ประสบการณ์ในการเข้าเมกาครั้งแรก
และแล้วการรอคอยก็มาถึงค่ะ หลังจากได้วีซ่าท่องเที่ยวมาแล้ว เราก็เลื่อนแล้วเลื่อนอีกไม่ได้เดินทางซะที คุณแฟนก็บ่น ๆๆๆ ว่าทำไมเลื่อนอีกแล้ว ก็นะคนทำงานนี่นา ทำงานอยู่คนเดียว ลาก็ลาไม่ได้ นายไม่ให้ลา แต่สุดท้ายก็ได้ลา ขอขอบคุณนายมั่กๆๆ นะคะ ที่เห็นใจในความรักของเรา ยอมให้เราเดินทาง สาธุ วันที่ 28 กพ.52 พ่อกะแม่ก็ขับรถมาส่งที่สนามบินค่ะ ตอนตี 4 เครื่องออก 6.40 United Airline ค่ะ เราน่ะตื่นเต้นมาก เพราะคิดถึงสุดที่รักสุดๆ ไม่ได้เจอกันนาน เปลี่ยนเครื่องที่นาริตะ 5 ชม.นั่งๆ นอนๆ ที่สนามบินค่ะ อ้อ ลืมบอกไป แอร์ของ UA ล่ำบึ้กสมคำร่ำลืมเจงๆๆ เหอๆๆๆ หลังจากรอมา 5 ชม. ก็ได้ขึ้นเครื่องซะที หลับไปตลอดทางเลยค่ะ 555++ เป็นคนกินง่ายหลับง่ายค่ะ และแล้วเวลาที่เรารอคอยก็มาถึง ตอนลงเครื่องนะคะ สวดมนต์ภาวนาตลอดเลยว่า ขอให้ตม.ไม่ถามอะไรมากทีเท๊อะ เพราะได้ยินมาตลอดว่าเคี่ยวมาก ถามแยะ ตอบไม่ตรงประเด็นโดนส่งกลับประเทศมั่งล่ะ บราๆๆๆๆ พอถึงคิวเรานะ เรารีบยกมือไหว้เลยค่ะ "สวัสดีค่ะ" ตม.น่าจะเป็นคนจีนๆล่ะ ยิ้มและรับไหว้เรา ตอนแรกนึกว่าคนไทย 5555 เค้าไม่ถามไรเราเลย แถมแต๊มให้ตั้ง 6 เดือน เราดีใจมากเลย ไม่รู้จะดีใจทำไม เพราะอยู่แค่ 2 วีค 555พอออกมานะ เจอหน้าคุณแฟน ตัวสูงโย่งยืนยิ้มอยู่หลังสุดเลย ดีใจกันมากๆ ค่ะ ในที่สุดเราก็มาถึง San Francisco จริงๆ แฟนอยู่ที่ Reno, Nevada ค่ะ แต่แฟนบอกว่ามิเป็นไร ขับรถมารับได้ที่ San Fran แค่ 4 ชม.เอง เหอๆๆๆ แค่หรอเธอ ไกลนะนั่น แฟนว่าไม่อยากให้เราเปลี่ยนเครื่องวุ่นวายเพราะเราเดินทางมาไกลแล้ว ขับไป 4 ชม กว่าจะถึงบ้านแฟน ได้เห็นหิมะเป็นครั้งแรกด้วย ตื่นเต้นๆๆๆ สุดๆ ไม่เคยเห็นหิมะมาก่อนค่ะ พอถึงบ้าน คุณแฟนก็น่าร้ากกกกกก สุดๆ ทำกับข้าวให้เรากิน ถึงจะไม่หร่อยเริดหรูอลังการ แต่ก็หร่อยสำเราเรามั่กๆเลยค่ะ สรุปวันนั้นก็ไม่ได้เที่ยวไหนต่อค่ะ ถึงเมกาแล้ว ก็ยอมรับว่าเหนื่อยค่ะ อยู่บ้านทั้งวัน แต่ว่าเริ่มเที่ยววันรุ่งขึ้นค่ะ แล้วจะมา update อีกค่า
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [