Bloggang.com : พ่อพเยีย : ชายวัยกลางคนกับการเดินทางของเล็บสีดำ

ชายวัยกลางคนกับการเดินทางของเล็บสีดำ

นานแล้วที่ผมไม่ได้อ่านเรื่องสั้นประเภทรวมเล่มแบบรวดเดียวจบ และผมเองก็ไม่ใช่นักวิจารณ์ แต่เมื่อได้อ่านเรื่องสั้นเรื่อง “ราคาที่ต้องจ่าย” ซึ่งเป็นเรื่องหนึ่งที่อยู่ในรวมเรื่องสั้นเล่มล่าสุดของ ชาติ กอบจิตติ ที่ชื่อ “บริการรับนวดหน้า” แล้ว ทำให้ผมอยากเขียนอะไรเกี่ยวกับเรื่องสั้นเรื่องนี้บ้าง คิดเสียว่าเป็นการเล่าสู่กันฟังสนุกๆ ก็แล้วกัน

เรื่องมีอยู่ว่าชายวัยกลางคนๆหนึ่งซึ่งมีอาชีพเป็นนักเขียน กำลังจะไปเที่ยวงาน “คืนดนตรีเพื่อเขาน้อย” ซึ่งเป็นงานดนตรีเพื่ออนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ความจริงงานลักษณะนี้มีมาหลายปีแล้วแต่เขาเพิ่งมาเป็นครั้งแรก เขาเห็นวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งซึ่งดูจากการแต่งตัวก็พอจะรู้ว่าต้องไปงานเดียวกับเขาแน่ ด้วยความที่ไม่รีบร้อนและอยากหาประสบการณ์ย้อนอดีต เขาจึงรวมกลุ่มยืนโบกรถไปกับเด็กหนุ่มกลุ่มนั้น

เด็กหนุ่มกลุ่มนั้นเฮละโลขึ้นไปนั่งเบียดเสียดกันแน่นขนัดยัดทะนานอยู่ที่กระบะด้านหลัง เจ้าของรถผู้อารีให้เขานั่งด้านหน้า และอย่างไม่คาดคิด...เขาได้นั่งในลักษณะเบียดชิดกับหญิงสาวทีนั่งเคียงคู่กับชายหนุ่มเจ้าของรถ

“จึงจำใจหย่อนก้นเบียดกับเด็กสาวซึ่งสวมเสื้อสายเดี่ยวสีดำ กลิ่นน้ำหอมจากเธอชื่นเข้าจมูกขณะผมปิดประตูรถ หนุ่มคนขับหันมองกระบะหลังอีกครั้งก่อนเคลื่อนรถออก ผมขยับตัวให้ชิดกับด้านประตู เกรงเนื้อตัวจะแตะต้องผิวขาว”

“ไม่ต้องเกรงใจค่ะ นั่งตามสบาย เบียดกันอุ่นดี” เธอปรายตามองผมพร้อมยิ้มทีเล่น
เมื่อฟังจากบทสนทนาแล้ว ชายวัยกลางคนรู้ว่าเธอไม่ใช่แฟนหรือภรรยาของชายหนุ่มเจ้าของรถ แต่เป็น “กิ๊ก” ตามสมัยนิยม

“เนื้อแขนของเราเบียดชิดกัน กลิ่นน้ำหอมยังอวลรื่นอยู่ในรถ ไหล่เปลือยของเธอเสียดสีกับต้นแขนของผมยามเมื่อรถเคลื่อนคลอน ชายวัยกลางคนรู้สึกถึงเนื้อที่เนียนตึงคลึงสัมผัสอยู่”

ผู้เขียนบรรยายเปรียบเทียบให้เห็นถึงความต่างระหว่างรอยย่นบนหลังมือของชายวัยกลางคนกับความเต่งตึงยั่วยวนของหญิงสาว

“เหลือบมองมือของเด็กสาวที่วางอยู่บนต้นขา หลังมือของเธออูมตึง นิ้วมือเรียวสวย เล็บยาวของเธอทาสีดำ สีของมันตัดกับขาอ่อนขาวเห็นขนอุยอ่อนอยู่รำไร ผมเงยหน้าขึ้นมองถนนด้วยคำว่ามารยาท”

