Bloggang.com : พ่อพเยีย : ในตะกั่วป่า

ในตะกั่วป่า

ตะกั่วป่าเชิญทางนี้

ขอบคุณ ต๊ะ มุตโต ส่งเพลงดีๆและมีความหมายมาให้ฟัง
และเงาศิลป์เอื้อเฟื้อโค้ดเพลง "กบในพลก"

เพลงนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้
เพียงแต่ไม่มีเพลงใหม่ และเห็นว่าอัพบล็อกที่ภาคใต้เท่านั้นเอง

หมากลางถนน(ถนนสายนี้แหละที่ใช้เดินออกกำลังตอนเช้า)

วีดวาดแสดงแบบ

วีดวาดกับพี่สาว

-------------------------------------------------

ในตะกั่วป่า

นับเวลาก็ครบขวบปีแล้วที่ผมไม่ได้มาเมืองตะกั่วป่า เมืองที่ผมใฝ่ฝันมาแสนนานว่าอยากจะมาใช้ชีวิตในบั้นปลาย บางครั้งก็เกือบจะถอดใจไปบ้างแล้วเหมือนกัน เพราะดูแล้วไม่ใช่เรื่องง่ายเท่าไรนักกับการที่จะอพยพโยกย้ายจากเมืองหนึ่งไปอยู่อีกเมืองหนึ่งซึ่งอยู่ห่างไกลและมีความแตกต่างกันไม่ใช่น้อย

ถ้าผมตัวคนเดียวอาจง่ายกว่านี้ หรือหากมีเราเพียงสองคนก็คงเป็นไปได้ง่ายขึ้น แต่นี่ผมมีลูกและกำลังเรียนหนังสืออยู่ด้วย และงานที่ภรรยาผมทำก็ยังต้องอยู่ในเมืองหลวง ฝันของเราสองคนยังคงทอดระยะไกลออกไปอีก

ในที่สุดเมื่อปลายปีที่แล้วผมและภรรยาก็ตกลงใจซื้อที่ไว้แปลงเล็กๆไว้แปลงหนึ่ง ซึ่งพอจะปลูกบ้านได้สักหลัง ถึงแม้ว่ายังไม่พร้อมที่จะปลูกบ้านในตอนนี้ แต่ก็หมายความว่าความฝันของผมได้ย่างไปอีกก้าวแล้ว

ถ้าลำพังตัวผมคนเดียวแล้วละก็ผมพร้อมจะย้ายวันนี้พรุ่งนี้ได้ทันที เพราะบ้านที่ผมต้องการอยู่อาศัยก็ไม่จำเป็นจะต้องมีขนาดใหญ่โตหรือต้องสร้างอยู่บนเนินเขาหรอก เพียงแค่ผมมีบ้านอยู่บนผืนแผ่นดินอำเภอตะกั่วป่าก็พอใจแล้ว ไม่ว่าจะเป็นตึกแถวหรือบ้านหลังเล็กๆผมก็อยู่ได้

มุมหนึ่งของห้อง

แต่ความเป็นจริงมันไม่ง่ายขนาดนี้ก็เพราะว่าผมไม่ได้มีชีวิตอยู่เพียงคนเดียว (และถ้าผมตัวคนเดียวผมก็อาจจะไม่ได้คิดอยากมาอยู่ตะกั่วป่าก็ได้) ภรรยาผมเธอบอกว่าไหนๆจะออกมาอยู่ต่างจังหวัดแล้วก็น่าจะหาพื้นที่ปลูกบ้านเองดีกว่า อย่างน้อยมีบริเวณปลูกต้นไม้บ้าง ด้วยเหตุนี้ผมจึงตามใจเธอคือ เพราะผมไม่มีปัญญาที่จะซื้อที่ดินหรือปลูกบ้านในทันที เพราะฉะนั้นจึงต้องรอเธอและประการสำคัญเราจะต้องอยู่ร่วมกันในบั้นปลายด้วย

ไม่เป็นไรผมรอได้และไม่ได้รู้สึกทุรนทุรายอะไรนัก เพราะในแต่ละวันไม่ว่าผมจะอยู่ที่ไหนผมก็อยู่กับแต่ละวันให้อย่างดีที่สุดก็พอแล้ว

ทุกๆครั้งที่ผมมาตะกั่วป่าผมก็จะต้องมาพักห้องนี้ เป็นห้องที่ไม่มีใครอยู่ ซึ่งอยู่บนชั้นสองของบ้าน บ้านที่อยู่นี้อยู่ที่ตำบลบางนายสี ใกล้กับตลาดสดบขส.ซึ่งกำลังเป็นชุมชนที่กำลังสร้างใหม่ บ้านเป็นตึกแถวที่ป๊ากับแม่ซื้อไว้นานแล้วโดยซื้อติดกับน้องชายของภรรยาผมแล้วโดยทำให้ด้านหลังทะลุถึงกันเหมือนบ้านหลังเดียวกัน แต่มีหน้าบ้านสองด้าน หลังที่ผมอยู่นี้เป็นของน้องชายซึ่งเขามีบ้านอีกหลังหนึ่งจึงปล่อยว่างๆอยู่อย่างนี้ตั้งแต่ซื้อใหม่ๆแล้ว ทุกครั้งที่ผมมาตะกั่วป่าก็จะมาพักที่นี่

การมาครั้งนี้มีหลายอย่างเปลี่ยนไปพอสมควร ห้องอาหารที่มีเสียงเพลงและร้านข้าวต้มโต้รุ่งฝั่งที่อยู่ด้านห้องพักผมนั้นย้ายไปอยู่ที่อื่นแล้ว จึงรู้สึกเงียบสงบขึ้น ส่วนภรรยาและลูกเธอก็ไปสุมกันอยู่ในห้องแม่รวมกับพี่สาวน้องสาว ปล่อยให้ผมอยู่เพียงลำพังอย่างที่ผมชอบตามสบาย

ช่วงเวลาที่ผ่านมาเกือบปีที่ผมอยู่ที่บ้านนนทบุรี ชีวิตในแต่ละวันแทบไม่มีอะไรแตกต่างกันมากนัก ผมใช้เวลาอยู่ในบ้าน ไม่อยู่ในห้องหน้าจอคอมพิวเตอร์ก็นอนดูหนังจากดีวีดี ข้าวปลาอาหารก็ฝากท้องกับแม่ค้าข้าวแกงหน้าบ้าน จะออกแรงปั่นจักรยานบ้างก็แค่ไปซื้อของปากซอย ระยะทางไม่ได้ไกลถึงขั้นออกกำลังกาย

ตื่นเช้าขึ้นมาก็ดื่มกาแฟอย่างเข้มข้นแทบจะไม่เคยต่ำกว่าสามแก้วต่อวัน ซึ่งกาแฟผมแก้วหนึ่งน่าจะชงให้คนอื่นได้สักได้สองสามแก้ว วันๆก็ได้แต่เดินขึ้นบันไดลงบันได ถูบ้าน กวาดบ้าน นอนอ่านหนังสือ โทรศัพท์ เขียนบล็อก ไม่เคยออกกำลังกายถึงขั้นเหงื่อออกเลย

มาตะกั่วป่าครั้งนี้ผมจึงตัดสินใจปรับเปลี่ยนพฤติกรรมเรื่องการกินและการออกกำลังเสียหลังจากที่ตกอกตกใจกับอาการที่เกิดขึ้นเมื่อวันเสาร์ที่แล้วนึกว่าจะตายเสียแล้ว เมื่อตรวจพบว่าคลอเรสเตอรอลสูง การออกกำลังกายและการดูแลอาหารจึงน่าจะเป็นมาตรการที่ดูแลตัวเองที่ดีที่สุด และคิดว่าถึงเวลาที่ผมจะหยุดดื่มกาแฟเสียที

อาจจะไม่ได้ปฏิเสธกาแฟเสียทีเดียว แต่หมายความว่าจะไม่ชงกาแฟดื่มทุกวันอย่างคนที่ติดกาแฟอีกต่อไปแล้ว เพราะที่ผ่านมาต้องยอมรับว่าติดกาแฟ ไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหนก็ต้องหอบกาแฟไปด้วยและต้องเลือกเอายี่ห้อที่เราชอบไปเสียด้วยจึงจะหอมและอร่อย (ติดกาแฟยังไม่พอยังติดยี่ห้อของมันด้วย)

ถามตัวเองว่าอยากมีสุขภาพดีไปเพื่ออะไร ถึงแม้รู้ดีว่าไม่ว่าจะสุขภาพดีหรือไม่ดีก็ต้องตายเหมือนกันหมดทุกคน เรื่องนี้ผมมีคำตอบอยู่ในใจของผมแล้ว ผมไม่ได้ต้องการเป็นคนอายุยืนที่ได้อยู่ดูโลกนานกว่าคนอื่นๆ เพียงแต่ผมคิดว่ามีหลายสิ่งหลายอย่างที่อยากทำแต่ยังไม่ได้ทำ แน่นอนว่าหากเราสุขภาพกายไม่ดีแล้วก็ยากที่จะทำอะไรดีๆได้เช่นกัน

ถึงแม้ไม่อาจจะทำตามที่ฝันไว้ได้ทุกอย่าง แต่ก็ถือว่าอย่างน้อยเรามีความตั้งใจจริงในการลงมือทำส่วนจะทำได้แค่ไหนนั้นตอนนี้ก็ยังตอบไม่ได้ เมื่อผมจากโลกนี้ไปแล้วจริงๆนั่นแหละครับจึงจะรู้ว่า ความที่รู้สึกเหมือนกับว่า”ใกล้จะตายในวันเสาร์” ได้เปลี่ยนแปลงอะไรในชีวิตของผมบ้าง

ผมมาบ้านตะกั่วป่าคราวนี้ก็ยังเห็นคนที่ใกล้ชิดสนิทสนมกัน เขายังดื่มเบียร์และสูบบุหรี่จัดเหมือนเดิม ผมก็ได้แต่รู้สึกอยู่ในใจเพราะไม่รู้จะบอกเขาอย่างไร เพราะครั้งหนึ่งตอนที่ผมติดเหล้าเบียร์ บุหรี่ ผมก็ไม่ค่อยชอบให้ใครมาตักเตือนหรือพร่ำสอนในเรื่องนี้ ด้วยตอนนั้นก็คิดว่าตัวเองรู้ทุกอย่างแล้วแต่เอาจริงๆแล้วก็รู้ไม่จริงหรอก จนกระทั่งวันหนึ่งผมเห็นโทษของมันยังถ่องแท้ผมจึงเลิกสิ่งเหล่านั้นได้

รสชาติมึนเมาจากเหล้าเบียร์และการสูบบุหรี่อย่างที่เขากำลังเสพอยู่นี้ ผมก็เคยรู้รสและหลงใหลมันมาก่อน แต่ตอนนี้พอผมเลิกได้แล้วผมอยากบอกเขาเหลือเกินว่าชีวิตที่ปราศจากสิ่งเหล่านี้มันปลอดโปร่งเบาสบายและเป็นอิสระเพียงไร แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเรื่องแบบนี้จึงพูดยากนัก ทั้งที่อยากจะบอกเขาด้วยความรักว่า เชิญมาเดินทางนี้เถิดเบาสบายและปลอดโปร่งยิ่งนัก

นึกถึงสมัยก่อนตอนที่ผมยังดื่มอยู่เรามักจะดื่มเหล้าเมาเบียร์กันอย่างถูกคอ ไม่ผมก็เขาที่เป็นฝ่ายเริ่มต้นชักชวนกัน เราชักชวนกันดื่ม ชักชวนกันเมา แต่ถึงยามนี้ผมเลิกดื่มได้แล้วเห็นว่าปลอดโปร่งเบาสบายเพียงไร แต่ไม่รู้ว่าจะชักชวนให้เขาเลิกดื่มอย่างไรได้

ผมก็ได้แต่ภาวนาว่าวันหนึ่งวันใดเมื่อเขาเห็นโทษของการดื่มและการสูบอย่างแท้จริงเขาก็คงจะเลิกได้ด้วยตัวเอง และอยากเห็นวันนั้นมาถึงเร็วๆ ไม่อยากเห็นในวันนั้นที่มัน “สายเกินไป” หรือต้องเลิกเพราะหมอห้าม

ทุกๆเช้านับตั้งแต่มาผมอยู่ที่นี่ ผมงดกาแฟแล้วและเริ่มต้นออกเดินออกกำลังกายในตอนเช้าชักชวนภรรยาและน้องเดินด้วยกัน แม่ยายผมซึ่งอายุย่าง 76 ปีแล้วแม่ยังออกเดินตั้งแต่เช้าตรู่ทุกวัน สองสามวันที่ผ่านมารู้สึกเนื้อตัวแน่นตึงเปรี๊ยะเนื่องมาจากการเดิน

ผมรู้สึกขอบคุณเหตุการณ์วันนั้นที่เกิดขึ้น ที่ทำให้ผมหันมาสนใจสุขภาพของตัวเองอีกครั้ง และเข้มข้นกับสิ่งที่ตัวเองฝันไว้

มองจากประตูริมระเบียง

เช้าวันนี้ผมมองออกไปที่ริมระเบียงห้องนอนที่ผมพักอยู่ แต่ก่อนผมจะรู้สึกไม่ชอบสายไฟเกะกะที่รกรุงรังอยู่ที่เสาไฟฟ้าข้างบ้านเพราะรู้สึกว่ามันปิดกั้นทัศนียภาพที่สวยงาม คราวนี้ผมทอดสายตาไกลออกไปเพียงแต่ยกสายตาข้ามสายไฟขึ้นไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น โน่นไง.. ภูเขาสีน้ำเงินสวยงามตั้งอยู่ให้มองอยู่ไม่ไกลนัก

ภาพภูเขาที่ยกสายตาข้ามสายไฟมองออกไป

ผมบอกกับตัวเองว่า...ความจริงแล้วเรามีสิทธิ์เลือกได้ที่จะมองสายไฟระเกะระกะที่อยู่ใกล้ หรือจะเลือกมองภาพวิวภูเขาสวยงามที่อยู่ไกลออกไป

----------------------------------------------------

ร้านกาแฟชา...ย ตลาดเก่า

ภูมิชาย ตัณฑลีละชาติ
เจ้าของร้านกาแฟชา...ย

เลิศชาย ตัณฑลีละชาติ
เจ้าของร้านเลิศโอชา หน้าตลาดสดบขส. ย่านยาว

Create Date : 22 ตุลาคม 2550

Last Update : 26 ตุลาคม 2550 5:18:54 น.

