Bloggang.com : พ่อระนาด : สมเด็จพระพิมพารำพัน ๑

สมเด็จพระพิมพารำพัน ๑

วิมุตติรัตนมาลี โดย พระพรหมโมลี

( วิลาศ ญาณวโร ป.ธ.9)

กาลครั้งนั้น ฝ่ายเจ้าสุมิตตากุมารีสาวโศภาแห่งปัจจันตคามคู่สร้างบารมีแห่งองค์สมเด็จพระชินวร แต่ครั้งศาสนาพระทีปังกรสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งกลับชาติมาเกิดเป็นเจ้าหญิงพิมพาราชเทวี ชนนีแห่งพระราหุลขัตติยราชกุมาร เมื่อได้เสาวนาการเสียงโกลาหลสำเนียงนฤโฆษสนั่นถึงพระโสตดั่งนั้น พระนางเจ้าจึงมีเสาวนีย์ตรัสถาม นางกำนัลนิกรเปสกาว่า

"ดูกรเจ้าทั้งหลาย อันว่าเสียงโกลาหลวุ่นวายนั้น เกิดขึ้นด้วย เหตุปรากฏมีเป็นไฉน?"

นางกำนัลทั้งหลาย ออกไปสืบได้ความมาแล้วจึงทูลว่า

"ข้าแต่พระแม่เจ้า กาลบัดนี้ พระราชสวามีของพระแม่เจ้าเสด็จมาถึงกรุงกบิลพัสดุ์ด้วยเพศสมณะครองผ้ากาสาวพัสตร์ พระหัตถ์ทรงซึ่งบาตรบทจรลีลาศเที่ยวภิกขาจาร ชนทั้งหลายซึ่งเป็นชาวเมืองได้ทอดทัศนาการเห็นแปลกประหลาด จึงเกิดเอิกเกริกโกลาหลขึ้น เหตุเป็นดั่งนี้แล พระแม่เจ้า"

เมื่อเจ้าพิมพาราชเทวีได้สดับเหตุดั่งนี้ ความที่ไม่เคยคิดฝันและไม่เคยฟังมาแต่กาลก่อน ก็ให้เร่าร้อนรันทดพระหฤทัยโทมนัสตรัสว่า

"พระลูกเจ้าสถิตในพระนครนี้ จะเสด็จไปในสถานที่ใด ก็เคยทรงกุญชรชาติพาชีสีวิกากาญจน์ยานราชรถ อันปรากฏด้วยดิเรกราชานุภาพมหึมา ก็บัดนี้ มาปลงพระโลมามัสสุและเกศา ทรงนุ่งห่มผ้าย้อมน้ำฝาด พระหัตถ์ทรงซึ่งบาตรเสื่อมสูญพระยศศักดาเดชดุจเพศคนจัณฑาล เที่ยวภิกขาจารทรมานพระองค์ ไม่มีพระภูษาทรงแลอาภรณ์หรือไฉน พระสิริวิลาสจะแปลกประหลาดเป็นประการใดในคราวนี้ น่าสงสารนัก

อนึ่ง ชะรอยพิมพานี้จะเป็นหญิงกาลกิณีอาภัพอัปลักษณ์ทุรพลไม่มีกุศลแต่กาลก่อนหรือไฉน จึงเผอิญบันดาลให้พระลูกเจ้าบำราศร้างห่างเสน่หา ทั้งนี้น่าจะเป็นด้วยอกุศลกรรมกระทำไว้แต่ปุเรชาติ พระภัสดาจึงเสด็จนิราศจากไปด้วยหมดอาลัยไยดี แต่พิมพานี้ครองชีวิตกินแต่อัสสุชลธารามาก็ช้านาน ช่างกระไร พระลูกเจ้าไม่มีพระหฤทัยโปรดปรานกรุณาบ้าง มาตัดขาดเด็ดเดี่ยวบำราศร้างอย่างประหนึ่งว่าเป็นอื่นไป อนิจจา! น่าอนาถใจถึงไม่มีพระอาลัยไยดีในพิมพา ก็น่าที่จะทรงจินตนาการมาถึงเจ้าราหุลราชกุมารหน่อน้อยบ้างก็มิได้มี"

ตรัสพลางเจ้าพิมพาราชเทวี ก็ทรงพระโศกีกำสรดพิลาปพระพักตราอาบไปด้วยนัยนามพุธารา พระหัตถ์มุ่นพระเกศาพลางเสด็จอุฏฐาการโดยด่วน ชวนพระราหุลราชโอรสบทจรสู่สีหบัญชรปราสาท ด้วยพระทัยปรารถนาจะทอดทัศนาพระภัสดา ซึ่งมีข่าวว่าได้ตรัสเป็นองค์สมเด็จพระบรมศาสดาจารย์ จึงเผยพระแกลเล็งแลดูพระสัพพัญญู ก็ได้ทัศนาเห็นองค์สมเด็จพระบรมครูภควันต์ ซึ่งในขณะนั้นพระองค์กำลังทรงรุ่งเรืองไปด้วยถ่องแถวพระฉัพพิธพรรณรังสี ครบบริบูรณ์ด้วยพระทวัตติงสมหาปุริสลักขณะและพระอสีตยานุพยัญชนะวิจิตรตั้งแต่พระอุณหิสลงมาจนตราบเท่าถึงพื้นฝ่าพระยุคลบาท ไพโรจน์ด้วยพระสิริวิลาสหาที่จะเปรียบมิได้ จึงยกพระหัตถ์ชี้ให้เจ้าราหุลได้ทอดทัศนา แล้วก็มีพระเสาวนีย์พรรณนาพระบวรรูปแห่งพระภัสดา โดยใจ ความว่า

