--- ห อ ม ก ลิ่ น ภู เ ข า : สร้อยแก้ว คำมาลา ---

“แสงที่ลอดผ่านใบไม้ ทำให้หลังคากระท่อมเล็กสว่างไสว เป็นประกายสีทอง น้ำค้างบนยอดไผ่พลิกตัว ระยิบระยับ มันเป็นความงามใต้เงาหม่นของร่มไม้ แหงนหน้ามองฟ้า เห็นฟ้าเป็นห้วง ๆ จากการเปิดทางของใบไผ่ ท้องฟ้าสีฟ้า แจ่มใสสะอาดตา แสงสีทองบนหลังคากระท่อมหลังเล็ก พร่างพราว—เมื่อลมพัด ที่จริงใบไผ่พลิ้ว แต่ดูเหมือนว่า แสงสีนั้นจะพลิ้วมากกว่า มันไหวตามอย่างละมุน เหมือนระลอกน้ำ น้ำค้างระยับตา ร่วงหล่น แสงสีนั้นยังคงส่องสว่าง จนกว่าจะถึงเวลาของมัน ที่พระอาทิตย์อ่อนตัว นาน ๆ จึงจะได้เห็นจังหวะของแสงแดดที่ลอดผ่านมาในหมู่บ้านแห่งนี้ งดงาม....” *


“เรื่องในวัยเยาว์ นับเป็นเสน่ห์ของเรื่อง”

หนังสือเล่มนี้ รูปเล่มบางเบาแต่กลับอัดแน่นไปด้วยฉากมุมชีวิตอันน่าใคร่ครวญ
ย่อยเอารสคำ แสง สี เงา ฤดู ผ่านภูเขา ต้นไม้ ต้นหญ้า แม่น้ำ
สายลม แสงแดด หัวเราะ ยิ้ม น้ำตาไหล ..

เธอเขียนความรู้สึกถึงภูมิหลังการใช้ชีวิตในวัยเยาว์ต่อธรรมชาติใกล้ตัว
แง่มุมชีวิตที่ซุกซ่อนอยู่ตามมวลสารให้จับต้องด้วยตาและหัวใจ

ฉากเธอนั่งรถบัสประจำทาง หายไปตามทางคดโค้งของภูเขา - ไหล่เขา
ไปให้ถึงเมืองในหุบเขา ซึ่งมีแม่น้ำ เรือกสวนไร่นา มองไปทางไหน เห็นแต่ยอดเขาซ้อนยอด พบและพราก ซ้ำวันซ้ำคืน ซ้ำสถานที่ แต่สิ่งหนึ่งหมุนเวียนเปลี่ยนแปลงเสมอ คือ ภาพชีวิตผู้คน

ณ ที่ซึ่งเป็นบ้านเกิดของเธอ - ริมฝั่งน้ำยวม (แม่สะเรียง)

“สายลมในหน้าร้อนพัดใบไม้ใบใหม่ สีเขียว อ่อนใสไหวระยับ ปล่อยให้ต้นท้าแดดร้อนลมแรง ใบไม้แห้งที่เคยร่วงเมื่อหลายวันก่อนยังเกลื่อนพื้น ทุกคราวที่ลมพัด มันจะกลิ้งไปตามพื้น หรือบางทีก็ลอยขึ้นเบา ๆ ไปตามทิศทางที่ลมพา” *

งานเขียนของเธอ ถ่ายทอดมุมมองจากสายตาอันละเมียดละไม ลึกซึ้งและอ่อนโยนต่อสรรพสิ่ง เล่าด้วยภาษากระชับ มีชีวิตชีวา เห็นภาพพร้อมเรื่องราวในวันเก่า ๆ ความสุขเก่า ๆ ความสดใส ความดีงาม ความรื่นเริงของชีวิต มันฝังตัวหลอมรวมเป็นเนื้อเดียวกันกับความเป็นชีวิตของเธอ ขณะเดียวกันตัวหนังสือของเธอก็ทำให้ผู้อ่านมีความสุขกับข้อคิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ร่วมย้อนรำลึกวัยวันอันงดงามร่วมกันไปกับเธอได้ สุขเศร้าเคล้าคละกันไป แต่เมื่ออ่านจบแล้วรอยยิ้มจะผุดพรายบนใบหน้า อิ่มลึกถึงดวงใจ เพียงแค่เราเปิดใจไปสัมผัส...

ขอบคุณหัวใจอันแสนงดงาม
ขอบคุณแรงบันดาลใจของเธอที่แปรค่าชีวิต เป็นคำในงานเขียน

หอมกลิ่นวัยเยาว์ ..
หอมกลิ่นวันวาน ..
ควรแก่การย้อนรำลึกไปกับโลกสวยของเธอด้วย

สำหรับฉัน..
เพียงนิ่งและสงบในฤดูแห่งใจ
กระซิบฝากไว้ในความเคยชิน
หอมกลิ่นภูเขา...เสียจริง
--
* จากหนังสือ “หอมกลิ่นภูเขา”
เขียนโดย สร้อยแก้ว คำมาลา

ขอบคุณค่ะ
ภูเพยีย

Create Date : 16 มิถุนายน 2560 Last Update : 16 มิถุนายน 2560 8:11:04 น. Counter : 769 Pageviews.		1 comments
Share Tweet