ฉันอ่อนล้าแล้วหรือ...

ฉันอ่อนล้า แล้วหรือ...
เร็ว...พวกเรากรอกทรายใส่ถุงกัน ไม่ว่าชาย หญิง ผู้มีจิตอาสา ต่างมาช่วยกัน สามัคคีกัน เป็นภาพที่น่ารักมาก ตากแดดตัวดำ ก็ไม่บ่น ทำเสมือนกับ ไปเที่ยวทะเล เล่นทราย อาบแดด สุขใจแท้ๆ อิ่มเอิบกลับบ้านกัน ทั่วหน้า ขนาดไม่สบายก็ยังมา เรียกว่า ตายเพื่อชาติ ไงงั้น
ฉันก็เป็นเจ้าหน้าที่หญิงคนหนึ่ง ที่มีจิตอาสา ที่จะมาช่วยอย่างเต็มใจ ไม่บ่น ซึ่งก็ตรงกับ สท. สจ. สส. อบจ. ที่ให้พวกน้องๆในทีมงาน ช่วยกันทำตัวให้เป็นประโยชน์ เพื่อส่วนรวม แต่ไม่เกี่ยวกับ สสส. นะ เพราะ สสส.นั้นเขาแช่ง คนกินเหล้า ไม่มีวันเบื่อ...เฮ้อ...
ฉันทำได้หลายวันอยู่เรียกว่า ยิ่งทำยิ่งสุขใจ ส่วนผิวผ้าหน้าผมสุกหมดเลย ไม่สุกไงไหว ก็ร้อนมาก งานหนัก แต่บอกแล้วฉันเต็มใจ หลังจากที่ฉันเริ่มไม่ค่อยสบาย แต่อยากมาช่วย ทำไปเหนื่อยไป ก็จะทำ จนไม่ไหวขอหลบใต้ต้นไม้พักซะหน่อยคงไม่เป็นไร คงไม่น่ามีใครมาว่าได้ จนฉันสังเกตเห็น...
เจ้าของโรงน้ำแข็งใจดี เอาน้ำแข็งมาส่ง เพื่อให้เราได้กินน้ำเย็นชื่นใจ เห็นขนมาให้หลายวันล่ะ น่าชื่นใจเหมือนธุรกิจที่เขาทำจริงๆ แต่แปลกไปนิดนึง ขากลับไม่กลับเปล่า เห็นมีทรายติดเต็มถุงเลย ฉันก็หวังดีกลัวว่าพรุ่งนี้เวลาเอาน้ำแข็งมาส่งใหม่ จะเลอะทราย แต่เวรกรรม ทรายมันไมใช่ติดขอบถุงนะ แต่มันติดอยู่ในถุงเต็มๆ...ฉันล่ะ สงสารจัง เห็น ตอนยกถุงกลับขึ้นรถ คงหนัก ก็พวกฉันยัดทรายอย่างแน่น เจ้าของโรงน้ำแข็งหลังคงจะเจ็บปวดหรือไม่ไม่รู้ ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะมารับทราย เฮ้อ...ไม่ใช่ จะมาส่งน้ำแข็งได้อีกหรือไม่...สงสาร และที่รู้มา เจ้าของโรงน้ำแข็ง แกเป็น สท. คอยบริหารงานช่วยเหลือ ผู้ประสบภัย น่าเห็นใจจังเร้ยยยย “ไม่ต้องมาแล้ว” ฉันและเพื่อนๆบอกไปว่า ไม่อยากกินน้ำเย็นแล้ว กินแล้วมันไม่ชื่นใจเลย ขอกินน้ำธรรมดาล่ะกัน สุขใจดี...เฮ้อ

