|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ถึงแม่
ถึงแม่
แม่เป็นผู้หญิงชาวบ้านธรรมดา ตัวเล็กๆ หลังงอ เข่าเกเพราะความเสื่อมจากวัยและการใช้งานอย่างหนัก แม้ภาพแม่เป็นแบบนั้น แต่สิ่งที่ทุกคนเห็นจากผู้หญิงแก่ตัวเล็กเสมอมา คือความคล่องแคล่ว เด็ดขาด และสู้กับทุกปัญหา
แม่ตอนสาวเป็นยังไง เรานึกไม่ออก จำความได้แม่ก็อายุเยอะแบบที่เล่า ด้วยความที่เป็นลูกหลง กว่าจะได้เกิดมาเป็นลูกแม่เรียกได้ว่าเกือบตกขบวนทีเดียว
จากรูปถ่าย...แม่สวยนะ เอารูปแม่ไปวางเทียบกับรูปดารารุ่นนั้นก็สู้ได้สบายๆ เชียวล่ะ แต่สงสัยว่ายีนสวยของแม่จะไม่ใช่ยีนเด่น แม่จ๋า ... ถึงจะเป็นยีนด้อยหนูก็อยากได้นะคะ
ตลอดช่วงชีวิตของแม่ ไม่เคยมีช่วงไหนที่แม่สบาย แม่ทำงานหนักมาตลอด สำหรับผู้หญิงที่อ่านไม่ออกเขียนไม่ได้คนนึง ... เวลาที่ลูกของแม่ได้รับรางวัลต่างๆ เกี่ยวกับเรื่องเรียน สายตาของแม่จะเปล่งประกายความสุขชัดเจนจนเด็กอย่างเรารับรู้ได้เสมอ
สิ่งนั้นเป็นอีกแรงผลักของพวกเรา...ลูกของแม่
ภาพจำของเราเกี่ยวกับแม่...ไม่มีภาพที่สวยหวานสดใสสักเท่าไหร่ นึกถึงทีไร ก็จะเป็นแม่ตอนดุๆ ทุกที
ครั้งหนึ่ง ในตัวจังหวัด(ห่างจากบ้านไปยี่สิบสี่กิโลเมตร-ไกลมากสำหรับตอนนั้น) มีการจัดงานสมโภชน์พระธาตุคู่เมืองประจำปี แม่บอกว่า พรุ่งนี้จะพาไป เราตื่นเต้นและดีใจจนนอนไม่หลับ เช้านั้นลั้นลามาก อะไรที่เป็นหน้าที่จัดการจนเสร็จเรียบร้อยทุกอย่าง แล้วก็รอ รอ รอ
แต่แม่ก็ไม่เสร็จงานสักที เวลาผ่านไปเรื่อยๆ เด็กห้าขวบเริ่มรู้สึกต้องอดแน่ๆ แล้วเราก็เริ่มเซ้าซี้ ถามแม่ครั้งแล้วครั้งเล่า ... จะไปหรือยังนะ
แม่ตีแรงมาก ครั้งเดียว...ทำให้เราเงียบไป และเลิกที่จะเรียกร้องอะไรจากแม่ในเวลาต่อๆ มา
เราไม่ได้โกรธ ตอนนั้นเป็นความไม่เข้าใจมากกว่า เราไม่ได้ทำอะไรผิดนี่นา แม่ต่างหากไม่รักษาสัญญา...ใช่มั้ย
เวลาผ่านไปความทรงจำวันนั้นก็ยังชัดเสมอ แต่สิ่งที่แตกต่างคือความรู้สึกของเราที่รับรู้และเข้าใจมากขึ้น ถึงภาระและหน้าที่ของแม่ ตอนที่ตีเราจริงๆ แล้วแม่เองก็ตกใจและชะงักไปเช่นกัน หนูขอโทษค่ะแม่...หนูรู้แล้วว่าหนูทำให้แม่เสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น
วันสุดท้ายที่พวกเราไปส่งร่างของพ่อเดินทางไปภพอื่น แม่ในวันนั้น คือผู้หญิงตัวเล็กที่บอบบางและน่าสงสารที่สุดในโลก สำหรับผู้หญิงคนหนึ่งที่สูญเสียคู่ชีวิต คู่คิด คนที่เคยหยอกล้อ คนที่เคยทะเลาะกัน คนที่ทุกข์ยากด้วยกันมาเป็นเวลายาวนานสี่สิบกว่าปี วันนั้นเหมือนร่างกายและจิตใจของแม่จะฝ่อจนกลายเป็นจุดเล็กๆ
หลังจากวันนั้น ภาพของผู้หญิงแกร่งก็ค่อยๆ เลือนไป จำได้ว่าแม่เดินสะดุดนิดหน่อยและบ่นเบาๆ ว่าปวดน่อง แต่เนื่องจากไม่มีร่องรอยอะไรภายนอกให้เห็นเลย แล้วแม่ก็ไม่ได้พูดถึงอีกจนอีกหลายวันต่อมา กว่าที่พวกเราจะพาแม่ไปตรวจ และพบว่าที่เดินสะดุดตอนนั้นส่งผลให้กระดูกน่องด้านนอกของแม่หัก
