Bloggang.com : พ่อพเยีย : บัวบานบนภูเขา

บัวบานบนภูเขา

“โลกของความเกี่ยวข้องเป็นโลกที่น่าพิศวง ตั้งแต่เกิดจนตาย พวกเราตกอยู่ภายใต้อิทธิพลความเกี่ยวข้องโดยไม่รู้ตัว ไม่ว่าเราจะทำอะไรลงไป สิ่งนั้นย่อมผูกเราไว้ให้เป็นหนึ่งในกลไกซับซ้อน ที่ขับเคลื่อนภาวะแห่งความเกิดดับไม่รู้จบรู้สิ้น หลายครั้งเหตุผลความเกี่ยวข้องโยงใยของสรรพสิ่งนั้นลี้ลับเหลือเชื่อ

หลายเหตุการณ์จึงปรากฏคล้ายปาฏิหาริย์ ทีนี้จะกล่าวว่าเป็นปาฏิหาริย์ของอะไร ก็ต้องกล่าวว่าเป็นปาฏิหาริย์ของกรรมนั่นเอง

เราไม่ได้เจอเรื่องผิดคาดกันทุกวันก็จริง แต่ขอให้ตระหนักเถอะว่าทุกสิ่งที่กำลังปรากฏต่อหน้าต่อตานั้นล้วนเป็นอิทธิฤทธิ์ของกรรมที่บันดาลให้เป็นไป คุณเป็นมนุษย์ก็เพราะกรรม คุณถือกำเนิดในเพศนี้ก็เพราะกรรม

คุณมีรูปร่างหน้าตาแบบนี้ก็เพราะกรรม คุณมีฐานะระดับนี้ก็เพราะกรรม คุณมีสติปัญญาเท่านี้ก็เพราะกรรม กรรมนั้นก็มีทั้งกรรมใหม่และกรรมเก่า กรรมใหม่บางอย่างให้ผลเร็วอย่างที่คุณประจักษ์ได้ ว่าก่อความเปลี่ยนแปลงเฉียบพลันแซงหน้ากรรมเก่าที่จ่อรออยู่ด้วยซ้ำ”

ข้างบนนี้คือข้อความที่ผมคัดลอกมาจากเรื่อง “ปาฏิหาริย์ในโลกของความเกี่ยวข้อง” ของคุณ ดังตฤณ(ผู้เขียนหนังสือ “เสียดาย...คนตายไม่ได้อ่าน”) นักเขียนแนวธรรมะที่กำลังฮ็อตสุด ๆ อยู่ในขณะนี้

ทำให้ผมนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ก็ไม่ใช่เรื่องปาฏิหาริย์เหลือเชื่ออะไรหรอกครับ ทุกสิ่งเกิดก็แต่เหตุทั้งนั้น เพียงแต่ผมอยากเล่าให้ฟังว่าที่มาของเรื่องนี้เป็นอย่างไร

วันที่ 19 เมษายน 2548 ผมมีโอกาสได้ไปทัวร์ที่ประเทศลาว ระหว่างทางผู้จัดทัวร์แถมโปรแกรมท่องเที่ยวด้วยการแวะไปวัดๆหนึ่งซึ่งอยู่บนภูเขาไม่สูงนัก ผมไม่เคยรู้จักวัดนี้มาก่อน เพียงก้าวแรกที่ได้สัมผัสบรรยากาศก็รู้สึกถึงความสงบวิเวก

ภาพเบื้องหน้าเป็นสระบัวที่มีดอกบัวหลวงบานสะพรั่งอยู่เต็มโดยมีฉากหลังเป็นเจดีย์สูง ทำให้ผมกดชัตเตอร์เพลินจนคณะทัวร์ต้องรอผมขึ้นรถเป็นคนสุดท้าย ขณะที่ผมกดชัตเตอร์ก็มีชื่อเรื่องสำหรับภาพชุดนี้ปรากฏขึ้นในใจว่า “บัวบานบนภูเขา”

เมื่อขาลงจากเขาผมจดชื่อวัดเอาไว้คือวัดอรัญบรรพต อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย เพื่อที่จะหาข้อมูลเพิ่มเติมในภายหลัง และเมื่อผมล้างรูปออกมาก็ปรากฏว่าภาพสวยงามใช้ได้ เมื่อส่องดูสไลด์มีอยู่รูปหนึ่งแบ็คกราวนด์เป็นรูปวิหารเขียนว่า “วิหารวรลาโภ” แต่เรื่องราวที่จะเขียนยังว่างเปล่าอยู่ มีเพียงชื่อเรื่องอยู่ในใจเท่านั้น คงเป็นเพราะผมเคยเขียนเรื่องดอกบัวไปบ้างแล้ว แม้จะเป็นบัวต่างชนิดต่างสถานที่กัน แต่ผมก็ไม่ต้องการเขียนเนื้อหาซ้ำกันอีก

