พ่อผมเป็นกวี (3) ที่ นขท.ว.๑/๒๕๕๓ สมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย ๓๑ ซอยกรุงเทพ-นนท์ ๓๓ (เทวรัตน์) แขวง/เขตบางซื่อ กท. ๑๐๘๐๐ ๒ เมษายน ๒๕๕๓ เรื่อง การจัดงานวันนักเขียน ๕ พฤษภาคม ๒๕๕๓ เรียน สมาชิกสมาคมทุกท่าน ด้วยในวันที่ ๕ พฤษภาคม เป็นวันนักเขียน ซึ่งสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย กำหนดจัดงานวันนักเขียนขึ้นเป็นประจำทุกปี เพื่อให้นักเขียนได้มีโอกาสร่วมกิจกรรม เสวนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็น และพบปะสังสันทน์กัน ในปี ๒๕๕๓ นี้ สมาคมฯ กำหนดจะจัดงานวันนักเขียนขึ้นที่สถาบันปรีดี พนมยงค์ สุขุมวิท ๕๕ (ซอยทองหล่อ) เขตวัฒนา กรุงเทพฯ โดยจัดให้มีกิจกรรมทางวรรณกรรมและงานสังสันทน์ ดังนี้ ชื่องาน : “ร้อยดอกไม้แบ่งบาน วันนักเขียน ๕ พฤษภาคม ๒๕๕๓” ภาคเช้า - ณ บ้านนักเขียน (ซอยกรุงเทพฯ-นนทบุรี ๓๓) ๑๐.๐๐ พิธีสงฆ์สวดเจริญพุทธมนต์และถวายภัตตาหารเพล ในวาระ๑๐๑ปีครบรอบชาตกาล เสาว์ บุญเสนอ และวันนักเขียน ๕ พฤษภาคม ๒๕๕๓ อุทิศส่วนกุศลแด่เสาว์-ศรีสุดา บุญเสนอ และนักเขียนผู้ล่วงลับ ๑๒.๐๐ รับประทานอาหารกลางวันร่วมกัน ภาคบ่าย - ณ สถาบันปรีดี พนมยงค์ (ซอยทองหล่อ สุขุมวิท ๕๕) ๑๓.๐๐ ลงทะเบียนที่ชั้นหนึ่ง ๑๓.๑๕ ชมวีดีทัศน์ “ร้อยดอกไม้แบ่งบานวันนักเขียน” ๑๓.๓๐ นายกสมาคมฯ กล่าวต้อนรับ ญาดา อารัมภีร อ่านบทกวี “ร้อยดอกไม้แบ่งบานวันนักเขียน” (บทกวี-ชมัยภร) ๑๓.๔๕ พิธีมอบรางวัลสุภาว์ เทวกุล ฯ “เปิดใจนักเขียนรางวัลสุภาว์ เทวกุลฯ” (๑๕ คน) ดำเนินรายการโดย จเลิศ เจษฎาวัลย์ ๑๕.๐๐ พัก-ดื่มน้ำชากาแฟ ๑๕.๑๕ ชมวีดีทัศน์ ๑๐๐ ปีชาตกาล ป.อินทรปาลิต ๑๕.๓๐ พิธีมอบรางวัลเรื่องสั้นขนาดยาว “ความจริง ความลวง” ในวาระ ๑๑๐ ปี ฯพณฯปรีดี พนมยงค์ (๓ คน) เปิดใจนักเขียนที่ได้รับรางวัล ดำเนินรายการโดย ชมัยภร แสงกระจ่าง ๑๖.๑๕ ปาฐกถาจากศิลปินแห่งชาติ ประจำปี ๒๕๕๒ “ดร.เสกสรรค์ ประเสริฐกุล” ๑๗.๑๕ พิธีมอบรางวัล “ศรีบูรพา” พระไพศาล วิสาโล กล่าวสุนทรกถา (เคลื่อนออกนอกห้อง ไปที่ลานน้ำพุ) ๑๘.๓๐ นายกสมาคมฯ กล่าวต้อนรับ และมอบพวงมาลัยคารวะนักเขียนอาวุโส ๑๙.๐๐ รับประทานอาหารร่วมกัน ๑๙.๓๐ มอบรางวัล “อิวากิ” แด่ เรื่องสั้นชนะการประกวด จากวรรณศิลป์สู่คีตศิลป์ สลับการอ่านบทกวี (อำนวยการโดย เสรี ทัศนศิลป์) ร้องเพลงสังสันทน์ โดยนักเขียนที่มาร่วมงาน ๒๑.