เหมียว เหมียว เหมียว หง่าว....ว: May the Force be with CAT
 
พฤศจิกายน 2550
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
12 พฤศจิกายน 2550

เพื่อนเก่า....ที่คิดถึง



เมื่อวานได้นัดเจอกับเพื่อนสมัยมัธยม หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานานมาก บางคนอยู่ในกรุงเทพฯ เหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้เจอกันเลย นับไปก็เจ็ดแปดปี นับตั้งแต่วันรับปริญญา บางคนก็อยู่จังหวัดใกล้เคียง แต่ทำงานตั้งแต่จันทร์ถึงเสาร์ ก็เลยไม่มีเวลามาเจอกันเสียที (รวมทั้งมีแฟน ก็ต้องจัดสรรเวลาให้ทางนั้นมากหน่อย) ส่วนอีกคนก็อยู่ไกลถึงภูเก็ต นานๆ จะขึ้นมากรุงเทพฯ เสียที อีกคนก็อยู่ที่โคราช บอกว่าจะขับรถมาเพื่อเจอกันโดยเฉพาะ

กว่าจะนัดลงตัวได้ก็ยากเสียเหลือเกิน ก็พยายามนัดใจกลางเมือง เผื่อบางคนจะได้นั่งรถไฟฟ้ามาได้ ส่วนตัวเองก็พยายามไปให้ตรงเวลา ไม่อยากให้เลท เพราะเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการนัด สุดท้ายก็มาเจอกันเพียง 3 คน ก็อาจเรียกได้ว่าผิดหวังเล็กน้อย เพราะอยากเจอหลายคนที่ไม่เจอกันนาน แต่ก็ติดธุระต้องพาแม่ไปตรวจสุขภาพ ซึ่งก็เป็นเหตุสุดวิสัยที่ว่ากันไม่ได้

อย่างไรก็ตาม ยังนับว่าได้ความรู้สึกดีๆ ที่ได้เจอเพื่อนเก่า (2 คน) มีบ้างที่คุยเรื่องเก่า แต่พยายามจะคุยเรื่องที่อัพเดทกันมากกว่า (พยายามไม่ทำตัวแก่อ่ะ) เช่น เริ่มถามเรื่องแต่งงาน เรื่องอนาคตที่วางกันไว้ เรื่องงานที่ทำอยู่และอยากทำ เรื่องสถานที่เที่ยวที่อยากไป ซึ่งแต่เดิมไม่เคยถามกัน ก็คงเป็นเพราะถึงวัยแล้วด้วย คนนึงบอกว่าถ้าเรียนโทจบก็เริ่มคิดเรื่องแต่งงานอย่างจริงจัง รวมทั้งเรืองซื้อบ้านด้วย อีกคนกันตรงกันข้าม บอกว่าไม่อยากแต่งงาน หรือเต็มที่คือ อาจแต่งงาน (ถ้าอนาคตมีแฟน) แต่ไม่อยากมีลูก ซึ่งเรื่องที่คุยเหล่านี้ทำให้มองเห็นทิศทางอนาคตของแต่ละคนได้ดีขึ้น

เริ่มแรกก็นัดเจอกันที่สยามพารากอน จากนั้นก็ไปกินอาหารญี่ปุ่นต่อที่มาบุญครอง (เพราะเชื่อว่าถูกกว่ากินที่พารากอน ซึ่งใช้เป็นที่นัดพบเท่านั้น ฮา) อิ่มตื้อ จากนั้นก็ยังอยากคุยกันต่อ ก็เลยไปนั่งที่ร้านกาแฟ แบล๊กแคนยอน ยิ่งอิ่มเข้าไปใหญ่ เพราะดันสั่งบานาน่าสปริท ซะนี่

กว่าจะแยกย้ายกันก็ปาเข้าไปสองทุ่มได้ จริงๆ ก็ไม่เรียกว่าดึกเท่าไร แต่เพราะเพื่อนคนนึงต้องทำงานที่อยุธยาตอนเช้า เรียกได้ว่าสมควรแก่เวลา ไม่รู้ว่าจะได้นัดเจอกันอีกเมื่อไร และนัดแล้วจะมากันกี่คน (โดยเฉพาะคนที่ไม่ได้เจอกันนานๆ) เดาว่างานที่จะเรียกเพื่อนๆ มาเจอกันได้ คงหนีไม่พ้นงานแต่งงาน นี่ก็พยายามถามไถ่กันบ่อยๆ ว่าใครจะแต่งงานบ้าง จะได้นัดรวมรุ่นเสียที คงไม่เจอแค่เพื่อนมัธยม แต่รวมไปถึงเพื่อนมหาวิทยาลัย ที่ห่างเหินกว่าที่คิดไว้

เฮ้อ...อ สงสัยที่เขาบอกกันว่า วัยเรียนเป็นวัยที่มีความสุขที่สุด คงจะจริงนะเนี่ย




 

Create Date : 12 พฤศจิกายน 2550
2 comments
Last Update : 12 พฤศจิกายน 2550 23:51:28 น.
Counter : 592 Pageviews.

 

อดไม่ได้หรอกนะคะที่จะไม่คุยเรื่องอดีต
นับว่าเป็นการดีที่พยายามจะคุยกันแต่อนาคตและปัจจุบัน จะได้ไม่ดูแก่ อย่างที่ว่า...

แต่เรื่องอดีต ก็เป็นสิ่งที่ยึดเหนี่ยวความสัมพันธ์กันและกันนะคะในหลาย ๆ ที...ความทรงจำ เรื่องราว รูปภาพ วันเวลาดีดี...หนีไม่พ้นหรอกค่ะ ที่จะอมยิ้มทุกทีที่คิดถึงมัน

พูดแล้วคิดถึงเพื่อนนะคะ

 

โดย: ดุ่บดั่บ (PoYoKo ) 21 พฤศจิกายน 2550 7:08:45 น.  

 

ถูกต้องนะคร้าบบบ...
เราเห็นด้วยอย่างเเรงเลย
ว่าวัยเรียนเนี่ยะ มีความสุขที่ซู้ดดดดดด

 

โดย: เจ้าหมีเน่า 19 ธันวาคม 2550 0:28:32 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


Powercat
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เป็นชายหนุ่ม ขาว อวบ...บ (ระยะสุดท้าย) ที่อยากจะมี Bloc กับเขาบ้าง คงเล่าประสบการณ์ทั้งที่ผ่านมาและที่ดำเนินไปให้เพื่อนๆ ที่สนใจได้อ่าน รวมทั้งได้เป็นบันทึกส่วนตัวเล็กๆ เผื่อจะหลงลืมในอนาคต
[Add Powercat's blog to your web]