82 comments

Counter : 2253 Pageviews.

พังงา ภูเก็ตไม่ไกล เลยมาถึงก่อน

โดย: ตาพรานบุญ

วันที่: 22 ตุลาคม 2550 เวลา:23:51:24 น.

ยินดีกับพี่โดมด้วย ที่หันมาดูแลสุขภาพยิ่งขึ้น สามสิบกว่าปีก่อนฉันเคยหัดเดินล้มๆอยู่แถบนั้นเช่นกัน
แต่จำไม่ได้ว่าเดินได้กี่ก้าว ทุกครั้งที่มีโอกาศไปเยือนกั๊วป๋าพยามจะมองหาซากความทรงจำเก่าอยู่เสมอ
รู้สึกเป็นสุขใจเมื่อได้มองแม่น้ำกั๊วป๋า รถสองแถวที่นั่นบรรทุกชีวิตฉันผ่านไปผ่านมาบนถนนเลียบอันดามัน รถไม้เก่าๆส่งชีวตฉันเร่ร่อนไปไกล จนวันหนึ่งก็กลับมาใช้ชีวิตแถบนี้อีกครั้ง ฉันชอบภูเขา แม่น้ำ ตึกเก่าของจังหวัดนี้ จังหวัดที่เป็นเหมือนบ้านพี่เมืองน้องของภูเก็จ แต่นับวันดูจะแปลกหน้าต่อกันขึ้นทุกวัน ด้วยการศัลยกรรมที่ไม่รู้จักพอของ "ภูเก็จ"

โดย: ตาพรานบุญ

วันที่: 23 ตุลาคม 2550 เวลา:0:28:33 น.

คืนนี้นอนไม่หลับ(อีกแล้ว)
ไม่ได้เครียดอะไรหรอกค่ะ
ปิดเทอมมา 4 อาทิตย์ไม่ได้ออกกำลังกายเลย
ช่วงไหนขาดการออกกำลังกายจะนอนไม่หลับแบบนี้แหละ
มาคุยกับพ่อพเยียดีกว่า...

อยากมีบ้านที่มองออกไปได้ไกลสุดตาเหมือนภาพข้างบนน่ะ
ไม่ใช่มองไปทางไหนก็ชนตึก ไม่ชอบตึกค่ะ
แต่ก็หนีชีวิตตรงนี้ไม่ได้ ก็เลยต้องท่องไว้เสมอว่า...
แทนที่จะคร่ำครวญในสิ่งที่ไม่ได้มา ทำไมไม่ขอบคุณในสิ่งที่มีอยู่
ใจก็จะสงบ เลิกอยากไปได้หน่อยนึง

คนติดกาแฟจะหาเรื่องเข้าข้างตัวเองได้เสมอแหละ
หนูน่ะคลอเรสเตอรอลขึ้นเพราะกาแฟ
ไม่ใช่เพราะกาแฟโดยตรง แต่หนูใส่ครีมมหาศาล ทั้งครีมเทียมและครีมสด
รู้แหละ...แต่ชอบกินแบบนี้น่ะ
ย่ามใจว่าไม่เคยอ้วน เลยไม่ยั้งของโปรดพวกเนย ครีม กะทิ
ตรวจร่างกายเมื่อเดือนที่แล้วอึ้ง...
ไขมันตัวไม่ดีขึ้นแตะเส้นแดง ไขมันตัวดีลดลงน่าใจหาย
จ๋อยเลย...เสียสติ เอ๊ย..เสียสถิติหมด
หายซ่า หันกลับมาใฝ่มังสวิรัติเหมือนเดิม
ทำพูดดี สองวันมานี้ทานลอดช่องสิงคโปร์แทนข้าว
กะทิสดล้วนๆ...อืม...ข้น มัน หอม..หย่อยๆๆๆๆ
อ่ะน่ะ..ขอกินส่งท้ายก่อนทำใจ

สมเป็นนักอ่านจริงๆจ้ะ เดินทางไกลยังหอบหนังสือมาเป็นกะตั้ก
นั่นน่ะหนักกว่าเสื้อผ้าอีกมังคะ
เท่าที่เล็ง..เล่มบนคือ ในห้วงลึก ของคุณพจนา
และก็มีตำราเขียนนิยาย 2 เล่มปึ้กๆ
โอ..เอาจริงเฮะพี่เรา ก็ขอให้เขียนสำเร็จโดยเร็ววันนะคะ

แหม..สองสาวนางแบบยามเช้าสดใสจนน่าอิจฉา
พี่สาววีดวาดยิ้มสวยเสมอเชียว

ขอให้พ่อพเยียมีความสุขกับการเปลี่ยนวิถีใหม่
เพื่อชีวิตที่ยืดยาวขึ้นอย่างเต็มคุณภาพค่ะ

โดย: ตะเบบูญ่า IP: 58.8.59.34 วันที่: 23 ตุลาคม 2550 เวลา:0:41:49 น.

ราตรีสวัสดิ์ครับ

ก่อนนอนคืนนี้.........ก่อนจะหลับผันดีนะครับ

...............................ฯลฯ....................................

วันนี้เป็นวันปิยมหาราชอีกแล้ว

ตันส่วงอู๋.....พระเอกในเรื่องจดหมายจากเมืองไทยของโบตั๋นถามว่า...."ในหลวงรัชกาลที่ห้าทรงงานหนักมากจึงทำให้บ้านเมืองเจริญรุ่งเรือง.....แต่ทำไมวันปิยมหาราช.....คนไทยจึงหยุดงาน.....ทำไมไม่ทำงานหนักให้เหมือนในหลวงรัชกาลที่ห้า"

?????????????????!!!!!!!!!!!!!!!???????????????

โดย: ม้าห้อ.....มอห้า (cm-2500

) วันที่: 23 ตุลาคม 2550 เวลา:0:55:12 น.

หวัดดีครับพี่โดม

ฟังตัวอักษรที่พี่บรรยาย
นึกภาพตามแล้ว
ก็เชื่อเลยครับว่าตะกั่วป่าเงียบสงบจริง
น่าอยู่จริง

คนที่นั่นคงดีใจที่มีนักเขียนไปอยู่ ไปทำงานที่นั่น

....................

โต๊ะพี่เรียบร้อยและสะอาดมากครับ
หุหุหุ

โต๊ะผมเวลาทำงานต้องใช้มือปาดไปกองรวมกันทีุ่มุมใดมุุมหนึ่งก่อนครับ
55555

แถมมาดามก็มาคอยแจม ใช้โต๊ะทำน้ำปั่นบ้าง ทำขนมบ้าง 5555

เห็นโต๊ะพี่แล้วก็อายตัวเองครับ

โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 23 ตุลาคม 2550 เวลา:8:14:33 น.

วันปิยมหาราช
วันหยุด...ค่อยรู้สึกผ่อนคลาย
มีเวลาแวะมาอ่านบล็อก หลังจากทิ้งร้างมานานแสน (เอ้อ...รู้สึกกระนั้นจริง ๆ จ้า)

ชีวิตช่วงที่ผ่านมา
คงเหมือนตะเบบูญ่านั่นล่ะ
ไปไหนมาไหนใครถามเด็ก ๆ ที่พ่วงไปด้วย
พวกเขาก็จะพากันตอบว่าแม่หนอนฯ มีลูกถึง 5 คน
อือม์ ไหงลูกดกจังนิ
ปิดเทอมก็เลยพลอยปิดหูปิดตาไปด้วย
เพราะมัวแต่ดูแลเล่นล้อหลอกล่อเด็ก ๆ วัยแตกต่างกันซะงอมพระราม ไหนจะงานประจำอีกหลากหลาย

ถึงวันนี้ยังไม่ได้ย่างเหยียบไปงานหนังสือเลย

มาอ่านบล็อกวันนี้ ดีใจที่เห็นพ่อพเยียเปลี่ยนแปลงไปอีกขั้นหนึ่ง ออกกำลังกายจริงจังขึ้น ไม่อยากติดกาแฟ หลังจากกินกาแฟแทนยาขม (แม่พเยียเคยว่าระหว่างการเดินทางครั้งหนึ่ง จำได้ไหม กินยาขมซะยังดีกว่ากาแฟหอมแต่ขมปี๋)

ช่วงนี้ได้ข่าวคนพยายามไม่ติดกาแฟเพิ่มพอควร ศิลปินอย่าง พี่จุ้ยของเด็ก ๆ ก็อยู่ในห้วงพยายามไม่ติดกาแฟ หรือขอดื่มกาแฟแบบไม่ขอติด หลักการนี้น่าสนใจทีเดียว ขอเอาไปใช้บ้าง แต่คงจะยากเหมือนกันนิ ตะเบบูญ่าว่างั้นมั้ย (แหะ แหะ หาเพื่อนร่วมก๊วน)

ที่แน่นอน ก็คือคนข้างเคียงหนอนฯ ดื่มกาแฟต่างน้ำ กาแฟเพียว ๆ ไม่ครีมน้ำตาล จนต้องบอกให้พยายามลดจำนวนแก้วในแต่ละวันลงบ้าง

ฝากความระลึกถึงคุณแม่และวีดวาดที่ตะกั่วป่าด้วย คุณแม่ผู้ใจดีคงมีสุขภาพร่างกายแข็งแรงเช่นเคย สำหรับวีดวาดคงกำลังสนุกกับการทำโปสการ์ดมือทำ ยินดีที่ค้นพบความสุขและทำฝันเป็นจริงได้ในบ้านเกิด

ส่วนแม่พเยียคงอบอุ่นในโอบล้อมของญาติพี่น้องในเมืองตะโกลา เติมเต็มกำลังใจเพื่อวันต่อไปในเมืองใหญ่

อ่านบล็อกพ่อพเยียวันนี้ชื่นหัวใจดีแท้ ๆ

อ้อ...ฝันของหนอนฯ มีว่า คงต้องมีสักวันที่ได้แวะไปเยือนตะกั่วป่า อาจจะเป็นตอนที่พ่อพเยียและแม่พเยียรวมทั้งน้องวีดวาดปลูกสร้างฝันบนที่ดินผืนเล็ก ๆ จนเป็นบ้านเล็ก ๆ หลังงามเปี่ยมความสุขจ้เสร็จแล้วก็เป็นได้

ฝากสวัสดีมิตรรักนักอ่านบล็อกพ่อพเยียทุก ๆ ท่าน มีความสุขในวันหยุดพิเศษเช่นนี้นะจ๊ะ

โดย: หนอนเมืองกรุงฯ

วันที่: 23 ตุลาคม 2550 เวลา:8:34:27 น.

ภาพวีดวาดกับพี่สาวนั่น
ใช่พี่เก๋พาฝันหรือเปล่าคะ

อ่านบลอกนี้แล้วรู้สึกมีความสุขจังค่ะ

บรรยากาศเมืองตะกั่วป่าดูสงบสบายๆ

เรื่องการออกกำลังกายช่วงนี้ก็พยายามจะออกกำลังกายเหมือนกัน
ทีแรกอยากลดน้ำหนักที่มันขึ้นมาพรวดพราดเดือนเดียวห้าหกกิโล
หลังจากที่พยายามออกกำลังมาได้เดือนหนึ่งน้ำหนักลดลงไปแค่สองขีดเองค่ะ

และรู้สึกว่าจะกินอาหารเยอะกว่าเดิม
แต่รู้สึกดีขึ้นร่างกายกระปรี้กระเปร่า
และได้ความคิดใหม่ว่าถ้าร่างกายเราแข็งแรงยามนี้ ยามแก่ตัวไปเวลาเจ็บป่วยเราจะได้มีพลังงานไว้ต่อสู้

โดย: filmgus

วันที่: 23 ตุลาคม 2550 เวลา:9:01:36 น.

เหตุผลที่ต้องดูแลสุขภาพไม่ใช่เพื่อจะมีชีวิตยืนยาวเท่านั้นแต่เพื่อจะอยู่ได้โดยไม่ต้องทรมานกายทรมานใจตัวเองและคนอื่นก่อนจากโลกนี้ไป

โดย: รายารีย์ IP: 125.25.95.56 วันที่: 23 ตุลาคม 2550 เวลา:9:46:43 น.

หนีตามศิลป์ไปอยู่โอเค
ว่างๆพี่โดมไปเข้าหากันบ้างนะ
ใช้ชื่อ SNAIL ค่ะ

โดย: เลน IP: 58.8.144.37 วันที่: 23 ตุลาคม 2550 เวลา:10:05:49 น.