๐๐ ปิดงาน ------------- พิธีกร ภาคบ่าย บูรพา - ญาดา อารัมภีร ภาคกลางคืน เจน สงสมพันธุ์ - เพชรยุพา บูรณ์สิริจรุงรัฐ จึงขอเรียนเชิญเข้าร่วมงาน ตามวันและเวลาดังกล่าว ตามอัธยาศัย ไม่มีค่าใช้จ่ายใด ๆ ทั้งสิ้น ขอแสดงความนับถือ (นางชมัยภร แสงกระจ่าง) นายกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย โทร. ๐๘๙-๙๘๗-๙๙๘๐ (ชมัยภร) ๐๒-๙๑๐-๙๕๖๕ (สมาคมฯ) พ่อผมเป็นกวี (3) ส่วนที่เป็นกลอนแปดนั้นไม่รู้ว่าผมจะเรียกว่าเป็น"นิราศ"ได้หรือเปล่า เพราะแต่ละเรื่องเขียนสั้น ๆ ไม่ยาวนัก ที่พอจะรวบรวมไว้ได้ก็มีเพียงสี่เรื่องเท่านั้น คือ ฉันรักสว่างอารมณ์ นิราศอยุธยาตอนขากลับ นิราศสัมฤทธิ์พิษณุโลก นิราศบ้านไร่ เนื้อหาที่พอเขียนก็คงจะไม่แตกต่างจากนิราศทั่ว ๆ ไปก็คือการจากนางอันเป็นที่รักและเมื่อผ่านพบสิ่งไหนก็เขียนรำพึงรำพันกันไป เนื้อหาก็อาจจะเป็นเรื่อส่วนตัวแต่เมื่อได้อ่านก็ทำให้หวนนึกถึงสภาพบ้านเมืองในอดีตขณะนั้นและความประทับใจในสิ่งต่าง ๆ ของผู้แต่ง แต่อาจจะเป็นเพราะว่าพ่อผมเป็นผู้เขียนและผมรู้จักสถานที่ที่พ่อเขียนถึงจึงทำให้ผมรู้สึกประทับใจมากก็เป็นได้ ผมจะลองยกนิราศอยุธยาตอนขากลับ ซึ่งผมได้ยินจากปากพ่อมาตั้งแต่ผมเริ่มโตแล้ว ผมรู้สึกชอบตอนที่เดินทางใกล้บ้านผมเข้ามาทุกขณะ ๆ ลองอ่านเอาเองแล้วกันนะครับ นิราศนุชอยุธยาตอนขากลับ พอเสร็จสรรพอบรมสมถวิล หัตถศึกษาวารสารงานรูทีน เป็นวิชาศิลปะนะงามงอน ที่สามสิบเม.ย.ศอศูนย์หก ขอหยิบยกเรื่องราวคร่าวคร่าวก่อน และโค้งให้โฉมตรูหนูบังอร ลาไปก่อนอยุธยาขอลาแล้ว ขึ้นรถไฟสายเหนือเพื่อสะดวก ลาพรรคพวกร่วมอบรมโฉมน้องแก้ว เป็นบุญตาพาใจให้เพริศแพร้ว จำจากแล้วน้องที่รักต้องหักใจ ผ่านลพบุรีตาคลีเขตขันธ์ แสนโศกศัลย์ดวงแดเป็นแผลใหญ่ เป็นเวรกรรมจำพรากลำบากใจ ยิ่งคิดไปชอกช้ำระกำทรวง มาจันเสนตระเวนหาแม่โฉมศรี ไม่เห็นมีโฉมมาน้ำตาร่วง เหมือนอกเจ็บเหน็บเข็มไว้เต็มทรวง เปรียบมีห่วงผูกคอติดต่อกัน ถึงตาคลีมีผู้คนขึ้นคึกคัก รถไฟพักห้านาทีขมีขมัน ยนต์อุทัยฯไปเสียก่อนนอนไม่ทัน ต้องเหหันไปชัยนาทแทบขาดใจ มโนรมย์ลมจับหลับสนิท รักเป็นพิษเจียนซบสลบไสล คิดถึงมากจากอยุธยามาอุทัยฯ ชวนขวัญใจมาด้วยรถบ๊วยรอ ถึงอุทัยฯสู้ทนฝนไม่ตก รักในอกร้อนจัดสะบัดช่อ นอนคะนึงคิดถึงแต่หัวรอ ฝันติดต่อเนื้อเย็นเห็นบุญลือ วังโบราณสถานดีมีความสุข ทุกข์ร้อยทุกข์หายพลันฉะนั้นหรือ ลมสะอาดอากาศพัดมาฮือฮือ สวรรค์คืออยุธยาพาสมบูรณ์ อยุธยามาวินถิ่นคนสวย ฝากชีพม้วยมรณาเมตตาหนุน ได้ประสบพบเห็นก็เป็นบุญ ขอเนื้ออุ่นกรุณาและปรานี พ้นอุทัยไปโคกหม้อล้อเกือบแขวน รถก็แล่นตามถนนต้นแจงสี่ ถึงหนองพลวงยังห่วงหน่วงเทพี เลยถึงที่หนองขาหย่างอ้างว้างใจ หนองขาหย่างหยั่งจิตคิดไม่ถึง ทะเลหนองคลองบึงยังหยั่งได้ หยั่งกมลของคนไม่มั่นใจ หยั่งเท่าไรไม่อาจถึงพึงสังวรณ์ บ้านท่าด่านพันสีลี้ถนน มีผู้คนเดินไขว่ไปสลอน เหลียวแลดูรู้ไวใช่บังอร เชิญหยุดก่อนเถิดนะพระเรี่ยไร พ้นพันสีผ่านที่ทุ่งเนื้อร้อน เที่ยวสัญจรชมทุ่งเหมือนมุ่งหมาย ถึงเนื้อร้อนร้อนใจไม่สบาย ร้อนใจกายไม่หนักเท่ารักรุม หนองกระทุ่มทุ่มตัวตีหัวอก จนช้ำฟกเขียวดำระกำสุม หนองกระทุ่มกลุ้มจิตพิษรักรุม หนองกระทุ่มลาแล้วแก้วกลอยใจ ...................................... ...................................... ถึงหนองสรวงบวงสรวงพวงมาลัย ให้ปลอดภัยปราศทุกข์สุขนิรันดร์ เห็นทุ่งทองมองทางสว่างเนตร อุบัติเหตุอกหักรักกระสันต์ ไปอบรมน้องแก้วแล้วจากกัน ทุกคืนวันวนเวียนเศียรจะพัง เนินสาธารณ์ผ่านอีกแล้วน้องแก้วพี่ ถึงเนินนี้คิดหนักน้องหักหลัง ปล่อยให้รักโรยราช่างน่าชัง ช่วยปลูกฝังความรักยิ่งนักดี ถึงทัพทันฝนประชันตกกระหน่ำ พิรุณฉ่ำแฉะทางหว่างวิถี โฉมนางเอกเมขลากล้าสิ้นดี คว้ามณีกวัดแกว่งเป็นแสงวาว รามสูรขุนยักษ์สมัครรับ อาสาจับเมขลาดาราสาว ขโมยแก้วมัฆวานประธานท้าว พระเป็นท้าวสามโลกโอฆอุดร พอล่อแก้วแจวขว้างด้วยขวานฟ้า ฝนตกมาเมืองมนุษย์สุดสลอน ใครรุกรานขวานฟ้าชีวามรณ์ คนแต่ก่อนพาทีให้พี่ฟัง ผ่านสะพานบ้านคลองโพใช่โตนัก กลัวรอดหักรถคว่ำช้ำตัวถัง หากรอดหักรักแตกแยกอุรัง ไม่มีหวังคืนรอดมาทอดกาย ถึงสว่างฯ *กลางคืนราตรีค่ำ ตะวันต่ำตกดินสิ้นแสงฉาย จันทร์กระจ่างสว่างฟ้าดาราราย หมดเมฆหายจันทร์ผ่องส่องแสงงาม (*อ.สว่างอารมณ์) กระต่ายหนุ่มวัยดึกนึกกระหยิ่ม เขย่งยิ้มชมแขไม่เกรงขาม จนผิดรูปซูบผอมงอมพระราม กระต่ายทรามศักดิ์ต่ำช้ำใจตัว งามเพ็ญแขแต่ยังแพ้เพ็ญพักตร์น้อง กระต่ายปองไม่เจียมกะลาหัว เหมือนตัวพี่หมายน้องหม่นหมองมัว จนเสียหัวเสน่หาสถาบัน เปรียบองค์พระอภัยวิไลลักษณ์ พอพบพักตร์ละเวงเพ้อละเมอฝัน ไปอบรมคนงามสามสิบวัน ต้องจากกันแล้วหนาแสนอาลัย จอมขวัญใจอ.ศ.ร.