ผมชอบลูกเล่นของผู้เขียนที่โยนลูกให้ตัวละครผู้หญิงที่ชื่อ “เจ็ต” เอ่ยชื่อของชายหนุ่มคน ขับรถซึ่งมีชื่อเดียวกับผู้เขียนว่า “เพื่อเจ็ตใช่ไหมจ๊ะพี่ชาติ” ทำให้ผมนึกถึงผู้กำกับภาพยนตร์อย่างมาร์ติน สกอร์เซซี่ หรือ อัลเฟรด ฮิทช์ค็อค ที่แอบปรากฏตัวบางฉากโดยบทบาทของคนอื่นในภาพยนตร์ที่ตนเป็นผู้กำกับ ในเรื่องนี้เขาเป็นนักเขียน เลยให้ชื่อของตนในบทของคนอื่น ผมอ่านมาถึงตรงนี้แล้วอดอมยิ้มไม่ได้

ในบทสนทนาระหว่างหญิงสาวกับชายหนุ่มเจ้าของรถผ่านการบรรยายของนักเขียนวัยกลางคนบ่งบอกว่าหญิงสาวเป็นผู้มีรสนิยมทางเพศเปิดเผย ไม่ว่าจะเป็นประโยคคำพูดหรือเป็นกิริยาที่เธอใช้เล็บยาวสีดำกรีดไล้ไปมากับโคนขาของชายหนุ่มเสมือนหนึ่งเป็นการโชว์

ชายวัยกลางคนตั้งข้อสังเกตว่าหนุ่มสาวสมัยนี้กล้าที่จะเปิดเผยเรื่องเพศรสของตน ไม่ปิดบังแม้กับคนแปลกหน้า “หรือว่าเธอเป็นสาวที่ชอบแสดงให้คนอื่นได้เห็น เพื่อก่ออารมณ์ให้ตัวเอง หรือว่าเธอจะแกล้งก่ออารมณ์ให้กับคนที่ได้เห็นโดยเฉพาะชายวัยกลางคนเช่นผม” หลายกิริยาอาการที่ทำให้นักเขียนชายวัยกลางคนมีอาการ “เสียววาบที่ท้องน้อยก่อนซ่านต่ำลงไป”

จนกระทั่งรถมาถึงที่หมาย ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันไปดูดนตรี แต่ชายวัยกลางคนแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้เป็นชายวัยกลางคนธรรมดาหรือนักเขียนโนเนมเท่านั้น (ต่างจากตอนที่เขานั่งอยู่ในรถ ซึ่งการมีอยู่ของเขาถูกกำหนดโดยสองหนุ่มสาว เมื่อมาถึงบริเวณงานตัวตนของเขาจะค่อยๆปรากฏชัดเจนขึ้น )

เจ้าหน้าที่ป่าไม้หนุ่มเดินมาบอกเขาว่า “พี่ไม่ต้องซื้อหรอกครับ เข้าไปเลย เดี๋ยวผมพาเข้าเอง” จากคนโบกรถที่ขออาศัยรถมาและเป็นเหมือนตัวอะไรสักอย่างที่ต้องมานั่งเสียวท้องน้อยอยู่บ่อยๆ เพราะหญิงสาวชายหนุ่มแสดงอาการรักกันต่อหน้าต่อตาโดยไม่ปิดบังอำพรางคำพูดหรือความ รู้สึกนั้น เมื่อมาถึงตอนนี้เขาได้กลายเป็นบุคคลสำคัญคนหนึ่งไปแล้ว

ขณะเดินเที่ยวในงาน นักเขียนชายวัยกลางคนยังคงนึกว่าเขาน่าจะเขียนเรื่องสั้นอีโรติคได้สักเรื่อง โดยวางพล็อตคร่าวๆให้ผู้อ่านเห็นวิธีคิดวิธีการทำงานของเขา ความครุ่นคำนึงอย่างอ้อมค้อมของชายวัยกลางคนที่มีต่อเด็กสาวคนนั้นปรากฏเป็นพล็อตเรื่องสั้นบ้าง หรือเป็นการนึกถึงว่า “เธออาจจะนั่งจิบเบียร์อิงแอบฟังเพลงอยู่กับชายหนุ่มในมุมมืดที่ใดสักแห่ง”