"ดูกรพ่อราหุลลูกรัก พระมหาสมณะผู้มีศักดิ์ใหญ่ ซึ่งกำลังเสด็จเที่ยวโคจรบิณฑบาตไปด้วยพระพุทธลีลาอันงามนี้ พระองค์ทรงมีเส้นพระเกศาละเอียดอ่อน และวนเวียนเป็นทักษิณาวัฏ มีสีดำสนิททุกเส้น และทรงมีพื้นพระนลาฏงามยิ่ง ดุจสุริยมณฑลอันปราศจาก มลทิน นอกจากนั้น พระองค์ท่านยังทรงมีพระนาสิกสัณฐานยาวและสูงดุจขอแก้ววิเชียร รุ่งเรืองไปด้วยข่ายพระรัศมีมีพรรณโอภาส เป็นนรสีหราชบุรุษมนุษย์ประเสริฐศุภมงคล พื้นพระยุคลบาทมีพรรณแดง ประดับด้วยพระลายลักษณะวงกงจักรและรอบรูปอัฏฐุตตรสตมหามงคล ๑๐๘ ประการเป็นบริวาร

ดูกรพ่อราหุลกุมาร พระนรสีหบุรุษผู้เป็นมหาสมณะทรงศักดาใหญ่นี้ มิใช่ผู้อื่นไกลใครที่ไหน โดยที่แท้พระองค์คือพระราชบิดาของเจ้า อนึ่งเล่า พระองค์ก็ทรงเป็นศักยราชกุมารผู้ประเสริฐสุขุมาลชาติ มีพระสรีรกายวิจิตรงามวิลาสบริบูรณ์ เสด็จมาเพื่อจะกระทำกิจให้เป็นประโยชน์เกื้อกูลแก่ชาวโลกทั้งปวง อนึ่ง พระองค์มีพรรณพระพักตร์ผ่องเพียงศศิธรมณฑล อันบริบูรณ์ในวันปุณณมี ทรงเป็นที่รักเลื่อมใสแห่งเทพยดาและมนุษย์ทั้งหลาย

เมื่อทรงพระดำเนินไปก็งดงามประดุจลีลาแห่งพญาไกรสรสีหราชมฤคินทร์ ควรจะบังเกิดโสมนัสแก่ผู้ที่ได้ทัศนาการ ทั้งพระสุรเสียงของพระองค์ก็เสนาะสนิทวิจิตรคัมภีรภาพนฤโฆษ พระชิวหาแลพระโอษฐ์ก็มีพรรณแดงเข้มวิสุทธิโสภณ พระทนต์ก็ขาวสีสะอาดพิลาสดังสีสังข์ พระองค์ทรงบังเกิดในขัตติยอัครตระกูลอดุลยชาติ สมควรที่นรเทพยดาจักอภิวาทพระบวรบาทยุคล ทั้งพระกมลก็กอบด้วยศีลสมาธิปัญญาคุณอันอุดม ลำพระศอนั้นเล่าก็กลมดุจกลึงกล่อม พร้อมทั้งพระหนุก็งดงามดุจคางแห่งสีหราช พระสรีรกายก็ไพบูลย์พิลาสประดุจดังกายท่อนหน้าแห่งพญาราชสีห์ ทั้งพระฉวีวรรณก็งามไพโรจน์วิลาสประดุจสีแห่งสุวรรโณภาส พระองค์เสด็จยุรยาตรไปในท่ามกลางพระอริยสงฆ์สาวก ครุวนาดุจดวงจันทร์อันแวดล้อมด้วยคณะดารากำลังลีลาไปในอัมพรประเทศ พระนรสีหบุรุษองค์นี้หรือคือองค์พระปิตุเรศของเจ้านะ พ่อราหุล ขอพ่อจงรู้จักและจดจำไว้ให้จงดีเถิด"

สมเด็จพระพิมพาราชเทวี มีพระเสาวนีย์สดุดีสมเด็จพระบรมศาสดาให้เจ้าราหุลขัตติยกุมารน้อยได้สดับดั่งนี้แล้ว ก็เสด็จไปสู่พระตำหนักแห่งพระเจ้าสิริสุทโธทนะพระพุทธชนก ยกพระกรอัญชุลีแล้วกราบทูลความว่า

"ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นสมมติเทวราชทรงพระคุณอันประเสริฐ บัดนี้ พระราชบุตรแห่งพระองค์มาเสด็จโคจรบิณฑบาตโดยวิถีในพระนครนี้ ด้วยพระพุทธลีลาศอันงามดุจเทพยดา ปวงประชาต่างพากันชื่นชมโสมนัสยินดีอยู่ทุกถ้วนหน้าแล้ว พระองค์จักไม่เสด็จไปทอด พระเนตรพระลูกเจ้านั้นบ้างหรือไฉน"

เมื่อสมเด็จบรมขัตติยธิราชได้สดับว่า สมเด็จพระลูกยาเสด็จเที่ยวภิกขาจารโคจรบิณฑบาตเช่นนี้ ความที่ไม่ทรงทราบอะไร ก็ทรงมีพระหฤทัยกอบไปด้วยความสังเวชอดสูอยู่หนักหนา ทรงรีบอุฏฐาการลุกจากพระแท่นที่ พระหัตถ์ทรงผ้าสาฎกสะพักพระองค์เสด็จลงจาก ราชนิเวศน์บทจรโดยด่วน ไปหยุดยืนอยู่ในที่เฉพาะพระพักตร์สมเด็จพระบรมศาสดาแล้วทรงตัดพ้อต่อว่าด้วยความน้อยพระราชหฤทัย

"ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ไฉนพระองค์จึงมาทรงกระทำให้บิดาได้รับความอายขายหน้าเป็นอัปยศ มาเที่ยวบทจรบิณฑบาตอันเป็นการมิสมควรแก่ราชสกุลเช่นนี้เล่า หรือสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าจะทรงเข้าพระทัยว่า บิดานี้ มิอาจที่จะยังพระภิกษุสงฆ์องค์บริวารประมาณ ๒๐,๐๐๐ องค์ ให้ได้ขบฉันภัตตาหารเป็นการเพียงพอหรือไร ขอพระองค์จงอย่าได้ทรงกระทำอย่างนี้เลย พระเจ้าข้า"

สมเด็จพระมหากรุณาสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงทรงมีพระราชดำรัสตรัสตอบพระพุทธบิดาว่า

"ดุกรบพิตรพระราชสมภาร อันว่ามหาสมมติวงศ์ศักยราชนี้ หาใช่วงศ์ประเวณีแห่งตถาคตไม่ วงศ์ประเวณีแห่งตถาคตเป็นอีกวงศ์หนึ่งต่างหาก จริงอยู่ สมเด็จพระสัพพัญญูพุทธเจ้าทั้งปวง จำเดิมแต่พระพุทธทีปังกรเป็นต้น ลงมาจนตราบถึงพระพุทธกัสสปะย่อม สำเร็จกิจเลี้ยงชีวิตด้วยสปทานจาริกภิกขาจาริกวัตรทั้งสิ้น อันนี้เป็นวงศ์ประเวณีแห่งอาตมาตถาคต

ดูกรบพิตรพระราชสมภาร กาลเมื่อตถาคตประสูติ ณ ภายใต้มงคลสาลพฤกษ์ในป่าลุมพินีวัน บังเกิดบุรพนิมิตเป็นมหัศจรรย์ ๓๒ ประการ ขณะนั้น ก็ยังชื่อว่าประดิษฐานอยู่ในมหาสมมติวงศ์ศักยราช และกาลเมื่อออกสู่มหาภิเนษกรมณ์กระทำทุกกรกิริยาจนนิสัชนาการ เหนือวชิรบัลลังก์ ยังพญามารและพลมารให้อัปราชัย จวบจนได้รู้แจ้ง ในปุพเพนิวาสานุสติญาณตอนปฐมยาม ครั้นล่วงเข้ามัชฌิมยามได้บรรลุทิพยจักษุแลทิพยโสตญาณตอนนั้น ก็ยังชื่อว่าประดิษฐานอยู่ในมหาสมมติวงศ์ศักยราช ยังมิได้ขาดจากวงศ์เดิมนั้น

กาลเมื่อพิจารณาพระปฏิจจสมุปบาทปัจจยาการ ตอนปัจฉิมยามเพลาตามอรุณสมัยไขแสงทองสว่างอร่ามฟ้า ได้ตรัสแก่พระปรมาภิเษกสัมโพธิญาณ สำเร็จเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสัพพัญญุตญาณ กาลนั้นเป็นอันว่ามหาสมมติวงศ์ศักยราชก็ขาดสูญประดิษฐานอยู่ในพระพุทธวงศ์อันประเสริฐจำเดิมแต่นั้นมา"

เมื่อมีพระพุทธฎีกาตรัสบอกฉะนี้แล้ว จึงตรัสพระธรรมเทศนาโปรดพระพุทธบิดาด้วยสารพระคาถาว่า อุตฺติฏเฐ นปฺปมชุเชยฺย เป็นอาทิ ซึ่งแปลเป็นใจความว่า บุคคลผู้ใดมิได้ประมาทในความเพียร อุตสาหะประพฤติในสุจริตธรรม และบุคคลผู้นั้นก็จะนิปัชชนาการเป็นสุขสำราญในอิธโลกและปรโลกเบื้องหน้า พอจบพระคาถาลง องค์บรมกษัตริย์สิริสุทโธทนะพระพุทธบิดาก็ได้บรรลุพระโสดาปัตติญาณ อันเป็นปฏิปัสสัทธิวิมุตติที่ ๑ ในพระพุทธศาสนา สำเร็จเป็นพระโสดาบัน อริยบุคคลแล้ว จึงทรงรับเอาบาตรและอาราธนาสมเด็จพระสัพพัญญูพร้อมทั้งหมู่อริยสงฆ์บริษัทให้ขึ้นสู่ปราสาท แล้วทรงอังคาสด้วยขาทนียโภชนียาหาร

เมื่อสมเด็จพระบรมศาสดาจารย์และพระอริยสงฆ์เสร็จภัตกิจแล้ว จึงหมู่นางพระสนมทั้งปวงมีพระมหาปชาบดีเป็นประธาน ก็พากันมาถวายนมัสการด้วยความเลื่อมใสศรัทธา เว้นแต่สมเด็จเจ้าฟ้าหญิงพิมพาราชเทวี มิได้เข้ามาเฝ้ากับเขาทั้งหลายในขณะนี้เพียงแต่มีเสาวนีย์สั่งมาว่า

"อันตัวพิมพานี้ ถ้ามีความชอบอยู่บ้าง แม้นว่าสมเด็จพระสัพพัญญูเสด็จมาสู่สำนัก จึงจักได้ถวายวันทนาการพระยุคลบาทต่อภายหลัง" ดังนี้

ครั้นรุ่งขึ้นเป็นวันที่คำรบสอง สมเด็จพระพุทธองค์ก็ทรงพาพระอริยสงฆ์เสด็จพระพุทธดำเนินไปรับภัตตาหารบิณฑบาตในพระราชนิเวศน์อีก ตามคำอาราธนาของพระพุทธบิดา เมื่อเสร็จภัตกิจแล้วทรงพระมหากรุณาตรัสเทศนาโปรดพระมหาปชาบดีให้ได้สำเร็จ พระโสดาปัตติผลญาณ เป็นพระโสดาบันอริยบุคคล ส่วนสมเด็จพระเจ้าสิริสุทโธทนมหาราชพุทธบิดาผู้มีญาณูปนิสัย ก็ได้สำเร็จธรรมวิเศษสูงขึ้นอีกชั้นหนึ่งในวันนี้คือ พระองค์ได้บรรลุพระสกิทาคามิผลญาณ อันเป็นปฏิปัสสัทธิวิมุตติที่ ๒ สำเร็จเป็นพระสกิทาคามีอริยบุคคลในพระพุทธศาสนา