หนูวีดวาด..เธอเป็นนางแบบประจำกล้องพ่อพเยียเชียวล่ะ

แม่น้องนิก..ออกกำลังทั้งวันค่ะ
เดินเที่ยวละกิโลกว่าวันละ
หกเที่ยว มันก็ยังไม่ผอมลงเล๊ย
คอเรสเตอรอลนี่ไม่เคยไปตรวจ
รู้ตัวแต่ว่า..กินหวานนักไม่ได้
เพราะคอจะอักเสบ เสียดายตัง
ที่จะไปหาหมออ่ะค่ะ และตัวที่
ทำให้อ้วน คือแคบหมู ชอบนัก

กาแฟ..แม่น้องนิกก็กิน
ใส่แต่นมอย่างเดียว นมไขมันต่ำ
กินอย่างต่ำสามแก้วเหมือนกัน
ไม่งั้น มันง่วงค่ะพ่อพเยีย

โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.144.152 วันที่: 23 ตุลาคม 2550 เวลา:10:23:26 น.

อาโดมคะ..

วันนี้วันหยุด ใครๆ เขาหยุดกันแทบจะทั้งนั้น แต่นกมาทำงานค่ะ เพราะขอเปลี่ยนกับวันเสาร์ที่ผ่านมา เลยได้กลับบ้านตั้งแต่วันศุกร์เย็น เมื่อวานกลับมาทำงานแต่เช้า วันนี้ก็เลยต้องมานั่งแกร่วที่บริษัท

นกดื่มกาแฟวันละ 2 แก้วค่ะอาโดม สายๆ แก้วนึง ช่วงบ่ายอีกแก้วนึง พอมาอ่านบล็อกอาในวันนี้แล้ว ทำให้มานั่งนึกว่า เราติดกาแฟจริงๆ หรือดื่มเพราะความเคยชิน หากจะลดเหลือวันละ 1 แก้ว น่าจะดีกว่ามั้ย เรื่องของเรื่องกลัวหน้าแก่นะคะอา หากดื่มกาแฟมากไป (เกี่ยวกันมั้ยน้อ)

อีกสิ่งที่ทำเป็นประจำคือ การออกไปเต้นแอโรบิคที่สวนศรีเมืองค่ะ แต่ไม่ได้ไปทุกวันนะคะ หากวันไหนเหนื่อยกับงานมากๆ ก็จะหยุด แต่สารภาพเลยว่า ที่ไปเต้นแอโนบิคหน่ะ ไม่ได้คิดเรื่องสุขภาพหรอกค่ะ กลัวอ้วนต่างหาก แต่ผลสืบเนื่องก็คงได้ที่สุขภาพด้วยนะคะอาโดม

ฝากกราบคุณยายด้วยค่ะ และฝากสวัสดีคุณอาผู้หญิง พี่วีดวาด พี่หนอนฯ แม่น้องนิก พี่ฟิล์มกัส พี่ตะเบบูญ่า ไว้ที่นี้ด้วยค่ะ บุญรักษาอาโดมและครอบครัวค่ะ

โดย: หทัยชนก (Nok_Noah

) วันที่: 23 ตุลาคม 2550 เวลา:10:57:48 น.

สวัสดีค่ะพี่โดม

รู้สึกดีใจที่พี่ไม่เป็นอะไรมากและหันมาดูแลสุขภาพของตัวเองอย่างจริงจังมากขึ้น
รู้สึกจะเจอคอกาแฟนะคะ ภูเพยียติดกาแฟมากเช่นกัน พยายามจะลดลง ปกติสุด ๆ คือสามเวลาหลังอาหารเลยก็ว่าได้ หน้าหนาวยิ่งร้ายใหญ่เพราะจะดื่มไปได้เรื่อย ๆ ไม่มีซะล่ะที่ดื่มกาแฟแล้วจะนอนไม่หลับ เพราะเป็นคนนอนง่ายมาก อดยิ้มไม่ได้ที่พี่ติดกาแฟแถมยังติดยี่ห้อกาแฟอีกด้วย อันนี้เข้าใจเพราะเป็นเหมือนกันค่ะ
แต่ภูเพยียแย่กว่าตรงที่พยายามหาหนังสือประโยชน์ของกาแฟมาอ่านมากกว่าโทษของกาแฟ เพราะหาเหตุลดกาแฟเองไม่ค่อยได้

ยังไงพี่ก็รักษาสุขภาพให้มาก ๆ นะคะ และขอให้พี่มีความสุขทุกวันกับการงาน ครอบครัวและสร้างฝันของพี่ได้ในวันหนึ่ง คิดว่าคงไม่ไกลและเป็นไปได้แน่นอนค่ะ

หอมกลิ่นความสุขซึ่งอยู่ไม่ไกล..

โดย: ภูเพยีย

วันที่: 23 ตุลาคม 2550 เวลา:13:09:07 น.

ได้ยินชื่อตะกั่วป่า
ไม่นึกถึงอะไรเลย
นอจากปลากรอบของพี่โดม

โดย: อุรุดา IP: 58.10.216.228 วันที่: 23 ตุลาคม 2550 เวลา:13:15:49 น.

มาโม้ว่า..ชอบกาแฟเหมือนกัน
แต่รับได้แค่วันละ 1 แก้วเท่านั้น
แบบบางเบาและห้ามเกินบ่ายสองโมง
ไม่งั้นยามค่ำคืนจะกลายร่างเป็นนกฮูกสาวสวย
กาแฟของหนู เพื่อนเห็นแล้วหัวเราะกิ๊ก...
"ชั้นว่านั่นน่ะ ไม่ใช่กาแฟใส่นมหรอก
น่าจะเป็นนมกลิ่นกาแฟมากกว่า"

ความจริงแล้วชื่นชอบชา
ชาทุกชนิด ดื่มแล้วรื่นรมย์สุนทรีย์

โดย: ตะเบบูญ่า IP: 58.8.60.122 วันที่: 23 ตุลาคม 2550 เวลา:15:39:04 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน ตั้งแต่เช้าเข้ามาอ่านไปรอบหนึ่งแล้ว แต่ขอตัวไปทำงาน

ตอนนี้เสร็จเรียบร้อยไปแล้ว เลยเข้ามาอ่านอีกครั้ง

สวัสดีครับตาพรานบุญ

ผมรู้จักชื่อตะกั่วป่า ตะกั่วทุ่ง เพราะนักเขียนรุ่นครูอย่างอาจินต์ ปัญจพรรค์ ได้อ่านเรื่องสั้นชุดเหมืองแร่บ้าง ในฟ้าเมืองไทยบ้าง ทำให้อยากรู้จักตะกั่วป่า

อ่านฉากฝนตกตลอดทั้งวันตามร้านโกปี๊ทำให้ผมอยากเห็นตะกั่วป่า และไม่น่าเชื่อเลยว่าผมจะได้มาเป็นเขยตะกั่วป่า

และวันหนึ่งก็อยากมาอยู่ตะกั่วป่า

ต้องทำความรู้จักเจ้าถิ่นแถวภูเก็จอย่างตาพรานบุญเอาไว้ก่อน หากได้มาจริงๆก็คงได้พบกัน

แต่ถ้าหากอยากจะพบกันจริงๆแล้วคงไม่ต้องรอถึงวันนั้นหรอกครับ รอให้ได้จังหวะดีๆก่อน คงมีโอกาสพบกันบ้าง

สวัสดีจ้ะตะเบบูญ่า

นอนไม่หลับเพราะอะไร
คิดถึงใครหรือเปล่า ?

สงสัยตะเบบูญ่าออกกำลังจนติดแล้วมั้ง ? เพราะว่าคนที่ออกกำลังกายเป็นประจำนั้นจะรู้สึกว่าสบายเนื้อสบายตัวและทำให้หลับสบาย

พ่อพเยียเพิ่งเดินไม่กี่เช้า
ตอนเย็นก็ปั่นจักรยานพอเหงื่อซึมๆ ยังไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยเท่าไรนัก แต่คิดว่าอยากทำสม่ำเสมอ

แต่รู้สึกสนุกแล้วหละ
และเรื่องกาแฟถึงวันนี้ก็หยุดดื่มได้แล้ว กลับไปบ้านก็ไม่ชงแล้ว

แต่เวลาออกงานก็อาจจะเอาบ้าง หรือก็ไม่แน่อาจจะหย่าขาดไปเลยก็ได้

เห็นขนหนังสือเล่มหนาๆมาก็ไม่ใช่อะไรหรอก ไปไหนชอบมีหนังสืออยู่ด้วย เพราะเวลาไม่รู้จะทำอะไร หรือว่าเบื่ออะไรก็เข้าหาหนังสือดีที่สุด

สายตาดีจริงๆนะขนาดถ่ายโฟกัสไม่ค่อยชัดยังทายชื่อหนังสือถูกอีก

ไม่ได้เอาจริงเอาจังอะไรหรอก เพียงแต่บางเล่มที่อ่านแล้วก็อยากมาแนะนำให้คนอื่นได้อ่านบ้าง ถ้าไม่ชอบก็เอากลับบ้าน

เวลาเอาหนังสือมาฝากคนอื่นก็คือส่วนหนึ่งคาดว่าเขาจะชอบ และอีกส่วนหนึ่งขอแทรกอย่างที่ตัวเองชอบเข้าไปบ้าง

งวดนี้ขนมา 1 ลังเลยเชียวแหละ แบ่งให้คนอื่นไปบ้างแล้ว แต่ส่วนนี้เอาไว้อ่านเองบ้าง

เห็นหนังสือชื่อ "เขียน" ของพิมาน แจ่มจรัสแล้วทำให้มีแรงบันดาลใจที่จะเขียนอะไรต่ออะไรอีก

ไม่ใช่เพราะได้อ่านเรื่องนี้หรอก(เพราะยังไม่ด้อ่าน) แต่เป็นเพราะว่าพี่แคน(พิมาน)น่ะอายุเจ็ดสิบกว่าแล้วไฟท่านยังลุกโพลงเลย เห็นแล้วทำให้ไฟช็อตติดพรึ่บมาด้วย

สวัสดีครับคุณม้าห้อ มอห้า

อยากถามว่าท้าย ที่พ่วงมาด้วย 2500 น่ะ คงไม่ใช่พอศอเกิดนะครับ

ถ้าใช่แล้วละก็รุ่นเดียวกันเลย

สวัสดีครับคุณกะว่าก๋า

เมืองตะกั่วป่าเป็นเมืองเล็กๆที่เงียบสงบ น่าอยู่ในความรู้สึกของผม

ผมเห็นตลาดเก่าตึกทรงชิโน-โปรตุกีสนึกถึงคนถ่ายรูปเก่งๆอย่างคุณกะว่าก๋า อย่างฟิล์มกัสเลย

โต๊ะทำงานที่เห็นว่าเรียบร้อยนั่นก็เพราะเป็นโต๊ะชั่วคราวหรอกครับ

สวัสดีจ้ะหนอนเมืองกรุง

ถ้าจะมาเที่ยวตะกั่วป่า ไม่ต้องรอจนกระทั่งสร้างบ้านเสร็จหรอกจ้า มาเมื่อไรก็ได้มีที่พักว้างขวางสบาย

มีอาหารทะเลต้อนรับที่ชายหาด
ส่งโปสการ์ดไปให้น้องแป้งแล้วลองถามดูสิว่าอยากมาเที่ยวตะกั่วป่าไหม ?

เรื่องกาแฟนี่เคยดื่มเคยเลิกไปหลายครั้งแล้วเหมือนกัน แต่มาช่วงหลัง พอเลิกแอลกอฮอล์ก็มาติดคาเฟอีน
ชีวิตชอบติดดน่นติดนี่อยู่เรื่อยเลย

ติดแล้วก็มาค่อยแกะออกทีหลัง เฮ้อ...คนหนอคน

สวัสดีครับ filmgus

ขอตอบก่อนว่าพี่สาวของวีดวาดคนนี้เป็นพี่สาวของป้าพาฝัน ครับ แม่พเยียเองแหละ (ว่าจะไม่บอกแล้วนะเนี่ยะ)

ออกกำลังเดือนหนึ่งลดมาสองขีด ทำได้อย่างไรเนี่ยะ

สวัสดีครับคุณรายารีย์

ชื่อคุณเพราะจริงๆ
เห็นด้วยครับกับข้อความที่คุณพูด

เพราะว่าถ้ากายไม่แข็งแรงเสียแล้ว ก็พลอยทำให้ทุกอย่างยากลำบากไปด้วย

เพราะฉะนั้นผมจึงคิดว่าจิตใจที่เข้มแข็งอยู่ในร่างกายที่แข็งแรง จะทำอะไรก็ง่ายขึ้น

สวัสดีจ้ะเลน

รู้ข่าวว่าหนีบล็อกแก๊งไปอยู่โอเคเนชั่นมาหลายเพลาแล้ว

ที่นั่นตอนนี้เห็นแต่ละคนต้องเรียกว่า "บล็อกรวมดาว" เลยเชียวแหละ แล้วจะแวะไปเที่ยว ก็แอบไปบ่อยๆอยู่เหมือนกัน

สวัสดีครับแม่น้องนิก

พ่อพเยียถามตัวเองว่าอายุครึ่งร้อยแล้วหรือนี่ ?
ไม่แก่ยังไงไหว

ที่ผ่านมาแทบไม่ได้ดูแลสุขภาพตัวเองเลย อะไรก็ง่ายๆไปหมด

แต่ตอนนี้คิดว่าน่าจะสนใจเรื่องสุขภาพของตัวบ้างแล้ว แต่ก็คงไม่ถึงกับเปลี่ยนอะไรมากหรอก

ที่อยากเลิกกาแฟไม่ใช่เลิกเพราะเรื่องสุขภาพหรอก หมอก็ไม่ได้ห้ามเรื่องกาแฟ แต่ที่อยากเลิกเพราะไม่อยากติดนั่นแหละครับ

สวัสดีจ้ะหลานนก

จากที่ดื่มกาแฟมานานพอสมควร เวลาหยุดก็จะมีอาการเหมือนกัน แต่ทว่าไม่มากนัก จะเห็นอาการอยากที่ลิ้น และปวดหัวเล็กน้อย หนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมามีอาการนี้ให้เห็นแล้ว แต่คิดว่าสอบผ่านแน่นอน

แหม..หลานนกเต้นแอโรบิคนั่นก็ดีอยู่แล้ว เพราะนอกจากจะไม่อ้วนแล้วยังได้เรื่องสุขภาพด้วย

ใครบอกว่ากินกาแฟหน้าแก่...ถึงว่า...วันก่อนเห็นตะเบบูญ่ากับหนอนเมืองกรุงชอบดื่มกาแฟกันจังเลย ถึงว่า...