“พี่แอ๊ดมาแล้ว นั่งกินไวน์อยู่คนเดียวหลังเวที พี่ช่วยไปคุยเป็นเพื่อนแกหน่อย” มีคนมาตามหาให้ชายวัยกลางคนไปนั่งคุยกับ “แอ๊ด” แอ๊ดคนนี้จะเป็น “แอ๊ด” ไหนไปไม่ได้นอกจาก “แอ๊ด คาราบาว” เท่านั้น

ตัวตนความสำคัญของนักเขียนวัยกลางคนๆนี้ค่อยๆปรากฏชัดเจนขึ้นมาอีกแล้วว่า เขาคนนี้ไม่ใช่นักเขียนธรรมดาๆอย่างแน่นอนเพราะเขาสนิทกับนักร้องชื่อดังอย่าง แอ๊ด คาราบาว

แล้วเขาก็ฝ่าวงล้อมไปนั่งเป็นเพื่อนกับแอ๊ด เขาบรรยายถึงการนั่งดื่มไวน์คนเดียวของแอ๊ด ว่า เห็นแอ๊ดนั่งดื่มไวน์อยู่คนเดียวท่ามกลางสายตานับร้อยๆคู่กำลังจ้องมอง โดยมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทำหน้าที่กางกั้นฝูงคนไม่ให้กรายเข้าใกล้ถึงตัว ความจริงค่อยๆปรากฎอีกว่าเขามีความสนิทสนมกับนักร้องชื่อดังอย่างแอ๊ดพอสมควร ขนาดที่นั่งสนทนากันนานๆได้

เริ่มมีคนมาขอลายเซ็นแอ๊ด และในที่สุดแอ๊ดก็ใจอ่อน เมื่อเซ็นให้คนแรกแล้ว คนอื่นๆก็วิ่งกรูเข้ามาบ้าง มีการจัดแถวเข้าคิว ซึ่งชายวัยกลางคนแสดงความคิดเห็นไว้ว่า

“ผมนึกชมในการจัดการของเขา อย่างน้อยผมเห็นด้วยกับเรื่องการเข้าคิว คุณเองก็คงเห็นด้วยกับผมในเรื่องนี้ – ใช่ไหม ?” (ผู้เขียนปูมุกไว้ตรงนี้ โปรดสังเกต)

ขณะที่แอ๊ดเซ็นลายเซ็นให้กับแฟนเพลงของเขาที่กำลังเข้าคิวมือเป็นระวิงอยู่นั้น ชายวัยกลางคนรู้สึกเหมือนถูกสะกิดหลัง เมื่อหันไปมองก็พบว่าเป็นชายหนุ่มเจ้าของรถผู้อารีนั่นเอง เขาแสดงความจำนงให้ชายวัยกลางคนช่วยขอลายเซ็นแอ๊ดให้หน่อย

นักเขียนชายวัยกลางคนลังเลที่จะรับ พร้อมคิดในใจว่า “ก็ถูกที่ผมขอนั่งรถเขามา แต่ผมจำเป็นจะต้องจ่ายค่ารถให้เขาด้วยการกระทำที่ผมไม่ชอบอย่างนั้นหรือ เขาน่าจะไปเข้าคิวคอยเหมือนกับคนอื่นๆ”

แล้วในที่สุดชายหนุ่มผู้นั้นก็บอกว่า “เจ็ต” (หญิงสาวทาเล็บสีดำคนนั้น) อยากได้ลายเซ็นและเขาก็ทำเพื่อเจ็ต ชายวัยกลางคนมองไปทางเด็กสาวที่ยืนอยู่ เขาเห็น “เธอส่งกำนัลยิ้มแนบมากับแววตาวิบวับ ริมฝีปากของเธอเผยอขึ้นเล็กน้อย เหมือนอยากบอกความนัยบางอย่าง ชายวัยกลางคนเสียววาบที่ท้องน้อย” เขายอมรับแผ่นกระดาษจากมือของชายหนุ่มแต่โดยดี

ขณะที่แอ๊ดกำลังเซ็นชื่อลงบนแผ่นกระดาษนั้น ชายวัยกลางคนรู้สึกผิด และเริ่มสงสัยว่าตัวเองจ่ายค่ารถเที่ยวนี้แพงเกินไปหรือเปล่า ?