เวลาผ่านไป… ผมลองหาข้อมูลของวัดนี้ทางอินเตอร์เน็ต จึงได้รู้จักชื่อหลวงปู่เหรียญ วรลาโภ ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยรู้จักท่านมาก่อน เมื่อได้อ่านประวัติและคำสอนของท่านแล้วก็รู้สึกศรัทธาและนับถือในความเป็นอริยสงฆ์ของท่าน เพียงแต่ขณะนั้นผมยังไม่มีแง่มุมที่จะนำมาเขียน

วันที่ 6 มิถุนายน 2548 ผมอยู่ที่จังหวัดอุทัยธานี ขณะกำลังนั่งรอในร้านขายข้าวแกง ผมหยิบหนังสือพิมพ์รายวันขึ้นมาอ่าน ซึ่งตามปกติผมไม่ค่อยได้อ่านหนังสือพิมพ์รายวันนัก ปรากฏว่ามีข่าวมรณภาพของหลวงปู่เหรียญ (ในวันที่ 5 มิถุนายน 2548) ผมคิดว่าน่าจะหยิบฉวยสถานการณ์ขณะนั้นมาเขียนเป็นเรื่องเป็นราวได้

ผมจึงกลับไปอ่านประวัติของหลวงปู่เหรียญอย่างละเอียดอีกครั้ง และเห็นว่าท่านเป็นพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ท่านมีชื่อเสียงใคร ๆ ก็รู้จักกันทั่ว มีแต่ผมเท่านั้นที่งมโข่งอยู่ไม่เคยรู้จักท่าน ในช่วงนั้นผมมีงานหลายอย่างที่ต้องเร่งรัดทำให้เสร็จ ผมจึงปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปอีกครั้ง…

ช่วงที่ผมย้ายมาพักอยู่ที่บ้านหนองเบน จังหวัดนครสวรรค์ ผมตัดสินใจติดตั้งโทรศัพท์และซื้อเครื่องคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะมือสองไว้ทำงานแทนโน้ตบุ๊ค ทางร้านแถมลำโพงมาให้คู่หนึ่ง ผมเห็นว่าไหน ๆ ก็มีลำโพงแล้วจึงอยากใช้ฟังอะไรบ้าง ผมโทรศัพท์ไปหาคุณวรรณา กมลศรีที่ห้องหนังสือ “เรือนธรรม” (สามแยกพิชัย) ขอความอนุเคราะห์ให้เธอจัดส่งซีดีธรรมะมาให้ฟังบ้าง เพราะอย่างน้อยจะได้ไม่ลืมเรื่องดีๆที่เคยได้รับ ผมระบุไปว่าผมยังติดใจรสธรรมะของพระอาจารย์ปราโมทย์ ปราโมชโช เพราะรู้สึกต้องกับจริตของตัวเอง

คุณวรรณาก็ใจดีเหลือหลาย ส่งทั้งหนังสือ “สาระจากเรือนธรรม” และซีดีตามคำขอมาให้ นอกจากนี้เธอยังแถมซีดีธรรมะของหลวงปู่เหรียญมาด้วย ซึ่งผมได้รับหนังสือและซีดีธรรมะเมื่อวันที่ 6 สิงหาคม 2548

ผมเปิดฟังซีดีของหลวงปู่เหรียญทันที ผมอดคิดในใจไม่ได้ว่า…สิ่งใดหนอดลบันดาลให้ผมได้มีโอกาสรับฟังธรรมะของหลวงปู่เหรียญในรูปแบบนี้ ในหัวข้อธรรมที่ชื่อ “เกิดจากตม” ของหลวงปู่เหรียญ ทำให้ผมย้อนนึกไปถึงภาพบัวบานบนภูเขาในวันนั้น หลวงปู่เหรียญท่านเปรียบเทียบดอกบัวที่เกิดจากตมไว้ดังนี้

“สาเหตุที่จะมีศาสนาบังเกิดขึ้นในโลก มีผู้สร้างบารมีปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้าในโลก ก็เนื่องมาจากคนทั้งหลายไม่รู้จักหนทางออกจากทุกข์ เมื่อได้ประสบกับความทุกข์แล้วก็ร้องไห้ ร่ำไร ตีอกชกหัวต่างๆ นานา ตายไปพร้อมด้วยกับความทุกข์ หอบเอาความทุกข์ติดตัวไปด้วยอย่างนี้แหละ บุคคลยังไม่รู้แจ้งในโลกนี้ตามเป็นจริงอย่างนั้น บัดนั้นให้พากันเข้าใจ เหตุจะมีศาสนาขึ้นมานี่ก็เพราะมันมีทุกข์นี่แหละ“