ครั้นรุ่งขึ้น เป็นตติยวารสมัย พอพระสุริยาไขแสงส่องอร่ามฟ้า สมเด็จพระบรมศาสดาก็พาพระอริยสงฆ์เสด็จไปสู่พระราชนิเวศน์ ตามคำอาราธนาของสมเด็จพระพุทธบิดาอีกเล่า สมเด็จพระปิตุเรศเจ้าซึ่งทรงเป็นพระสกิทาคามีอริยบุคคลแล้ว ก็มีจิตผ่องแผ้วกอบด้วยพระราชศรัทธาถวายยาคูภัตตาหารอันประณีต แด่สมเด็จพระทศพลและพระอริยสงฆ์องค์บริวารจำนวน ๒๐,๐๐๐ นั้น ครั้นเสร็จภัตกิจแล้ว องค์พระประทีปแก้วสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ทรงมีพระพุทธฎีกาตรัสเทศนา มหาธรรมปาลชาดกฉลองพระราชศรัทธา พอจบพระสัทธรรมเทศนาลง องค์บรมกษัตริย์ผู้มีพระบารมีแก่กล้า ก็ได้ทรงบรรลุพระอนาคามิผลญาณ อันเป็นปฏิปัสสัทธิวิมุตติที่ ๓ ในพระพุทธศาสนา สำเร็จเป็นพระอนาคามีอริยบุคคลฉับพลันเป็นอัศจรรย์

แล้วจึงหันพระพักตร์เหลียวแลไปดูหมู่สนมนางในทั้งปวง เมื่อมิได้ทอดพระเนตรเห็นเจ้าพิมพาราชสุณิสาในระหว่างหมู่คณานางทั้งสิ้น สมเด็จพระบรมนรินทร์ปิ่นกษัตริย์สิริสุทโธทนะพระอนาคามีอริยบุคคลผู้ได้สำเร็จใหม่ จึงมีพระราชดำรัสตรัสถามไปในขณะนั้นว่า

"แม่พิมพาเทวีราชสุณิสาแห่งเรา เจ้าสถิตอยู่ ณ ที่ไหน เหตุไรจึงไม่มาเฝ้าสมเด็จพระบรมศาสดา เพื่อสดับพระธรรมเทศนาอันประเสริฐในวันนี้ด้วยเล่า? "

ทรงมีพระราชดำรัสถามด้วยความที่ทรงห่วงใยในพระราชสุณิสาฉะนี้แล้ว ก็ดำรัสใช้เปสกาบริจาริกานางหนึ่ง ให้ไปทูลพระราชสุณิสามาในที่ประชุมนั้นโดยไว แล้วก็ทรงกราบทูลพระบรมไตรโลกนาถเจ้าว่า

"ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงเป็นบรมไตรโลกนาถ เจ้าพิมพาราชเทวีศรีสะใภ้แห่งบิดานี้เจ้ามีแต่ทุกข์แต่โศกมาเป็นเวลานาน วันนี้ขอพระองค์จงทรงพระกรุณาอนุเคราะห์ระงับเสียซึ่งหฤทัยเจ้าศรีสะใภ้ อันหม่นไหม้ไปด้วยวิปโยคโศกีมาประมาณเจ็ดแปดปีด้วยเถิดพระเจ้าข้า บิดานี้เข้าใจว่า เจ้าพิมพาราชเทวีคงจักสิ้นอาดูรเทวษอันรุ่มร้อนหฤทัยในวันนี้เป็นแน่แท้" ดังนี้

ฝ่ายนางเปสกานารีซึ่งมีศักดิ์ใหญ่กว่าหญิงทั้งหลายในพระราชนิเวศน์ ครั้นรับพระราชโองการสมเด็จพระนฤบดีแล้ว ก็รีบจรลีไปสู่ปราสาทแห่งพระราชสุณิสา ได้ทอดทัศนาเห็นเจ้าพิมพาราชเทวีในขณะนั้นก็ให้บังเกิดความสงสารสุดใจ ด้วยว่า ในขณะนั้นสมเด็จเจ้าฟ้าหญิงพิมพาราชเทวีมีพระกรัชกายซูบซีดเศร้าหมองมิผ่องใส

มีครุวนาดุจจันทเรขาในวันกาฬปักษ์จาตุทสีราตรีกาล มิฉะนั้นดุจศศิรังสีในฤดูฝนระคนไปด้วยราตรีแห่งเมฆพลาหก มิฉะนั้นดุจใบไม้อันเหลืองหล่นตกลงจากขั้ว มิฉะนั้นดุจอุทกวารีใสไหลลงในราสีกองถ่านเพลิงอันร้อนก็แห้งเหือด พระฉวีวรรณที่เคยผุดผ่องของเจ้า ก็เศร้าหมองวิปริตผิดเผือดเหี่ยวแห้งอับราศรี ด้วยเจ้าทรงกำสรวลโศกปิยวิปโยคทุกราตรีพระอินทรีย์ถูกไหม้ไปด้วยเพลิงกล่าวคือความโศกเป็นนิรันดรกาล กระแสพระอัสสุชลธารนองพระนัยน์เนตรมิรู้วาย ตรัสโทษหมู่นางกำนัลทั้งหลายด้วยความฟุ้งซ่านพระหฤทัย ผิดกว่าแต่กาลก่อนอย่างน่าสงสาร

