หวั่นไหว หัวใจมันเป็นแผล

ชีวิตช่วงนี้ทำให้นึกถึงเพลง ไม่หวั่นแม้วันมามาก ของ Silly Fools จังเลย ด้วยวิธีทำงานแบบเดินหน้าลุย ขอเพียงเป็นคำสั่งของเจ้านาย ตลอด 6 ปีครึ่งที่ผ่านมา โดยไม่สนใจว่ามันอาจจะแข็งไปสำหรับผู้ร่วมงานคนอื่นๆ ซึ่งแน่นอนว่าบางครั้งก็แข็งเกินไปสำหรับตัวเอง หรือบางครั้งตัวเองก็ไม่เห็นด้วย แต่เมื่อเจ้านายยังยืนยันที่จะทำเราก็พร้อมที่จะทำให้อย่างเต็มที่

แต่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเรากลับไม่ได้รับหนุนหลัง หรือเคียงข้างที่ดีพอจากเจ้านายเลย ทุกครั้งที่เรื่องที่ทำเกิดปัญหา หรือมีคนไม่พอใจ พวกเขาสามารถที่จะเข้าไปพูดกับเจ้านาย เพื่อกดดันขอเปลี่ยนแปลงเพื่อให้พวกเขาได้ในสิ่งที่ตัวเองพอใจ

แทนที่เจ้านายจะยืนยันในสิ่งที่เราได้ทำลงไป เจ้านายกลับเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งให้เป็นไปตามความต้องการของคนอื่น โดยเหมือนกับลืมไปว่า สิ่งที่เราทำนั้นมาจากความต้องการของท่านเอง

ซึ่งแน่นอนว่าคนที่เสียที่สุดย่อมกลายเป็นเรา บ่อยครั้งเข้าก็เลยต้อง "ทบทวนใหม่เพราะใจมันเริ่มหมดแรง โดนเข้าบ่อยหัวใจก็เลยเป็นแผล"

แต่ทุกครั้งที่ท้อจนคิดจะยอมแพ้ ก็จะต้องมีเจ้านายคนใดคนหนึ่งที่เหมือนจะรู้ว่าเรารู้สึกยังไง มาคอยพูดให้กำลังใจ มาคอยหนุนหลัง มาให้ความเห็นใจ ซึ่งทุกครั้งก็ทำให้เรากลับมาสู้ใหม่ มีความหวังใหม่ๆ ทุกครั้ง ซึ่งก็เหมือนกับท่อนที่ว่า"บอกมารับคำท้าไม่ว่าหน้าไหน เดินต่อไปด้วยหัวใจ เดินต่อไปถ้าหากเธอ(เจ้านาย) ยืนอยู่ข้างฉัน"

แต่ในระยะหลังนี้ มันเหมือนกับเราคนเดียว ต้องต่อสู้กับคนทั้งองค์กร โดนทั้งต่อหน้า และลับหลัง คนที่คอยให้กำลังใจ คอยหนุนหลัง ถูกคนบางกลุ่มบอกให้ระแวงในตัวเรา ไม่ให้เชื่อใจเรามากนัก

หัวใจที่เป็นแผลก็เลยระบมหนักกว่าเก่า โกวเล้ง บอกว่า "รอยแผลบนร่างกาย อาจมีนับสิบ นับร้อยแห่งทั่วร่าง แต่รอยแผลในใจ กลับมีเพียงรอยเดียว" "ไม่มีใครเจตนาจะทำร้ายลงตรงจุดแผลเก่า แต่ตำแหน่งนั้นเป็นตำแหน่งที่พอเหมาะพอดีที่สุดในการโดนทำร้าย"

บริเวณที่บาดเจ็บบ่อยๆ มักจะเป็นบริเวณที่เปราะบางที่สุด เช่นเดียวกัน หัวใจของเราที่โดนทำร้ายบ่อยๆ ย่อมต้องบอบบาง และง่ายต่อการกระทบกระเทือนอย่างมาก ยิ่งไม่มีคนมาเยียวยา มันก็ยิ่งอักเสบมาก

ถึงตอนนี้ต้องขอยอมรับว่า ท้อมาก เหนื่อยมาก สิ่งที่ทำ หรือ เสนอแนะไปทั้งหมด เพื่อส่วนรวม เพื่อบริษัทฯ กลับถูกตีค่าว่าเป็นการบ่อนทำลาย เป็นเผด็จการ

เมื่อมันไร้ค่าขนาดนั้นคงต้องขอจบด้วยเพลงของ Silly Fools อีกเพลงเพราะอธิบายความรู้สึกเราในตอนนี้ได้ดี
"ก็เป็นคำถามอยู่ข้างใน อาจเป็นเพราะฉันนั้นทำไม่ถูก อาจเป็นเพราะฉันนั้น ตีค่ามากกับมัน เมื่อรักฉันเกิด
* ขอพอแล้วใจ หนึ่งใจที่มีให้ใครและใคร ฉันพบกับความผิดหวัง พบกับความชอกช้ำ เมื่อรักฉันเกิด รู้ไหม

มันเป็นอย่างไร เมื่อรู้ว่ารักไม่กลับมา
แค่อยากจะหนีมันไปให้ไกล หนีมันไปให้ไกล ฉันคงไม่หันกลับมา แค่อยากจะหนีมันไปให้ไกล หนีมันไปให้

ไกล ก่อนที่เธอจะย้อนกลับมา ทำลายฉัน
ก็อยู่ในความสับสน ก็อยู่ในความมืดมนของใจของคน ฉันให้ใจกับเค้า แต่เค้านั้นไม่เอา เมื่อรักฉันเกิด (*)
** แค่อยากจะหนีมันไปให้ไกล หนีมันไปให้ไกล ฉันคงไม่หันกลับมา แค่อยากจะหนีมันไปให้ไกล หนีมันไป

ให้ไกล ยิ่งหนียิ่งใกล้เข้ามา แค่อยากจะหนีมันไปให้ไกล หนีมันไปให้ไกล ไม่อยากรู้ว่าฉันไร้ค่า แค่อยากจะ

หนีมันไปให้ไกล หนีมันไปให้ไกล ก่อนที่เธอจะย้อนกลับมา ทำลายฉัน
รู้ไหมมันเป็นอย่างไร เมื่อรู้ว่ารักไม่กลับมา (**) หนีมันไปให้ไกล ก่อนที่เธอจะย้อนกลับมา ทำลายฉัน"

Create Date : 18 มีนาคม 2548		1 comments
Last Update : 2 เมษายน 2549 2:45:22 น.
Counter : 877 Pageviews.
Share Tweet