แม่ต้องใส่เฝือกต่ออีกหลายเดือน ตอนนั้นไม่มีใครเฉลียวใจแม้แต่น้อย ว่าความเจ็บป่วยนี้คือสัญญาณแรกที่เจ้าเนื้อร้ายที่แฝงอยู่ในร่างกายแม่ มันส่งออกมา ทั้งแม่ ลูกๆ และหมอ ก็คลายใจ อ้อ .. แม่มีโรคประจำตัวอีกอย่างคือความดันโลหิตสูง ซึ่งก็อยู่ในเกณฑ์ที่ควบคุมได้ดี
ผ่านมาปีกว่าๆ แม่เริ่มมีอาการปวดสะโพกเรื้อรัง ตอนนั้นเราเรียนอยู่ชั้นปีที่ห้า หลังจากตระเวณตรวจรักษาหลายครั้งหลายที่ พี่สาวก็ส่งฟิล์มเอกซเรย์ของแม่มาให้ดู ภาพที่เห็นจากฟิล์มแผ่นนั้น คือกระดูกหัวข้อสะโพกและเบ้าสะโพกของแม่ที่มีร่องรอยผุกร่อน แม้ใจจะหายวาบ แต่ตอนนั้นเราได้แต่ทั้งปลอบใจตัวเองและพี่ไปว่า อาจจะแค่อักเสบ หรือ ติดเชื้อวัณโรคก็ได้
ภาพความเจ็บปวดของพ่อจากโรคชนิดเดียวกันนี้ ทั้งจากตัวโรคเองและจากการรักษาทั้งทางเคมีบำบัดและฉายรังสี ยังสร้างความเจ็บปวดแก่พวกเราไม่หาย
แต่ยังไงก็หนีความจริงไปไม่พ้น อาจารย์ทางรังสีที่เราไปปรึกษาท่านอ่านผลฟิล์มไปในทางที่พวกเราเองพยายามปฏิเสธ
หากมันก็คือความจริง ลักษณะของฟิล์มที่เห็นคือเนื้อร้ายที่แพร่กระจายมาที่กระดูก
หลังการตรวจหลายต่อหลายอย่างรวมถึงผ่าตัดข้อสะโพกเพื่อให้ได้ชิ้นเนื้อ ก็ยังไม่สามารถรู้ได้ว่าต้นตอของเนื้อร้ายมาจากที่ใด แต่เจ้าสิ่งนั้นกลับยิ่งรบกวนไปยังร่างกายส่วนอื่นๆ ของแม่
ใกล้วาระสุดท้าย แม่อยู่ได้ด้วยมอร์ฟีนเป็นหลัก แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรแม่มากนัก
สุดท้ายเป็นสิ่งที่ไม่ยากต่อการคาดเดา วันนั้นเรากำลังฝึกงานผ่าตัดอยู่ พี่หัวหน้าทีมบอกเราแค่ว่า "ไปเถอะ" ณ เวลานั้น ความรู้สึกที่มีไม่ใช่เศร้าโศก...เราต่างก็รู้ดีว่าแม่ทนกับความเจ็บปวดมามากจนเกินพอ
เพียงหวังว่าแม่จะได้พบกับพ่อ ก็เท่านั้น
ผ่านวันนั้นมากว่าสิบปี ... ยามใดที่คิดถึงแม่ สิ่งที่สะท้อนใจเสมอคือความรู้สึกว่า เรายังไม่ได้ทำหน้าที่ของลูกที่เราอยากทำให้ครบถ้วน
แม่จากไปก่อนเราเรียนจบเพียงไม่กี่เดือน แม่อยากเห็นวันเรารับปริญญา เราเองก็อยากได้ดูแลเลี้ยงดูแม่...อยากเติมเต็มในสิ่งที่เรารู้ว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนั้นโหยหา เราไม่รู้ว่าเราเป็นลูกที่ดีพอหรือเปล่าหรือเราทำให้แม่ทุกข์ใจบ้างไหม วันนี้ไม่มีโอกาสที่จะถามจะพูดคุยกันแล้ว แต่หากแม่ยังมองลูกๆ จากที่ใดที่หนึ่ง ขอให้แม่มั่นใจว่าลูกของแม่สบายดี มีที่ยืนที่มั่นคงและดูแลตัวเองได้ ... แม่ไม่ต้องห่วงนะคะ
คิดถึงแม่ค่ะ
Create Date : 12 สิงหาคม 2552 |
Last Update : 12 สิงหาคม 2552 12:38:37 น. |
|
0 comments
|
Counter : 404 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|