ทำๆกรอกทรายใส่ถุง เราก็เร่งทำๆ จนเรามองหน้ากัน แล้ว พูดออกมาพร้อมๆกันว่า เอ่อเขาเอาทรายไปที่ไหน ให้ทรายกับใครบ้าง งง แค่อยากรู้... พูดไป ยิ้มไป อย่างมีความสุข จนอีกนั้นแหละ...ตอนเย็นทีมงานเราเป็น สิบ กำลังจะเซ็นชื่อกลับบ้าน ดันไปเห็นกองทรายที่พวกเรากรอก อย่างภาคภูมิใจ และได้ยินได้เห็น อะไรอีกแล้ว... หุบยิ้มแทบไม่ทัน กันทั้งแผนก ก็ เจ้าหน้าที่ สท สจ สส อย่างที่เราให้เกียจเรียก ตะโกน สั่งงานอย่างแข็งขัน เอ้า...พวกเราไปพักกันได้ล่ะ ขอบใจมาก พรุ่งนี้มาช่วยกันใหม่น่ะ... แล้วจะหุบยิ้มทำไมล่ะพวกเรา... ก็ยังไม่ทันสิ้นเสียง ขอบใจ แกรีบออกไปสั่งการทีมชายหนุ่ม ข้างนอก พวกเราก็นึกว่าจะไป ขอบอก ขอบใจ เหมือนที่พูดกับพวกเรา แว่วออกมาว่า
“เอาถุงทราย ยกใส่รถ สิบล้อ เร็ว”
ก็พวกเราเห็นรถที่มาจอดรออยู่สักชั่วโมงที่แล้ว...เริ่มดีใจที่งานของเรากำลังจะไปช่วยเหลือผู้ประสบภัย...
เราก็อยากรู้ว่าที่เราทำๆกันมันจะไปไหน จะได้ขออิ่มใจ กับผลงานของเราว่า จะไปกั้นที่ไหน คลองไหน
ฉันก็แอบถามอย่างเปิดเผยกับคนขับรถ เพราะเราคุ้นเคยกันดี...
พี่ขนถุงทรายไปที่ไหนจ๊ะ ฉันถามอย่างตั้งใจ
”ท่านสั่งให้ขนไป ที่บ้านท่าน กับ ไปที่โรงงานรับเหมาของท่าน เห็นว่าน้ำกำลังจะมา ให้ป้องกันไว้ก่อนครับ”
ฉันรู้สึก คอแห้ง หิวน้ำที่ไม่เย็น แถมเหมือนมีอะไรติดคอ เสื้อผ้าที่เปียกเหงื่อ ได้แห้งไปเมื่อครึ่งชั่งโมงที่แล้ว ตอนนี้ เห็นมันซึมออกมาเปียกอีก ไม่รู้เพราะอะไร ฉันอาจจะเป็นอะไรไปหรือเปล่าก็ไม่เข้าใจ คงต้องรีบกลับบ้าน ลุยน้ำที่ท่วมต่อ เพราะเมื่อเช้าตอนออกจากบ้านมาน้ำก็ขึ้นมาถึงตาตุ่ม ป่านนี้... ไอ้กู๊ด หมาขากุดของฉันคงเดือดร้อน ต้องรีบกลับไปดู และกะว่าจะหาอะไรปิดน้ำก้อนใหญ่ ที่กำลังจะมาเพิ่ม แต่ก็หมดปัญญา ได้แต่ภาวนา คงจะผ่านไปด้วยดี ขอกลับบ้านก่อนล่ะกัน
ก่อนกลับบ้าน ฉันเดินสวนกับคนรู้จัก ที่มารับบริจาค โลงศพ เป็นประจำ วันนี้ก็มาตรงเดือนตรงเวลา เดินยิ้มตรงเข้ามาหาฉัน และถามฉันว่า “พี่...เดือนนี้จะบริจาคกี่โลงดีค่ะ”...
ฉันอึ้ง คิดอะไรไม่ออกเลยจริงๆ...
คุณช่วยฉันคิดด้วยคนสิ....

Create Date : 07 พฤศจิกายน 2554		1 comments
Last Update : 7 พฤศจิกายน 2554 16:04:55 น.
Counter : 468 Pageviews.
Share Tweet