สวัสดีครับคุณภูพเยีย

ได้ข่าวว่าแถวฝางหนาวแล้วใช่ไหมครับ ?

เรื่องดื่มกาแฟนี่ไม่ใช่เรื่องยี่ห้ออย่างเดียวหรอก

ไหนจะต้องแก้วสวยถูกใจ
มุมโต๊ะที่นั่ง อื่นๆอีกมากมายที่ทำให้การดื่มกาแฟเป็นมากกว่าการดื่มน้ำดำๆเท่านั้น

อย่าว่าแต่ในเมืองเลยนะครับ ผมเคยไปอยู่วัดกับคนแก่ๆที่วัดบ้านนอก ยายๆก็ชอบทรีอินวัน พระก็ชอบ

ดื่มกาแฟไม่ใช่เรื่องเลวร้ายหรอกครับ เห็นเขาว่ามีประโยชน์เหมือนกัน

แต่สำหรับผมตอนนี้เพียงแต่ไม่อยาก "ติด" มันเท่านั้นเอง

สวัสดีจ้ะอุรุดา

เห็นไหมบนโต๊ะ มีหนังสือชื่อ "มีไว้เพื่อซาบ"ติดมาด้วย

ที่ติดมาไม่ใช่อะไรหรอก เพราะซื้อไว้นานแล้วยังไม่มีเวลาได้อ่านเลย

มาใต้คราวนี้จะอ่านเรื่องสั้นของอุรุดาให้จบเสียที

แต่ขอบอกว่าเรื่องในบล็อกที่เขียนอยู่นี้ดีจริงๆ ไม่ได้แกล้งยอ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 23 ตุลาคม 2550 เวลา:18:19:06 น.

ขอให้มีความสุขมากๆ กับชีวิตใหม่ที่เลือกได้ และเลือกเองนะคะ

โดย: โตมานาน

วันที่: 23 ตุลาคม 2550 เวลา:22:44:08 น.

สวัสดีค่ะพ่อเพยีย
ดีใจที่พ่อเพยียไม่ได้เป็นอะไรมาก

เพิ่งกลับมาจากตะลอนทัวร์ไดโนเสาร์ค่ะ
ตะกั่วป่า ยังไม่เคยไป
เคยไปแต่พังงาตามสถานที่เที่ยวบางแห่ง
เคยไปโรงเรียนที่ตัวเมืองและที่ทับปุด
วันหลังอยากไปตะกั่วป่าเที่ยวละเลียดชุมชนแบบไม่ต้องรีบบ้าง

รู้จักคนพังงานอยู่ 1 คน
ตอนนี้มาทำงานที่อีสานซะแล้ว

โดย: ชจ IP: 202.29.77.2 วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:7:47:33 น.

วันนี้ตั้งใจมาเยี่ยม จขบ. โดยตรงเลย ว่าจะแซวที่ลงในสกุลไทยเสียหน่อย
แวะมาบอกว่าในบล็อกเนี่ย ก้อสามารถพิมพ์ตัวเอียงได้น้อ ใครว่าพิมพ์ บ่ ได้

โดย: หอมกร

วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:8:04:24 น.

สวัสดีค่ะพี่โดม
มิตรรักนักเขียน (บล๊อก) ทุกท่านค่ะ
----------------------------------
แวะมาเพราะคิดถึงค่ะ
อะคึ่ ๆ

โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น

วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:10:55:00 น.

ไปซื้อสกุลไทยฉบับปัจจุบันมาอ่านด่วน จาก Blog สู่ Book โปรยอยู่หน้าปกหรา
ทำการบ้านมาแล้วน่า แถมมีรูปหน้าบล็อกพ่อพเยียด้วยหละ

โดย: หอมกร

วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:10:56:12 น.

พี่โดมคะ
ดีใจด้วยค่ะที่ได้จังหวะในการเข้มข้นกับสิ่งที่ตัวเองฝันไว้...
เข้าใจภาวะการณ์เช่นนี้ยิ่งๆ
ความฝันต้องเข้มข้นกับมันและลงมือทำจริงๆ..
บางคนก็เอ้อระเหยไปกับวันที่ล่วงไปๆ
(แบบคนแถวเนี้ย..ตัวเองๆๆ)
......
ความจริงแล้วเรามีสิทธิ์เลือกได้ที่จะมองสายไฟระเกะระกะที่อยู่ใกล้
หรือจะเลือกมองภาพวิวภูเขาสวยงามที่อยู่ไกลออกไป
...เป็นจริงนัก และน้องหนูก็เป็นเช่นนี้เหมือนกัน
ใช้ได้ทั้งกับเรื่องรูปธรรมและนามธรรมนะ
ชอบถ้อยคำ คิดเช่นนี้แต่เรียบเรียงออกมาไม่ได้..ขอบคุณค่ะ

...ปล.พี่โดมอยู่บ้านถูบ้านด้วย น่ารักจังค่ะ เต็มใจรึเปล่า คริคริ

โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน

วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:12:00:32 น.

เพลงสนุกดี
ฝากถึง "กะว่าก๋า" ว่าโต๊ะทำงานเราก็เหมือนแบบที่ กะว่าก๋า ว่านั้นแหละ

เพื่อนบาวคนเขาว่าถ้าไม่ได้จัดโต๊ะทำงานแล้วทำงานไม่ได้

แต่ของเราถ้าวันไหนโต๊ะทำงานเรียบร้อยแสดงว่าไม่ทำงาน

โดย: แพรจารุ

วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:14:00:29 น.

ดีใจด้วยนะคะที่สุขภาพดีขึ้น
และดีใจด้วยที่งดกาแฟได้
เพราะ ตัวเองยังงดไม่ได้ รู้ทั้งรู้นะว่าประโยชน์ของกาแฟมีน้อยแต่มันอยู่ในเลือดมากเกินไป วันไหนลืมดื่มกาแฟ สมองจะมึนๆ งงๆ ไม่ค่อยจะรับรู้โลกภายนอก คิดอะไรก็ไม่ออก ปวดหัวตื้อๆ อารมณ์หงุดหงิดง่าย แล้วงานที่ทำอยู่ทุกวันนี้ก็ต้องพบปะผู้คนตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นงานสอน งานธุรการ งานประชาสัมพันธ์ ล้วนแล้วแต่ต้องพบคน วันไหนลืมดื่มกาแฟ ต้องได้เรื่องทุกครั้งไป พอเกิดเรื่องแล้วมานั่งคิดดูว่าวันนี้เราเป็นอะไร คิดย้อนไปตั้งแต่ตื่นนอนก็จะพบว่าวันนี้ลืมดื่มกาแฟ ฉะนั้นเมื่อคุณโดมงดกาแฟได้จึงรู้สึกดีใจด้วยจริงๆ ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะคะ
อ้อ! ...ลืมบอกไป ปิดเทอมงวดนี้มีเวลามาดูแล blog ของตัวเอง ตอนนี้แต่ง blog เป็นแล้วนะคะ ว่างๆแวะไปดูบ้างนะคะ ไม่ได้หลับได้นอนตั้งหลายคืนกว่าจะทำได้ ตอนนี้กำลังพยายามหาโปรแกรมแปลงไฟล์ฟรีใช้อยู่ เพราะที่ป้ามดกับเพื่อนสมาชิกให้มา มันไม่ให้ใช้แล้วต้องซื้ออย่างเดียว ถ้าคุณมีก็บอกบ้างนะคะ
รักษาตัวนะคะ...แล้วจะแวะมาเยี่ยมเยือนบ่อยๆ

โดย: สนต้องลม (tin_tamaka

) วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:14:32:20 น.

ตอนนี้ผมได้เริ่มพาตัวเองมาอยู่ในที่ทางที่เลือกเองแล้ว
แม้ห่างไกลและแตกต่างจากมหานครที่เคยอยู่ แต่ผมก็เชื่อว่าจะมีชีวิตอยู่ได้ แล้วเดี๋ยวจะเอาวังใหม่ของผมมาโชว์นะครับ
ถ้าจะบอกว่านี่จะเป้นที่ในปั้นปลายคงเร็วเกินไป เพราะยังวัยละอ่อน อต่ก็รักทีนี่เต็มเปาครับ
ภูเก็ต-ลำปาง ห่างำกลไม่ห่างกัน
และเรายินดีต้อนรับ

โดย: พ่อข้าวปั้น (takechio

) วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:17:30:20 น.

อิอิ
ย่องมาดูภาพใครกันหนอทำท่ายังกะรู้เรื่องโยคะเหลือเกิน

เห็นชายกลางนั้นไหม ขดตัวนอนหนาวอยู่กลางถนนให้ทักทายมาหลายเช้าที่ลุกขึ้นเดิน

ดุเหมือนเจ้าของบลอคคนนี้กะมังที่ทำให้แรงบันดาลเกินใหม่ทุกครั้งที่เขากลับมาตะกั่วป่า

มาอุ่นความฝันกันอีกไหม เพื่อฝันถึงบ้านใหม่ที่ตะกัวป่าอีกหลัง เป็นหลังสุดท้ายหรือเปล่าหนาของเรา และครอบครัวเขียนประเสริฐ
จะรอวันนั้นนะคะที่ฝันจะครบและเป็นจริง ค่ะ

โดย: วีดวาด(ตัวจริง) IP: 222.123.103.230 วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:19:47:09 น.

ในที่สุดพ่อพเยียก็มาชมบล็อกผม (ไม่ฉันแล้ว) รอ........ร้อ.........รอ จนผีพุ่งไต้ผ่านไป พ่อพเยียก็ยังไม่มา

กบในพลก=บางที่เรียกพรก บางที่เรียกพลก ผมฟังเพลงที่ท่านแนบมาไม่ได้ ทำไมรู้ไหม ผมใช้คอมท์ของรัฐบาลที่แล้วจึงมิสามารถอ่านได้ กบของพี่ก็ต้องอยู่ในพลกต่อไป

ถ้าท่านพี่สงสัยคำไหนให้โทรถามจากโนราห์กู่ เงาศิลป์จะดีกว่า เพราะเด็กรุ่นใหม่อย่างผม"แหลงใต้ไม่ชับแหล่วนิ"

โดย: ตาพรานบุญ

วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:21:24:08 น.

ขนาดภาพ70*70ซ.ม ตอนนี้อยู่ต่างบ้านต่างเมืองแล้ว เนื่องด้วยต้องนำเงินตราเข้าประเทศ

โดย: ตาพรานบุญ

วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:21:39:53 น.

สวัสดีค่ะพ่อพเยีย

ดีใจจังค่ะ อั่พปุ๊ป พ่อก็มาพอดีเลยค่ะ

วันนี้พวกเรามีความหวังอีกแล้วค่ะพ่อ

แต่ก็ยังอดหวาดเสียวไม่ได้ค่ะเพราะหมอใหญ่บอกเมอว่ายังไงๆต้องเตรียมใจ 50/50 ไว้ตลอดค่ะ

ชีวิตเราเป็นเรื่องมหัศจรรย์จริงๆนะคะ

ไม่สามารถมั่นใจแน่ใจกับอะไรได้สักอย่าง

คงเป็นดั่งคำสอนของพระพุทธเจ้า

อนิจจัง
ทุกขัง
อนัตตา

นอนหลับฝันดีค่ะพ่อ

โดย: rendezvous (be-oct4

) วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:21:55:12 น.

หน้าปกสาวิกา ชัยเดช ชุดชมพูแปรดเชียว คุณโดม วุฒิชัย อิอิ

โดย: หอมกร

วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:7:01:36 น.

สบายดีนะพี่โดม

วันนี้จะขึ้นไปแอ่วเปียงหลวง เวียงแหงเน้อ....

โดย: pu_chiangdao

วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:8:08:05 น.

สวัสดีค่ะอาโดม...

สุขกาย สุขใจ อยู่ที่ไหนเราก็อยู่ได้จริงไหมค่ะ

หลังจากที่ซื้อหนังสือ ห่างไกลไม่ห่างกัน ของอาโดมมาแล้ว หลังจากที่ได้อ่าน หลังจากที่ได้คิดตาม(บ้าง)

นาเลยได้บทกลอนมาบทหนึ่ง คุณนก บอกว่านาเขียนได้ใจ นาก็ไม่รู้นะค่ะว่าได้ใจตรงไหน แต่พออ่านแล้วก็คิดว่า อยากเขียนมาเป็นกลอน

ขอบคุณหนังสืออาโดมมากๆค่ะ

โดย: มัยดีนาห์

วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:12:46:20 น.

พอบอกปกพิงค์กี้เอะใจ
เมื่อกลางวันเพื่อนแซวปกนี้อยู่เลย
หยิบมาเปิดอ่านโดยพลัน
เจอแล้วๆ หน้า 56 นั่นเอง

โดย: ชจ IP: 202.29.77.2 วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:14:55:51 น.

