Bloggang.com : : ฉบับเก้า...หน้าสุดท้าย

ฉบับเก้า...หน้าสุดท้าย

วันพุธที่ 30 มิถุนายน 2547 // 18:52 // บ้าน
เบื่อชีวิตตัวเองชะมัด...ตอนไปรับน้องก็ว่าจะเคลียร์กับแฮค แต่อะไร ๆ มันไม่เป็นใจเอาซะเล้ย ถึงแม้ว่าจะมีช่วงกุ๊กกิ๊กเดินชายหาดเพียงสองคนดูพระจันทร์ก็ตาม (*v*) แต่ตอนนั้นแฮคมันกึ่ม ๆ เบลอ ๆ เลยไม่อยากคุย
บ้าชะมัด!! อ้างไปเรื่อยแหล่ะ คนไรวะ ป๊อดสุด ๆ แล้วจะทนอึดอัดไปถึงเมื่อไหรเนี่ยชั้น???

วันพฤหัสบดีที่ 8 กรกฎาคม 2547 // 16:55 // บ้าน
เพิ่งคุยกับแนทเสร็จแหล่ะ ปรึกษาเรียบร้อยว่าจะทำยังไง พรุ่งนี้เราต้องไปรังสิต ทำงานละครเวทีคณะ วางแผนไว้เรียบร้อยหมดแล้ว - - จะชวนแฮคไปเดินเล่นสระบัวเหมือนที่เคยไป >:) เตรียมบทพูดกับแนทไว้ว่า “คิดถึงเมื่อก่อนเนอะ มานั่งกันอย่างนี้สองคน แต่ตอนนี้อะไร ๆ มันเปลี่ยนไปแล้ว” ประมาณว่ามันเปลี่ยนไปที่ความรู้สึกเราไม่เหมือนเดิมอะไรแบเนี้ย เสี่ยวหน่อยแต่น่าจะใช้ได้ผล (^U^) ว้ายย...เขิน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
แย่จังเลย ไม่ได้อยู่รังสิตเนี่ย รู้สึกไม่สนิทกับเพื่อนเหมือนเดิมเลยอ่ะ ไม่ชอบช่วงเวลาที่เลิกเรียนแล้วต้องโบกมือ “บ๊ายบาย” มันหวิว ๆ ยังไงชอบกล :-(( อยากอยู่หอ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

วันศุกร์ที่ 9 กรกฎาคม 2547 // 15:36 // บ้าน
แผนบ้าแผนบออะไรวะเนี่ย!!!! จะเล่าให้ฟัง
พอไปถึงรังสิตตั้งแต่เช้า ๆ กำลังจะโทรหาอีตาแฮคเลย มันดันโทรมา ก็ยังไม่ได้คิดอะไรหรอก ตอนนั้นอยู่สระบัวพอดี มันเลยบอกว่าจะมาหา เหมือนตามแผนที่เราวางไว้เปี๊ยบเลย แล้วก็ไปซื้อชีสไบท์ สเลอบี้จากเซเว่นนั่งกินกัน :-)
ตอนแรกก็ขำ ๆ ฮา ๆ ไปเรื่อย ยัยชั้นเองมันก็ไม่ได้เอะใจอะไรเท่าไหร่ กำลังจะเริ่มต้นดำเนินการตามแผนการที่วางไว้ - - ระหว่างที่รวบรวมความกล้าและเรียบเรียงคำพูดอยู่นั้นเอง แฮคมันดันพูดขึ้นมาว่า “คิดถึงเมื่อก่อนจังเลย มานั่งกินชีสไบท์กับพยูนอืดบานกันสองคน แต่ความรู้สึกอะไร ๆ ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้วเนอะ จะให้เหมือนเมื่อก่อนก็ไม่ได้” - - ช็อคสนิทเลยค่ะ นั่นมันบทพูดชั้นที่ชั้นต้องพูดไม่ใช่เหรอ ขโมยซีนกันซึ่ง ๆ หน้า
เลยลองถามด้วยความไร้เดียงสากับมันต่อว่า “ทำไมไม่เหมือนเมื่อก่อนอ่ะ” มันกลับต่อบทเราซะงั้น “ก็ความรู้สึกเรามันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วนี่นา” พูดจบมันก็หันมามองหน้าเหมือนจะมีความหมาย “สำหรับเธอเราไม่รู้หรอกนะว่ารู้สึกเหมือนกับเราหรือเปล่า แค่อยากบอกให้รู้ว่ารู้สึกยังไง” - - ไม่อยากจะเชื่อเลยมันเล่นบทชั้นไปจนจบและแนบเนียน (*o*)
- - แล้วนี่มันอะไรกันเนี่ย แนทเอาแผนการที่เราวางไว้ไปบอกอีตาแฮคใช่มั้ย? มันถึงพูดจาเลียนแบบเราทุกประการ 3-( เห็นความรู้สึกเราเป็นของล้อเล่นงั้นหรือ? เพื่อนบ้า แฮคบ้า - - นายไม่ได้รู้สึกอย่างที่พูดจริง ๆ หรอกใช่มั้ย?
21:57 // บ้าน
โกรธมาก ๆ โกรธทั้งคู่เลย มีอย่างที่ไหนวางแผนเพื่อมาแกล้งเรา x-(
ไม่พูดด้วยแล้วทั้งสองคนนั้นแหล่ะ - - ไม่ฟังด้วยว่าจะมาแก้ตัวยังไง โทรศัพท์มาก็ไม่รับ ก็คนมันโกรธนี่นา หงุดหงิดชะมัด หงุดหงิดสุด ๆ ไม่ว่าจะให้เพื่อนคนไหนมาพูดอะไรแทนก็ไม่ฟังทั้งนั้นแหล่ะ บ้าไปแล้วชั้น บ้าไปแล้ว (=__=)
ว่าแต่หิวชะมัด ยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่ชีสไบท์นั่นตอนเช้า...เชอะ!! อดข้าวตายไปเลย

