4 เมษายน 2550

วันนี้ก็ดูเหมือนวันปรกติหนึ่งๆ ในชีวิตเรา การตื่นสายเพื่อไปทำงานให้ทัน 11 โมงนั้น ดูเหมือนจะเป็นความเคยชินแล้ว หลังจากลาออกจากราชการมาเกือบครบปี ช่างเหมาะกับชีวิตคนเมืองซะจริง

แต่ก็อย่างว่า การรับราชการนั้น เราไม่เคยต้องมากังวล มาคอยลุ้นว่า วันนี้ จะมีคนไข้มั้ยนะ จะมีรายได้พอผ่อนรถมั้ยนะ... จริงๆ แล้ว การเป็นทันตแพทย์ในงานเอกชนนั้น อย่างแย่ก็ได้มากกว่ารับราชการ กว่าเท่าตัวอยู่แล้ว แต่กับการที่รายจ่ายมากเป็นเงาตามตัว จนบางครั้งใหญ่กว่าตัวเสียอีก ทำให้เกิดแรงกดดันมากทีเดียวว่า วันนี้ ได้แค่นี้ จะพอมั้ย จึงทำให้การทำงานในแต่ละวัน ไม่ค่อยจะมีความสุขสักเท่าไร่

จริงๆ แล้ว เราเริ่มอ่าน 7 เดือนบรรลุธรรมมาตั้งแต่เดือนตุลาคมที่ผ่านมา แต่เริ่มจะมาเอาจริงก็อีกเกือบ 6 เดือนให้หลังนี่เอง...

เมื่อวันก่อน (2-4-50) นั่งสมาธิก่อนนอนได้เยอะทีเดียว แล้วเมื่อเช้าเมื่อวาน (3-4-50) ก็เป็นการลองนั่งตอนเช้าครั้งแรก ก็ดูเหมือนว่า จะไม่ได้อะไรมาก แม้ว่าจะดีกว่าเกือบทุกครั้งที่ผ่านมา แต่ก็ยังแกว่งอยู่มาก วูบวาบ แอบหนีหายไปคิดเรื่องประจำวันที่เป็นกังวลอยู่เรื่อย แต่ก็นั่งได้นานกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาเช่นกัน... เกือบชั่วโมงทีเดียว

วันนี้ ลองพยายามกำหนดลมหายใจในที่ทำงานดู อย่างที่ว่า เราอ่าน 7 เดือนมากว่าครึ่งปีแล้ว เพราะงั้น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พยายามนับลมหายใจในที่ทำงาน ซึ่งที่ผ่านมา ได้อย่างมากก็วันละ 3-4 รอบ เพราะธรรมชาติของงานทันตแพทย์นั้น สมาธิจะหลุดไปอยู่บนฟันได้ง่ายมาก แต่วันนี้ กำหนดนับได้เกือบทุกเคส หายไปก็กลับมาใหม่ได้ในเวลาไม่นานนัก ยกเว้นแต่ตา Josepth อันนี้ไม่ไหวแฮะ คุยกับฝรั่งนี้ หมดแรงจริงๆ

อย่างไรก็ตาม ทุกครั้งที่ได้จดจ่ออยู่กับลมหายใจ แบบว่าเหมือนอะไรๆ บนหน้าเราจะดูเกร็งไปหมด รูจมูกเปิดกว้าง คางก็อ้ามากกว่าเดิม(ตามศัพท์เทคนิคก็ rest position เพิ่มขึ้นเอง) แม้แต่ตอนพิมพ์นี่ก็เป็น สงสัยจะจดจ้องอยู่กับลมหายใจมากไป คงเหมือนมุซาชิใน Vegabond มั้ง ดาบที่เกร็งเกินไปนั้นช้า ไม่อาจฆ่าใครได้ ความสามารถในวิชาดาบ ก็เป็นสมาธิแบบโลกๆ อีกอย่างหนึ่งเช่นกัน...

.....คงต้องพยายามผ่อนคลายมากกว่านี้.....

Create Date : 02 มกราคม 2551		2 comments
Last Update : 2 มกราคม 2551 16:35:42 น.
Counter : 446 Pageviews.
Share Tweet