โปสการ์ดถึง…คนรัก

...

เสียงเพลงจากสถานีวิทยุออนไลน์ทางอินเตอร์เน็ต ทำให้คืนแรกของการย้ายเข้าห้องพักที่ใหม่ของผมไม่รู้สึกเงียบเหงาจนเกินไปนัก ยิ่งใกล้วันวาเลนไทน์เพลงรักอันหลากหลาย ต่างถูกดีเจแต่ละช่วงเปิดไม่ซ้ำกันแล้วแต่ความชอบในสไตล์ของตัวผู้จัดเอง ผมรื้อของจากกล่องกระดาษที่ขนย้ายมา ซึ่งหนักไปทางหนังสืออ่านเล่น เรื่องสั้นและนวนิยาย เข้าตู้หนังสือที่ทางคอนโดฯ จัดตรียมไว้ให้

Late at night when all the world is sleeping
I stay up and think of you
And I wish on a star that somewhere you are
Thinking...of me too
…

เสียงเพลง Dreaming of You ของ Selena Quintanilla-Pérez ดังขึ้นมาทำลายความเงียบสงัดในยามดึก ผมลุกขึ้นไปชงกาแฟแล้วกลับมาจัดหนังสือต่อ ที่ชั้นบนสุดของตู้มีหนังสือที่เจ้าของเดิมคงจะลืมทิ้งไว้ ผมหยิบขึ้นมาดูเล่มหนาพอสมควรหน้าปกเขียนไว้ว่า ‘โปสการ์ดถึง…คนรัก’ แต่ไม่ทันได้เปิดอ่านก็มีโปสการ์ดจำนวนหลายสิบใบ ร่วงหล่นมากองที่เท้า ผมหยิบขึ้นมาดูที่ละใบ โปสการ์ดทำมือ วาดด้วยสีน้ำสีหวานจับใจ ออกแบบวาดลวดลายต่างๆ และเขียนบทกลอนประกอบภาพในเรื่องราวของความรัก โปสการ์ดแต่ละใบติดแสตมป์จ่าหน้าถึงผู้รับเอาไว้ว่า…

โปสการ์ดส่งตรงถึง…คนรัก
...
ที่อยู่ที่ปรากฏกลับเป็นที่พักและเลขที่ห้องที่ผมเพิ่งจะย้ายเข้ามาอยู่และที่น่าแปลกใจก็คือโปสการ์ดแต่ละใบเขียนเลขที่พร้อมวันเดือนปีเอาไว้ท้ายบทกลอน

Late at night when all the world is sleeping
I stay up and think of you
And I wish on a star that somewhere you are
Thinking...of me too
…
ดึกดื่นค่ำคืนนี้
ขณะที่โลกเผลอหลับ
ใจฉันกระส่ายกระสับ
นอนไม่หลับกลับคิดถึงเธอ
อธิษฐานต่อดวงดาว
วอนผู้เป็นเจ้าที่พบเจอ
หมื่นล้านคำที่พร่ำเพ้อ
คิดถึงฉันบ้างนะเธอ…คนดี
บทที่…14…14/2/2010 (วาเลนไทน์ที่แสนเหงา)

ภาพวาดหญิงสาวผมยาวถึงกลางหลังนั่งกอดเข่าเงยหน้ามองดูดาวที่พราวระยับบนท้องฟ้าอยู่ริมระเบียงห้อง มีคำว่าคิดถึงโปรยปรายมาจากฟากฟ้า เป็นภาพที่ผมบังเอิญหยิบขึ้นมาดู ลงวันที่สิบสี่ กุมภา วันวาเลนไทน์ ที่ยังมาไม่ถึง เขียนถึงเพลง Dreaming of You ของ Selena Quintanilla-Pérez ออกมาเป็นบทกลอน ที่ดีเจจากคลื่นสถานีวิทยุออนไลน์ทางอินเตอร์เน็ตกำลังเปิดพอดี
มันจะบังเอิญเกินไปหรือเปล่า…ผมได้แต่ถามตัวเอง
ผมเลิกจัดหนังสือเข้าตู้ หันมาหยิบโปสการ์ดทั้งหมด โดยเรียงวันที่ก่อนหลังตามแผ่นโปสการ์ดที่มีอยู่แล้วเอามานั่งอ่านที่โต๊ะทำงาน