หลวงปู่เหรียญท่านเกิดในครอบครัวที่มีอาชีพ ทำนา ทำสวน และเลี้ยงสัตว์ ต้องผ่านการต่อสู้กับความทุกข์ยากในการทำงานมาก่อนที่จะเข้าสู่ใต้ร่มผ้ากาสาวพัตร์ แม้กระทั่งตอนบวชแล้วก็ยังต้องต่อสู้กับกิเลสตัณหาที่รุมเร้าถึงขั้นจะลาสิกขา ซึ่งท่านเล่าให้ฟังไว้ดังนี้…

ในช่วงวันออกพรรษาของพรรษาที่สองท่านเกิดรักผู้หญิงคนหนึ่ง ท่านจึงได้รีบหนีกลับมา อยู่ที่วัดอรัญบรรพต แต่ก็ไปเกิดรักใหม่จนท่านตัดสินใจว่าจะลาสึกไปใช้ชีวิตฆราวาส จึงได้เดินทางไปหาพระอุปัชฌาย์เพื่อลาสึก แต่ในคืนวันนั้นเอง ท่านได้พิจารณาเห็นถึงความทุกข์ในโลก จึงได้ปรารภกับตนเองว่า เมื่อความทุกข์มันเป็นภัยใหญ่ของชีวิตดังนี้ ก็ไม่ทราบว่าจะสึกออกไปทำไม

เมื่อบวชอยู่ก็ยังเป็นทุกข์ถึงขนาดนี้ ถ้าสึกออกไปมันจะไม่เป็นทุกข์ยิ่งไปกว่านี้หรือ เพราะความทุกข์ของผู้ครองเรือนนั้นมีร้อยแปดพันอย่าง พอปรารภกับตัวเองมาถึงตรงนี้ จิตก็คลายความกระสันอยากสึกลงทันที ในที่สุดก็ตัดสินใจว่าไม่สึก

ต่อมาท่านได้ฝึกฝนบำเพ็ญเพียรเอาชนะกิเลสทั้งปวงจนกระทั่งพ้นทุกข์ เปรียบเสมือนดอกบัวที่เบ่งบานส่งกลิ่นหอมอยู่บนภูเขา ทั้งที่รากเหง้าจมอยู่ใต้โคลนตมแต่ดอกบัวกลับไม่เคยเปื้อนโคลน เป็นเพราะท่านเห็นทุกข์ถ้วนแล้วท่านจึงเห็นธรรม

แล้วจึงออกประกาศธรรมะให้ผู้อื่นรับรู้ด้วยการปฏิบัติให้เห็นเป็นตัวอย่างว่า คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้านั้นสามารถปฏิบัติเพื่อการพ้นทุกข์ได้จริง

เหตุการณ์ทั้งหมดนี้อาจอธิบายด้วยแนวเรื่อง “ปาฏิหาริย์ในโลกของความเกี่ยวข้อง” อย่างที่คุณดังตฤณว่าไว้ได้หรือไม่ก็ตาม แต่สำหรับผมนับว่าเป็นมงคลชีวิตที่มีโอกาสได้รู้จักหลวงปู่เหรียญและมีโอกาสฟังธรรมเทศนาของท่านถึงแม้ท่านจะมรณภาพไปแล้ว

ขอขอบคุณคุณดังตฤณที่ทำให้หันมามองเรื่อง “โลกของความเกี่ยวข้อง” ในแง่มุมใหม่ๆในวันนี้ และขอนมัสการหลวงปู่เหรียญมา ณ หน้ากระดาษแห่งนี้ด้วยความนับถือยิ่ง สาธุ

------------------

เรื่องเก่าอีกแล้วครับท่าน ตามปีพ.ศ ในเรื่องนั่นแหละครับ ที่ไม่มีรูปมาให้ดู เพราะปีนั้นผมยังถ่ายรูปด้วยฟิล์มอยู่ ไม่ได้ใช้กล้องดิจิตอลเหมือนทุกวันนี้

Create Date : 19 กรกฎาคม 2553

Last Update : 19 กรกฎาคม 2553 11:28:48 น.

33 comments

Counter : 1693 Pageviews.