ศอศูนย์หก อย่าวิตกเกรงพี่นี้เหลวไหล พี่พูดจริงทำจริงยิ่งกว่าใคร โปรดเห็นใจเถิดหนอขอสาบาน ถ้าโกหกหลอกลวงให้ชอกช้ำ ขอให้กรรมเวรซัดประหัตประหาร ตกนรกหมกไหม้ใต้บาดาล ทรมานทุกข์ทนท่วมท้นคอ วอนหลวงพ่อบพิตรศักดิ์สิทธิ์ช่วย ให้คนสวยสงสารสมาน ส. ไมตรีจิตคิดเอ็นดูครู อ.น. อย่าปล่อยรอลอยเคว้งเท้งเต้งลม ขอยุตินิราศสวาทรัก คำใดหนักโปรดอภัยไม่เหมาะสม รักเขาเขาไม่รักจักเป็นลม จะล่มจมเพราะทับจองเจ้าของมี ถ้าชาติหน้ามีจริงทุกสิ่งสิ้น ขออยู่กินร่วมกันอันสุขขี ศูนย์เจ็ดขวัญใจจงได้ยศครูตรี อีกสามปียศโทโชว์ขีดทอง หลวงพ่อเคลือบอุ่นเครื่องให้เรื่องรัก จงประจักษ์ดลใจใสสมอง กวีศรีเขียนประเสริฐเลิศลิ้นทอง นักกลอนรองสุนทรภู่ครูเฒ่าเอย นี่คือนิราศที่พ่อเขียนไว้ตั้งแต่เมื่อไรผมก็ไม่ทราบ แต่คิดว่าน่าจะอยู่ในราวพ.ศ.2506 ตามเนื้อเรื่องตอนที่พ่อไปอบรมที่อยุธยา ตอนนั้นผมก็เพิ่ง 6 ขวบ นิราศเรื่องที่ผ่านมาคือการเดินทางจากอยุธยามาอุทัยธานี (ยังมีต่อ)   Create Date : 04 พฤษภาคม 2553 13 comments Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2555 12:24:41 น. Counter : 1986 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะพี่โดม อ่านแล้ว และคิดภาพตามว่า ในสมัยก่อนตาคลีคงคึกคักมีชีวิตชีวาและน่าจะมีสิ่งที่น่าสนใจที่ซ่อนอยู่ในตาคลี อาจเป็นรูปแบบการดำเนินชีวิตในสมัยนั้นที่มีชาวต่างชาติเข้ามา...   โดย: ปราย IP: 113.53.208.206 4 พฤษภาคม 2553 19:21:44 น.

หวัดดีคราฟ   โดย: nuyza_za 4 พฤษภาคม 2553 20:57:18 น.

[ กดเบาๆนะจ๊ะ ]   โดย: นนนี่มาแล้ว 4 พฤษภาคม 2553 23:38:36 น.

สวัสดีทุกๆท่าน หลังจากฟังประกาศปรองดอง 5 ข้อจากท่านนายกรัฐมนตรีแล้ว ก็เฝ้ารอว่าเหตุการณ์จะดำเนินไปอย่างไร วันนี้เป็นวันนักเขียนซึ่งตรงกับวันฉัตรมงคล ทุกๆปีถ้าอยู่บ้านหรือไม่ติดธุระสำคัญที่ไหน ผมก็มักจะไปร่วมงานวันนักเขียนเสมอ เพราะชอบเข้าไปอยู่ในกลุ่มเพื่อนฝูง ,พี่น้อง ได้พบปะสังสันทน์กัน และเช้าวันนี้ ผมก็เตรียมตัวจะไปงานนี้ คงจะอยู่ร่วมกิจกรรมจนครบทุกรายการ แล้วจะเอารูปวันนักเขียนมาฝากนะครับ สวัสดีจ้ะหนูปราย ลองถามคุณพ่อหนูดูสิว่า 2506 พวกทหารอเมริกันเข้ามาหรือยัง ? จำได้ว่าช่วงผมเป็นเด็กๆนั้นได้ข่าวว่าที่ตาคลีมีบาร์สำหรับฝรั่งมากมาย เงินสะพัดมาก คนถีบสามล้อสวมลีวายส์ใส่คอนเวิร์สกันทั้งนั้น สารคดีเรื่องแรกของผมคือ "ถนนแดง : แหล่งโสเภณีราคาถูกที่ตาคลี" เป็นช่วงพ.ศ 2523 ซึ่งผมปลดเกณฑ์แล้ว   โดย: พ่อพเยีย 5 พฤษภาคม 2553 8:17:37 น.

