Bloggang.com : พ่อพเยีย : นักเขียนทรหด

นักเขียนทรหด

มานะ วงศ์ศิริศักดิ์ (คนแซ่หว่อง)

ผมเป็นคนบ้านนอก เข้าไปหางานทำที่กรุงเทพฯ ครั้งแรกก็ถูกหลอกให้ยืนคว้างอยู่ที่หน้าสำนักจัดหางานเถื่อนแถวพระโขนง ผู้ชายร่างเตี้ย อ้วน สูงวัย แต่ยังเห็นความกระฉับกระเฉงและรื่นเริงเดินเข้ามาถามด้วยภาษาไทยไม่ค่อยชัดว่า “อยากทำงานไหม ?”

ผมตอบตกลงและนั่งรถตุ๊กตุ๊กไปกับแกด้วยอาการหวาดๆ ต่อมาผมเรียกแกว่า “เถ้าแก่” เจ้าของร้านค้าส่ง “สมศักดิ์สโตร์” กลางซอยสุขุมวิท 93 เถ้าแก่มีลูกหลายคน แต่มี “เฮียตี๋” เพียงคนเดียวที่รับช่วงดูแลร้านโชว์ห่วยเก่าแก่ ซึ่งนอกจากขายของหน้าร้านแล้วยังรับส่งสารพัดสินค้าให้กับร้านเล็กๆ ตามตรอกซอกซอย

ในปี พ.ศ. 2537 ร้านสะดวกซื้อประเภทขายตลอด 24 ชั่วโมงยังไม่ขยายอาณาจักรไปตามตรอกซอกซอยมากมายเหมือนทุกวันนี้ ร้านโชว์ห่วยจึงเป็นร้านค่อนข้างมีชีวิตชีวา

งานที่นี่ค่อนข้างจุกจิกและหนักอยู่ไม่น้อย เพราะฉะนั้นจึงไม่มีลูกจ้างคนไหนอดทนทำงานอยู่ด้วย บางคนเข้ามาทำแค่ครึ่งวัน เห็นสภาพแล้วก็เผ่นแน่บไม่เหลียวหลัง ตอนแรกเฮียตี๋ไม่มั่นใจนักว่าผมจะทำงานไหว เนื่องจากตัวเล็กเกินไป แต่ผมทำได้

ผมแบกน้ำถัง 20 ลิตร เหล้าขาว ทั้งลังเบียร์ น้ำดื่มสิงห์ โซดา น้ำอัดลม น้ำตาลทราย ฯลฯ ใส่ซาเล้งปั่นไปส่งตามร้านค้าย่อยต่างๆ ทั่วทั้งซอยสุขุมวิท 93
ความเป็นเด็กหนุ่ม บางครั้งผมรู้สึกอายเหมือนกันที่ต้องมาถีบซาเล้ง อย่างน้อยที่สุดผมควรได้สวมเครื่องแบบฟอร์มพนักงานโรงงานอุตสาหกรรม เหตุผลเหนืออื่นใดคือผมอยากเรียนหนังสือ ผมอยากเปลี่ยนงานใหม่ เงินเดือนมาก มีสวัสดิการอื่นๆ และมีเวลาว่างมากกว่านี้

วันหนึ่งผมติดรถเฮียตี๋ไปเอาเบียร์จากเอเย่นต์ใหญ่แถวคลองเตย นำกลับมาเก็บเข้าโกดังของเถ้าแก่ ผมช่วยเฮียตี๋ยกลังเบียร์ไปเก็บ จนจะเสร็จงานอยู่แล้ว ลังชิ้นสุดท้ายวางติดกับพื้นกระบะรถ ก้นลังนั้นเปื่อยยุ่ย เมื่อผมยกขึ้นโดยไม่ช้อนประคองอย่างระมัดระวัง เบียร์ทั้งสิบสองขวดก็หล่นโครมแตกยับทันทีหกขวด

ผมหน้าเสีย มันเป็นความผิดของผมที่สมควรถูกด่า แต่เฮียตี๋มองหน้าผมแล้วพูดว่า
“ระวังนะเอ็ง…เดี๋ยวเศษแก้วจะบาดตีนเอา”
มันคือคำพูดธรรมดาๆ แต่สำหรับผมคิดว่านี่คือ “คุณธรรม” ของคนเป็นนาย

สรุปแล้วผมทำงานอยู่ที่ร้านนั้นถึง 5 ปีเต็มอย่างมีความสุข โดยไม่คิดว่าต้องทนทำ เงินเดือนอาจไม่มากนัก งานยังหนักเหมือนเดิม แต่ผมได้อะไรหลายอย่างมากกว่าเงิน

งานที่หนักหน่วงไม่เคยฆ่าใคร มีแต่ให้ชีวิตแก่บุคคลที่กล้าสู้ เพราะจริงแล้วๆ กว่าจะเป็นหนึ่งชีวิตล้วนหนักหนาสาหัสทั้งสิ้น

วันคืนแห่งความอดทนในวันนั้นเป็นพื้นฐานอย่างดีเยี่ยม ที่ทำให้ผมเอาเป็นบันไดก้าวขึ้นมาสู่วันที่ผมเป็นผมในวันนี้

------------------

Create Date : 22 กันยายน 2548

Last Update : 22 กันยายน 2548 7:07:35 น.

1 comments

Counter : 435 Pageviews.

แวะมาทักทยเพื่อนบ้านค่ะ...
ไว้จะแวะมาอีกเรื่อยๆนะคะ

โดย: สเลเต

วันที่: 22 กันยายน 2548 เวลา:11:51:11 น.