วันที่สองและเป็นวันสุดท้ายของการเที่ยวปราก วันนี้เราจะไป Jewish Quarter ซึ่งเป็นย่านของชาวยิวในปราก เราซื้อตั๋วเข้าชม แบบกลาง ๆ คือแบบ B ราคา 290 kc ได้เข้าไปชมในหลาย ๆ ส่วนใน Jewish Quarter ที่นี่ไม่อนุญาตให้ถ่ายรูป ที่ที่เข้าไปแล้วจำติดอยู่ในสมองก็คือ Synagogue ที่รำลึกถึงเด็ก ๆ ชาวยิวที่ตกเป็นเหยื่อเหยื่อสงครามโลกครั้งที่ 2 มีทั้งเสื้อผ้า เครื่องใช้ จดหมายและรูปวาดของเด็ก ๆ ที่วาดในระหว่างถูกกักตัวอยู่ในที่กักกัน ณ เมือง Terezin

สุสานของคนยิว (ถ่ายไปกลัวไป มะรุจะมีเจ้าของป้ายโผล่มาจ๊ะเอ๋หรือเปล่า บรื๋ออออออออออออ )



Spanish Synagogue

ด้านนอก



ด้านใน (เขาติดป้ายห้ามถ่ายรูปไว้ แต่นักท่องเที่ยวทุกคนยกกล้องขึ้นมาถ่ายหมด เจ้าหน้าที่ก็ไม่ห้าม แถมยังอธิบายเพิ่มเติมอีกต่างหาก เราก็เลยร่วมด้วยช่วยกัน ยกกล้องขึ้นมาถ่ายด้วยซะเลย)



เมื่อจบจากการชม Jewish Quarter ด้วยความหดหู่ และเศร้าใจแล้ว เราก็เดินไปหาของกินกันต่อ วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ที่ Old Town Square มีตลาดนัด ก็เลยมีขนมกะของกินเล่นขายเต็มไปหมด ละลานตา ก็เลยชิมมันทุกอย่างเลย อย่างละนิด อย่างละหน่อย เพราะมันแพง แล้วก็เป็นแป้ง ๆ ทั้งนั้นเลย










จบจากการชิมรายทางแล้วก็เดินเที่ยวดูตึกสวย ๆ ต่อ เราเดินผ่านไปดู ศาลาเทศบาลหรือ Municipal House หรือ Obecni Dum ซึ่งเป็นอีกจุดบังคับยอดนิยมที่เพื่อน ๆ หลายคนมาเยือน แต่สิ่งที่เห็นคือ ป้ายผ้าโฆษณาติดเต็มตัวตึกไปหมด ซ้ำร้ายยังมีรถขยะจอดอยู่หน้าตึกพอดี๊ พอดี ปิดมุมถ่ายรูปไปเต็ม ๆ แล้วเราก็เข้าไปสำรวจข้างในตึกกันค่ะว่าสวยเหมือนข้างนอกหรือเปล่า ปัจจุบันข้างในเป็นที่สำหรับจัดคอนเสิร์ต และละคร พอดีช่วงที่ไปนั้นมีศิลปินใหญ่ท่านหนึ่งมาเปิดการแสดง เพราะมีนายหน้ายืนขายตั๋วอยู่หน้าตึกหลายคน ส่วนใหญ่ก็เข้ามาเสนอขายเราใหญ่เลย ช่างไม่รู้จักเล้ย ว่าใครเป็นใคร (อิ อิ ก็ไม่ซื้อหน่ะสิ มันแพงง่ะ) ส่วนอื่น ๆ ของตัวตึกนี้ก็เป็นร้านอาหาร ที่มีคนนั่งอยู่อย่างครึกครื้น เราก็ลงไปสำรวจไปเรื่อย ๆ ว่ามีอะไรบ้าง แล้วก็หลบอากาศหนาวมาเดินในตึกอุ่น ๆ ด้วย อิ อิ แล้วก็ไปเจอกับ Tourist Information Point ที่ชั้นใต้ดิน ก็ไม่ค่อยมีข้อมูลอะไรเท่าไหร่หรอก แต่ว่าอาศัยนั่งเล่นพอหายเมื่อยขา แล้วก็ดื่มกาแฟกะโกโก้ร้อน เพราะวันนี้ยังไม่ได้รับคาเฟอีนเลย เดี๋ยวไมเกรนขึ้น เครื่องดื่มที่นี่ราคาถูกกว่ากินข้างนอกเยอะเลย ดีจัง