แผ่นที่…1 1/1/2010
ภาพถ่ายพระพุทธรูปที่วัดไหนสักแห่ง ไม่บอกที่มาที่ไป บางองค์แขนหัก บางองค์คอขาด บางองค์เหลือแต่ฐาน ตั้งแถวเรียงหนึ่ง ภาพถ่ายย้อนแสง ทำให้ดูเหมือนมีลำแสงกำลังพาดผ่านองค์พระ พระพุทธรูปองค์ที่แขนหัก ใบหน้าระบายด้วยรอยยิ้ม บทกลอนที่แฝงข้อคิดและสัจธรรมเอาไว้ว่า

ยังยิ้มได้
ผ่านวัน เวลา อันหนาวเหน็บ
ผ่านคืน ลืมเจ็บ ใจแทบร้าว
ผ่านเดือน เคลื่อนคล้อย ร้อยเรื่องราว
ปีที่ก้าว ผ่านพ้น คนนินทา
…
คนเราบางครั้งก็ต้องทำตัวเป็น…พระอิฐพระปูนบ้างจะได้ไม่ต้องรู้ร้อน รู้หนาว
บทที่…1…1/1/2010 (ต้อนรับปีใหม่ที่แสนว้าเหว่)

แผ่นที่…12 12/1/2010
ภาพสเก็ตช์ลายเส้นชายหนุ่มกำลังยืนเล่นกีตาร์ ประกอบบทกลอนจากเพลง ในหนังเรื่อง Once ,If You Want Me (Markéta Irglová/Glen Hansard)

Are you really here or am I dreaming?
I can't tell dreams from truth
For it's been so long since I have seen you
I can hardly remember your face anymore

ใช่คุณแน่รึ…
หรือเป็นเพียงแค่ความฝัน
นานแค่ไหน ที่เรา ร้างรากัน
ลืมคืนและวัน…
ยากจะจดจำ แม้กระทั่งหน้าตา
…
บางครั้ง…เวลา…ก็เป็นยางลบความทรงจำได้บ้างเหมือนกัน แต่ใช่ว่าจะลบได้หมด
บทที่…12…12/1/2010 (Somebody…Nobody)

แผ่นที่…13 13/2/2010
โปสการ์ดแผ่นนี้ต่างจากแผ่นก่อนหน้าเพราะเป็นโปสการ์ดเพียงแผ่นเดียว ที่มีอีกแผ่นซ้อนทับข้อความจากแผ่นหลัง ใบปะหน้าถูกเจาะเป็นรูปตัวอักษรภาษาอังกฤษคำว่า…Love…อักษรตัวโอ (o) ดีไซน์เป็นรูปหัวใจเมื่อทาบลงไปบนกระดาษข้างล่างจะตรงกับคำว่ารักพอดี
เพียงเสี้ยวหนึ่งของ…ความรัก
สำหรับ...คนไกล...ที่อยู่อีกฟากฝั่ง
สักวันเราคงข้ามเวลามาพบกัน
บางสิ่งบางอย่าง...แทนตัว...ได้
แต่แทนใจกันไม่ได้
บางสิ่งบางอย่าง...ต่างหน้า...ได้
แต่ไม่ต่างใจ
รอวัน...
บทที่…13…13/2/2010 (A quarter…of Love)