วันจันทร์ที่ 12 กรกฎาคม 2547 // 20:18 // บ้าน
วันนี้แนทพาเราไปเลี้ยงไอติมเป็นการง้อ เหอะ ๆ เลยยอมคุยกับแนทดี ๆ แบบมีเหตุผล...ที่ยอมดีด้วยไม่ใช่เพราะเห็นแก่กินทั้งสิ้นนะ (/^x^\) ก็เพื่อนกันนี่นา โกรธกันไม่นานหรอก เนอะ ๆ ?!?!
แนทบอกเราว่า จริง ๆ แล้วแผนการทั้งหมด อีตาแฮคมันเป็นคนทำขึ้น ให้แนทมาพูดกับเราแล้วอีตานั่นก็จะทำแผนต่อไป :-\ ...มันเองหรือนี่ อีตาบ้าหน้าตาบู้บี้ เกลียดมันที่สุดเลย (((“+__+)
แปลว่าทั้งหมดที่อีตาบ้านั่นบอกเราเป็นความจริง มันไม่ได้แกล้งเอาความรู้สึกเราไปล้อเล่นเฉย ๆ ใช่มั้ยนี่??? แต่ยังไงก็ยังโกรธอยู่ดีนั่นล่ะ ฮึ!!! ไม่ยอมพูดด้วยง่าย ๆ หรอก - - แต่จะว่าไปก็แอบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่หยุดเชียวนะเรา (แซวตัวเองก็เป็น) (*v*)
วันพฤหัสบดีที่ 15 กรกฎาคม 2547 // 14:41 // ห้องสมุดคณะ ท่าพระจันทร์
มาอ่านหนังสือกับเพื่อน ๆ - - ยังไม่ดีกับอีตาบ้านั่นหรอก ง้อผู้หญิงไม่เป็นเลยจริง จริ๊ง :-|
ไม่เคยเริ่มอ่านหนังสือเร็วขนาดนี้มาก่อน...คณะอะไรวะเนี่ย ซิ่วทันมั้ย?!?! >>>บ้าป่าว?
งานตอนนี้ก็เยอะ เหนื๊อย เหนื่อย...วันรพีฯก็ใกล้เข้ามาแล้ว คราวนี้ดูยิ่งใหญ่ดีจัง ท่าทางต้องยิ่งใหญ่กว่าทุกปีแน่ ๆ ก็กน.เราออกจะเก่ง งานละครก็ใกล้เข้ามาเหมือนกัน มีตั้ง 4 รอบแน่ะ- - อลังการแน่นอน (/*o*)/