สวัสดีค่ะพี่โดม

ขณะที่อ่านข้อความของพี่โดมทำให้คิดได้ว่า คนเรามีโอกาสที่จะเจอกับปัญหาและทำให้เกิดทุกข์อยู่ตลอดเวลาหากเราไม่รู้จักหาวิธีคิดหรือจัดการมันออกไปจากใจให้ได้ เช้านี้งานก็เร่ง เพื่อนร่วมงานก็บ่น งานที่ทำเสร็จแล้วผิดพลาด จะทำอย่างไรดี เจออย่างนี้ต้องรีบเรียกสติกลับมาอย่างด่วนจี๋ คิดว่าถ้าทนได้ เราก็จะสบายมาก (เป็นข้อความที่ได้จากหนังสือแต่เป็นข้อความที่ดีท่องเอาไว้เป็นการให้กำลังใจตัวเองได้มากทีเดียว ขอบคุณพี่โดมที่ลงข้อความนี้ ในวันนี้ อ่านแล้วทำให้มีกำลังใจและจะพยายามเรียกสติกลับมาอยู่ที่นี่ เดี๋ยวนี้ให้ได้โดยเร็ว
ขอบคุณค่ะ

โดย: สาวแอน IP: 118.173.14.200 วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:13:01:52 น.

สวัสดีครับสาวแอน

วันนี้เพิ่งได้รับโปสการ์ดใบที่สองจากคุณ

ผมไม่ได้ส่งตอบคุณเลย
ถ้าอยากได้โปสการ์ดฝีมือผมถ่าย ส่งที่อยู่มาให้ผมสิ ผมจะส่งโปสการ์ดทำให้ไปให้บ้าง

กำลังใจจากตัวเองเป็นเรื่องสำคัญมาก ถ้าใครให้กำลังใจตัวเองเป็นรับรองว่าไม่ต้องกลัวปัญหาใดๆ

แต่ยังไงผมก็ขอส่งกำลังใจกลับไปให้คุณด้วยก็แล้วกัน

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:18:35:48 น.

ไม่ได้แวะมาเยี่ยมเยือนพี่โดมนานมากแล้ว หลังจากที่เริ่มอ่าน นกทุกตัวฯ

ดีใจอีกครั้งที่เห็นพี่โดมถูกใจ "กองทุนเพื่อการสร้างสรรค์เด็ก"

อาจจะเพราะคำของ ธีโอดอร์ รูสเวลท์ ที่ว่า "จงทำสิ่งที่คุณทำได้...ด้วยสิ่งที่คุณมี...ณ จุดที่คุณยืนอยู่" ที่ทำให้ผมไม่รีรอที่จะเริ่มทำบางอย่าง โดยที่ไม่ต้องรอว่าตัวเองจะมีความพร้อมในทุกๆสิ่งที่ชีวิตควรมี

ทำ เท่าที่ทำได้ ดีกว่า ไม่ได้ทำอะไรเลย

ได้โปสการ์ดจากพี่โดมมานานแล้ว แต่ไม่ได้ตอบกลับเลย วันดี คืนดี อารมณ์ดีๆ จะเขียนไปทักทายนะครับ

ทิดปุ๊ 16เมษา

โดย: ทิดปุ๊ 16เมษา ณ กองทุนเพื่อการสร้างสรรค์เด็ก (16เมษา

) วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:20:03:07 น.

บัวบานหน้าเจดีย์บนภูเขา
นานมากจริงๆ ประเทศลาวก็คงจะเปลี่ยนไปมากแล้ว...ตามกาลเวลา....

โดย: ฉันเอง IP: 118.172.173.165 วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:30:41 น.

มีความสุขเสมอที่เข้ามา BLOG พี่โดมค่ะ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:32:32 น.

ถือว่าเป็นเรื่องใหม่ เพราะเพิ่งเคยอ่านค่ะ และเนื่องมาจากคำว่า กรรม นี่หละที่คอยเตือนสติได้ดีจริงๆ
โชคดีที่ได้อ่าน สิ่งดีๆแบบนี้จากคุณโดม

โดย: nop IP: 117.47.160.16 วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:22:26:59 น.

เห็นด้วยกับคุณอุ้มสีค่ะ บล็อกนี้คือความสุขเล็ก ๆ ที่เกิดขึ้นได้ทุกวัน ด้วยมิตรภาพ และความจริงใจที่มีให้แก่ผู้อ่านเสมอ

ขอบคุณมากค่ะ...

โดย: บินหลาแสนสวย IP: 118.173.187.68 วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:23:49:16 น.

คุณโดมคะ...

เคยตั้งใจไว้ว่าจะไม่ซื้อหนังสือที่เกี่ยวกับการเขียนอีกแล้ว ปรากฏว่าหลายวันก่อนไปยะลา เจอหนังสือเข้าเล่มหนึ่ง "คุณก็เป็นนักเขียนได้" โดยคุณสินี เต็มสงใส น่าแปลกใจตัวเองว่าทำไมถึงคิดมาตลอดว่าคุณสินี นั้นมีนามสกุลว่า "เต็มสงสัย" ไม่ใช่ "เต็มสงใส" ก็ไม่ทราบค่ะ

โดย: บินหลาแสนสวย IP: 118.173.187.68 วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:23:54:53 น.