คงเป็นเพราะฝีมือนักเขียนระดับ “ชาติ” นี่เอง จึงทำให้เรื่องสั้นเรื่องนี้ดูสมจริง แนบเนียนและลึกซึ้งไปเสียทุกอย่าง เขาสามารถหยิบยกเหตุการณ์อันแสนจะธรรมดาสามัญเพียงแค่เรื่องการโบกรถนั่งเบียดเสียดเด็กสาวในช่วงระยะเวลาสั้นๆ จนนำมาสู่การกระทำที่รู้สึกผิดต่อจิตสำนึกของตัวเองในเรื่องการเข้าคิว เพราะจิตใต้สำนึกนั้นมีอำนาจเหนือกว่า จนเกิดเป็น “ราคาที่ต้องจ่าย” ในเวลาต่อมาได้อย่างมีอรรถรสชวนติดตาม

อ่านเรื่องสั้นเรื่องนี้จบแล้วผมได้แต่อมยิ้มพร้อมกับเห็นภาพนักเขียนชายวัยกลางคนๆนั้นที่ผมรู้สึกคุ้นหน้า...และทำให้ผมนึกถึงถ้อยคำของ เสกสรรค์ ประเสริฐกุล ที่เคยให้สัมภาษณ์ไว้ที่ไหนสักแห่งว่า...

“ผมคิดว่านักเขียนจำนวนมาก ระดับโลกอย่างเฮมิงเวย์ ก็ไม่เคยเขียนอะไรที่ตัวเองไม่ผ่าน บางเรื่องแทบจะเรียกว่าเขียนเรื่องจริงทั้งหมด แล้วเปลี่ยนตัวเอกเป็นชื่ออื่น สไตน์เบ็คก็เหมือนกัน คือเขียนจากประสบการณ์ของตัวเอง”

--------------------
(จากเรื่อง "ราคาที่ต้องจ่าย" -รวมเรื่องสั้น “บริการรับนวดหน้า” ของชาติ กอบจิตติ)

Create Date : 11 มกราคม 2549

Last Update : 11 มกราคม 2549 11:28:48 น.

20 comments

Counter : 701 Pageviews.

ไม่มีเวลาเขียนใหม่
เลยเอาที่เขียนเก่ามาอัพบล็อก
บางคนอาจเคยอ่านที่ไหนมาแล้ว

พรึ่งนี้จะต้องเดินทางไปงานกิจกรรมงานวันเด็กที่เกาตาครุฑ จังหวัดระนอง
แล้วค่อยคุยกัน
ไปส่งงานก่อนครับ

โดย: พ่อพเยีย (พ่อพเยีย

) วันที่: 11 มกราคม 2549 เวลา:11:20:48 น.

รีบเขียน ผิดๆถูกๆ
ขอโทษด้วย
เพราะมือปรู๊ฟเก่าไม่ค่อยชอบเห็นตัวหนังสือเขียนผิด

พรุ่งนี้ ก็เขียนพลาด และไม่ได้ไปเกาตาครุฑที่ไหนให้หายคันหรอก
ไปเกาะตาครุฑน่ะครับ

โดย: พ่อพเยีย (พ่อพเยีย

) วันที่: 11 มกราคม 2549 เวลา:11:31:18 น.

อ่านแล้วชอบค่ะ ยังไม่ได้อ่านงานนี้ของคุณชาติเลย

สงสัยต้องไปหาอ่านซะแล้ว ขอบคุณนะคะที่เอามาให้อ่านกัน

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 11 มกราคม 2549 เวลา:11:37:58 น.

ยังไม่ได้อ่านเหมือนคุณสาวไกด์เลยค่ะ แต่คงต้องไปรีบหาอ่านแล้วละค่ะ ท่าทางน่าสนใจ

โดย: asariss

วันที่: 11 มกราคม 2549 เวลา:11:46:06 น.

ผลงานเล่มนี้ยังไม่เคยอ่านเลยค่ะ ต้องไปหามาอ่านเหมือนกัน ขอให้เดินทางโดยปลอดภัยค่ะ

โดย: เฉลียงหน้าบ้าน

วันที่: 11 มกราคม 2549 เวลา:12:47:32 น.

