Bloggang.com : : kamenrider pookun : แม่จ้าของผม....

แม่จ้าของผม....

...เหตุผลที่เขียนblogนี้ขี้นมา เพราะเนื่องด้วยวันนี้เป็นวันแม่แห่งชาติ 12 สิงหาคม 2552 วันแม่ครั้งแรกในซี..วิดน้อยๆ แต่หน้าตาดีของผม จะเขียนถึงบุญคุณอันใหญ่หลวงของแม่ก็คงมีคนเขียนขึ้นเยอะแล้ว วันนี้ผมก็เลยกะจะเขียนถึงเรื่องแย่ๆที่แม่จ้า...ทำกับผม(หลายคนฟังมาถึงตรงนี้ก็คงคิดว่าผมอกตัญญู ผมขอบอกเลยว่าไม่ใช่.. มั้ง!)
เรื่องมันเริ่มราวๆปลายเดือนเมษายนปีที่แล้ว อยู่ดีๆวันนึงแม่จ้าก็อ๊วกแตกกลางสำรับข้าวที่ทุกคนกำลังทานอย่างเมามัน(ขอเปลี่ยนเป็นเอล็ดอร่อย)ดูซิครับแม่จ้าไม่มีมารยาทเลย คนเค้ากำลังกินดันอ๊วก แล้วใคร..จะไปกินลง เอ้ใช่ แต่ก็มีไอ้บ้า..คนนึง นั่งกินเฉยตุยเลย ครับเขาไม่ใช่คนอื่นเขาคือปะป๋าผมเอง..ต้นแบบคนหน้าตาดี แม่จ้าไม่สบายดันนั่งกินข้าวเฉย..มีน้ำใจจริงๆ ปะป๋านี่
ไปวัดก่อนเดี๋ยวกับมาเล่าต่อครับ

กลับมาแย้วครับ

...หลังจากคุณยายคุณตา หายาอม ยาดม ยาหม่อง มานวดเฟ้นอยู่พักใหญ่ อาการของแม่จ้าก็ค่อยๆดีขึ้น แต่แม่จ้าก็ทำอย่างนี้จนเป็นกิจวัตรประจำวัน เวลาอาหารทีไรแม่จ้าต้องอ๊วก (ไร้มารยาทจริงๆแม่เรา) และนิสัยแย่ๆไม่ได้มีแค่อย่างเดียวนะ หลังจากแม่จ้าแกเบื่ออ๊วก ก็เริ่มหันมาเอาดีด้านกินเอาโล่กันบ้าง ปะป๋าก็ไม่รู้เป็นไงแทนที่จะห้าม กับยุส่งอีก ขุนกันเขาไปอ้วนจะเป็นหมูพะโล้อยู่แล้ว หนักเกือบร้อย ขาดไม่กี่กิโล น้ำหนักแม่จ้าขึ้นมา 90 โลแล้ว ยังก็ยักษ์พุงนี่ปริ้นแทบจะออกมาโชว์ชาวโลกอยู่แล้ว โอ้ยทนดูไม่ได้ เดินก็อุ้ยอ้าย....ทำอะไรทีก็ชักช้า เอ่ะอะอะไรก็ให้ปะป๋าทำ(อันนี่ปะป๋าฝากมา)
...เวลาแห่งการทำน้ำหนักและโด้ปยาก็หมดไป(ก็คุณหมอไม่รู้ให้แม่จ้ากินยาอะไรมั้ง ผมไม่เห็นชอบเลย เวลาแม่จ้ากินผมก็ได้กินด้วย แหว่ะ...) ในคืนวันที่23 ตุลาคม พุทธศักราช 2551 คุณหมออุตส่าสั่งนักสั่งหนาให้แม่จ้าพักผ่อนเย่อะๆ ดันมานอนคุยอยู่ได้ ไม่ยอมหลับยอมนอน ไอ้เราก็หนวกหูอุตส่าดิ้นบอกให้หุบปาก แม่จ้า"อุ๊ย! เค้าดิ้น" ปะป๋าดันบอกว่า"สงสัยเค้าคงตื่นเต้นมั้ง" ตื่นเต้นมีแต่ปะป๋ากับแม่จ้านั้นแหละคนจะนอนหนวกหู...

...ตอนสายของวันศุกร์ที่ 24 ตุลาคม พุทธศักราช 2551 เวลาประมาณ 10.30 น.ผมก็ร้องคำแรกในชีวิต ผมร้องว่า "หน้าตาดีจังนะเรา" แปลเป็นภาษาทารกว่า "อูแหว้...ๆ" คุณหมออุ้มผมมาให้แม่จ้าดู แล้วแม่จ้าก็ถามหมอ ผมหวังว่าจะได้ยินแม่จ้าถามปัญหาที่มีความสำคัญต่อมวลมนุษยชาติบ้าง เช่น "คุณหมอคะ สภาวโลกร้อนมีผลต่อพวกเรายังไงบ้างคะ" หรือไม่ก็ "ปัญหาสีเสื้อในบ้านเมืองเรา จะจบยังไงคะ" แต่แม่กลับถามว่า "เค้าสมบูรณ์ไหมคะหมอ" โอ้..โน..แม่เราถามอารายอย่างน้าน... สมบูรณ์ได้ไงไม่ใช่ซี้อิ้วขาวนะเฟ้ย..

...พยาบาลเข็นผมผ่านผู้ชายเฮ่ยๆคนนึงนั่งทำหน้าเหรอหราอยู่หน้าห้องคลอด มันยังยืนงง.. แล้วก็ลุกไปถามพยาบาลว่า "ลูกผมใช่เป่าครับ" โอ้พระเจ้า ไหงให้เด็กหน้าตาดีอย่างผมมีพ่อไม่ได้เรื่องถามคำถามไม่ประเทืองปัญญาเลย แทนทีจะขอเบอร์โทรพยาบาลคนสวยดันถามลูกผมเป่าครับ จะบ้าตายเซ็งเป้ด...
...ครับผมว่าทั้งโลกควรจะตระหนักถึงการมาของผม ...แต่ก็นั้นละครับ ชีวิตออกแบบไม่ได้..
...ผมมีแม่จ้าตัวยังกะยักษ์(อันนี่ปะป๋าฝากมา) มีปะป๋าซื่อบรื้อ(แต่หน้าตาดี อันนี่ปะป๋าก็ฝากมา)
...ชีวิตผมเริ่มต้นอาจไม่สมบูรณ์ ต่อไปก็อาจไม่สมบูรณ์ เพราะเหตุนั้น..ชีวิตมันถึงเป็นเรื่องสนุกไง...
...สอบได้เป็นเรืองตลก สอบตกตลกกว่า (คำคมปะป๋าผม)
ไปก่อนครับวันนี้ สุขสันต์วันแม่นะครับทุกคน
ด.ช.พู่กัน โคตรแสนลี
ปล. รักผู้ใหญ่ใจดีทุกคนจู...จุ๊บ