นะ เราก็เคยเป็น แต่อย่างว่าทำเท่าที่เราทำได้ดีกว่า ทำในระดับที่เราไม่รู้สึกว่าเพื่อนเป็นภาระจนเกินไป จะได้สุขใจที่ทำด้วย ส่วนเพื่อนคุณเองก็ต้องรู้จักรับผิดชอบตัวเอง

แล้วตอนนี้ส่วนใหญ่เราก็จะไม่ค่อยเอาเรื่องนอกบ้านมาบ่นกับสามีที่เลิฟแล้ว โบราณเขาว่า"ไฟในอย่านำ ไฟนอกอย่านำเข้า" สงสารเขาที่ต้องฟังเรื่องแย่ๆเหมือนกัน

อิอิ!!! ยกเว้นทนไม่ไว้จริงๆ ซึ่งเขาก็จะรู้และยอมนั่งฟัง (แบบหน้าเซ็งๆๆ) :P

ผมแนะวิธีให้คับ
1.อยู่ต่อหน้าแฟนไม่ต้องคุยถึงเรื่องเพื่อนมากเพราะอะไร "แสดงว่าคุณให้ความสำคัญกับเพื่อนมากกว่าเค้าที่อยู่ตรงนั้น"อันนี้แฟนคุณคิดนะคับ แล้วไงต่อ "ถ้าคุณอยู่บ้านคุณคงไม่โทรหาผมหรอกเพราะคุณจาโทรหาเพื่อน" อันนี้ก็แฟนคุณคิดอีกนั้นแหละ ขออีกนิด "ดูสิขนาดเรานั่งอยู่ตรงนี้ยังไม่ถามเราสักคำว่าเรียนเป็นอย่างไงบ้าง"อันนี้ก็แฟนคุณคิดนะ
2. เพื่อนจะไม่ยุ่งกับเรื่องของเรากับแฟนถูกไหมคับ จะมาช่วยเราก็ต่อเมื่อเราเลิกกับแฟนแล้วเท่านั้น
3.ที่ผมอธิบายให้ฟังคือความรู้สึกของคนอื่นที่เราควรจาสนใจนะคับถ้าให้ผมเลือกผมก็เลือกไม่ได้คับว่าจะเลือกเพื่อนหรือแฟน เอาเป็นรักษามันไว้ทั้ง 2 อย่างนั้นเเหละคับดีที่สุดดดดด