สวัสดีครับคุณโตมานาน

ขอบคุณสำหรับคำอวยพร ผมไปดูบ้านคุณแล้วหลังใหญ่โตสวยงามมากครับ

สวัสดีครับคุณชอจอ

ส่วนใหญ่เวลามาตะกั่วป่า ผมก็ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหนหรอก

อยู่ที่บ้านนี่แหละ บางที่ก็แฉลบไปบ้านปลายวาของปลายแปรงบ้าง

มางวดนี้ยังไม่ได้ออกไปไหนเลย เพราะรอให้ผ่านพ้นสิ้นเดือนไปก่อน เพราะมีงานรอสะสางให้เรียบร้อยสิ้นเดือนนี้

สวัสดีคับคุณหอมกร

ขอบคุณมากครับสำหรับข่าวสารเรื่องบล็อกสู่บุ๊คในสกุลไทย ผมออกไปซื้อมาแล้วครับ เป็นเรื่องที่ไปพุดที่สวนลุมกับพี่ปอนคราวนั้นแหละครับ

สวัสดีจ้ะสาวบ้านนอก

แวะไปดูที่บล็อกอยู่เหมือนกัน เห็นว่ายังไม่อัพบล็อกก็เลยไม่ได้เขียนคอมเม้นท์ไว้
ได้ข่าวลือมาว่ามาร้องคาราโอเกะกับหนุ่มๆที่กรุงเทพฯ
ไม่ยอมชวนเลยนะ

สวัสดีจ้ะยิปซีสีน้ำเงิน

หลายต่อหลายครั้งสมัยยังหนุ่มบอกว่าจะเริ่มต้นทำอะไรตอนปีใหม่ทุกทีเลย เขียนบันทึกไดอะรี่ในวันแรกๆแล้วต่อมาก็เลิกราไป
หรือจะเปลี่ยนิสัยบางอย่างก็เปลี่ยนได้เดี๋ยวเดียวก็กลับมาเหมือนเดิมอีก

ปีนี้เดือนหน้าก็ห้าสิบปีบริบูรณ์แล้ว ที่ผ่านมามัวไปเข้มข้นกับอย่างอื่นที่ไม่น่าเข้มข้น

ช่วงที่เหลือน้อยๆนี่น่าจะเข้มข้นจริงๆกับสิ่งที่ควรจะ... จะไม่ปล่อยให้เหตุการณ์เมื่อ "ตอนสายวันเสาร์วันนั้น" เกิดขึ้นแล้วผ่านเลยไปอย่างสูญเปล่าแน่นอน

เรื่องถูบ้านน่ะงานหลัก ล้างจานงานรอง เพราะส่วนใหญ่ล้างจานเป็นหน้าที่ของลูกสาว
ส่วนแม่นั้นเธอออกไปทำงานนอกบ้านก็เหนื่อยแล้ว เมื่อกลับมาถึงบ้านต้องให้เธอพักผ่อนมากๆ
แต่เธอจองงานขัดห้องน้ำมาตลอด

อยู่ด้วยกันก็ต้องช่วยกันทำ

สวัสดีจ้ะแพรจารุ

เรื่องโต๊ะทำงานนี่ถือว่าเป็นสไตล์ส่วนตัว ไม่มีใครเลียนแบบใครได้ เห็นเค้าว่ากันว่าโต๊ะของไอน์สไตน์รกมาก เพราะเขามัวไปจัดระเบียบเรื่องราวต่างๆในสมอง

สวัสดีครับคุณสนต้องลม

ด้วยความยินดีครับที่แวะมาเยี่ยมเยียนกัน

เห็นหายหน้าไปนาน
ขอให้มีความสุขกับการทำบล็อกน่ะครับ

สวัสดีครับพ่อข้าวปั้น

ขอเชื้อเชิญเอาวังใหม่ที่ลำปางมาโชว์กันได้เลยครับ

ดีใจด้วยครับที่คุณได้ไปอยู่ที่คุณเลือกแล้ว

ผมสิยังคงอีกนานกว่าจะถึงวันนั้น
อย่าชวนเล่นนะครับเดี๋ยวผมไปจริงๆ

ผมก็มีเพื่อนอยู่ที่ลำปางเหมือนกัน เคยไปเมื่อนานมาแล้ว

สวัสดีจ้ะวีดวาด

อยู่ใกล้กันแค่นี้เอง เอาไว้เจอหน้าแล้วค่อยคุยกันดีกว่า

ขอให้มีความสุขกับการทำโปสการ์ดก็แล้วกัน อ้อ..อย่าลืมงานประจำที่ทำอยู่ด้วย ต้องมีความสุขทุกตารางนิ้ว

สวัสดีครับตาพรานบุญ

บล็อกคุณผมก็เข้าไปดูเรื่อยแหละครับ
แต่บางทีเห็นยังไม่อัพบล็อกก็ไม่ได้คอมเม้นท์

หรือบางทีเมื่อได้อ่านแล้วก็ไม่มีคอมเม้นท์ที่จะเขียนอะไรลงไปจริงๆ ก็ได้แต่อ่านอย่างเดียว - ไม่ว่ากันนะ

แต่รู้แล้วว่าคุณน่ะไม่ธรรมดาหรอก - หลายด้านเชียว

สวัสดีครับคุณบี

เรื่องแบบนี้เตรียมใจไว้ดีที่สุดครับ
ไม่มีอะไรแน่นอนหรอก

โลกไม่ได้เป็นอย่างที่เราปรารถนาเสมอไป

อย่างที่คุณยกคำตรัสของพระพุทธเจ้ามานั่นแหละครับ
ลองพิจารณราดูสิครับว่าที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ เราเถียงไม่ขึ้นสักอย่างเลย

สวัสดีภู เชียงดาว

เดินทาง คงได้เรื่องดีๆมาเขียนเล่าสู่กันฟังนตะครับ

สวัสดีจ้ะหลานมัยดีนาห์

รู้สึกยินที่ชื่อหนังสือของอาทำให้หลานแต่งบทกลอนได้อีกบทหนึ่ง อาเข้าไปอ่านมารอบหนึ่งแล้ว ยังไม่ได้คอมเม้นท์ไว้เลย

โดย: พ่อพเยีย วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:16:17:17 น.

วันนี้อ่านสกุลไทยเล่มปัจจุบัน
เป็นเรื่องที่พ่อพเยีย พี่ปอนและคุณฮอลล์สนทนากันเรื่องบล๊อก
ที่สวนลุมฯครั้งกระนั้นน่ะแหละค่ะ
ใครเป็นคนถอดความนะ ถอดเก็บใจความสำคัญๆมาได้ไม่ตกหล่นเลย
ความที่อยู่ในงานวันนั้นด้วย จึงทำให้คิดถึงบรรยากาศกันเอง รอยยิ้มของพ่อพเยียและทุกๆคน
ได้อ่านซ้ำอย่างพิจารณาในคำโต้ตอบของพี่ปอนและพ่อพเยีย
ดูเหมือนเป็นคนละฝ่าย แต่ถูกทั้งคู่จริงๆ.....

พระจันทร์คืนนี้สวยมากเชียวล่ะ
ที่ตะกั่วป่าสวยเท่าที่กรุงเทพฯหรือเปล่าคะ
ขอแนะนำให้โอบไหล่แม่พเยียมาแหงนมองจันทร์คืนนี้สิคะ
สิ่งดีอาจบังเกิด....

โดย: ตะเบบูญ่า IP: 58.8.63.119 วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:20:02:11 น.

สวัสดีค่ะ
มาไม่ทันเท่าไรเก็บเกี่ยวเรื่องราวของชาวดะกั่วป่าได้มากสมกับเป็นเขยตะกั่วป่า

โดย: รมณีย์ IP: 203.153.172.190 วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:21:04:29 น.

ราคาบ้านไม่ได้เจอกับเจ้าของแต่ถ้าสนใจจะติดต่อสอบถามให้

โดย: รมณีย์ IP: 203.153.172.190 วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:21:12:20 น.

สวัสดีจ้ะตะเบบูญ่า

พอดีแม่พเยียกลับบ้านไปเสียแล้ว เลยไม่ได้ตามคำแนะนำของคนหวานระดับโรงงานน้ำตาลย้ายหนีมาแล้ว

เดี๋ยวก่อนนอนจะชะโงกหน้าดูพระจันทร์เสียหน่อยว่าคืนนี้เป็นไงบ้าง

สวัสดีครับคุณรมณีย์

ยินดีที่เข้ามาคุยครับ
ช่วงนี้จนถึงสิ้นเดือนผมยังอยู่ที่ย่านยาวอยู่นะครับ
ส่วนโปรแกรมอื่นนั้นยังไม่ได้กำหนดแน่นอน

โดย: พ่อพเยีย IP: 222.123.144.206 วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:21:16:18 น.

ไม่มีอะไรมากกว่าแค่คิดถึงพี่โดมนะครับ หวังว่าพี่คงสบายดีสุขภาพแข็งแรงนะครับ แวะมาเท่านี้ก่อนแล้วกัน

โดย: ฐิติ หักดิบ IP: 58.8.168.218 วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:22:48:22 น.

แหงนมองพระจันทร์ย่านเยาวราช
ไม่เห็นอะไร เพราะตึกสูง ๆ บังหมด

โชคดีที่ยังมีลมกลางคืนพัดหน้าต่างกระจกซึ่งอยู่ข้างหน้าสั่นไหวไปมา พอให้รู้ว่า ลมหนาวกำลังจะมาเยือน และขวบปีของใครบางคนกำลังจะเพิ่มขึ้นในอีกไม่นานข้างหน้านี้

ปลายฝนต้นหนาวเช่นนี้ ได้กลิ่นอายเรื่องสั้นเก่า ๆ เรื่องหนึ่งของพ่อพเยีย เมื่อไร...จะมีเรื่องสั้นใหม่ ๆ ให้ได้อ่านกันอีก ?

โดย: หนอนเมืองกรุงฯ IP: 58.9.172.38 วันที่: 26 ตุลาคม 2550 เวลา:2:32:40 น.

สวัสดีครับพี่โดม

ลมหนาวแรกของปีนี้มาแล้วครับ
วันนพัดมาี้วันแรก...
ผมบอกพ่อบูคนแรก
บอกพี่โดมคนที่ 2
ขออวดหน่อยครับ 5555

ผมคิดว่ามีคนบ้าไม่กี่คนครับ ที่คอยรอใจจดใจจ่อทุกปี
ว่า"ลมหนาวแรก" จะเผยตัววันไหน 5555

เดี๋ยวต้องจดลงในสมุดบันทึกครับ
55555

เป็นความภูมิใจอย่างยิ่งครับ 555

โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 26 ตุลาคม 2550 เวลา:7:47:22 น.

สวัสดีครับคุณฐิติ

ช่วงนี้เราไม่ได้คุยกันเลยนะครับ
เป็นอย่างไรบ้างครับช่วงนี้เรื่องการงานและการใช้เน็ตของคุณ

มาเล่าสู่กันฟังบ้างสิครับ

สวัสดีจ้ะหนอนเยาวราช

ปีนี้ไม่มี "หนาวลมดึก" ที่ไหน ?

แต่ลุยอ่านเรื่องสั้นของอุรุดา"มีไว้ให้ซาบ"ใกล้จะจบแล้ว

ขอชมกลางอากาศอีกครั้งว่า เรื่องสั้นชุดนี้ของเธอเยี่ยมมาก พ่อพเยียเที่ยวบอกต่อคนโน้นคนนี้อยากให้หามาอ่านกัน ดูซิว่ารสนิยมการอ่านของเราจะตรงกับคนอื่นหรือไม่ ?

หนอนบอกว่าชอบตั้งแต่เรื่องแรกที่ได้อ่าน แต่หนอนเพิ่งอ่านไปเรื่องเดียวใช่ไหม ลองอ่านต่อไปสิจะทำให้ชอบมากขึ้น

เอ้อ.."เข็มขัดสั้น" (ฮาหน่อยสิ)ว่าเธอจะเขียนเรื่องสั้นแต่ละเรื่องในเล่มนี้ได้ "ถึง" จริงๆ

เป็นการรอคอยที่คุ้มค่าที่กว่าจะได้เห็นผลงานเรื่องสั้น"มีไว้เพื่อซาบ"เล่มนี้ของเธอ

สวัสดีครับคุณกะว่าก๋า

แสดงว่าผมได้รู้จักกับ "ผู้ชายที่หลงรักฤดูหนาว" เพิ่มขึ้นอีกคน

ผมคนหนึ่งหละที่รู้สึกกระดี๊กระด๊าเวลาได้สัมผัสลมหนาวแรก (กระดี๊ด๊าอยู่ในใจนะครับ ไม่ออกอาการ เดี๋ยวจะน่าเกลียด)

ผมเคยพูดกับแพร จารุว่า "ฤดูหนาวคือนางเอกของภาคเหนือ"

เพราะฤดูหนาวที่ไหนๆก็สู้ภาคเหนือไม่ได้
ปีนี้ไม่รู้ว่าผมจะมีโอกาสได้อยู่สักพักหนึ่งไหม ก็ตามแต่จังหวะและโอกาส

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 26 ตุลาคม 2550 เวลา:8:41:17 น.

อาโดมขา..

แวะมาเฉยๆ เพื่อจะบอกว่า..คิดถึง..ทุกๆ ท่าน ในที่นี้ค่ะ

โดย: หทัยชนก (Nok_Noah

) วันที่: 26 ตุลาคม 2550 เวลา:10:10:57 น.

สวัสดีครับพ่อพเยีย

เพิ่งดับไฟป่ามา ได้ยินแว่วๆว่า เรื่องสั้น"มีไว้ให้ซาบ"น่าอ่าน (ชื่อชวนฉวนดีจริง..) พ่อพเยียพูดจนผมอยากอ่านเสียแล้วซี..