ขยันยังนะคะ ช่วงนี้ได้อ่่านเรื่องใหม่ ๆ อยู่ที่บ้านก็ดีอย่างนี้ละ   โดย: ดอกหญ้าสีม่วง IP: 203.172.208.153 5 พฤษภาคม 2553 13:31:52 น.

อ่านๆไปก็ลุ้นว่าเมื่อไหร่หนอจะถึงทัพทัน พออ่านถึงจริงๆ ฝนก็ตกเลย...อิอิ นิราศนี้นานมาก2506 ยังไม่เกิดเลย แต่ถ้าเป็นสารคดีเรื่อง"ถนนแดง : แหล่งโสเภณีราคาถูกที่ตาคลี" ลืมตาดูโลกอันสวยงามพอดี คุณพ่อคุณโดมแต่งเก่งนะคะเนี่ย ชมจากใจจริง เพราะมากทีเดียวและใช้คำที่เข้าใจง่ายไม่ต้องแปล รออ่านตอนต่อไป   โดย: nop IP: 222.123.169.176 5 พฤษภาคม 2553 15:06:29 น.

สวัสดีค่ะพี่โดม 2506 ทหารอเมริกันเข้ามาที่ตาคลีแล้วค่ะ คุณแม่ของหนูย้ายจากนครปฐมมาอยู่ที่ตาคลีตั้งแต่ 2508 หนูไปดูรูปถ่ายเก่าๆของคุณแม่ยุคนั้นผู้คนแต่งตัวเหมือนละครมนต์รักลูกทุ่งเลยค่ะ... คุณแม่ทำงานเป็นพนักงานบัญชีที่บาร์สตาร์ไลท์ เมื่อเก็บเงินได้พอสมควร คุณแม่ก็เปิดร้านขายเครื่องไฟฟ้าทุกชนิด ส่วนคุณพ่อย้ายจากดอนเมืองมาที่ตาคลี พ.ศ. 2523 ค่ะ คุณพ่อเป็นช่างซ่อมเครื่องบิน F5 ในสมัยนั้นค่ะ... ส่วนถนนแดงตอนนี้เด็กรุ่นใหม่ไม่มีใครรู้จักแล้วค่ะทุกๆอย่างค่อยๆเลือนหายไปตามกาลเวลา ตอนที่อยู่ม.ต้น ปรายกับเพื่อนๆยังขี่มอเตอร์ไซด์ผ่านแถวนั้นบ่อยๆ... คลับคล้ายคลับคลาว่า คุณ รงษ์ วงษ์สวรรค์ ก็เขียนสารคดีเกี่ยวกับตาคลี เรื่อง ตาคลีไม่มีเสียงร้องไห้...   โดย: ปราย IP: 118.172.186.194 5 พฤษภาคม 2553 19:30:48 น.