หวัดดีครับพี่โดม
อยากไปเที่ยวเขาชะเมาครับ ช่วงนี้คนที่อยู่ข้างๆไปรับจ๊อบทำบัญชี กทม.
ฝนตกทุกวันเลยครับ
ต้นไม้ต้นหญ้าก็งอกงาม
ต้นพริกข้างบ้านของผมกำลังดอก ดอกพริกสีขาว ไม่กี่วันคงเห็นผลของพริก เด็กนักเรียนบอกว่า ต่อไปครูก็ไม่ต้องไปซื้อกินแล้ว...
ช่วง 21-22 ส.ค. นัดมัคคุเทศก์ทางวิญญาณไว้ที่ชัยภูมิ มีงาน กลุ่มวรรณกรรมพาชมทุ่งกระเจียวกัน ถ้ามีแรง ปลายเดือนอยากไปเขาชะเมา รอชวนเพื่อนอีกทีครับ

โดย: แก้มหอม IP: 203.172.208.153 วันที่: 20 กรกฎาคม 2553 เวลา:5:26:24 น.

ทุกครั้งที่อ่านประวัติของหลวงพ่อต่างๆ จะรูสึกว่าตัวเองใช้ชีวิตไร้สาระมากค่ะพี่

เหมือนเอาแต่ระเริงเล่นไปวันๆ และสิ่งที่เราปฏิบัติช่างน้อยนิดเมื่อเทียบกับความอุตสาหะที่พระหลวงต่อต่างๆท่านอุทิศตน

โดย: Love At First Click

วันที่: 20 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:24:36 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน

วันนี้ตั้งใจว่าจะเข้าตอบคอมเม้นท์ตั้งแต่ตอนสายๆแล้ว ทำโน่นทำนี่เพลิดเพลินไปหน่อย

สวัสดีครับคุณปุ๊

ดูเหมือนชุมชนไซเบอร์แคบลงทุกที
เรายังได้ไปเจอกันเฟซบุ๊คอีก ดีใจที่คุณทำสิ่งดีๆ ให้เกิดขึ้นด้วยมือของคุณ

ขอส่งกำลังใจไปร่วมด้วยก็แล้วกันนะครับ ถ้ามีส่วนที่จะร่วมมือหรือช่วยอะไรได้ ผมยินดีครับ ต้องเข้าไปดูรายละเอียดกองทุนเพื่อการสร้างสรรค์เด็กอีกครั้ง

สวัสดีครับคุณฉันเอง

นานมากแล้วจริงๆ นานจนบางสิ่งบางอย่างเปลี่ยนไปแล้ว

แต่ไปลาวครั้งนั้นรู้สึกว่าผมยังไม่ได้เขียนถึงประเทศลาวเลย แต่ผ่านๆแบบทัวร์น่ะครับ
จึงทำให้ผมรู้ว่าผมไม่ค่อยชอบไปไหนแบบทัวร์เลย ชอบไปคนเดียวมากกว่า
หายหน้าไปนาน สบายดีนะครับ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 20 กรกฎาคม 2553 เวลา:18:32:15 น.

สวัสดีคุณอุ้มสี

เห็นคอมเม้นท์อันเป็นเอกลักษณ์ของคุณอุ้มสีทีไรผมก็มีความสุขเช่นกัน

สวัสดีครับคุณ nop

มโนกรรม
วจีกรรม
กายกรรม

ทั้งสามอย่างนี้เป็นกลางๆหมด แต่จะไปทางกุศลหรืออกุศลขึ้นอยู่กับเจ้าตัวผู้เป็นเจ้าของกรรมนั้น

สวัสดีครับคุณบินหลา

คุณสินี เดิมทีผมก็คิดว่าน่าจะเขียนนามสกุลว่า เต็มสงสัย นะครับ แต่เธอคงเปลี่ยนนานแล้ว

ข้อนี้ผมก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน

อ่านไป เขียนไปก็แล้วกันครับ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 20 กรกฎาคม 2553 เวลา:18:37:30 น.

สวัสดีแก้มหอม

เมื่อวานทางดอยวาวีแจ้งมาว่า วัวเข้าไปกัดกินต้นไม้ที่ปลูกไว้ เสียหายเล็กน้อย

ก็บอกเขาว่าไม่เป็นไร โชคดีที่ช่วงนี้เป็นหน้าฝน และต้นไม้ติดแล้ว แค่กินใบคงไม่ถึงตายมั้ง ?