ทางเดินภายใน



ลิฟท์แก้วรุ่นโบราณ


ร้านดอกไม้ข้างทาง



พอดีไปช่วง Easter เลยเห็นเค้าขายของตกแต่งเทศกาล easter



น่าจะ Powder Tower นะ มะแน่ใจ



พอพักให้หายเหนื่อยแล้ว เราก็เริ่มวางแผนสำหรับวันพรุ่งนี้ เนื่องจากเราจะต้องไปขึ้นรถบัส เพื่อเดินทางต่อไปยังเมืองเชสกี้ครุมลอฟ เมืองตุ๊กตาแสนสวยตามคำแนะนำของหลาย ๆ คน โดยเราต้องไปขึ้นรถที่สถานี Knizecl ตอนเช้าก็ถามทางกะพนักงานที่โรงแรมแล้ว ปรากฏว่าเธองง ๆ ไม่รู้จะอธิบายยังไง เราก็เลยงงๆตามเธอ ว่าเราพูดกะเธอรู้เรื่องอ๊ะป่ะเนี่ย ทำไมอยู่ที่นี่แล้วไปไม่ถูกฟะ แต่ก็ไม่รู้ทำไง เพราะมันดันอยู่นอกแผนที่ที่ได้รับแจกมา ก็เลยต้องเชื่อหล่อนสถานเดียว ปรากฏว่าเธอกลัวว่าเราจะไปไม่ถูก ก็เลยพยายามจะหาวิธีอธิบายให้เข้าใจง่าย ๆ แต่ก็ดันงงซะเอง เราก็เลยงงต่อไปอีก แต่ก็ได้ความว่า สถานีรถนี้จะต้องนั่งรถไฟใต้ดินไปสถานี Narodni tida แต่ว่าจะไปต่อยังไงเนี่ย เริ่มฟังหล่อนไม่รู้เรื่องแล้ว ไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า แต่จากการที่เดินทางไปด้วยตัวเอง ทำให้รู้ว่าเราสามารถเดินทางไปได้ทั้ง 2 แบบคือไปทางรถไฟใต้ดิน(แต่ว่าต้องต่อเพราะมันคนละสายกับสถานนีที่มาจากโรงแรม) หรือไปทางรถรางก็ได้ โดยเดินไปขึ้นแถวสถานี Narodni tida ซึ่งเจ้าหน้าที่โรงแรมเธอตัดสินใจไม่ถูกว่าจะให้เราไปทางไหนดีที่จะไม่หลงทาง ก็เลยอธิบายจนดูสับสนงงงวยไปเลยทั้งคนพูดกับคนฟัง แต่เธอพยายามจะให้เราไปทางรถรางเพราะเธอคิดว่ามันง่ายดี