วันอังคารที่ 20 กรกฎาคม 2547 // 18:26 // บ้าน
วันนี้แฮคมาหาที่มหา’ลัย ตั้งแต่เกิดเรื่องครั้งนั้น ก็เพิ่งจะโผล่มาให้เห็นหน้า โกรธสุด ๆ อ่ะขอบอก x-( ถึงจะมี msg. มาเยอะแค่ไหนก็ไม่ทำให้ดีขึ้นหรอก ก็แค่ msg. เท่านั้นแหล่ะ - - ดูซิว่าวันนี้มันจะมาไม้ไหน???
มันตามง้ออยู่นาน ประกอบกับแรงยุแรงเชียร์ของเพื่อน ๆ ทุกคน - - เลยมานั่งกินเค้กฟรีอยู่ต่อหน้ามันเนี่ย - - เปล่านะ!! ไม่ได้เห็นแก่กินซะหน่อย แค่อยากฟังว่ามันจะแก้ตัวด้วยไม้ไหนก็เท่านั้น (*_*=) มันก็พูดไปเรื่อยแหล่ะระหว่างที่เรากำลังกินบานาน่าชอคอย่างเอร็ดอร่อย
แฮคคงเริ่มเครียดที่ง้อเราอยู่นานแล้วก็ไม่ยอมดีด้วยซะที ก็มันง้อไม่เป็นจริง ๆ นี่นา...มันเลยเริ่มพูดความในใจทั้งหมด ตั้งแต่เรื่องสาวน้อยกุ๊กกิ๊กนั่น ก็เป็นมันเองที่แต่งเรื่องขึ้นมาแหย่เราเล่นขำ ๆ กะจะให้เรายอมรับว่าชอบมัน (@__@) มารร้ายชัด ๆ โกรธมาก โกรธสุด ๆ ขำไม่ออกเฟ้ย...กำลังจะลุกออกไปจากร้านแล้วแต่เผอิญไอติมชอคมิ้นต์ยังไม่หมด - - ไม่ได้เห็นแก่กินจริง ๆ นะ มันก็โกรธหรอก แต่ก็โกรธแบบดีใจไง แหะ ๆ
แต่มันก็พูดต่อไปว่า “แต่ทั้งหมดที่ทำไปเพราะเราชอบเธอนะ” - - แหม ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เขินอยู่น่าาา :”> เอ่อ เขินจัดเลยล่ะ - - อ่า!! พูดอะไรไม่ออก (*x*) (/x\) ว่าแต่ว่า ยอมรับตั้งแต่แรกก็หมดเรื่องหมดราวไปแล้ววว
ก็หายโกรธไปแล้วล่ะ แต่ยังมีฟอร์มอยู่หน่อย ๆ - - เลยไม่ได้พูดอะไรกับมันเลยจนมันไปส่งเราที่บ้าน ก่อนจะลง มันเอื้อมไปหยิบตุ๊กตาหมูน้อยสีชมพูจากเบาะหลังรถออกมาให้เรา น่ารักมาก ๆ แล้วก็บอกว่า “คืนนี้โทรมาหาด้วยนะ ไม่กล้าโทร” เขินจัด - - ผู้ชายบ้าอะไรวะ ขี้อายชะมัด แ ต่ ช อ บ แหะ ๆ ๆ (=’v’=) ครบกระบวนการง้อ
พอมาถึงบ้าน...ปรากฎว่าเจ้าหมูตัวนั้นมันพูดได้อ่ะ กดที่มือแล้วจะมีเสียงว่า “เธอจ๋า เราขอโทษน้าาา" - -”โอ้ววว ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีอะไรกุ๊กกิ๊กจากตาบ้านั่นได้ ยิ้มกับเจ้าหมูคนเดียวเหมือนบ้าเลย

เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับเรายังงง ๆ อยู่เลย...มาเร็วแบบไม่ทันได้ตั้งตัวเท่าไหร่ แต่จะโกรธก็โกรธไม่ลงนะก็มีเจ้าหมูแฮคคอยขอโทษทุกทีที่อยากฟังอยู่แล้วนี่นา \(*v*)/
แล้วจากนี้จะเป็นยังไงต่อไป??? ไดอารี่เล่มชมพูของเราเดินทางจนถึงจุด ๆ หนึ่งแล้วใช่มั้ย?? จะยังคงเป็นสีชมพูอยู่อย่างนี้หรือจะเปลี่ยนสีไปบ้างหรือเปล่า? ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นคงเป็นเรื่องราวที่แสนดีสำหรับเรา ขอเก็บมันไว้อย่างนั้นเป็นความทรงจำและความรู้สึกที่สวยงามสำหรับทุกบททุกตอนที่ผ่านเข้ามาแล้วกัน
ไม่อยากคิดอะไรมากแล้วล่ะ - - ตอนนี้ขอมีความสุขอยู่กับอารมณ์สีชมพูที่กรุ่นอยู่รอบตัวก่อนแล้วกัน จะเจออะไรต่อไปก็พร้อมแล้วล่ะ ถ้ามีความรู้สึกดี ๆ แบบนี้ต่อ ๆ ไป...เดี๋ยวต้องเป็นฝ่ายโทรหามันใช่มั้ยเนี่ย???
ความรักจะยิ่งใหญ่ได้ ต้องเกิดจากความเสี่ยง...ตอนนี้เราพร้อมที่จะเสี่ยงกับความรักแล้วล่ะ

* ตีพิมพ์ครั้งแรกในจุลสารไมโครคอร์ท Vol.3 Issue.12 August, 2004 ฉบับวันรพีฯ 2547

Create Date : 05 พฤศจิกายน 2550

Last Update : 5 พฤศจิกายน 2550 4:35:25 น.

0 comments

Counter : 230 Pageviews.