ต้องไปหาอ่านบ้างแล้ว สนุกมากค่ะ ขนาดอ่านเป็นบางส่วนนะ

โดย: Batgirl 2001

วันที่: 11 มกราคม 2549 เวลา:14:19:50 น.

ตามคุณเฉลียงหน้าบ้านมาอ่านครับ

Image hosted by Photobucket.com

โดย: theatre

วันที่: 11 มกราคม 2549 เวลา:14:22:46 น.

จดยิกๆๆ อีกแล้วค่ะ
จะต้องไปหามาอ่านให้ได้

ขอบคุณคุณพ่อพเยียค่ะ

โดย: filmgus IP: 58.147.40.185 วันที่: 11 มกราคม 2549 เวลา:22:38:41 น.

"ราคาที่ต้องจ่าย" เป็นเรื่องอ่านง่าย ๆ สนุก ๆ มีอารมณ์ขัน แต่แฝงแง่คิด ถ้าอ่านแล้วนึกตาม ก็จะคิดต่อว่าหากชาติหันมาเขียนเรื่องอิโรติกแล้วจะเป็นไงบ้างน้อ...

เรื่องสั้น "บริการรับนวดหน้า" ซึ่งถูกหยิบยกมาเป็นชื่อปก เรื่องนี้เด็ดค่ะ อ่านสนุก - เสียดสี - แสบ - สะอารมณ์ - ขำ (ไม่ออก - สำหรับใครบางคน)

หนอนฯ ว่า "บริการรับนวดหน้า" ของชาติเรื่องนี้ เมื่อคราวตีพิมพ์ในหน้านิตยสาร (จำไม่ได้ว่าเป็นที่จุดประกาย หรือ เนชั่นสุดสัปดาห์ เมื่อ กพ. 2548) น่าจะเป็นเรื่องสั้นเด่นที่สุดในรอบปีที่ผ่านมาของชาติ (แต่อย่างว่าค่ะ คุณชาติเขียนเรื่องสั้นในแต่ละปีไม่มากอยู่แล้ว)

เพราะเรื่องนี้ของเขาอินเทรนด์สุด ๆ ในช่วงนั้น คือสอดรับกับยุคสมัยและอารมณ์การเมืองในช่วงนั้นแบบเหมาะเจาะพอดี

ชาติออกมาให้บริการรับนวดหน้าด้วยวิธีการแปลกใหม่ คือคือการใช้ฝ่าเท้านวดหน้า และด้วยกรรมวิธีที่...สุดจะบรรยาย

รวมเรื่องสั้นชุดนี้ของชาติ เป็นรวมเรื่องสั้นชุดที่ 3 ประกอบด้วยเรื่องสั้น 9 เรื่อง คัดสรรจากงานเขียนเรื่องสั้นที่ตีพิมพ์ตามหน้านิตยสารต่าง ๆ ในรอบ 16 ปีของเขา มีรายละเอียดดังนี้

1. เมือง - 16 พ.ย. 2532

2. เรื่องเบาสมอง - 22 ต.ค 2539

3. เพิ่อนเก่า - 27 ส.ค 2540

4. แค้นนามธรรม - 19 ก.พ. 2542

5. ตุลา - 11 ต.ค 2542

6. เพื่อนคืนเดียว - 14 ก.ค. 2544

7. ราคาที่ต้องจ่าย - 22 กันยายน 2545

8. ภูเขาทอง - 1 พ.ค. 2547

9. บริการรับนวดหน้า - 15 ก.พ. 2548

เรื่องที่คัดสรรมา ล้วนแต่น่าอ่านค่ะ มีอารมณ์ขันเจืออยู่มากบ้างน้อยบ้าง แต่ให้แง่คิด และชวนให้ผู้อ่านคิดต่อ ไม่ตีบตัน

ใครยังไม่ได้อ่านรวมเรื่องสั้นชุดนี้ ต้องอ่านค่ะ - เล่มบาง - รสเข้ม - เหมือนกาแฟเอสเปรสโซ่ร้อน ๆ ยังไงยังงั้นเลยค่ะ

โดย: หนอนเมืองกรุงฯ

วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:3:28:28 น.