ดังนั้น นางเปสกานารีที่ถือรับสั่ง เมื่อเห็นว่ายังมิได้โอกาสที่จะกราบทูลพระนางซึ่งกำลังตกอยู่ในความวุ่นวายพระหฤทัย จึงค่อยแอบไปนั่งอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง

จวบจนถึงกาลที่พระนางพิมพาราชเทวี ซึ่งมีความทุกข์โศกเข้าครอบงำดวงจิตเป็นยิ่งนัก หันพระพักตร์มาทอดพระเนตรเห็นนางทรงศักดิ์ใหญ่ในราชสำนัก จึงกวักพระหัตถ์ตรัสเรียกให้เข้ามานั่งใกล้ๆ แล้วก็ทรงรำพันปรับทุกข์ให้ฟังว่า

"ดูกรเจ้าซึ่งเป็นเพื่อนสตรี กาลบัดนี้ เจ้าควรจะสังเวชสงสารเรา ด้วยว่าสมเด็จพระลูกเจ้าผู้เป็นภัสดาแห่งเรานี้ พระองค์ช่างมีกมลฤทัยเหี้ยมเกรียมห้าวหาญยิ่งนัก เห็นประหนึ่งว่าจะสิ้นเสียแล้วซึ่งความรักและความกรุณา เป็นไฉนเช่นพิมพานี้ไม่ควรจะรองละอองธุลีพระบาทเจียวหรือประการใด จึงทรงสลัดตัดพระอาลัยไร้ร้างเสน่หาให้โศกาดูรเดือดร้อน ถึงไม่ทรงมีอาวรณ์ในพิมพานี้ก็พอทำเนามิได้ว่า แต่พ่อราหุลราชกุมารหน่อน้อยน่าสงสาร เพิ่งเกิดวันเดียวมีพักตร์ดั่งพิมพ์ทองเทียมหฤทัยนัยน์เนตรนั้น เจ้าพลอยมีความผิดสิ่งใดด้วยเล่า สมเด็จพระลูกเจ้าจึงทรงสละเสียได้ ดุจหยากเยื่อเชื้อชานดอกไม้อันเหี่ยวแห้ง แกล้งบำราศร้างออกไปสู่ภิเนษกรมณ์

ด้วยพระอารมณ์เด็ดขาดปราศจากเมตตาการุณยภาพไม่ทราบว่าโทษทัณฑ์ฉันใด เมื่อพระลูกเจ้าผู้เป็นพระราชสามีที่รัก มาร้างไร้เสน่หาออกบรรพชาฉะนี้ อกเราเป็นสตรีนี้จะเป็นเช่นใด จะไว้พักตร์แลจิตสถิตสถานใดดีเล่า มีก็แต่ จะเฝ้าเสวยทุกข์เทวษเหตุเป็นม่ายมัวหมองกมล ทนต่อความชอกช้ำระกำใจหนักหนา

อันธรรมดาว่าสตรีเมื่อเป็นม่าย ก็ย่อมจะได้แต่ความยากอัปยศ หมดสิ้นสง่าหาศักดิ์และอำนาจบ่มิได้ ไม่มีใครจะยำเกรงเหมือนแต่กาลก่อน มีแต่จะยอกย้อนให้อัปยศอดสูด้วยหมิ่นประมาท ครุวนาดุจราชรถอันมีงอนปราศจากธงชัย มิฉะนั้นดุจกองไฟปราศจากควัน ถ้ามิดั่งนั้นดุจราชธานีที่ไม่มีบรมกษัตริย์ ซึ่งจักดำรงไอศวริยสมบัติครอบครอง ก็มีแต่จะต้องถูกผองชนติฉินยินร้ายอยู่ตลอดนิรันดร์

จะมีประโยชน์อันใดกับชีวิตพิมพานี้ซึ่งไม่มีแก่นสาร ด้วยมีแต่ทุกข์เทวษทุกวารวันเสวยแต่ทุกข์โทมนัสบำราศร้าง ว่างเว้นจากพระลูกเจ้าภัสดา เช่นนี้แล้วพิมพานี้ก็ควรที่จะกล้ำกลืนยาพิษเสียให้มรณา ก็จะประเสริฐกว่าที่จะดำรงชนม์ มิฉะนั้นก็จะอุตส่าห์ขึ้นไปบนภูผาสูงสุดแล้วก็โดดลงมาให้ม้วยมุดวายชีวาตม์ มิฉะนั้นก็จะโจนเข้าในกองเพลิงให้ชีวิตพินาศก็จะดีกว่าอยู่เป็นคนทนเป็นม่าย หรือจะเอาเชือกผูกคอให้สิ้นสุดทุกข์ที่เจ็บอายอัปภาคย์มากเหลือล้นพ้นที่จะประมาณ แม้นว่าพิมพานี้ดับสูญสิ้นสังขาร ก็จะขาดความทุกข์ขุกเข็ญที่ขุ่นข้องชอกช้ำระกำหฤทัย หรือจะว่าอย่างไรนะ เปสกานารีเจ้า"

นางเปสกานารีสดับวาทีปรับทุกข์รำพันของพระนางด้วยความสงสารจับใจ แล้วพอขาดพระเสาวนีย์ได้โอกาส จึงอภิวาทบังคมทูลว่า

โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ ...

ที่มา : //bannpeeploy.exteen.com/20080129/entry

Create Date : 17 ธันวาคม 2552

Last Update : 17 ธันวาคม 2552 14:55:28 น.

56 comments

Counter : 700 Pageviews.

