กรกฏาคม 2557

 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
25
26
27
29
30
31
 
 
28 กรกฏาคม 2557
อายุสั้น

ไผ่มีอายุเกิน 15 แล้วในปีนั้น แต่ไผ่ยังเรียนไม่จบ ป. 6
ไผ่เป็นพี่คนโตของครอบครัวที่มี
ฐานะค่อนไปทางยากจน ไผ่จึงต้องเรียนโรงเรียนวัด
ซึ่งแม้ไผ่จะตั้งใจเรียน ตั้งใจอ่านหนังสือแค่ไหน ไผ่ก็ยังสอบไม่ผ่าน
จนน้องสาวของไผ่เรียนแซงหน้าไป

ไผ่เป็นพี่ที่ดีของน้องๆ เป็นเพื่อนที่ดี มีน้ำใจ
ไผ่เป็นเด็กซื่อๆ เป็นที่รักใคร่ของบรรดาครู และเพื่อนบ้านละแวกนั้น 
ไผ่ไม่เคยโกรธใคร
ไผ่มักจะมีรอยยิ้มที่เราเรียกว่า รอยยิ้มแหยๆ ให้พวกเราเสมอ

ไผ่มักถูกล้อเรื่องเป็นเด็กโข่ง และมักแอบร้องไห้ เวลาที่เห็นเพื่อนรุ่นเดียวกันขี่รถมอเตอร์ไซค์
ตามกันเข้าไปเรียนในเมือง แต่ไผ่ไม่เคยคิดท้อ และไม่เคยมีความคิดจะเลิกเรียน

มิตรภาพในกลุ่มดำเนินไปอย่างสวยงาม
จนกระทั่งวันหนึ่ง กลุ่มเพื่อนนัดกันไปตกปลา
ไผ่และจ้อยรับอาสาขี่มอเตอร์ไซค์ไปซื้อเหยื่อ

ไม่มีใครคิดว่า ความมีน้ำใจของไผ่ในครั้งนั้น จะเปลี่ยนชีวิตของใครหลายคนไปตลอดกาล

รถมอเตอร์ไซค์ที่จ้อยขับและไผ่ซ้อน ชนเข้ากับรถเก๋งคันหนึ่งที่กำลังออกจากซอย
ไผ่ลอยข้ามรถเก๋งหล่นลงมาหัวกระแทกพื้น
มัจจุราชมารับไผ่ไปในวันนั้น ขณะที่จ้อยบาดเจ็บเพียงฟกช้ำ

งานศพถูกจัดขึ้นอย่างเร่งด่วนในเย็นวันนั้น
กลุ่มเพื่อนต่างคุยถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
และโทษตัวเองว่า ถ้าไม่คิดจะไปตกปลา
เหตุการณ์คงไม่เกิด ส่วนจ้อยนั้นตกอยู่ในภาวะเศร้าลึก
เพราะคิดอยู่ตลอดเวลาว่าทำให้ไผ่ตาย

ขณะที่พวกเรานั่งอยู่หน้าโลงศพ
พระรูปหนึ่งนำสายสิญจน์ผูกข้อมือมาแจก
พร้อมบอกว่าให้เพื่อนๆ ของไผ่ผูกไว้ทุกคน
ไม่มีใครถามว่าเพราะอะไร
เราต่างช่วยกันผูกข้อมือ

คืนนั้น หลังจากกลับจากฟังสวดที่วัดไม่นาน
เวลาน่าจะประมาณสองทุ่ม
ฉันได้ยินเสียงผู้ชายมาเรียกที่ทางเข้าบ้าน
เสียงเรียกชื่อเล่นฉันดังอยู่หลายครั้ง
จนฉันรีบวิ่งลงบันไดมาดู
ที่นั่นมีแต่ความมืด และเงียบ
ไม่มีใครสักคน

ฉันได้แต่อธิษฐานบอกไผ่ ว่าไม่ต้องเป็นห่วง
ฉันจะช่วยดูแลครอบครัวของไผ่ หากมีใครเดือดร้อน

คืนนั้นผ่านไปอย่างสงบ
ฉันไม่เคยเจอเหตุการณ์ประหลาดอี
แต่มีหลายคนเล่าว่าเห็นวิญญาณของไผ่
ยืนร้องไห้อยู่หน้าบ้านของไผ่

จนถึงวันเผาศพ เป็นวันที่ฉันสะเทือนใจที่สุด
แม่ของไผ่ซึ่งสูญเสียลูกชาย
ร้องไห้หนักมากจนถึงขั้นเป็นลมสลบไป
และเมื่อปฐมพยาบาลจนแม่ฟื้น
แม่ก็ร้องไห้อย่างหนัก จนเป็นลมสลบลงไปอีก
เป็นอย่างนี้อยู่หลายรอบ ฉันไม่เคยเห็นใครรวดร้าว
ทรมานใจขนาดนี้มาก่อน

ในวันนี้ เป็นวันที่ฉันเห็นหน้าไผ่เป็นครั้งสุดท้าย
ไผ่นอนหลับตาอย่างสงบ
ใบหน้าม่วงคล้ำถูกล้างด้วยน้ำมะพร้าว
แบงค์และเหรียญต่างๆ ถูกนำใส่ในโลง
ด้วยความเชื่อว่าจะช่วยซื้อที่ให้คนตายในภพหน้า
อีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ไผ่จะกลายเป็นควันสีดำลอยละล่องจากปล่องขึ้นฟ้า
คงเหลือไว้แค่ความทรงจำในกลุ่มญาติ เพื่อน ครอบครัว และคนอื่นๆ รวมทั้งตัวฉัน

ด้วยความระลึกถึง



Create Date : 28 กรกฎาคม 2557
Last Update : 28 กรกฎาคม 2557 7:22:44 น.
Counter : 915 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Billabongmania
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]