เป็นนักเขียนอีกท่านที่ผมชอบ เคยอ่านบางเรื่องเช่น เวลา, หมาเน่าฯ นานมากแล้วที่ไม่ได้อ่านงานเขียนของเขาอีกเลย เพราะโอกาสซื้อหาหนังสือมีน้อยมาก

คุณพระฯคุ้มครองให้เดินทางโดยสวัสดิภาพครับคุณพ่อพเยีย

โดย: gutofmadness

วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:6:48:09 น.

สวัสดีครับทุกๆคน

ก่อนออกเดินทางแว้บเข้ามาดูบล็อกนิดนึง
คงอีกสองสามวันก็ถึงเมืองนนท์แล้วหละครับจะได้ไปเข้าบล็อกเพื่อนๆกันบ้าง
อยากเข้าไปอ่านบล็อกของคนอื่นเต็มทีแล้ว
เพราะที่นี่เน็ตอืดมาก

แต่ก็ยังดีที่ได้ส่งข่าวส่งงานบ้าง

โดย: พ่อพเยีย IP: 203.113.71.169 วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:9:39:51 น.

ไม่ได้แวะมาเยี่ยมเยียนเสียนาน เพราะเหตุผลบางประการ
คิดถึงทุกๆคน

อ่านบทวิจารณ์(เล็กๆ)ของคุณหนอนในเรื่องสั้นแล้ว ชอบสำนวนการเขียนนะ(ของผู้วิจารณ์ ) ทำให้นึกถึงตอนที่ได้พบตัวจริง ได้พูดคุยกัน สัมผัสได้ว่า สุขใจ

ขอให้พ่อพเยียมีความสุขกับการได้แบ่งปันความสุขให้เด็กๆในวันเด็กนะ
ดีใจกับเด็กๆเกาะตาครุฑด้วย

โดย: AY IP: 61.19.192.99 วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:9:58:41 น.

สวัสดีค่ะ คุณ AY

ไม่เจอะกันทางตัวหนังสือนานเลยค่ะ

นึกว่าแอบไปมีความสุขกับหนังสือธรรมะซะแล้ว

ตอนนี้หนังสือธรรมะกำลังมาแรงแซงทางโค้ง ซึ่งนับเป็นเรื่องที่ดี

แต่ก็มีมากมายหลายเรื่อง หลายลีลา น่ะค่ะ สุดแต่ว่าใครจะถูกจริตกับงานเขียนของใคร ก็เลือก ๆ อ่านกันไปค่ะ

หากคุณ AY สนใจหนังสือเล่มไหน และหาไม่ได้ ก็กริ๊งกร๊างมาบอกได้ค่ะ มิต้องเกรงใจ

หนอนฯ อยู่แผนกส่งเสริมการอ่านการเขียน (ตั้งเองน่ะค่ะ) ก็จะมีความสุขเล็ก ๆ ที่เห็นคนอ่านคนเขียนหนังสือค่ะ

ขอบคุณคุณ AY ที่ให้กำลังใจเสมอมาค่ะ

คุณพ่อพเยีย

รื่นรมย์กับการเดินทางและบรรยากาศใหม่ ๆ นะคะ คงจะนานทีปีหนที่พ่อพเยียจะได้ไปร่วมงานวันเด็กกะเขาบ้าง อยู่ในหมู่เด็ก ๆ อาจจะรู้สึกกระชุ่มกระชวยมากยิ่งขึ้น จนรู้สึกว่าหนุ่มขึ้นเป็นกอง หรือไม่ก็รู้สึกแก่มากขึ้น (ก็มีสองตัวเลือกนี้เท่านั้นแหละเนอะ)

อย่าลืมเก็บเรื่องราวมาฝากนะ จะรออ่าน

โดย: หนอนเมืองกรุง IP: 61.91.90.181 วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:12:19:05 น.

หลานโบว์

โดย: 12 มกราคม 2549 IP: วันที่: 13:41:17 เวลา:61.19.192.99 น.

หลานโบว์

โดย: 12 มกราคม 2549 IP: วันที่: 13:41:17 เวลา:61.19.192.99 น.