อยู่คนเดียวอย่าเหงามากนะ ห่างกันบ้าง ห่างกันไว้ให้รู้สึกคิดถึงไง

บางทีตั้งใจว่าวันแม่เดือนสิงหาคมนี้ ถ้าไม่ติดขัดอะไรจะพาครอบครัวขึ้นไปดูต้นไม้สักครั้ง เพราะคิดถึงดอยวาวีแล้ว

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 20 กรกฎาคม 2553 เวลา:18:40:36 น.

คุณรักแรกคลิก

ไม่รู้ว่าจะตอบคอมเม้นท์คุณอย่างไรเลย

แต่ถ้าเทียบอายุกันปีต่อปี สิ่งที่คุณทำอยู่ทุกวันนี้ คุณก็เป็นคนที่เก่งเกินอายุแล้วครับ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 20 กรกฎาคม 2553 เวลา:18:42:53 น.

หวัดดีค่ะ พี่โดม
ไม่ได้ห่างหายไปไหน ยังคงติดตามอยู่เป็นระยะๆ ต้องเข้ามาอ่านตลอดค่ะ หากำลังใจ ได้แง่คิดหลายอย่าง หลายครั้งรู้สึกสับสนตัวเอง หลายครั้งได้คำตอบจากบล็อกพี่โดมนี่แหละค่ะ มาอยู่กทม.คราวนี้เหนื่อยมาก งานสุดโหด โดนลองของตลอด แต่ก้อยังอยากลองดูซักตั้ง อยากรู้ว่ามันจะซักแค่ไหน ถ้าไม่ได้จริงๆ ก้อจะยอมก้มหน้ายอมรับตัวเอง////..
วัดอรัญบรรพต หลวงปู่เหรียญเคยไปมาแล้วค่ะ ตอนนั้นไปทอดผ้าป่าที่อีกวัดหนึ่งอยู่บนเขา เจ้าอาวาสเป็นลูกศิษย์หลวงปู่เหรียญ ก่อนไปวัดนี้ก็แวะที่วัดอรัญบรรพตก่อน เสียดายจังตอนนี้จำชื่อวัดไม่ได้(ไม่แน่ใจว่าชื่อวัดผีตากเสื้อ หรือเปล่า) อยู่บนเขามองลงมาเห็นแม่น้ำโขง มองข้ามไปเห็นฝั่งลาว บรรยากาศร่มรื่น เงียบสงบ มีสถานที่ใ้ห้ปฏิบัติธรรม เคยคิดว่าจะมาขอบวชอยู่ที่นี่ ทิ้งอะไร อะไรให้หมดเลย คิดได้แต่ทำไม่ได้ซักกะที

โดย: คิดถึงวาวี IP: 110.168.107.94 วันที่: 20 กรกฎาคม 2553 เวลา:22:42:41 น.

สวัสดีจ้ะคิดถึงวาวี

กำลังจะเข้านอนอยู่แล้ว เปิดเครื่องเพราะต้องการอ่านอะไรบางอย่าง

เพิ่งรู้เหมือนกันว่าเข้ามากรุงเทพฯ

ขอให้มีกำลังใจในการต่อสู้กับงาน

เหนื่อยกายนะไม่เท่าไรหรอก ระวังเรื่องเหนื่อยใจ
ขอให้เอาความตั้งใจเข้าสู้ก็แล้วกัน

ไม่เคยรู้มาก่อนเหมือนกันว่าเคยคิดจะบวช - - ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยเชียวแหละ

ว่างๆก็เข้ามาคุยกันนะ

ด้วยปรารถนาดีั

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:12:14 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน

วันนี้ตั้งใจจะไปงานประกาศผลรางวัลนายอินทร์อะวอร์ด รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้พบเพื่อนที่เขียนจดหมายถึงกัน แต่ยังไม่ด้พบหน้ากันเลย

เขาคือ "ปะการัง" ที่เขียนจดหมายโต้ตอบกับผมจนได้หนังสือมาหนึ่งเล่มชื่อ "นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน"

เราไม่ได้พบหน้ากันมาน่าจะถึง 20 ปีได้แล้วมั้ง

เพราะจำไม่ได้ว่าพบกันครั้งสุดท้ายเมื่อไร

ใครแถวๆนี้จะไปงานนี้บ้าง ถ้าไปเจอกันทักทายกันบ้างนะครับ ?

โดย: พ่อพเยีย วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:9:06:17 น.

สวัสดีครับพี่โดม

ถ้าวันแม่นี้พี่ขึ้นวาวี ผมอาจได้เจอตัวจริงพี่ ผมจะขึ้นกระจกเงาที่เชียงราย วันแม่เหมือนกัน ว่าจะไปขอลายเซ็นต์พี่แก้มหอมซักหน่อย ไม่รู้จะได้เจอรึป่าว

โดย: ดอกหญ้า บนทางดิน

วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:9:56:25 น.