พอดีว่าดูจากแผนที่แล้วสถานี Narodni tida อยู่ไม่ไกลมาก เดินไปได้เลย (เพื่อความประหยัดด้วย อิ อิ) พอไปถึงสถานี ซึ่งอยู่ห่างจากห้าง Tesco ที่มาซื้อของเมื่อวานนิดเดียวเอง โธ่เอ้ย นึกว่าไกล เราก็มองไม่เห็นเลยว่ามันมีสถานีรถอยู่ที่นี่ มีแต่ลานจอดรถว่าง ๆ ไม่มีอะไรบอกเลยว่ามันเป็นสถานีรถ พอดีมีตำรวจเดินผ่านมาก็เสร็จเราเลย ถามตำรวจดีกว่า แต่คุณตำรวจพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ ก็เลยพาเราไปที่แผนที่แล้วสื่อสารกันด้วยภาษาใบ้กับชี้นิ้วไปตามแผนที่ แต่ก็เข้าใจเรียบร้อย ว่าเรามาถูกแล้ว แต่แค่ครึ่งทาง เราต้องต่อรถไฟใต้ดินที่สถานีนี้เพื่อไปที่สถานี Adel ซึ่งเป็นสถานีของท่ารถ เอ้า ไปกันเลย แต่ว่าพอมาถึงสถานี Adel แล้วก็เดินตามป้ายที่บอกว่าไปท่ารถ แต่ก็หลงทางอีกจนได้ เพราะว่าพอเดินขึ้นมาข้างบนแล้ว หารถไม่เจอ มันเป็นลานว่าง ๆ ที่มีคนยืนอยู่ประปราย แล้วถ้าพรุ่งนี้เราจะหาที่ขึ้นรถเจอมั๊ยเนี่ย ไม่เหมือนสถานีขนส่งเอกมัยหรือหมอชิตบ้านเราเลย ดูไม่คึกคัก และไม่มีรถบัสจอดเลยตามป้ายขึ้นรถ มีแต่จอดอยู่เป็นกลุ่มอยู่ห่าง ๆ แบบจอดพักรถถาวร ที่ขายตั่วก็ไม่มี ก็พยายามถามร้านแถว ๆ นั้น ก็ไปเจอคนหน้าเอเชียคนหนึ่งเขาพยายามส่งยิ้มให้ นึกว่าเป็นคนไทยก็เลยเข้าไปถามทาง ปรากฏว่าดันเป็นคนเวียตนาม พูดได้แต่ภาษาเวียตนามกับภาษาเชค(มั๊ง) ก็เลยคุยกันไม่รู้เรื่อง แต่เขาก็พยายามคุยนะ สงสัยนาน ๆ เจอคนเอเชีย สรุปว่าก็ไม่รู้เรื่องขึ้นรถ แล้วพรุ่งนี้เราจะขึ้นรถยังไงกันนี่ รอบรถกับเวลาก็หามาได้แล้ว แล้วก็รู้ด้วยนะว่าต้องรอที่ช่อง 4 ข้อมูลแน่นมาก แต่ว่ามันอยู่ไหนก็ไม่รู้ ซื้อตั๋วที่ไหนก็ไม่รู้ ไม่มีป้าย ว่าแล้วก็เริ่มสอดส่ายหาเหยื่อคนต่อไป แล้วก็มีคนใจดีมาช่วยเราค่ะ เธอพูดภาษาอังกฤษได้ พยายามถามไปถามตามร้านค้าต่าง ๆ ให้ แล้วก็พาเราเดินหาไปจนเจอในที่สุด ซึ่งก็ต้องใช้เวลานานพอสมควร ใจดี น่ารักจริง ๆ มีน้ำใจมาก ๆ เลยค่ะ ทำให้เรารู้สึกผิดจังเวลาฝรั่งหลงทางแล้วมาถามเรา คือตอบได้ก็บอกเขาไป แต่ว่าไม่ได้ให้ความช่วยเหลือเขาเท่าที่ควร พอเจอคนที่นี่แล้วละอายใจจัง เพราะเขาช่วยส่งไปถึงจุดหมายเลย พอเขาพาเดินมาส่งให้ถึงที่รอรถ แล้วก็บอกด้วยว่าสามารถจ่ายเงินกับคนขับได้เลย เห็นว่าเราสามารถหาทางไปได้แล้วเขาถึงเดินไปขึ้นรถ ในที่สุด วันพรุ่งนี้เราก็รู้แล้วว่าต้องเดินทางอย่างไร วันนี้เรามาเที่ยวกันต่อ ฝั่งที่เป็นสถานีรถบัสนี้เป็นฝั่งเดียวกับปราสาทปราก เราก็เลยนั่งรถรางเที่ยวดีกว่า ขี้เกียจเดินแล้ว เวลาในตั๋วก็ยังเหลืออีกนิดหน่อย ใช้ให้คุ้มเลย (คราวนี้เพื่อความปลอดภัย เราเลยซื้อตั๋วแบบ 70 นาที กันไว้ก่อนเผื่อหลงทาง) ก็เลยนั่งรถเที่ยวมาจนถึง St. Nicolas Church ก็เลยกะว่าจะไปเดินเล่นแถว Krampa แต่ไม่รู้เดินผิดหรือเปล่า ดูเงียบ ๆ ไม่ค่อยมีคน ก็เลยเดินสะเปะสะปะไปจนเจอสะพาน Charles อีกครั้งแล้วก็เก็บภาพปราสาทปรากยามค่ำอีกครั้งก่อนที่จะอำลาเมืองแสนสวยแห่งนี้ไป

Create Date : 27 มกราคม 2550
Last Update : 27 มกราคม 2550 21:53:31 น.		2 comments
Counter : 2010 Pageviews.
Share Tweet