สวัสดีค่ะคุณลุงโดม
หนูขอโทษด้วยนะคะที่หนูไม่ได้มาคุยกับคุณลุงหลายวันเลย งานเยอะมากค่ะ

เมื่อวันที่ 9 เดือนนี้ ตอนเวลา 05.47 น แม่ของหนูได้คลอดน้องให้หนูค่ะ หนูดีใจมากๆๆเลย น้องของหนูเป็นผู้ชาย พ่อแม่ตั้งชื่อว่าน้อง ทานนท์ ชื่อเล่น น้องนนท์ ค่ะ

วันที่ 13 คือพรุ่งนี้ที่โรงเรียนของหนูจะจัดงานวันเด็กค่ะ
ก็จะมีการประกวดหลายอย่าง เช่น ร้องเพลง เต้น
หนูได้รับคัดเลือกให้ขึ้นประกวดเต้นด้วยคะ มีเลี้ยงอาหารมากมายทั้งนักเรียนทั้งเด็กในหมู่บ้านที่มางานด้วย
ในวันเด็กนี้หนูจะทำตัวเป็นเด็กดี จะเป็นที่รักของคุณครูและเพื่อนๆทุกๆคนตลอดไปค่ะ
หนูจะตั้งใจเรียน และก็จะไม่ทำให้คุณลุงโดมผิดหวังในตัวหนูเลยแหละค่ะ
หนูขยันบันทึกทุกวันค่ะ
คุณลุงโดมเดินทางสะดวกและปลอดภัยนะคะ

โดย: หลานโบว์ IP: 61.19.192.99 วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:14:25:29 น.

แวะมาทักทาย ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมบล๊อกของเรา
มาซา มาจาก คำสุดท้ายของชื่อจริง ซึ่งเพื่อน ออสซี่
เขาเติมสระอาให้ ฟังดูก็เข้าท่าดีเลยเอามาใช้เป็นล็อกอิน

ไม่เคยคิดว่า ในพันทิป จะมีนักเขียนมากมาย
มีเรื่องราวที่น่าสนใจมากๆ เดี๋ยวช่วงไหนว่างๆ
จะแวะมาอ่านใหม่นะคะ ขอบคุณที่สระเวลาเขียน
เรื่องราวมากมายให้พี่ๆน้องๆ ได้แวะมาอ่านกันเพลิดเพลิน

โดย: มาซา

วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:19:38:48 น.

พ่อพเยียน่าจะเขียนเรึ่อง สาวผิวสีนํ้าผึ้งผู้สั่นไหวหัวใจของชายวัยกลางคน ดูบ้างนะคะ ติ๊งต่างว่าพ่อพเยียเป็นชายวัยกลางคน น่าจะสนุกดีเน๊อะ

โดย: r IP: 203.172.209.233 วันที่: 13 มกราคม 2549 เวลา:15:10:55 น.

สวัสดีค่ะ
แวะมาทักทาย

เดินทางปลอดภัย และมีความสุขกับเด็ก ๆ ในวันเด็กนะคะ
รออ่านเรื่องเล่าจากเกาะตาครุฑค่ะ

โดย: หนอนบ้านนอก IP: 61.19.55.124 วันที่: 13 มกราคม 2549 เวลา:16:09:20 น.

ขอมาเสริมแรงหนุนของพี่หนอนฯอีกแรง ในฐานะผู้อ่านแล้ว หนังสือเล่มนี้ของน้าชาติอ่านแล้วอร่อย..แซ่บถูกใจเหลือหลาย

สำหรับหนู...ผู้ที่มีความคับแค้นใจกับบุคคลบางกลุ่ม...ย่อมต้องชอบ..บริการรับนวดหน้า..เป็นที่สุด ยกให้เป็นเรื่องสั้นในดวงใจเรื่องหนึ่งทีเดียว ส่วนเรื่องที่พ่อพเยียกล่าวถึงเป็นที่สอง แต่ก็สองชนิดตามจี้ที่หนึ่งมาติดๆ อ่านรวมเรื่องสั้นของน้าชาติมาแล้ว(น่าจะ)ทุกเล่ม ชอบเล่มนี้ที่สุดค่ะ

โดย: ตะเบบูญ่า IP: 58.136.68.116 วันที่: 13 มกราคม 2549 เวลา:21:13:13 น.