..กว่าจะถึงวันนี้..
กว่าจะโตมาถึงวันนี้
เรียนจบมีงานทำ
ก็ผ่านมือแม่คนนี้ที่เลี้ยงมา
แม่ที่เป็นแม่บ้านอย่างเดียว
พ่อออกไปทำงานคนเดียว
เรากับแม่เด็กชอบทะเลาะกัน
เถียงกัน โมโหกันอยู่เป็นประจำ
ไม่รู้ว่าเพราะพ่อเราสปอยล์เรารึเปล่า
เลยทำให้รู้สึกว่าแม่ไม่รัก
แต่ก็ยังได้แม่นี่แหละ
ไม่งั้นต้องเป็นเด็กนิสัยไม่ดีแน่ๆ
เพราะพ่อตามใจ 555+
พอพ่อเสียไป
ก็รู้สึกว่ารักแม่มากขึ้น
ดีกับแม่มากขึ้น
เพราะแม่อ่อนแอ
ภาพที่แม่ร้องไห้
เป็นภาพที่เราไม่เคยเห็นเลย
กลับมาเห็นซ้ำๆ บ่อยๆ
ช่วงพ่อเสีย
กว่าจะกลับสู่ภาวะเดิมกันทั้งบ้าน
ก็เกือบปี เพราะพ่อเป็นเสาหลักของที่บ้าน
รายได้ทุกอย่างมาจากพ่อ
บ้านเราไม่ใช่บ้านที่รวย
แต่ก็ไม่ได้ลำบากถึงขนาดต้องเป็นหนี้เป็นสิน
ต้องยกความดีให้ทั้งพ่อและแม่
ที่ช่วยเหลือกัน
คนนึงทำงาน คนนึงเก็บเงิน
เด็กๆ เราไม่เคยรู้สึกขาดเลย
เราอาจจะมีไม่เท่าคนอื่น
แต่เราก็ไม่เคยขาด
คงเพราะพ่อกับแม่ คอยบอกถึงสถานการณ์ที่บ้าน
บอกเกี่ยวกับฐานะการเงินประจำ
โตมาเรารู้สึกครอบครัวเราเยี่ยมที่สุดเลย
คนจีนชอบลูกชาย
แต่บ้านเรามีลูกสาวทั้งบ้าน
ตอนนี้ทุกคนก็ดีไม่แพ้ลูกชายบ้านไหน
ครอบครัวก็อบอุ่น แม้มันจะร้อนไปบ้าง
แต่ก็มีความสุขที่สุดแล้ว
ที่มาเล่าวันนี้
เพราะเราเห็นพี่สาวเราเลี้ยงลูก
ดูลำบากมาก ขนาดมีแฟนพี่สาวเราช่วยดู
ไหนจะแม่เราอีก
ในขณะที่แม่เลี้ยงพวกเรามา
พ่อเราแทบไม่ได้ช่วยอะไรเลย
มีแค่ย่าเราที่ช่วยบ้างเล็กน้อย
ก็ไม่ได้มากอะไร
แม่เราคงเหนื่อยน่าดู
เราคุยกับพี่สาวเราอีกคน
น้ำตาพาลจะไหล
การเลี้ยงลูกสักคน
ต้องใช้กำลังใจ กำลังกาย พลังมากมายมหาศาล
เห็นแล้วชักไม่อยากมีลูก
กลัวเลี้ยงออกมาแล้วไม่ดีเหมือนแม่ที่เลี้ยงเรามา
..ขอให้เหมือนแม่ครึ่งนึงก็พึงใจ..
| Create Date : 17 ตุลาคม 2552 |
| Last Update : 18 ตุลาคม 2552 12:49:34 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 614 Pageviews. |
 |
|
|
คนผ่านทางมาเจอ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เข้มแข็งซะอย่าง