สวัสดีค่ะ พี่โดม
ดีจัง พี่โดมจะได้เจอกับพี่ปะการัง
ไว้จะรอดูรูปถ่ายบรรยากาศในงานค่ะ

โดย: เพ็ญ (PenKa

) วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:59:49 น.

ยอมรับว่าตัวเองไม่มีความรู้เรื่องธรรมะลึกซึ้งนัก

แต่ก็เชื่อเรื่อง "กรรม" อย่างไม่มีข้อสงสัย

เพราะฉะนั้นจะไม่กล้าทำอะไรที่ผิดศีลธรรม (อย่างร้ายแรง) เด็ดขาด!!!

ที่แน่ๆวันนี้...
ขอตามไปงานนายอินทร์อะวอร์ดด้วยคนนะคะ ^__^

โดย: แก้วเจียระไนย IP: 58.181.149.6, 58.181.149.27 วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:14:08:17 น.

สายัณห์สวัสดีค่ะพี่โดม โดม
+------------------------------+

ชื่นชมพี่โดมด้วยความทึ่งค่ะ
ที่ถ่ายทอดความคิดเห็นในเรื่องความรู้สึกที่จับต้องไม่ได้ มองไม่เห็น
หากแต่ได้อ่านบทความข้อเขียนเมื่อใด
เหมือนว่า "ความรู้สึกนั้นเราสามารถสัมผัสได้และมองเห็นภาพได้แจ่มชัด"

อ่านรวมรัด จากต้นจนจบท้ายโดนใจอย่างจังค่ะ
เพราะว่ากำลังอ่าน "จิตจักรพรรดิ" ตอนมาเฟียพลังจิต
นวนิยายเรื่องแรกในรอบ 5 ปี ของ "ดังตฤณ"
ทันทีที่เห็นปกและราคา 99 บาท ซื้อโดยไม่อ่านคำนำใด ๆ

สาวบ้านนอก เพิ่ง Up Blog ค่ะ
ขอเชิญมิตรรักนักเขียน (บล๊อก) ไปเที่ยวทำบุญด้วยกันนะคะ

โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น

วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:20:45:24 น.

สวัสดียามดึกครับ
กลับมาจากงานนายอินทร์อะวอร์ดตอนหัวค่ำ
เอารูปไปลงในเฟซบุ๊ค
เอาลิงค์มาฝากเพื่อใครอยากดูบ้าง

คลิกชมงานนายอินทร์อะวอร์ด 2553

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 22 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:07:49 น.

เมื่อบวชอยู่ก็ยังเป็นทุกข์ถึงขนาดนี้ ถ้าสึกออกไปมันจะไม่เป็นทุกข์ยิ่งไปกว่านี้หรือ เพราะความทุกข์ของผู้ครองเรือนนั้นมีร้อยแปดพันอย่าง พอปรารภกับตัวเองมาถึงตรงนี้ จิตก็คลายความกระสันอยากสึกลงทันที ในที่สุดก็ตัดสินใจว่าไม่สึก

ต่อมาท่านได้ฝึกฝนบำเพ็ญเพียรเอาชนะกิเลสทั้งปวงจนกระทั่งพ้นทุกข์ เปรียบเสมือนดอกบัวที่เบ่งบานส่งกลิ่นหอมอยู่บนภูเขา ทั้งที่รากเหง้าจมอยู่ใต้โคลนตมแต่ดอกบัวกลับไม่เคยเปื้อนโคลน เป็นเพราะท่านเห็นทุกข์ถ้วนแล้วท่านจึงเห็นธรรม
ซาบซึ้ง เข้าใจง่ายในคำสั่งสอนของท่านนะค่ะ

ยินดีด้วยที่จะได้เจอเพื่อนค่ะ

โดย: บ้านผ่อดอยใน

วันที่: 22 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:14:32 น.

คุณโดมคะ ขอบคุณสำหรับรูปภาพ ได้เห็นพี่รัง พี่หนอนฯกับคุณจุ้ย(อันนี้พี่หนอนฯคงไม่พลาด..ชัวร์)

เห็นพี่รังผมยาว ก็เลยได้ไอเดียจะทำผมจอห์นเป็นทรงนี้ดีกว่า เพราะเมียไม่อยู่แปดเดือน พี่แกปล่อยผมยาวเฟื้อย ทีแรกเมียก็ไม่ค่อยพอใจรูปโฉมสามีเท่าไหร่ กะจะตัดทิ้ง แต่พอได้เห็นผมพี่รัง ก็สวยไปอีกแบบนึงนะคุณโดม

โดย: แม่น้องนิก IP: 216.244.44.151 วันที่: 22 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:33:38 น.

