ตุหรัดตุเหร่ไปในเวียตนาม ตอนที่ 3

วันที่ 3 16 ก.พ. 2551 DMZ

วันนี้ไม่ได้อยู่เมืองเว้ เพราะเราออกเดินทางแต่เช้าตรู่(6 โมงเช้า)ไปทัวร์ DMZ (De Military Zone) ราคาคนละ 12 USD โดยต้องนั่งรถย้อนขึ้นไปเมือง Dong Ha ระหว่างทางที่นั่งรถไป เป็นคนมารอขึ้นรถประจำทางอยู่ตามรายทางเป็นจำนวนมาก ตอนแรกนึกว่ามีเรื่องอะไรกัน แต่พอไปซักพักก็เป็นแบบนี้ไปตลอดทาง เลยคิดเอาเองว่า วันนี้เป็นวันเสาร์ เค้าคงกลับบ้านกัน แต่ละคนหอบข้าวของใส่กระเป๋าหลายใบเหมือนกับจะย้ายบ้านอย่างงั้นแหละ เราแวะ กินข้าวเช้าที่ Dong Ha (รวมอยู่ในรายการทัวร์) จากนั้นก็เริ่มออกเดินทางไปตามถนนหมายเลย 9 เพื่อไปชม Hochimin Trail ซึ่งบัดนี้ได้กลายเป็นถนนHighway ไปเรียบร้อยแล้ว และไปชมพิพิธภัณฑ์สงคราม ซึ่งจัดแสดงบังเกอร์จำลอง ทุ่นระเบิด และเครื่องบินแบบต่าง ๆ ในพิพิธภัณฑ์แสดงภาพถ่ายของทหารอเมริกันที่มารบ และชาวเวียตนามในสงครามเวียตนาม ดูแล้วสลดจัง









สะพานข้ามไป Hochimin Trail




ไกด์ทัวร์บรรยาย + อ่านเอาเองจากหนังสือบอกว่า DMZ หรือ De Military Zone นั้น มันไม่ได้มีความหมายตามชื่อที่เรียกเลย เพราะบริเวณนี้กลับเป็นจุดที่มีการนองเลือดกันมากที่สุดในสงครามเวียตนามเลยทีเดียว จุดเริ่มต้นของมันเริ่มจากการที่เวียตนามถูกแบ่งเป็น 2 ส่วนเนื่องจากมีอุดมการณ์ทางการเมืองที่แตกต่างกัน การแบ่งนี้ เพื่อจะเตรียมการเลือกตั้งเพื่อรวม 2 ส่วนเข้าด้วยกัน โดยมีจุดแบ่งคือแม่น้ำเบนไห่ และบริเวณ 2 ฝั่งแม่น้ำจึงถูกกันให้เป็นเขตปลอดทหาร หรือ DMZ


ในช่วงบ่าย เราก็เดินทางไปตามทางหลวงหมายเลข 5 ข้ามแม่น้ำเบนไห่ แต่ไม่ได้หยุดแวะ และไปอุโมงค์วินม๊อก ซึ่งเป็นอุโมงค์ที่ชาวบ้านช่วยกันขุดเอาไว้เพื่อหนีภัยสงคราม โดยที่นี่ เป็นอุโมงค์ที่สมบูรณ์ที่สุดแห่งหนี่งที่สามารถเข้าไปข้างในได้ หลาย ๆ ที่ได้พังไปแล้ว และในบางที่ อุโมงค์ได้พังลง และทับคนที่อาศัยอยู่ภายในจนตายหมดทั้งหมู่บ้านก็มี



ทางเข้าไม่ใหญ่มาก ดูจากรูปคงเข้าใจ


ตัวถ้ำเป็นดินแข็ง ๆ


หุ่นแสดงความเป็นอยู่ในอุโมงค์นี้ ช่องหนึ่ง สำหรับอาศัยอยู่กัน 1 ครอบครัว


นี่แหละ ที่สำหรับ 1 ครอบครัว นอกจากนี้ ช่องเท่านี้ยังสามารถใช้เป็นห้องคลอด โรงเรียน และโรงพยาบาลด้วย


ทางเดินแคบ ๆ และเตี้ยด้วย บางช่วงต้องก้มหัวเล็กน้อย สงสารฝรั่งจัง


ทางออกแต่ละที่จะพรางตาไว้ด้วยต้นไม้


จบจากทริปของวันนี้ก็เย็นมากแล้ว เนื่องจากรถที่เรานั่งไปค่อนข้างเก่า วิ่งได้ช้า โดนรถคันอื่น ๆ แซงไปตลอดทาง กว่าจะถึงเมืองเว้ก็ประมาณ 1 ทุ่ม เย็นนี้เรากินอาหารเย็นที่ร้านMandarin Cafe ร้านแนะนำใน LP อีกแล้ว Mr.Lee เจ้าของร้านออกมาต้อนรับลูกค้าและพูดคุยกับลูกค้าทั่วทุกโต๊ะ พอบอกว่าเรามาจากเมืองไทย แกรีบเอาหนังสือท่องเที่ยวภาษาไทยที่มีลงร้านของแกมาให้เราดูใหญ่เลย เราก็สนใจอ่านเป็นอย่างดี (แอบหาข้อมูลร้านอาหารที่เมืองฮอยอันที่เรากำลังจะไปต่อหละ) อาหารที่ร้านก็อร่อย บริการดีตามที่เขียนแนะนำกัน ราคาก็ไม่แพง และที่สำคัญ ครัวที่เป็นครัวเปิด สะอาดสุด ๆ มาดูอาหารกันดีกว่า

แพนเค้กเวียตนาม


หมูผัดตะไคร้ (เอาสูตรกับมาทำกินที่บ้านด้วย ติดใจ อร่อยตั้งแต่ร้านข้างทางเมื่อตอนกลางวันแล้ว)

Create Date : 22 พฤศจิกายน 2551		5 comments
Last Update : 23 พฤศจิกายน 2551 18:15:06 น.
Counter : 927 Pageviews.
Share Tweet