๐ ยายบ่าม ยามบ่าย แล้ว.........ง่วงจัง
ทายทัก ทักทาย มั่ง.............ปุ๊กดื้อ
ได้ยิน และได้ ฟัง........อัพบล๊อก แล้วฤา
ตามมา หยิกแก้ม ยื้อ.............โห่ฮิ้วชิลชม

ตามเด็กดื้อมาอ่านแล้วจ้าาา

โดย: JohnV

วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:15:25:22 น.

สวัสดีตอนบ่ายจ้า
ยังอ่านไม่ไหวนะจ๊ะ

โดย: นุ่มณอ่อนนุช

วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:15:50:33 น.

อวโลกิเตศวร มาจากคำสันสกฤตสองคำ คือ อวโลกิต กับ อิศวร
แปลว่า ผู้เป็นใหญ่ที่เฝ้ามองจากเบื้องบน หรือ พระผู้ทัศนาดูโลก
ซึ่งหมายถึง เฝ้าดูแลสรรพสัตว์ที่ตกอยู่ในห้วงทุกข์นั่นเอง

พระอวโลกิเตศวร เป็นพระโพธิสัตว์องค์สำคัญของพุทธศาสนามหายาน
มีผู้เคารพศรัทธามากที่สุด และเป็นเสมือนปุคคลาธิษฐาน
แห่งพระมหากรุณาคุณของพระพุทธเจ้าทั้งปวง

ขออำนาจพระบารมีแห่งพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร
จงประสิทธิ ประสาทพร ให้ปุ๊ก...มีแต่ความสุขกายสุขใจ
กระทำการสิ่งใดอันสุจริต ขอให้สำเร็จสมความมุ่งมาดปรารถนา
มีสุขภาพกายและใจที่เข้มแข็ง มีความสุขตลอดไป...นะคะ

โดย: พรหมญาณี

วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:15:50:37 น.

สวัสดียามบ่ายครับ พ่อระนาดแววไว
ขอให้มีความสุขเยอะๆนะครับ

โดย: หมึกสีดำ

วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:16:00:01 น.

บอกว่าตามมาอ่าน แต่ไม่ได้บอกว่าอ่านจบแล้วซักกะหน่อย กิ๊วๆๆๆ

โดย: JohnV

วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:16:07:31 น.

หมิงหมิงเท่เหมือนแม่
หล่อเหมือนพ่อครับ อิอิอิ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:16:12:54 น.

สวัสดียามบ่ายวันพฤหัสก่อนเลิกงานครับ พ่อระนาด

แปะไว้ก่อนนะครับ.. (แต่ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้อ่านนะ ^ ^!)

มีความสุข รักษาสุขภาพ ครับ

โดย: เซียนกระบี่ลุ่มแม่น้ำวัง

วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:16:44:29 น.

เพิ่งกลับจากตลาดค่ะ
สะเดาหวาน กับปลาดุกย่าง

โดย: redclick

วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:16:57:21 น.

โดย: redclick

วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:17:00:24 น.

ตามมาอ่านครับ

โดย: ในความฝันของใครสักคน

วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:19:09:33 น.

เอาขนมมาฝากครับปุ๊ก
แล้วค่อยมาอ่านอีกที

โดย: ลุงแอ๊ด

วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:20:41:44 น.

มารับไปเที่ยวกันครับ

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m

) วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:21:13:52 น.

แหะๆ มาเป็นกลอนเลยนะจ๊ะ

บ้านนี้สาระเยอะจังเลย ของแซลลี่นะ หาสาระไม่เจอ

อ่านจนตาลาย มะไหวแย้ว ไม่จบๆ

โดย: แซลลี่ (lazypiggy

) วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:21:27:25 น.

แวะมาทักทายจ้า..

โดย: ต่ายจิ (NENE77

) วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:21:38:55 น.

พ่อระนาดนอนดึกทุกวัน ระวังตาเป็นหมีแพนด้านะครับ

โดย: oddy.freebird

วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:21:43:34 น.

แหล่มค่ะ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:21:59:26 น.

อนุโมทนาสาธุค่ะคุณพ่อระนาด บุษอ่านไปเห็นภาพเลยที่พระนางพิมพาเศร้าโศกเสียใจ ที่เห็นพระพุทธเจ้ากลับมาในลักษณะที่ท่านเป็นพระภิกษุ จะรออ่านตอนต่อไปค่ะ สุขสันต์วันครูจ๊ะ

โดย: Budratsa

วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:22:11:20 น.

วันนี้อัพตอนต่อไปแล้วนะครับ
ว่างๆ ขอเรียนเชิญที่บล็อกนะครับ

มาส่งเข้านอนด้วยนะครับ
...

หลับฝันดี
ราตรีสวัสดิ์ครับ

โดย: หมึกสีดำ

วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:22:20:42 น.

ดีจ้านู๋ปุ๊ก

ยาวเนอะคงอ่านได้นิดเดียว วันนี้สายตามันพร่า ฮ่า ฮ่า แล้ววันอาทิตย์นี้ที่กระทรวงเค้าเริ่มหรือยังครับ

emo

โดย: วันที่ท้องฟ้าแจ่มใส

วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:22:53:28 น.

ดีจ้าน้องปุ๊กจัง

อัพบล๊อคยาวๆอีกแระขอยังไม่อ่านก่อนนะ
ช่วงนี้งานเยอะแล้วติดๆกันด้วยเลยมะได้เข้ามา
ทักทายพอมีเวลาก็จะแวะเข้ามาเยี่ยม555

โดย: อ้วนforest IP: 119.31.126.141 วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:23:01:13 น.