สวัสดีอีกครั้งค่ะพี่โดมคราวนี้ปรายถามคุณพ่อแบบละเอียดกว่าเดิมค่ะ เลยอยากมาเล่าให้พี่โดมได้อ่านอีกครั้ง... 2506 ทหารอเมริกันมาดูฐานทัพและลงความเห็นว่าที่ตาคลีเหมาะสุดที่จะเป็นฐานบัญชาการรบกับเวียดนาม ทหารอเมริกันเข้ามาแบบจริงจังเมื่อปี 2508 ร้าน PX เป็นร้านค้าสวัสดิการของอเมริกันที่นี่จำหน่ายสินค้าทุกอย่างทุกชนิด เป็นร้านค้าปลอดภาษี เบียร์กระป๋องราคา 2 บาท เอามาขายต่อคนไทย 10 บาท ซื้อขายกัน 3 ทอดค่ะ คือร้านค้านี้ขายเฉพาะทหารอเมริกัน ใครสนิทกับทหารก็ฝากซื้อแล้วนำมาขายต่อข้างนอกอีกที คุณพ่อบอกว่าแว่นเรย์แบนก็มี และคุณพ่อได้ของที่ระลึกเป็นถ้วยกาแฟของอเมริกันมา 2 ชุดค่ะ พอทหารได้เงินจากการที่ขายของให้คนไทยได้ก็เอาเงินมาเที่ยวบาร์เบียร์ของคนไทยก็ถือว่าเป็นการหมุนเวียนเงินตราค่ะ... ทหารคนไหนที่รอดตายจากเวียดนามกลับมาก็จะมาถีบสามล้อของคนไทยเล่นหลังจากนั้นเพื่อนๆก็จะเอาตัวคนที่รอดตายมาโยนลงน้ำที่คลับเฮาส์ในกองบิน4 ซึ่งเป็นบาร์เบียร์ที่มีสระว่ายน้ำอยู่ข้างๆ และเล่นกันเป็นที่สนุกสนาน เรื่องนี้เพื่อนรุ่นพี่คุณพ่อเล่าให้ฟังค่ะ เป็นทหารคนเก่าคนแก่ที่คุณพ่อให้ความเคารพ คุณพ่อบอกว่า คุณพ่อกับเพื่อนๆ ยังไปรื้ออาคารเก่าๆของพวกทหารอเมริกันมาทำเป็นเตียงนอนกันเลยค่ะ ตอนที่ปรายเด็กๆคุณพ่อชอบพาปรายไปดูอาคารที่ยังหลงเหลืออยู่ดูไปดูมารู้สึกน่ากลัวดีเหมือนกันค่ะ วันนี้คุยเยอะกว่าทุกครั้ง งั้นคุยแค่นี้ก่อนนะคะ นอนหลับฝันดีค่ะพี่โดม...   โดย: ปราย IP: 118.172.183.192 5 พฤษภาคม 2553 21:17:48 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน เพิ่งกลับมาจากงานวันนักเขียน วันนี้ถอืว่าได้ใช้เวลาไปอย่างคุ้มค่ามาก ได้ฟังเสกสรรค์ ประเสริฐกุล พูด ได้ฟังพระไพศาล วิสาโล ได้ฟัง ส.ศิวรักษ์ แต่ละท่านพูดเป็นประโยชน์ ทั้งนั้น กลับมาถึงบ้านอาบน้ำอาบท่าเสร็จก็เข้ามาบล็อกก่อน ขอส่งข่าวแค่นี้ก่อนนะครับ   โดย: พ่อพเยีย 5 พฤษภาคม 2553 22:12:19 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่โดม นิราศฯเป็นอะไรที่เขียนยากมากในความรู้สึกของผม คุณพ่อของพี่โดมท่านมีความเป็นกวีจริงๆครับ ถ้อยคำไหลลื่นคล้องจองมากครับ ปล. ทั้งสามท่านที่พูดในงานวันนักเขียน เป็นสุดยอดนักคิดของบ้านเมืองเราทั้งสิ้น แอบชอบ อ.เสกสรรค์มากเป็นพิเศษ โดยเฉพาะงานเขียนของท่านในยุคหลังครับ   โดย: กะว่าก๋า 6 พฤษภาคม 2553 5:45:11 น.

ผมลูกเจ้าของร้านในถนนแดงครับอยากรู้อะไรเขียนถามผมได้คับยินดีคับ อยากรู้จักทุกคน   โดย: สมมุติคับ IP: 1.47.234.42 15 มกราคม 2554 14:04:12 น.

พ่อผมเปิดมา80ปีแล้วคับตอนนี่ไม่ค่อยดีเหมือนก่อนคับพี่น้อง   โดย: สมมุติ IP: 1.47.234.42 15 มกราคม 2554 14:05:38 น.

ร้านชื่ออะไรคะ...แถวนั้นมีร้านชื่อดูลองไหมคะ   โดย: มิเชล IP: 124.121.104.43 12 มกราคม 2556 23:28:11 น.