ถ้าคุณหนอนเยาวราชฯ มีเวลาว่างจากการมองลมกลางคืนพัดหน้าต่างกระจก จนหัวใจสั่นไหวไปมา-- ช่วยกรุณาจดชื่อหนังสือเล่มนี้ใส่ในลิสต์ด้วยก็ดีครับ.. ขอบคุณมากครับ

เห็นรถไม้บนภาพแรก.. นึกถึงบ้านเกิด เฮ้อ..

โดย: ปะการัง (ชบาฉาย

) วันที่: 26 ตุลาคม 2550 เวลา:10:57:20 น.

พ่อพเยียคะ

"มีไว้เพื่อซาบ" ของนักเขียนหญิง อุรุดา โควินทร์ หนอนฯ ชอบมากค่ะ แค่อ่านเรื่องแรกก็ซาบ (ซึ้ง) ซะแล้ว

อย่างที่เคยบอกพ่อพเยียล่ะว่า พออ่านเรื่องแรกเสร็จปั๊บ ก็อยากจะเมล์ไปบอกผู้เขียนว่าเขียนเรื่องได้น่าอ่านมาก ๆ และไม่ผิดหวังจริง ๆ (แต่ยังไม่ได้บอก) ได้แต่บอกต่อคนอื่นให้รีบ
หามาอ่าน (โดยเฉพาะคุณผู้หญิง)

รอเสร็จงานสำคัญ ๆ ที่นัวเนียตอนนี้ก่อน แล้วจะอ่านต่อค่ะ

พี่ปะการังคะ

สองจิตสองใจอยู่เหมือนกันว่าจะส่ง "มีไว้เพื่อซาบ" ไปให้ดีมั้ย เพราะเห็นเป็นนักเขียนหญิง (กลัวไม่ชอบงานเขียนแบบนี้)

แต่วันที่พ่อพเยียโทร.มาบอกว่าได้ลองอ่านแล้ว เห็นด้วยว่า ดี ก็ตัดสินใจใส่ลงไปในลิสต์เรียบร้อยแล้วค่ะ

โดย: หนอนเมืองกรุงฯ IP: 202.28.180.201 วันที่: 26 ตุลาคม 2550 เวลา:12:08:26 น.

เช้านี้ตื่นมา เจอลมหนาวแรกแห่งปี...ชื่นใจ
แต่อย่าหวังมากจ้ะ คนกรุงเทพฯโดนหลอกทุกปี
วันนี้หนาว พรุ่งนี้ฝน มะรืนแดด
เป็นไปได้เสมอสำหรับศรีรามเทพนครแห่งนี้
ฤดูหนาวจริงๆเป็นอย่างไร จำความไม่ได้แล้วจ้ะ

"มีไว้เพื่อซาบ" ยังไม่ได้แม้แต่แย้มชิม
เพราะกำลังสนใจอ่านหนังสืออื่นอยู่หลายเล่มคละกันค่ะ
ทั้งเก่าใหม่เย้าใจยั่วยวนชวนอ่าน
ยิ่งได้เล่มใหม่ของอ.ประมวลมา 1 เล่ม
เล่มอื่นก็ต้องถูกทอดทิ้งชั่วคราว
หนังสือเยอะมาก หนูอ่านตามพี่ๆไม่ทันหรอกค่ะ
คลานตามหลังอยู่หลายปีแสง

โดย: ตะเบบูญ่า IP: 58.8.59.225 วันที่: 26 ตุลาคม 2550 เวลา:16:53:29 น.

:::หวัดดีครับคุณโดม ตามมาดูวิถีชีวิต ถึงตะกั่วป่า ครับ ผมไม่ค่อยได้เข้ามาเยือน ด้วยภารกิจจากงานหนังสือทำมือ ที่เร่งทำ และงานแสดงดนตรี ที่เริ่มมีถี่ขึ้น แต่ยังคิดถึงครับ คืนนี้พิทักษ์ ใจบุญ จะกลับสุพรรณคงได้แวะพักบ้านผมหนึ่งคืน เดี่ยวจะชวนเข้ามาทักทาย คุณโดมครับ ตอนนี้พิทักษ์เขาเปิดบล๊อคไว้ที่ oknation ด้วยนะครับ ขอให้มีความสุขครับ ด้วยระลึก:::

โดย: โฟล์คเหน่อ

วันที่: 26 ตุลาคม 2550 เวลา:17:26:19 น.

วันอาทิตย์นี้ได้เข้าเมือง เสร็จแน่ค่ะ
มีไว้เพื่อซาบ

โดย: filmgus IP: 203.156.43.200 วันที่: 26 ตุลาคม 2550 เวลา:17:39:52 น.

สวัสดีครับทุกๆคน

ตอนนี้ที่ตะกั่วป่าฝนตกพรำตั้งแต่ตอนเย็นยังไม่ยอมหยุด

อากาศเย็นสบายดี กบก็ร้องอ๊บอ๊บในบล็อกนี้ เคล้าเสียงฝนกระทบหลังคา

สวัสดีจ้ะหลานนก

ได้รับแล้วจ้ะสำหรับความคิดถึงที่มาฝากไว้น่ะ

สวัสดีครับปะการัง

ชื่อเรื่องชวนฉงน แต่บอกใบ้ให้อยากอ่านยิ่งขึ้น คำว่า "ซาบ" เป็นภาษาถิ่นทางใต้ แต่ไม่รู้แถวภูเก็ตบ้านคุณมีคำนี้หรือเปล่า

แถวนครศรีธรรมราชน่ะครับ ซาบ ก็คล้ายๆเป็นวัฒนธรรมถ้ำมองของพวกชาวบ้าน

อยากให้คุณอ่านเหมือนกัน

ผมก็พยายามอ่านอย่างใจเป็นกลางแล้วนะครับ ไม่เอนเอียงเทคะแนนให้เพราะรู้จักผู้เขียน หรือเพราะว่าเคยไปย่ำลานทรายที่ข้างบ้านหลังนั้นมาแล้ว

มีเรื่องอื่นๆอีก ลองอ่านดูก็แล้วกัน ถ้าคุณหนอนส่งไปเร็วคุณก็ได้อ่านเร็ว

สวัสดีจ้ะหนอนเมืองกรุง

ก็เขียนอีเมล์ไปชมคนเขียนเขาสิ มาบอกอะไรตรงนี้ล่ะ คุณหนอนหนังสือตัวฉกาจ กวาดเรียบทุกรส

สวัสดีจ้ะตะเบบูญ่าผู้น่ารัก

ถ้าเทียบกันปีต่อปีแล้วหนูตะเบบูญ่ามีความก้าวหน้าในการอ่านกว่าพวกพี่ๆอีก พวกพี่ๆอ่านมานานแล้วยังสู้คนอ่านทีหลังไม่ได้เลย

ของอาจารย์ประมวลมีเล่มไหนออกมาอีกล่ะ ไม่รู้ข่าวเลย

ดูๆแล้วหนูตะเบบูญ่าดูสนใจหนังสือแนวธรรมะนะเนี่ยะ
แล้วรู้หรือเปล่าว่า "ความรักเป็นต้นเหตุแห่งทุกข์น่ะ" (ล้อเล่นน่า)

สวัสดีครับคุณโฟล์คเหน่อ

ตามสบาย ตามสะดวกไม่ต้องคุยกันเป็นประจำหรอก นานๆก็แวะหากันทีตามความคิดถึง บอกพิทักษ์ด้วยว่าคิดถึงนะครับ

สวัสดีครับฟิล์มกัส

เดาเอาว่าน่าจะชอบเรื่องนี้นะ ถ้าตอนเป็นสาวๆเคยชอบผู้ชายผมยาวน่ะ (ไม่เกี่ยวกันหรอก พูดไปงั้นแหละ)

โดย: พ่อพเยีย วันที่: 26 ตุลาคม 2550 เวลา:19:54:30 น.

"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
แวะมาบอกบุญออกพรรษาครับ
หน้ากฐินและผ้าป่ามาถึงแล้ว
"""""""""""""""""""""""""""""""""

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
ออกพรรษาแล้วหาสิ่งดี ๆ ทำกันดีกว่าครับ
โครงการเลิกเหล้าเข้าพรรษาก็จะจบโครงการแล้ว
แต่ถ้าเกิดได้ยินคนที่เข้าร่วมโครงการนี้
แสดงความยินดีแบบนี้ล่ะ

"ไชโย......ออกพรรษาแล้ว......ไปเมากันดีกว่า"

คุณโดมจะว่ายังไงบ้างครับ?

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

โดย: ม้าห้อ (cm-2500

) วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:0:05:46 น.

พ่อพเยียครับ

ยิ่งพูดยิ่งฉงน คำว่า"ซาบ"ที่คุณแปลนั้น ผมนึกยังไงก็นึกไม่ออก ว่าเคยได้ยิน สงสัยเป็นภาษาเฉพาะท้องถิ่นกระมัง?

อ้าว แล้วใครเคยบอกผมว่ามาจาก มีไว้ให้ซาบซึ้ง ล่ะ.. วุ้ย..สับสน สับสน คุณหนอนฯ รีบส่งมาเร็วๆทีเถอะ (ฮา)

แกล้งล้อเล่นน่ะ ไม่ได้รีบร้อนหรอก รอให้ไฟสงบค่อยส่งมาก็ได้..

โดย: ปะการัง IP: 72.207.12.141 วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:3:37:25 น.

ผมเคยคิดว่าผมติดกาแฟครับ หลังจากที่ดื่มติดต่อกันมา 10 กว่าปี

แต่พอป่วย ผมก็รู้สึกว่าผมไม่ได้ต้องการกาแฟอีกต่อไปแล้ว หลังจากนั้นผมก็เลิกดื่มกาแฟ และคิดว่าเลิกได้ครับ ไม่รู้สึกว่าการอดกาแฟเป็นการทรมาน หรือยังอยากดื่มอยู่เลย

แต่ผมก็ยังไม่ถึงขั้นรังเกียจกาแฟนะครับ คิดว่าการดื่มกาแฟก็เป็นการสร้างความสุนทรีย์ได้ดีเหมือนกัน สักวันหนึ่งอาจจะกลับมาดื่มอีกก็ได้

เห็นที่โต๊ะคุณโดมมีหนังสือเขียนนิยายด้วย เล่มนี้เพื่อนเคยส่งมาให้ผมเล่มหนึ่ง แต่ยังไม่ได้ใช้ประโยชน์เลยครับ

โดย: 9A

วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:5:25:39 น.

ตื่นแต่เช้ามืดว่าจะออกไปเดินออกกำลังกายเสียหน่อย

ปรากฏว่าฝนตะกั่วป่าตกไม่ยอมหยุด ออกไปไหนไม่ได้เลย

ตกหนักมาตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว

หยุดช่วงกลางคืนหน่อยแล้วมาเริ่มสตาร์ทตอนเช้า

หวังว่าน้ำคงไม่ท่วมถนนอุดมธาราอีกนะ

สวัสดีครับปะการัง

ซาบเป็นภาษาท้องถิ่นอย่างที่คุณเข้าใจนั่นแหละครับ

แต่คุณหนอนเธออยู่เยาวราชอ่านแล้วรู้สึกซาบซึ้ง

คงอยากให้มีวัฒนธรรมซาบ แถวๆบ้านเธอบ้างก็เป็นได้

สวัสดีครับคุณ 9 A

เรื่องงดกาแฟ เมื่อกี้ผมลองนับวันที่ผมหยุดดื่มมาก็ได้อาทิตย์กว่าๆแล้ว

และถึงวันนี้ผมคิดว่าผมเลิกติดกาแฟได้แน่นอน ติดกับดื่มอย่างเดียวผมว่าไม่เหมือนกัน

ผมไม่อยากติดน่ะครับ

แต่เรื่องกลับไปดื่มแบบติดนั้นคิดว่าไม่กลับไปอีกแน่นอน เวลาพบเพื่อนสังสันทน์สนทนากันก็อาจจขอเอสเปรสโซ่แก้วเล็กๆสักเป๊ก

หรืออาจจะไม่สั่งกาแฟอีกเลยก็ไม่แน่เหมือนกัน

คุณลองอ่านหนังสือเล่มที่ว่า "เขียนนิยาย" ดูสิครับ บางทีอาจทำให้เกิดแรงบันดาลใจอยากกลับมาเขียนหนังสืออีก

ว่าแต่คุณวางมือจากการเขียนเด็ดขาดเลยหรือครับ

โดย: พ่อพเยีย IP: 222.123.100.67 วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:6:30:13 น.

พ่อพเยียคะ

คุณหมอบอกว่าวันพฤหัสหน้ากลับบ้านได้แล้วค่ะ

เมื่อวานเพื่อนๆไปเยี่ยมพ่อกันค่ะ

print คอมเม้นท์ในบลอคไปให้พ่อค่ะ

บีเลยได้อ่านให้พ่อฟังค่ะ

พ่อยิ้มแย้ม เสียงดัง

ใส่ฟันปลอมได้แล้วค่ะ ทานอาหารเองได้จนหมดชาม

พ่อบูต้องหายๆๆๆ

อยากให้พ่อพเยียมาพบพ่อบูจังค่ะ

รักและเคารพอย่างสูง

บี

โดย: be (be-oct4

) วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:7:44:45 น.