มาส่งพ่อระนาดเข้านอนค่ะ ยาวจังเลยค่ะบล้อคนี้ ยังไม่ได้อ่านเลย เดี๋ยวย้อนไปอ่านก่อนค่ะ

โดย: น้องข้าวเหนียวกะพี่หมูปิ้ง (MooBamBam

) วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:23:51:02 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณปุ๊ก

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:7:32:09 น.

เป็นใครก็ทุกข์ระทม...ก็คนโดนทิ้งน่ะ อินจัดแล้วเรา

ส่งน้ำชาไว้ให้ดื่มตอนเบรกบ่ายจ้า
แต่แอบขำพี่จอห์นวี...ด้นกาพย์กลอนกับเขาจนได้เนาะ ...สามารถจริงๆ

โดย: redclick

วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:7:52:10 น.

จริงๆแล้วก็พอจะรู้เรื่องราวมาบ้าง ก็เลยไม่ได้เก็บทุกรายละเอียดนะจ๊ะน้องปุ๊กจ๋าาา

โดย: JohnV

วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:8:23:31 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะ

โดย: นุ่มณอ่อนนุช

วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:9:59:08 น.

แหะ แหะ แปะ แปะ ไว้ก่องน๊า ยังมิได้อ่านเลย

คิดถึงงงงงงงงงอ่ะค่ะ แต่จะไปทำงานก่อนแว๊วววว น้องปุ๊ก สุขกายสบายใจนะคะ

สวัสดี ยามสายๆ นิหน่อย ค่ะ

เช้าวันนี้อากาศ ทางอิสานล่างเย็นๆถึงหนาว(เวลาซิ่งแว๊นๆอ่ะค่ะ)

รักษาสุขภาพกายให้แข็งแรง ใจให้อิ่มสุข นะคะ

พี่ซอมพ์.....คิดดดดดดดดดดดดถึงงงงงงงงงงงงงน๊า

โดย: ซอมพอแสด

วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:10:02:11 น.

พระพิฆเนศ เป็นเทพเจ้าแห่งสากล (Universal God)
เป็นมหาเทพองค์สำคัญในศาสนาฮินดู ผู้ทรงภูมิปัญญายิ่งใหญ่
ผู้ขจัดอุปสรรค และอำนวยความสำเร็จในทุกสิ่ง
มีผู้เคารพนับถือมากที่สุดองค์หนึ่ง โดยเฉพาะในทวีปเอเชีย
เป็นมหาเทพที่เกี่ยวข้องกับวิถีชีวิตของคนไทยมากองค์หนึ่ง

เชื่อกันว่า พระพิฆเนศเป็นโอรสของ พระศิวะ กับ พระศรีมหาอุมาเทวี
ได้รับการยกย่องให้เป็นผู้เขียนคัมภีร์มหาภารตะ จากวาจาของพระฤษีวยาส
และนับถือกันว่า เป็นเทพเจ้าแห่งการรจนาหนังสือ ดุจเดียวกับ พระสุรัสวดี

กล่าวกันว่า ถ้าใครบูชาพระพิฆเนศ แล้วขอพร จะได้สมประสงค์ในทุกสิ่ง
จึงมีคนบางกลุ่มขนานนามท่านว่า “ เทพแห่งความสำเร็จ “

ขอให้มีความสุข สำเร็จในทุกสิ่งที่ปรารถนา...นะคะ

ป้าไปตามเม้นท์ที่เค้ายึดไป กลับคืนมาแล้ว...ค่ะ..

โดย: พรหมญาณี

วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:12:44:52 น.

สวัสดียามบ่ายครับ พ่อระนาดแววไว

ขอให้พ่ีอระนาดแววไวมีความสุขสดชื่นนะครับ

โดย: หมึกสีดำ

วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:13:14:46 น.

มาแล้วๆๆ ของหวานน่ากิน เอิ๊กๆๆ

คุณปุ๊กคะ แอบมีแซวนิดๆ หน่อยๆ น่ะค่ะ
ไม่ได้อินเลิฟนะคะขอบอกๆ
ใจลอยก็กำลังจะลอยกลับค่ะ หาทางอยู่ เสียดายไม่มีแผนที่ง่ะ

โดย: biotech_girl

วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:13:21:28 น.

น้องปุ๊กจัง เพิ่งทำงานเรียบร้อยได้เข้ามาทักทาย
ซะเย็นย่ำจะค่ำแล้วทานข้าวเย็น ถ้าอร่อยนะ
กินให้เยอะๆเลย5555

โดย: อ้วนforest IP: 119.31.126.141 วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:17:34:18 น.

มาส่งกลับบ้านค่ะ วันนี้ไม่ได้นั่งมองพระอาทิตย์ มัวแต่ไปนั่งจิบกาแฟที่ร้านหนังสือ

โดย: redclick

วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:17:47:21 น.

ได้มาฟังเพลงบ้านนี้แล้ว มีความสุขมาก อ่อนหวานละมุนละไม มากๆเลยค่ะ พ่อระนาด

อันธรรมดาว่าสตรีเมื่อเป็นม่าย ก็ย่อมจะได้แต่ความยากอัปยศ หมดสิ้นสง่าหาศักดิ์และอำนาจบ่มิได้ ไม่มีใครจะยำเกรงเหมือนแต่กาลก่อน

เรื่องนี้ สมัยนี้ก็ ยังมีคนเชื่อ แบบนี้ค่ะ

เขาถึงบอกว่า สามีเป็นฉัตรแก้วกั้นเกศ

โดย: ย่าชอบเล่า

วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:18:34:23 น.

สวัสดีค่ะ พี่อ้วนจัง

แน่ใจหรอคะว่าทำงานเรียบร้อย อิอิ

อ่อ ข้าวเย็นไม่ทานค่ะ ทานแต่ข้าวร้อน

โดย: พ่อระนาด

วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:21:59:46 น.

