แปดบาท

เมื่อคืนหลังจากว้าวุ่น สติหลุดลุ่ย จนเป็นที่พอใจแล้ว
กลับบ้าน แล้วก็กำลังจะงีบหลับก่อนทานข้าวซะหน่อย ..
เหมือนก่อนหลับ มันว้าวุ่นฟุ้งๆ เหนื่อยๆ แล้วก็มีความรู้สึกนึงขึ้นมาก่อนจะหลับ

"ถึงแม้ร่างกาย จิตใจ มันจะไม่ใช่ของๆเรา เพราะเราควบคุมมันไม่ได้
แต่มันก็ไม่มีใคร .. นอกจากเราเท่านั้น ที่จะดูแลเอาใจใส่มัน
.....
กาย และ ใจ"

ตื่นมาก็ยังงงงง พานึกไปได้ว่าจิตใต้สำนึกมันสั่งออกมาวุ้ย
ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไร แต่ก็จริงของมัน
แล้วก็เอามาทบทวน

แล้วก้อหยิบหนังสือคุณมณฑาณีที่เพื่อนพูดถึงมาอ่าน
ผู้หญิงฉลาดรัก ตอน ผู้หญิงที่รักไม่เป็น ท้ายๆเล่มหน่อย
ว่าเรามัวแต่ whining และโทษคนอื่น
โดยที่เราไม่เคยคิดว่าปัญหามันคืออะไรหรือเปล่า
... ก็จริงแฮะ

แล้วใจก็สงบลงอย่างราบคาบ
นึกถึงเค้าที่เมื่อคืนก่อนบอกว่า ไปวัดมา หยอดเงินแปดบาทให้พระวันอังคารด้วยนะ
(วันเกิดเราเอง วันอังคาร กำลังวัน 8)

คืนนั้นคิดว่า ดีใจมั้ยละ ทำบุญแปดบาทปล่อยคนได้หนึ่งคนเชียวนะ
แต่คืนนี้ (ตอนใจเลิกพาลราวีแล้ว) ก็คิดว่า เค้าก็มีจิตใจที่ดีและนึกถึงเรานะ
แล้วเราก็เกิดอาการซึม..ลง สงบ..ลง นั่งเงียบๆคุยกับตัวเอง
นี่เราต้องการอะไรกันแน่ แล้วต้องการไปเพื่ออะไรกันนะ

จิตใจของเรามันได้แต่อยากจนไม่รู้จักพอซักที
เหมือนวิ่งคว้าอะไรไปเรื่อย โดยเราไม่รู้ตัวเลย ว่านั่นอาจเพราะมีอะไรคอยดึงเราอยู่
ไม่ใช่ความต้องการของใจเราจริงๆ อย่างที่ใจเรารู้สึกตอนนี้ ..
ว่าเราไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย นอกจากความปรารถนาดีต่อกัน
ไม่ใช่เหรอ ...

ความสุขอยู่แล้วตรงนี้ แต่เราเอาความต้องการฟุ้งๆที่เราถูกเหนี่ยวนำให้มี
มาถือเอาไว้แล้วพุ่งไปทำร้ายคนที่เรารักให้มากกว่าเดิม
เพื่อให้มันเลวร้ายไปกว่านี้ เพื่อให้ในที่สุดมันขาดสะบั้นไม่เหลืออะไรเลย
เพราะความอยากที่เราไม่รู้สึกตัวแท้ๆ

เราคิดว่า แปดบาทนั้น.. ก็เหมือนได้ทำบุญให้เราแล้วมันก็ได้เห็นผลแล้วจริงๆ
คือเลิกมองอะไรผิดๆ ตามใจกิเลสที่มันบังคับเราไปเรื่อยๆเสียที

Create Date : 22 กรกฎาคม 2551		1 comments
Last Update : 22 กรกฎาคม 2551 17:30:42 น.
Counter : 273 Pageviews.
Share Tweet