ด.ช.พีรดนย์ เจริญศิลป์ เกิดวันที่ 22 ตุลาคม 2556 เวลา 13.26 น. น้ำหนักแรกคลอด 3.56 กรัม

คุณหมอนัดแม่คลอดวันที่ 24 ตุลาคม 2556 / 39 วีค 4 วันแล้ว แต่ถ้าเจ็บท้องก็มาก่อนได้เพราะปากมดลูกเปิดตังแต่วันที่ 19  1ซม.แล้ว  อะนะ คนอยากเห็นหน้าลูกไว้ๆอะ เช้าวันที่ 22 แม่ก็เจ็บท้องนิดหน่อย แต่... มันก็เจ็บจีดๆทุกวันเป็นปกติของคนใกล้คลอดอยู่แล้ว แม่ก็คุยกับพ่อว่าเราไปหาหมอกันอยากรู้ว่าปากมดลูกเปิดเพิ่มเปล่า พ่อก็ไปเลยแม่..อยากเห็นลูกเต็มแก่แล้ว 

ไปแต่เช้าเลย 7.00 น พยาบาลก็ถามนูนนี่ไป (เป็น รพ. รัฐ นะ)ถ้าไม่เจ็บท้องถี่ๆเขาให้กลับบ้านนะ

เราก็บอกว่าเจ็บถี่ทุก 5 นาที่แล้ว(โกหกเอา อ่านจากประสบการณ์ของจากหลายๆคนนะว่าต้องเจ็บถี่ทุก 5 นาที) ฝากพิเศษกับหมอ... ไว้ค่ะ ก็เล่าให้พยาบาลฟังว่าตรวจครั้งสุดท้ายวันที่ 19 ตค. เปิด 1 ซม แล้ว หมอบอกว่าถ้าเจ็บท้องก็มาได้ทันที่ พยาบาลก็โทรหาหมอ ส่งต่อห้องเตรียมคลอด พยาบาลเช็ก เปิด 3 ซมแล้วนิ เจ็บมากไหมค่ะ เราตอบไม่เจ็บค่ะมันหนวงๆ  หมอมา 8.30 น. ยังเปิด 3ซม หมอฉีดยาเร่งไห้เปิดเพิ่มเป็น 4 ซม. เจาะน้ำคลำ้ต่อไม่เจ็บเลยมันร้อนๆที่ก้นเองค่ะนะตอนนี้เรายังชิววว มาก   รอจนถึงเที่ยงก็ไม่เปิดเพิ่มอีก หมอก็มาเช็กแล้วบอกกับเราว่าสงสัยต้องผ่านะคุณแม่ หัวลูกลงมาแล้วแต่มดลูกไม่เปิดเพิ่ม  ต้องผ่าเดี่ยวลูกตัวเหลืองนะ เราตอบผ่าค่ะ นะต้อนนี้เรากล้วมากๆนะการผ่าแนะ เราไม่เจ็บอะไรเลยนะให้เรารอปากมดลูกเปิดเรารอได้ แต่กลัวความปลอดภัยของลูกมากกว่า  

เขาห้องผ่า พยาบาให้เรางอตัวให้สุดๆ แล้วบล็อกหลัง จำได้ว่าโดนไปหลายทีเลย แล้วก็หยิกที่หน้าท้องถามเราว่าเจ็บไหม เราตอบเจ็บ โดนบล็อคอีกก็ยังเจ็บอยู่ 3 รอบ พยาบาลก็พูดว่าคุณแม่หายใจลึกๆนะคะนับ1-3 เอา 1 . 2 . 3 สูดดดดด ได้ยินว่าถ้าง่วงก็หลับนะค่ะคุณแม่ พอสินเสียงก็มืดดเลย 

 เราฝันว่าเราเล่นกันเพื่อนแล้วเจ็บมากๆ ที่ท้อง ร้องไห้ใหญ่ มีเสียงดังเขามาว่าร้องเหมือนลูกแมวเลยนะคุณแม่ เราก็เอะ ใครพูด ค่อยๆลืนตา นึกขึ้นได้เรามาคลอดลูกนี้หว่า แล้วลูกเราไปไหนอ่ะ ส่วที่เราถูกเข็นมาเหมือนซอกตู้เก็บของ มีเตียงข้างเป็นคนไข้ผูชาย ตายังไม่สว่างดีก็ถูกเข็นอย่างเร็วไปไหนไม่รู้ สักพักเห็นสามียืนอยู่กับพยาบาลอุ้มเด็กให้นมอยู่ ในห้องที่มีเด็กแรกเกิดหลายคน สามีเดินมาหาเรา สิ่งแรกที่เราถามคือ ลูกครบ 32 ปะ สามีดุ พูดอะไรอย่างนี้ ก็เราไม่เห็นลูกตอนคลอดนิ กังวลนะ สามีก็ไม่ตอบอีกยืนยิ้มอยู่นั่นและ  จนคนเข็นเตียงเข็นถามว่าพยาบาลที่อุ้มเด็กอยู่ว่าลูกใครจ่ำมัมเชียว พยาบาลบองว่าก็แม่ที่อยู่บนเตียงนั้นนะ สายตาเราหันฟับบบ.. สบตากันลูกฉัน หายกังวลจ้า.

สุขถาพแข็งแรงดีค่ะ 

ลืมตามองกันแล้ว

หนึงเดือนโกนผมไฟแล้ว

สองเดือน แปะยิ้ม...

หนุ่มน้อยวัย 6 เดือนแล้วเร็วจัง