พี่ปะการังคะ

คำว่า ซาบ ก็เป็นอย่างที่พ่อพเยียว่านั่นแหละ

แต่ที่หนอนฯ มาคุยในบล็อก ก็เพียงแต่จะบอกว่าเพียงอ่านเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งในเล่มก็เกิด "ซาบ-ซึ้ง" ในใจ แล้วชอบได้ทันที

แต่การอ่าน ก็เหมือนการกินอาหาร รสหวาน เค็ม มัน เผ็ด เปรี้ยว ก็แล้วแต่ปากคนกิน ชอบ-ไม่ชอบ แตกต่างกันไป

หนังสือเล่มนี้ก็เป็นเพียงอาหารจานหนึ่งที่หนอนฯ ชิมดูคำแรก ก็รู้สึกว่าอร่อยซะแล้ว จึงอยากแนะนำให้คนอื่นได้ลองชิมบ้าง ส่วนใครชิมแล้วชอบไม่ชอบก็คงเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ถือเป็นรสนิยมส่วนตัวค่ะ

พ่อพเยียคะ

วัฒนธรรมซาบแถว ๆ เยาวราชมีแยะค่ะ อยากให้ลองมาแถว ๆ นี้ดูบ้าง จะได้ซาบ (ซึ้ง) ใจกับอาหาร (จริง ๆ) จานอร่อยตลอดถนนสายเยาวราชทั้งสายค่ะ ประทับใจไปนานแน่นอน ว่าแต่...สำหรับพ่อพเยีย คงลำบากนิดหน่อย ตรงที่งดอาหารมื้อเย็น เพราะความอร่อยแท้ ๆ จะปรากฏตอนหัวค่ำไปจนถึงหลังเที่ยงคืนค่ะ

เพราะวัฒนธรรมซาบที่พ่อพเยียว่านี่ล่ะ หนอนฯ จึงเป็นหนอนฯ ตัวกลมอยู่อย่างงี้ไง

ถึงตะเบบูญ่า

พี่หนอนฯ เห็นด้วยกับเรื่องที่พ่อพเยียพูดถึงเรื่องการอ่านของตะเบบูญ่าจ้ะ มาให้คำรับรอง

คุณบีคะ

ยินดีที่ได้รับทราบข่าวดีของพ่อบู ช่วงที่รับทราบข่าวพ่อบูเข้าโรงพยาบาล ก็ได้แต่รับทราบค่ะ ไม่ได้มีโอกาสมาพูดคุยในบล็อก เพราะกำลังยุ่งติดพันงาน

วันนี้มีโอกาสมาส่งเสียง ขอส่งกำลังใจ (ทีใช้ไม่หมด) มาให้คุณบีและครอบครัว ขอให้พ่อบูหายป่วยเร็ว ๆ ค่ะ

โดย: หนอนเมืองกรุงฯ IP: 58.9.171.148 วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:8:37:02 น.

หวัดดีค่ะพี่โดม

แวะเข้ามาทักทายค่ะ เข้ามาอ่านเป็นระยะๆ วันนี้ที่กรุงเทพฯ ก็ฝนตกปรอยๆ เหมือนกัน

โดย: ตาลจุง IP: 61.91.193.219 วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:14:30:51 น.

ยินดีที่ได้รู้จักน้องชายค่ะขอบคุณที่ไปให้กำลังใจค่ะพี่สาวคนนี้ก็ติดกาแฟค่ะแต่กินได้ทุกยี่ห้อค่ะเพื่อนๆก็เตือนว่าอายุมากแล้วให้เลิกแต่มันเลิกไม่ได้ค่ะมันติดจริงๆถ้าไม่ได้กินนะมันจะเป็นลมถึงขั้นลงแดงเชียวค่ะ

โดย: พี่แอ๊ค่ะ (Naaee58

) วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:16:17:49 น.

สวัสดีครับคุณ บี

ถ้าผมกลับไปเมืองนนท์เมื่อไร

แล้วทางบ้านคุณบีอนุญาตให้ไปเยี่ยมคุณพ่อบูได้ ผมจะไปทันทีเลยครับ

แต่ช่วงนี้ผมคงอยู่ที่ตะกั่วป่าสักระยะหนึ่ง ซึ่งยังไม่รู้ว่านานเท่าไร แต่ไม่น่าจะเกิน 1 เดือน

สวัสดีจ้ะหนอน

ช่วงนี้ตัวหายเป็นเกลียว
หัวหายเป็นน็อตแล้วใช่ไหม ?

สวัสดีครับคุณตาลจุง

ผมเห็นชื่อนี้...ผมดีใจมากเลยครับ ผมพยายามเขียนอีเมล์ถึงคุณ แต่เงียบหายไปเลย

อยากรู้ข่าวคราวเรื่องราวความเป็นไปของคุณ

ว่างๆก็แวะมาคุยกันบ้างนะครับ

สวัสดีค่ะพี่แอ๊

ยินดีที่แวะมาเยี่ยมครับ

นานจะมีพี่สาวให้เรียกสักคน

เพราะอยู่แถวนี้เป็นลุง เป็นอา
เป็นพี่เขาหมด คราวนี้ขอเป็นน้องบ้าง

พี่แอ๊อายุมากกว่าผม 8 ปีเอง

ดีใจที่มีพี่

เรื่องเลิกกาแฟ แรกๆก็มีอาการปวดหัว และน้ำลายสอที่ปลายลิ้นอยากดื่มอยู่บ้าง

พอไม่ยอมมัน มันก็ทำอะไรเราไม่ได้

ถึงวันนี้ผมมั่นใจว่าผมเลิกกาแฟได้แล้วครับ หันมาดื่มน้ำนางเอก(น้ำส้ม)หรือน้ำเปล่าแทน

ติดอะไรก็ไม่เท่าติดใจ ใช่ไหมครับพี่ ?

โดย: พ่อพเยีย IP: 222.123.40.213 วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:19:37:51 น.

สวัสดีค่ะ เข้ามาเจอบล๊อคพ่อพเยียโดยบังเอิญเพราะหาเรื่องของสุวรรณ สุคนธาอ่านประวัติเธอหน่ะค่ะ ก็เลยได้มาอ่านเรื่องที่พ่อพเยียเขียนถึงลูกสาวด้วย ขออนุญาตแอดไว้แล้วกัน หนูเองก็มีพ่อสุดที่รักอยู่คนเดียว เป็นทั้งนักอ่าน ศิลปิน สถาปนิก นักเขียน พ่อค้า นักอนุรักษ์ธรรมชาติ แล้วก็เป็นพ่อที่ดีที่สุดของลูกสาวด้วย แต่ตอนนี้พ่อคนนี้ไปอยู่บนฟากฟ้าแล้วค่ะ ทุกๆอย่างที่หนูทำในชีวิตก็โดยความระลึกถึงพ่อคนนี้เสมอ ยังไงคงได้มาอ่านเรื่องที่พ่อพเยียเขียนถึงลูกสาวอีกนะคะ

โดย: คุณน้องอร(ลูกอรก็ได้) IP: 125.24.213.115 วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:13:49:54 น.

สวัสดีวันอาทิตย์ค่ะพี่โดม
อาทิตย์หน้า 1-4 พ.ย. นกแสงตะวันจะโบยบินด้วยน้ำมันใจ ไปไกล..ถึงภูเก็ตเชียวหละ
แวะมาอ่านกระทู้พี่โดมเพื่อสร้างบรรยากาศเมืองใต้ วอร์มอัพไว้ก่อน...

ขอให้รื่นรมย์กับเรื่องราวรอบกายและริมรั้วหัวใจค่ะ

โดย: นกแสงตะวัน

วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:15:21:05 น.

พ่อพเยียขา

วันนี้พ่อบูยกแขนซ้ายได้แล้วค่ะ

บีดีใจที่สุดเลย

หมอบอกว่าคงกลับได้ภายในอาทิตย์หน้านี้ค่ะ

แม่ซื้อเตียงวิเศษให้พ่อแล้ว

มาแจ้งข่าวค่ะ

รักและเคารพค่ะ

โดย: rendezvous (be-oct4

) วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:17:44:53 น.

สวัสดีครับน้องอร

น้องอรบอกว่าคุณพ่อเป็นทั้งนักอ่าน ศิลปิน สถาปนิก นักเขียน พ่อค้า นักอนุรักษ์ธรรมชาติ

ยิ่งทำให้ผมอยากรู้จักน้องอรใหญ่
ไม่เห็นทิ้งรอยไว้ให้ตามไปบ้างเลยครับ ?

อยากรู้จักน้องอรจัง

เพื่อที่จะได้เฉลยว่าคุณพ่อคือใครนะ

ขนาดบอกใบ้มาตั้งเยอะ

ผมยังนึกไม่ออกอีก

สวัสดีครับคุณนกแสงตะวัน

ไปภูเก็ตฝากเยี่ยมตาพรานบุญหน่อยได้ไหมครับ ?

สวัสดีครับคุณ บี

ขอบคุณครับที่ส่งข่าว

ขอให้คุณพ่อบูหายเร็วๆจะได้มาคุยกันอีก

โดย: พ่อพเยีย IP: 222.123.241.238 วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:18:28:30 น.

แวะมาทักทายค่ะ
เมื่อไหร่แถวนนทบุรีเรา
จะมีลมหนาวมากะเขาเสียทีเนอะ
อยากโรแมนติก ใส่เสื้อคอเต่า
คล้องผ้าพันคอจะแย่แล้ว คริคริ

....ได้ซื้อสกุลไทย มาชมคนหล่อแล้วค่ะ หุหุ
กว่าชื่น เขาช้า หรือนิตยสารช้า
ไม่รู้เนอะ เขาพูดไปตั้งนาน เพิ่งมาลง.. เฮ้อ..
ปล ก็ดีกว่าไม่ลงนะเนอะ

โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน

วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:20:13:59 น.

อ่านสกุลไทยแล้วค่ะ กว่าจะได้อ่านก็ฝากคนเขาซื้อผิดไปถึง 2 รอบ ปกติไม่เคยซื้อมาอ่านหรอกค่ะ ได้แต่อ่านในเน็ต (ประหยัด..ฮิ..ฮิ..) อ่านแล้วก็ได้ผลพลอยได้เพียบ เพราะนอกจากเรื่องบล็อกฯ ที่ตั้งใจอ่านแล้ว ยังได้รู้เพิ่มอีกว่าเจ้าของบล็อกที่เราคุ้นเหลือเกินน่ะเป็นใคร คุ้มจริงๆ หวังว่าคงสบายดีนะคะ

โดย: โตมานาน

วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:22:43:22 น.

สวัสดีจ้ะยิปซีสีน้ำเงิน

ถ้าลมหนาวแถวเมืองนนท์ยังไม่มาก็ขอคำแนะนำว่าส่งหัวใจไปรู้สึกหนาวแถวทางเหนือก่อนก็ได้

ช่วงนี้ไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะ

พ่อพเยียกำลังลุยงานอยู่

วันแต่ละวันแถวตะกั่วป่าติดปีกจรวดจริงๆ

แต่ก็ชอบเวลาช่วงนี้จัง

สวัสดีครับคุณโตมานาน

ขอบคุณครับที่ส่งข่าว
พอรู้ว่าเจ้าของบล็อกเป็นใครแล้วก็ทำให้ไมอยากมาอ่านที่บล็อกเลยใช่ไหมครับ ?

------------------------------

สวัสดีครับทุกๆคน

ช่วงนี้ผมต้องขยับปรังปรุงแก้ไขเรื่องร่างแรกที่เสร็จไปแล้ว อีกนิดหน่อย

แต่อีกนิดหน่อยในที่นี้นั้นย่อมเพิ่มความละเอียดในการทำงานอีกหลายเท่า เมื่อเทียบกับการเขียนร่างแรก

แต่ละวันนั่งทำงานอย่างต่อเนื่องอยู่เรื่องเดียว

ชอบความรู้สึกแบบนี้จัง เมื่อได้คิด เมื่อได้ลงมือเขียน เมื่อเจออุปสรรคว่าจะเขียนอย่างไรดี เมื่อพบหนทางแก้ไข

เมื่อลงมือแก้ไขแล้วทำมันออกมาได้อย่างใจ

ถึงแม้ไม่ใช่งานเขียนที่ยิ่งใหญ่อะไร แต่ทว่า-ความรู้สึกแบบนี้นับว่าเป็นความรู้สึกที่ไม่เลวที่เดียวสำหรับการเป็นคนเขียนหนังสือ

อีกวันสองวันจะมาอัพบล็อก เพราะใจหนึ่งก็อยากจะอัพบล็อกใจจะขาดแล้ว

เพราะเนื่องมาจากถ้าอัพบล็อกก็จะต้องใช้เวลาพอสมควร เดี๋ยวสิ่งที่ตั้งใจทำให้ตรงเวลาก็จะคลาดเคลื่อนไปอีก

คุณมีความสุขกับงานที่ทำอยู่ไหมครับ ?

ไม่ว่าจะเป็นข้าราชการ เจ้าของธุรกิจ หรืองานอิสระ ฯลฯ

ถ้าวันไหนคุณไม่มีความสุขในการทำงานที่ทำอยู่ หยุดคิดสักนิดหนึ่งนะครับ

ส่วคุณจะคิดอย่างไรนั้นเป็นเรื่องของคุณ

เพราะบางที่การตั้งสติหยุดคิดใคร่ครวญเรื่องชีวิตที่ผ่านมา ก็อาจช่วยทำให้พบคำตอบของชีวิตที่กำลังก้าวต่อไปก็เป็นได้

ด้วยมิตรภาพสำหรับทุกคนที่แว้บเข้ามาอ่าน และแม้แค่ชายตามองก็โอเคแล้ว

โดย: พ่อพเยีย IP: 124.157.216.155 วันที่: 29 ตุลาคม 2550 เวลา:7:15:38 น.