หวัดดีค่ะพี่โดม
นู๋มีเรื่องจะบอกหละ...คืออยากให้พี่ช่วยเขียนคำนิยมพ๊อกเก็ตบุ๊คนู๋หน่อยอ่ะค่ะ ขอเรียนเชิญเป็นเกียรตินะคะ เดี๋ยวจะส่งให้อ่านทางเมล์นะคะคุณพี่ - ขอบคุณมาล่วงหน้าก่อนเลย (แปลว่าปฎิเสธไม่ได้...อิอิ)

โดย: เอื้อง IP: 125.24.100.43 วันที่: 22 กรกฎาคม 2553 เวลา:6:38:59 น.

ตามไปดูแล้วค่ะพี่โดม
นำไปแปะที่บล็อกพี่ปะการังแล้วด้วยค่ะ

โดย: เพ็ญ (PenKa

) วันที่: 22 กรกฎาคม 2553 เวลา:9:22:24 น.

สวัสดีค่ะพี่โดม
กลับมาวาวีคราวนี้เราคงไม่มีโอกาสเจอกันนะค่ะ
ยังไงก้อยังคอยติดตามงานของพี่อยู่เสมอค่ะ ฝากความคิดถึงถึงคนที่วาวีด้วยนะค่ะ มีโอกาสคงได้เจอกัน

โดย: BANK IP: 115.67.79.71 วันที่: 22 กรกฎาคม 2553 เวลา:23:53:57 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่โดม

แอบเดาว่าพี่โดมคงมีภาพพี่กับพี่ปะการังมาฝากน้องๆในบล้อกแน่ๆ

มารอชมภาพครับพี่

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 กรกฎาคม 2553 เวลา:7:48:51 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน

ตอนแรกตั้งใจว่าจะอัพบล็อกใหม่ แต่คงไม่ทันแล้ว เพราะเย็นนี้จะออกเดินทางไปตะกั่วป่า

เพิ่งเขียนงานเสร็จเมื่อตอนเที่ยงๆ

และมัวไปเพลิดเพลินกับเฟซบุ๊ค แฟนใหม่ แต่ถึงอย่างไรก็ยังไม่เลิกเขียนบล็อก

เฟซบุ๊คก็มีอะไรน่าสนใจหลายอย่าง
ใครที่มาตรงนี้ใช้เฟซบุ๊คกันบ้างครับ

พรุ่งนี้เช้าตรู่ก็ถึงตะกั่วป่าแล้ว ค่อยคุยกันใหม่

ผมเอารูปขั้นตอนการสร้างบ้านชีวาโดม บนดอยวาวี มาให้ดูกันจุใจ ถ้าใครอยากเห็นก็เชิญตามลิงค์นี้ไปนะครับ

คลิกชมภาพบ้านชีวาโดมตั้งแต่เริ่มสร้างจนเสร็จเรียบร้อย

โดย: พ่อพเยีย วันที่: 23 กรกฎาคม 2553 เวลา:15:24:00 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่โดม

ผมก็มีเฟซบุ๊คครับ
แต่ใช้งานไม่คล่องมือ
เลยถอยกลับมาประจำบล้อกเหมือนเดิมครับ 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 24 กรกฎาคม 2553 เวลา:6:57:59 น.

เข้าไปดูภาพวันงานนายอินทร์แล้ว พอดีจะรีบไปสระบุรี นัดเพื่อนไว้ 10.00 น. เดี๋ยวกลับมาค่อยคุยกันนะคะ

โดย: คิดถึงวาวี IP: 110.168.92.183 วันที่: 24 กรกฎาคม 2553 เวลา:9:06:18 น.

สวัสดีค่ะคุณโดม
เคยอ่านจากริมรั้วหัวใจคุณเคยเล่าไว้ตอนซื้อที่ดิน
ซื้อแบบไว้วางใจกัน...
มาวันนี้ที่ตรงนั้นกลายเป็นบ้านหลังน้อยน่าอยู่
ชื่อบ้าน"ชีวาโดม"...มองออกนอกหน้าต่างเห็นหมอกเป็นสาย สวยเชียวค่ะ
ยินดีด้วยนะคะ

ตอนนี้คุณและครอบครัวคงอยู่เดินทางถึงตะกั่วป่าแล้วอย่างปลอดภัย ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ

โดย: จันท์เจ้า IP: 180.180.92.148 วันที่: 24 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:37:16 น.

ตามไปดูแฟนใหม่

ยินดีกับทุกท่านค่ะ

ไม่เห็นสิริพันธุ์ สุนทรวิจิตรนักเขียนหญิงคนเก่งเกินอายุในงานนายอินทร์

โดย: ตามมาดู IP: 113.53.150.251 วันที่: 25 กรกฎาคม 2553 เวลา:7:23:47 น.