้นมา จู่ๆ ก็หนาวจัด(ซะงั้น--ลำปางหนาวมาก--จริงๆแฮะ)
ไม่ได้เตรียมเสื้อกันหนาวไปสักเท่าไหร่ เตรียมแค่เสื้อยืดแขนยาวไป
ทางศูนย์ ก็มีเสื้อไหมพรม เตรียมไว้ให้ยืม / มีผ้าห่มเพิ่มให้ .. เหมือนเราตั้งใจไปทำบุญ นึกอยากได้อะไร ก็ได้ (เหมือนเว่อร์--แต่หลายอย่างที่มากกว่าที่บอกมา รู้สึกว่า ไม่มีอุปสรรคเลย)

ตอนแรกที่ไป ก็กลัว (คนเรามักจะกลัวในเรื่องอนาคต- -ที่ยังมาไม่ถึงสักหน่อย- -เสมอเลยเนาะ)
ที่พี่กลัว คือ กลัวเรื่อง งดพูด .. 555 .. เรื่องนั่งสมาธิก็กลัว ไม่ชอบเลยตั้งแต่เด็ก และก็ไม่เคยนั่งอีกตั้งแต่มัธยม เพราะเคยนั่งแล้วปวดขามาก กลัวทนไม่ไหว

ศูนย์ที่อื่นที่มีหลักสูตร คุ ณ แ ม่ สิ ริ จะเป็นไงไม่ทราบเหมือนกันนะคะ .ยังไม่เคยไป ก็กลัวๆ กล้าๆ
แต่ก็ลองหาข้อมูลมาหลายที่ ... ได้ยินมาว่า เข้มงวด คนที่ไปที่ทนได้ก็ดีไป คนที่ทนไม่ได้ ก็เครียด

จนได้ฟังจาก คุณแม่คุณลูกไฮโซ ( เพื่อนร่วมหลักสูตร ) ที่ไปฝึกที่ศูนย์ลำปางด้วยกัน
บอกว่า เค้าเคยพาลูกสาวไปที่ ยุ ว พุ ท ธ เข้มงวดจริง แต่หากอยู่ครบ เด็กดื้อเอาแต่ใจ ก็เปลี่ยนนิสัยไปเลย (หมายถึงลูกสาวน่ะค่ะ)
น้องเค้าเรียนจบแล้ว ผิวพรรณหน้าตาดีเชียว แต่ถูกสปอยล์แต่เด็ก ก็เลยเอาแต่ใจตัวเองมาก...ไปหน่อย
คุณแม่เปรยว่า ถึงมีเงินมากมาย ก็ไม่มีประโยชน์ หากคนในคอรบครัวแต่ละคนมีปัญหา... คุณแม่ทุกข์มากเลย
จบหลักสูตรที่นั่น เค้าเหมือนได้ลูกสาวคนใหม่ .... เลยชวนกันมาลองฝึกครั้งที่ 2 ที่ศูนย์ลำปางค่ะ

ที่นี่ ... ต้องบอกก่อนว่า เข้มงวดขณะปฏิบัติ (เราก็เตรียมใจไปงดพูด ก็อึดอัดอยุ่เหมือนกัน)
แต่มีบางคนคงจะไม่ทราบ ก็เลยพูดคุยกัน ในห้องอาหาร/นอกห้องปฏิบัติ
วิทยากรก็แค่เตือนให้รู้สติ กลัวว่าไอ้ที่เดินจงกรมกับนั่งสมาธิมาเป็นชั่วโมง ครองสติมาดีๆ ..สติจะเตลิดไปหมด
แต่ก็ไม่ได้เข้มงวดอะไร จนเราอึดอัด.. เพราะเค้ากลัวว่าถ้าเข้มงวด แล้วบางคนจะเข็ด ไม่มาอีก
ตลอด 7 วัน เลยสบายๆ ที่ซู้ดดด ค่ะ (รู้สึกประทับใจ)

อ้อ ที่น่าแปลกคือ ไอ้ที่ปวดขามากในวันที่นั่งสมาธิวันแรก เลยขยับขา วิทยากรจะบอกวิธี
แล้วพอเราทนปวด + ทนตามวิธีที่เค้าสอน .. ก็ไม่ปวดอีกเลย
พอสมาธินิ่ง สมาธิละเอียดปุ๊บ มันเหมือนเรามีสติ เต็มเปี่ยม .. ไม่ว่าอะไรมากระทบ ก็ไม่กลัวเลย แค่ตามดู ตามรู้ว่าอะไรเข้ามา ก็ช่างอะไร เท่านั้น

ไม่น่าเชื่อว่าจะนั่งได้นานๆ เหมือนกันค่ะ ... รอดมาได้ แล้วรู้สึกว่าได้ผลดี เลยนำมาบอกต่อจ้า เผื่อใครทุกข์มาก ก็จะได้รู้วิธิจัดการที่ดีและถูกต้อง ไปตลอดชีวิต (หากกำหนดสติต่อเนื่อง)

วางแผนว่า ปีหน้าจะไปอีก ก็คงไปที่ลำปางนี่หละค่า

ไปหละคร้าบบบบ

โชคดีค่ะ กลับบ้าน ขอให้สนุก แหม ต้องสนุกอยู่แล้ว เอาเป็นว่า พี่ขอให้เดินทางปลอดภัยนะคะ

ฝึกงานเสร็จแล้วเหรอคะ...ช่วงนี้ก็พักผ่อนสมองเนอะ...

แวะมาเยี่ยมค่ะ..

หายไปเงียบเลยนะน้องผึ้ง

ฝึกงานเสร็จแล้วหรือคะ

สุขสดใสในทุกวันนะคะ..

...สุขสันต์วันหยุดนะคะ

กลับบ้านแล้ว กลับมา bloggang เร็วๆนะคะ พี่คิดถึง

กลับมาแล้วหรือสาวน้อยไม่ค่อยได้เห็นหน้าเห็นตา....ได้ประสบการณ์มาหลายเลยสิ...