พรุ่งนี้แล้วซินะ

พรุ่งนี้ก้อจะ present งานแล้ว

เครียดมาหลายอาทิตย์แล้วอะ แบบว่าใครไม่ได้มาเจอเอง คงไม่เข้าใจเราหรอก

ว่ามันเป็นยังไง ทำงานกัน 5 คน เมื่อเราวิ่งอยู่คนเดียวเลย

ต้องให้เราบอกทำอย่างนั้น ทำงี้ เราไม่ช่ายหัวหน้ากลุ่มนะเฟ้ยยยยยย

รวมงานเอง ที่สำคัญไปส่งงานเอง เอางานคืนเอง

ช้านทั้งนั้น มีบ้างคนในกลุ่มที่มาถามว่าเป็นไง

แต่บางคนอาการหนัก พอได้ยินเราบ่น กลับมาถามเราว่า

"แล้วมันยังเหลืออะไรอีก"

นั่นซิ เธอจาไปรุ้ได้ไง ในเมื่อเธอไม่เคยสนใจเลย

สนใจแต่เรื่องตัวเอง ช่วงที่มีสอบก็เอาแต่อ่าน ในขณะที่คนอื่นก็มาช่วยแก้งาน

ขอบ่นหน่อยเถอะ เพราะบ่นให้คนใกล้ตัวฟังแล้ว

เค้าไม่เข้าใจ แถมว่าเราอีกว่า เรื่องเล็กเธอจะคิดมากไปทำไม

ช่ายมันอาจจะเรื่องเล็ก แต่ไม่ได้เจอกับตัวไม่รุ้หรอก ว่ามันเหนื่อย

มันท้อขนาดไหน

ตอนนี้ก้อพอทำใจ ถึงแม้ว่างานมานยังคงออกมาไม่ดีนัก

เพราะอาจารย์ไม่ว่างอยู่ช่วยแก้จนถึงที่สุดก่อน

เตรียมใจไว้แล้วว่าพรุ่งนี้ต้องโดนอย่างเละที่สุด

เอาเถอะนา เราทำดีที่สุดแล้ว

ในเมื่อรุ้แล้วว่าจะเกิดอารายขึ้น คงไม่ต้องกังวลแล้วหล่ะ

เพราะถ้าเป็นไปอย่างคิดไว้ ก็เสมอตัว

ถ้ามานดีกว่า ก็กำไร แต่มานคงไม่แย่แล้วหล่ะ

เพราะที่เราคิดไว้ แย่สุดๆหล่ะ

สู้ๆๆๆๆๆ

Create Date : 27 มกราคม 2551		0 comments
Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2551 18:03:35 น.
Counter : 594 Pageviews.
Share Tweet