อ้าว...คิดว่าจะรักคุณหนูน้อยลงเสียอีก
น่าเห็นใจคุณหนูใหญ่นะคะมีน้องร้ายกาจแบบนี้ ก็คุณหนูเล็กน่ะร้ายกาจมาก

ถึงกับเสียน้ำตาหรือค่ะ

โดย: redclick

วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:22:24:28 น.

โอ้ กลอนหวานจังเลยค่ะ

เพชรที่แข็งแกร่ง ต้องใช้เวลาเพาะบ่มยาวนานค่ะ เมื่อแกร่งได้ที่แล้วต้้องเจียรไนให้ได้เหลี่ยมมุมที่สวยงาม เพชรที่ทนการเจียรไนไม่ได้ เป็นเพชรร้าวค่ะ

ทุกคนต่างมีเหตุผลของตัวเองค่ะ
แต่ดีใจที่ไม่ชังคุณหนูเล็ก คริ คริ

โดย: redclick

วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:23:01:00 น.

สวัสดีค่ะปุ๊ก

ชอบการใช้ภาษา….ไพเราะถูกใจจริงๆค่ะ

ป้ากุ๊กมาทักทายในวันสุดท้ายของวันทำงาน
พรุ่งนี้ก็ได้พักเหนื่อยแล้ว
ใช้วันหยุดอย่างมีความสุขนะคะ

รักษาสุขภาพ และขอให้รับทุกการกระทบได้โดยไม่กระเทือนค่ะ

โดย: ร่มไม้เย็น

วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:23:13:48 น.

มากล่าว ราตรีสวัสดิ์...ค่ะ

แต่ป้ายังไม่สวัสดีกะราตรีนี้ เพราะยังนั่งเขียนบทความอยู่เลย..ค่ะ

โชคดี มีความสุข..ค่ะ

โดย: พรหมญาณี

วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:23:29:33 น.

อ่านค่อนข้างลำบากมาก
แต่ชอบฟังเรื่องเล่าแนวนี้มาก ๆ เลยค่ะ มีซีดีอ่านเล่าให้ฟังบ้างมั้ยคะนี่ ขอมากไปรึเปล่าเนี่ย อิอิ

ได้ CD มาสองแผ่นจากงานบวช เป็น CD เรื่องเล่าประมาณนี้ระหว่างคุณอะไรจำไม่ได้ จำได้แต่นามสกุลเหมือนประสิทธิเวช เป็นดีเจกับคุณวศิน อินสระ ชอบมาก ๆ เปิดฟังในรถกลับไปกลับมาตลอดค่ะ

โดย: JinnyTent

วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:0:06:11 น.

ตอนนี้ใช้คำยากต้องค่อยๆ อ่านบวกกับเยอะด้วยค่ะ...แต่ก็ตั้งใจอ่านนะคะ...คุณปุ๊กจะได้มีกำลังใจเอามาลงอีกเยอะๆ ค่ะ...ฝันดีนะคะ

โดย: deeplove

วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:1:28:44 น.

มาส่งใบลาพักร้อนครับคุณปุ๊ก

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:6:20:13 น.

หวัดดีค่ะคุณปุ๊ก
ไม่ได้แวะมานาน
เพลงยังน่าฟังเหมือนเดิมนะคะ

มาไม่บ่อยแต่ไม่ลืมกันนะคะ

โดย: mutcha_nu

วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:7:56:09 น.

สนสิคะ ว่าแต่จาร่อนที่อยู่ให้ได้ทางไหนเนี่ย คริคริ ไม่เกรงใจละนะ อิอิ

โดย: JinnyTent

วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:13:38:00 น.

ช่างสรรหาถอยคำบรรยายความสง่างามของพุทธองค์ได้กินใจเหลือเกิน อ่านแล้วอ่านอีกเห็นภาพว่างดงามเหลือเกิน

น่าสนใจมาก อ่านหลายเที่ยว ยิ่งอ่านยิ่งซาบซึ้ง ลงตอนต่อไปเร็วๆนะคะ

อนุโมทนาค่ะ

โดย: nathanon

วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:15:17:34 น.

ดีจ้าพี่ปุ๊ก
ยาวดีจังค่ะ 555 แต่ก็อ่านจนจบนะคะ
ขอให้มีความสุขกับวันหยุดสุดสัปดาห์ค่ะ

โดย: JJ&TheGang

วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:15:35:23 น.

สวัสดีค่ะ

เดี๋ยวลูกปัดแวะตามมาอีกอีกรอบนะค่ะ

แวะมาทักทาย เกรงว่าจะลืมกันค่ะ

อย่าลืมดูแลสุขภาพค๊า

โดย: LooKPat

วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:15:55:43 น.

พี่ไม่ทานข้าวร้อน กลัวลวกปาก เดี๋ยวร้องเพลงไม่ได้

ทานแต่ข้าวอุ่นๆ

โดย: JohnV

วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:20:47:14 น.

แวะมาทักทายกับวันหยุดจ้า..มีความสุขมากมายนะคะ

โดย: ต่ายจิ (NENE77

) วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:20:50:58 น.

วันนี้น้องปุ๊กหายไปไหนน้อ

โดย: redclick

วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:21:07:03 น.

คุณปุ๊กคะ เอิ๊กๆๆ GPS เนี่ย..จะเอาอยู่เหรอคะ
ตามหาหัวใจไม่เจอ ว่าจะถามทางหน่อย
คุณปุ๊กพอมีแผนที่มั้ยคะ ใช้แบบสมัยใหม่ไม่เป็น 55+
วันนี้งดอาหารมาส่งเพราะแอบอู้ค่ะ

โดย: biotech_girl

วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:21:44:51 น.