ผมวางโปสการ์ดที่เหลืออีกหลายสิบใบลงบนโต๊ะทำงาน หลังจากอ่านจบเพียงแค่บางแผ่น ผมเริ่มรู้สึกว่าผมกำลังเข้าไปอ่านความคิด ความรู้สึกของใครบางคนอยู่ ความรู้สึกอยากรู้จักเริ่มก่อตัว ใครกันคือเจ้าของโปสการ์ดเหล่านี้ ผมเปลี่ยนหน้าเว็บเพลงออนไลน์ที่กำลังเปิดเพลงรักหวานๆ เอาใจผู้ฟังที่กำลังอินกับความรัก เป็นสถานีเพลงแจ๊ส 181 FM Jazz – USA
หยิบหนังสือที่เจ้าของเดิมลืมทิ้งไว้ เดินไปเปิดไฟหัวเตียง แต่ไม่ทันได้อ่าน พอหัวถึงหมอนผมก็พลันหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย
หลายวันที่ผ่านมาผมมัวแต่หมกหมุ่นกับการจัดของให้เข้าที่ จนลืมเรื่องโปสการ์ดเหล่านั้นไปเสียสนิทจนกระทั้ง ผมได้รับโปสการ์ดใบหนึ่งจากเจ้าของห้องคนเก่าส่งมาทางไปรษณีย์
โปสการ์ดใบนี้ยังคงจ่าหน้าถึง…คนรัก…เหมือนเช่นใบก่อนๆ ที่จ่าหน้าติดแสตมป์เรียบร้อยแต่ยังไม่ได้ส่ง โปสการ์ดใบนี้คงใช้เวลาเดินทางนานกว่าปกติ ดูจากสภาพและวันเดินปีที่ประทับกับวันที่มาถึง ผมจะทำยังไงกับหนังสือและโปสการ์ดที่กองอยู่บนโต๊ะดี ถ้าผมเอาโปสการ์ดเหล่านี้ไปหย่อนตู้ สักวันมันก็ต้องย้อนกลับมาหาผมอยู่ดี

โปสการ์ดใบที่ 9…ไม่มีบทกลอน ไม่มีภาพวาดสีน้ำหวานๆ ด้านล่างของโปสการ์ดเขียนเอาไว้ว่า
บทที่…9…9/1/2010 (ไร้เรื่องราวของความรัก)
…
ผมวางโปสการ์ดที่มีแต่ความว่างเปล่าลงข้างๆ หนังสือที่เจ้าของลืมทิ้งไว้ หนังสือทำมือเล่มหนาที่ทำจากกระดาษปรู๊ฟ ลายมือหวัดๆ เขียนด้วยดินสอเอาไว้บนปกใน
เคยถามตัวเองบ้างมั้ยว่า...

ระหว่างความฝันกับคนที่เรารัก...อะไรมีค่ามากกว่ากัน?
(คำโปรยจากหนังเรื่อง…Tokyo Tower)

ในขณะที่อ่านคำโปรย…ผมก็อดถามตัวเองไม่ได้ว่าระหว่างความฝันกับคนที่เรารัก…อะไรมีค่ามากกว่ากัน
ผมหยิบโปสการ์ดใบที่…9 แล้วเขียนลงไปบนความว่างเปล่า

ในขณะที่ตัวเราวิ่งไล่ล่าหาความฝันของตัวเอง เรากลับทิ้งคนที่เรารักห่างออกมาทุกที จะเป็นไปได้ไหมว่าระหว่างความฝันกับคนที่เรารัก เราจะทำสองสิ่งนี้ให้มีค่าเท่าๆกัน เดินไปพร้อมกัน

ผมสแกนโปสการ์ดทั้งหมดลงคอมพิวเตอร์แล้วทยอยเอาลงเว็บบล็อคของผม…
โปสการ์ดถึง…คนรัก วันละใบ
ด้วยความหวังลึกๆ ในใจว่า…เจ้าของโปสการ์ดที่แท้จริงจะมาอ่านเจอ

...ถ้ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ...

Create Date : 08 กรกฎาคม 2553		5 comments
Last Update : 10 กรกฎาคม 2553 20:04:39 น.
Counter : 581 Pageviews.
Share Tweet