มางวดนี้ยังไม่ได้ออกไปไหนเลย

แล้วงวดนี้ออกอะไรคะ

คุณมีความสุขกับงานที่ทำอยู่ไหมครับ ?
สุข ๆ เบื่อ ๆ เบื่อคน แต่ไม่เบื่องาน อยากลาออกหลายรอบ แต่ก็น่าเสียดาย งานก็ดีอยู่หรอก

ถ้าวันไหนคุณไม่มีความสุขในการทำงานที่ทำอยู่ หยุดคิดสักนิดหนึ่งนะครับ

หยุดคิดแล้วค่ะ

ได้อ่านหนังสือเด็ก ระฆังเบิกบาน
(ที่ผู้ใหญ่ควรอ่าน) ของ ว วชิรเมธี+ชีวัน วิสาสะ
แล้วยิ่งได้คิด ได้สติแย้วว

(ชจ. มกล. = ชมจันทร์ แม่เกาลัด)

โดย: ชจ. มกล. IP: 202.29.77.2 วันที่: 29 ตุลาคม 2550 เวลา:9:05:04 น.

พ่อเพยียคะ ช่วง 7-10 พ.ย. จะได้ลงไปกระบี่

เที่ยวเกาะแถวกระบี่ หลาย ๆ เกาะแบบซื้อทัวร์วันเดียว

ขากลับผ่านพังงาไปขึ้นเครื่องบินที่ภูเก็ตด้วยค่ะ

สงสัยหน้าดำปิ๊ดปี๋ล่ะงานนี้

โดย: ชจ มกล. IP: 202.29.77.2 วันที่: 29 ตุลาคม 2550 เวลา:11:23:40 น.

พ่อพเยียคะ..
แบบนี้เหมือนที่ท่านว.วชิรเมธีว่าไว้..
คนสำราญ งานสำเร็จ
ถ่อมตัวจริงนะว่าเป็นงานเขียนเล็กๆ
แต่หัวใจยิ่งใหญ่นะคะเพราะ
งานนี้อาจไม่มีค่าตัว..ใช่ไหม
นับถือค่ะ นับถือ นับถือในความตั้งใจจริงกับงานทุกชิ้น
แม้จะได้ตังหรือไม่ก็ตาม...
หายากจังคนแบบเนี้ย มีขายที่ไหน จะไปเหมามาไว้ที่บ้าน

อย่างที่พ่อพเยียสังเกต..
หนูออกจะชอบอ่านธรรมะและปรัชญา
คงเพราะทุกครั้งที่อ่านเหมือนได้คำตอบ
ให้กับข้อข้องใจ สับสน
อ่านแล้วรู้สึกชัดเจนเป็นจริง
อ่านแล้วเหมือนมีผู้ใหญ่ตักเตือนแนะนำชี้ทางถูกให้
เพราะในชีวิตจริง ไม่มีใครมาสั่งสอนแล้วน่ะ ขาดญาติผู้ใหญ่
บุคคลที่อยู่รอบๆตัวก็ไม่มีใครกล้าแหยม
เพราะนิสัยไม่ดี หัวดื้อ ไม่ค่อยฟังใคร
โปรดอย่าถือเป็นเยี่ยงอย่าง

โดย: ตะเบบูญ่า IP: 58.8.61.32 วันที่: 29 ตุลาคม 2550 เวลา:22:29:23 น.

สวัสดีค่ะคุณพ่อพเยีย ตอนนี้คงยังอยู่ที่ตะกั่วป่าใช่ไหมคะ ที่นั่นคงอากาศดีนะคะ ..ขออภัยด้วย เนื่องจากใกล้เดินทาง ต้องสางงานและติดต่องานเลยไม่ได้เข้ามาที่บล็อกเท่าไหร่ค่ะ แต่ยังสบายดีสุขภาพแข็งแรง (แอบปวดหลังเล็กน้อย เนื่องจากไปรับจ้างแบกน้ำมา)

สบายดีกาน่าค่ะ

โดย: shin chan (alei

) วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:2:08:25 น.

สวัสดีค่ะลุงโดม

ได้อยู่ในที่บรรยากาสดีๆแบบนี้
ยังไงงานก็ต้องออกมาดีอยู่แล้วค่ะ

ว่าแต่ลุงโดมส่งสัยหรือเปล่าค่ะว่าของแถมที่ว่าคืออะไร
ถ้าสงสัยก็เข้าไปอ่านที่บล็อกนะค่ะ

โดย: เบญจวรรณ (lukkongpoka

) วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:13:44:26 น.

สวัสดีค่ะน้าวุฒิ

สบายดีรึป่าวไม่ได้คุยกันเลย เข้ามาเยี่ยมในบล็อกก็พอหายคิดถึงบ้าง ว่างๆคงได้คุยกันนะคะ

ป.ล. บ้านหนองเบนน้ำท่วมเยอะมากเลยว่าจะกลับไปดู...

โดย: คุ IP: 124.120.143.246 วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:19:28:36 น.

พ่อพเยียคะ

ตกลงพ่อบูกลับวันอาทิตย์ตอนเช้าค่ะ

พ่อพเยียไม่ต้องไปหาหนูก็ได้นะคะ

หนูมาที่นี่บ่อยๆอยู่แล้วค่ะ

ช่วงนี้วิ่งๆๆๆไปนี่นั่นโน่นทุกวันค่ะ

ขอให้พ่อหายเร็วๆเทอญ

โดย: be (be-oct4

) วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:20:33:28 น.

พี่ๆเมื่อไหร่รถสายตะกั่วป่าจะออกสักทีล่ะ
รึว่าต้องรอฝนแล้ง

รักษาสุขภาพนะพี่

โดย: พราน (ตาพรานบุญ

) วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:21:42:12 น.

สวัสดีโดม
วันนี้งานไม่เร่ง และขอพักบ้าง จึงเข้ามาเวบโดม

ขอบคุณที่ไปเล่าเรื่องตะกั่วป่า ที่เกี่ยวกับพี่ให้ฟัง ได้ตอบไว้แล้วในบล็อกพี่

โดย: ลุงบูลย์ IP: 125.27.232.197 วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:8:13:02 น.

พี่โดม
เรียนเชิญมาด้วยความระลึกถึงค่ะ(ถ้าว่าง)

พวกเขาใช้ชีวิตอยู่กับน้ำราวอยู่บนผืนดิน บางคนเนื้อตัวจะแห้งสนิทก็ตอนเข้านอน
พวกเขาเดินบนน้ำ…..ว่ายเหมือนปลา
ย่ำ ย้ำ ไปบนน้ำครามเค็ม
ท้องทะเลของเขา...ไม่ต่างท้องนาของชาวนา
เขามีความสุข
ใช่....ถ้าเขาไม่ถูกรุกรานและปล้นชิงสิ่งที่เขามี
ใช่...

พบกับเรื่องราวเหล่านี้ในนิทรรศการภาพถ่าย....
SEA NOMAD เผ่าชนคนทะเล
โดย สุรัตน์ สุขวนิช , จามิกร แสงศิริ , ไพศาล เปลี่ยนบางช้าง , อุกฤษฏ์ จอมยิ้ม
และ จิตติมา ผลเสวก
ระหว่างวันที่ 6 – 30 พฤศจิกายน 2550 ณ แซ็กโซโฟนผับ อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ
เปิดงานวันที่ 6 พฤศจิกายน 2550 เวลา 14.00 - 19.00 น.
ชมสารคดีชาวเล พูดคุยกับศิลปิน และคนทำงานในพื้นที่ชาวเล
ฟังเพลงจาก มงคล อุทก , ชัย บลูส์ , ตุ๊ แครี่ออน และ ต๊ะ มุตโต
(สอบถามข้อมูลเพิ่มเติมที่ 081 – 583 – 7493)

ติดตามเรื่องราวเกี่ยวกับชาวเลได้ที่ //www.oknation.net/blog/snail

โดย: เลน IP: 58.8.140.183 วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:19:09:03 น.

สวัสดีค่ะอาโดม

สงขลาฝนตกเกือบทุกวันเลยค่ะช่วงนี้

อ่านคอมเมนต์เจอคำถามอาโดมว่า

คุณมีความสุขกับงานที่ทำอยู่ไหมครับ ?

ไม่ว่าจะเป็นข้าราชการ เจ้าของธุรกิจ หรืองานอิสระ ฯลฯ

ถ้าวันไหนคุณไม่มีความสุขในการทำงานที่ทำอยู่ หยุดคิดสักนิดหนึ่งนะครับ

ส่วคุณจะคิดอย่างไรนั้นเป็นเรื่องของคุณ

ตอนนี้ตอบได้เต็มปากเต็มคำเลยค่ะวางานที่ทำตอนนี้เวลานี้มีความสุขมากๆ

แม้ต้องทำงานทุกวันได้หยุดเฉพาะเวลาที่ฝนตกหนักๆเท่านั้น แต่การเลิกงานแค่บ่ายสองมันก็ทดแทนกัน ที่สำคัญเมื่อเลิกงานเร็วก็ทำให้มาเขียนอะไรๆที่อยากเขียนได้ สำคัญยิ่งกว่าเงินเดือนดีค่ะ

แม้งานที่ทำไม่มีหน้ามีตาในสังคมแต่ก็มีความสุขมากๆเลยค่ะอาโดม

นาขอให้อาโดมมีความสุขกับงานเช่นกันนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะอาโดมอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย

โดย: มัยดีนาห์

วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:22:05:10 น.

พี่โดม กลับจากลันตาแล้ว แต่ป่วย..ยาวหลายวัน
อ่านบล็อกไม่ได้นาน ตาลาย

เลยถือโอกาสพักรักษาอาการติดบล็อกไปด้วย

คิดถึงพี่โดมนะคะ
แต่พอรู้ว่ามาอยู่ตะกั่วป่าแล้วได้ออกกำลังกาย ดีใจด้วยอย่างยิ่ง

ศิลป์ยังไม่สามารถออกกำลังกายเช้าๆได้เลย (นอนดึก ตื่นสายเป็นนิสัย)

ขอให้มีความสุขกับการดูแลตัวเอง

โดย: เงาศิลป์ IP: 203.146.63.189 วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:22:36:14 น.

คิดถึงตะกั่วป่าเหมือนกันนะ...
คิดถึงทะเล....คิดถึงคลองข้างสวนยาง

คิดถึงแมว....แฮ๋

เพิ่งเสร็จงานค่ะพี่โดม...ไม่ถึงกับเรียบร้อยเสียทีเดียว
เพราะตั้งกฐินที่บ้านเลยมีเรื่องจุกจิกให้เก็บให้ทำอีกเยอะ....

งานก็ผ่านไปด้วยดีแล้วจะเอารูปส่งไปให้ดูนะคะ.....

ดีใจแทนแม่ที่ชาวบ้านเขามาช่วยด้วยใจเกินร้อยจริงๆ เงินจะมากจะน้อยแต่แม่ได้บุญตรง "ใจ" ที่ทุกคนให้มา แม้แต่รุ่นเหลนไม่เคยเรียนกับแม่ก็ยังเรียก "ย่าครู"กันสนิทปาก

แม่อยู๋ตรงนี้ได้อย่างสุขใจค่ะ เพราะทั้งหมู่บ้านก็ลูกศิษย์ที่พร้อมจะวิ่งลงมาทันทีที่แม่ร้องขอ....

อิ่มบุญของแม่ค่ะ.....

ว่าแต่คนอยู่ตะกั่วป่าอิ่มใจไหมคะ....ได้พักฟื้นร่างกายเต็มที่ไหมเอ่ย พี่โดมต้องดูแลสุขภาพตัวเองให้ดีๆนา เพราะว่าเราเจ็บป่วยแต่คนข้างกายของเรา "เจ็บที่กลางใจ"

ตกลงยังจะอยู๋ตะกั่วป่าอีกสักพักใช่ไหม.....
ก็คงจะอยู่ที่นี่อีกพักใหญ่เหมือนกันค่ะ

แล้วจะมาคุยใหม่น๊า.....มีความสุขกับเมืองแห่งความทรงจำเน้อ

โดย: ปลายแปรง

วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:22:45 น.

สวัสดีครับพี่โดม

เรียนเชิญครับพี่

โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:59:25 น.

อ่านแล้วอยากกลับบ้านจัง ผมกับแฟนวางแฟนไว้อีก 1-2 ปี คงจะกลับไปอยู่กั่วป่า พอแล้วชีวิตที่กรุงเทพ ไปเริ่มชีวิตใหม่ทีบ้านดีกว่า อีกอยาก อยากให้ลูกเรียน และใช้ชีวิตวัยเด็กต่างจังหวัดมากกว่าที่กรุงเทพ รอให้ใหญ่ก่อน แล้วค่อยเข้ากรุงเทพ

ยินดีที่ได้รู้จักครับ

โดย: ยุทธ IP: 58.9.121.196 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2551 เวลา:15:12:06 น.

ผมเอง เป็นคนกั่วป่า บ้านอยู่ซอยโคกหนุน มาเป็นกรรมกรทางเทคโนโลยีที่ กทม. ดีใจจังที่เห็นว่าึคนอยากมาอยู่ตะกั่วป่า
อยากกลับบ้านเหมือนกันครับ ขอคุณสมหวังเร็วๆนะครับ

โดย: c=o IP: 118.173.63.228 วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:16:45:21 น.

แร่หมดฉาดตลาดเงียบเหงา
เขาหัวโล้น โจรเต็มเมือง

โดย: ควาย IP: 118.173.66.157 วันที่: 25 มีนาคม 2552 เวลา:14:14:25 น.

เรารัก "ตะกั่วป่า"
้้//www.kuapa.com

ครับ

โดย: c=o IP: 125.24.169.141 วันที่: 1 พฤษภาคม 2552 เวลา:2:36:46 น.