30 Weeks 1 Day: skipping my first bi-weekly routine prenatal visit: งดพบหมอ...เลยต้องรออย่างกังวลใจ

30 Weeks 1 Day:skipping my first bi-weekly routine prenatal visit: งดพบหมอเลยต้องรออย่างกังวลใจ

ตอนนี้แม่ย้ายบ้านเสร็จแล้วจ้ะ ฮู้เร่! ย้ายจาก Durham, North Carolina มาอยู่ที่ Watertown, Massachusetts แต่ทุกวันนี้แม่และแด๊ดดี๊และพี่สีทองยังสิงสถิตย์อยู่ที่บ้านคุณย่าเพราะบ้านใหม่ยังจัดข้าวจัดของได้ไม่เรียบร้อยเท่าใดนัก กล่องยังวางกระจายอยู่เต็มบ้านเรย และช่างก็ยังไม่มาติดตั้งอินเตอร์เน็ทซึ่งเป็นปัจจัยที่ 5 ของแด๊ดดี๊ แต่คาดว่าอาทิตย์หน้าก็จะได้ย้ายเข้าไปอยู่ที่บ้านใหม่เต็มตัวแน่นอน

ตอนนี้หนูมาอยู่ในท้องแม่ได้ 30 วีคแล้วนะคะ เวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน อีก 69 วัน เราก็จะได้เจอหน้ากันแย้วว แม่ตื่นเต้นสุดๆ ไปเลยจ้ะ

จริงๆ แม่ต้องมีนัดเข้าไปตรวจร่างกายแบบทุกสองสัปดาห์ในสัปดาห์นี้ด้วย แต่เพราะแด๊ดดี๊ยังมีประกันไว้กับที่ทำงานเดิมจนถึงกลางเดือน ถ้าอยากจะไปพบหมอแบบ Routine visit แบบนี้ แม่คงต้องบินกลับลงไปหาหมอที่คลีนิคเดิม ซึ่งดูจะเป็นการบ้าพลังมากเกินไปเนอะ

แม่เลยต้องรอให้ประกันอันใหม่กับที่ทำงานใหม่ของแด๊ดดี๊เริ่มก่อน (ซึ่งจะเริ่มตอนวันที่ 15 กันยายนนี้) แม่ถึงจะเข้าไปพบคุณหมอคนใหม่ที่ MIT MedicalCenter ได้ ซึ่งแม่ก็โทรนัดหมายไว้เรียบร้อยแล้วเพราะฉะนั้นกว่าแม่จะได้พบหมออีกครั้ง ก็จะเป็นวันที่ 17 กันยายนโน่นแหนะ หวังว่าระหว่างนี้ แม่จะไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นน้า

แต่ถ้าหากว่าแม่เกิดมีอะไรฉุกเฉินขึ้นมาจริงๆ ละก็ หนูไม่ต้องกลัวน้า เพราะแม่ยังมีประกันครอบคลุมในเคส Emergency อยู่ แล้วแม่ก็ได้คุยกับพยาบาลที่คลินิคใหม่ไว้แล้ว เพราะเค้าโทรมาซักถามประวัติเบื้องต้นของแม่เมื่อวันก่อน ว่าหากมีเหตุไม่คาดคิดเกิดขึ้น ให้ตรงดิ่งไปที่ Mount Auburn Hospital แผนก L&D ได้เลยเพราะแม่ต้องคลอดหนูที่นั่นอยู่แล้ว

แม่ก็กังวลใจนิดนึงนะกับการห่างหมอเนี๊ยะ แต่ที่ผ่านมา แม่ไม่มี Complications ทั้งหลายให้ต้องเป็นห่วง ช่วงนี้ แม่ก็จะพยายามไม่ซ่าส์ให้มากนักละกัน อิอิ

แต่....ช่วงสองอาทิตย์ที่ผ่านมาคือในช่วงกำลังย้ายบ้านแพ็คของทั้งหลายนั่นแหละ แม่เริ่มรู้สึกตัวว่าแม่ปวดขาหนีบและหัวหน่าวไปจนถึงน้องสาวตัวน้อยๆ ของแม่ขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ แม่ก็เลยอ่านๆ อากู๋ค้นหาข้อมูลทั้งหลาย ก็พบว่าเด็กอาจจะกลับหัวและมีน้ำหนักมากขึ้นทำให้กระดูกเชิงกรานจะขยาย เพื่อรองรับน้ำหนักของหนู และเตรียมพร้อมสำหรับการคลอดหนูนั่นเอง จึงทำให้มีอาการเจ็บปวดเวลาเดินหรือขยับตัว

บางวันแม่ปวดมาจนแทบยกขาใส่กางเกงไม่ไหว บางวันก็ปวดจะเฉพาะตอนขยับพลิกตัว แม่เลยโทรไปปรึกษากับคุณหมอที่คลีนิกเดิม คุณหมอบอกว่าเป็นอาการปกติของคนท้อง ถ้าปวดไม่มากจนทนไม่ได้ หรือมี Contraction และมูกเลือดร่วมด้วย ก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง และสั่งใหม่แม่พักผ่อนเยอะๆ

เหอๆ เรื่องของเรื่อง แม่ไม่รู้ว่าไอ้เจ้า Contractionนี่มันเป็นยังไงน่ะสิ แม่เลยถามคุณย่า คุณย่าบอกว่าถ้าแม่มี Contraction จริงๆ รับรองว่าแม่จะรู้แน่นอนว่ามันคือ Contraction เพราะมันไม่เหมือนกับปวดท้องปกติ

และแม่ก็คิดว่าหนูคงกลับหัวแล้วจริงๆเพราะที่ผ่านมา หนูไม่ได้เตะแม่อยู่ด้านบนๆ พุงตลอดไม่ได้เตะกระเพาะปัสสาวะแม่เล่นเหมือนแต่ก่อนแล้ว

เฮ้อ ทำไมมันต้องมาเจ็บมาปวดเอาตอนที่แม่ไปพบหมอไม่ได้ก็ไม่รู้เนอะเหอๆ แต่มันก็ไม่ได้เจ็บมากนะคะ คือถ้ามันเป็นอะไรที่รุนแรง รับรองว่าแม่ไม่รอให้เกิดอันตรายกับตัวหนูแน่นอน

และที่สำคัญที่แม่ยังนิ่งนอนใจอยู่ได้คือหนูยังดิ้นเก่งมากกก ดิ้นมันทั้งวันทั้งคืน อย่างกับฝึกกังฟูอยู่นั่นแหละ เล่นเอาพุงแม่ทั้งเยทั้งย้วยเรย อิอิ

แม่คิดว่าเพราะที่ผ่านมาแม่บ้าพลังจัดข้าวจัดของแพ็คนู่นแพ็คนี่มากไปนั่นเอง ร่างกายเลยออกกำลังมากเกินควร แถมยังต้องเดินทางไกลอีก แต่พอย้ายบ้านเสร็จอาการก็ดีขึ้นเยอะ แต่ยังไม่หายสนิทไปเลยทีเดียวก็คงเป็นเพราะมันเป็นอาการปกติของคนท้องล่ะมั้ง แม่หวังว่ามันจะเป็นอย่างนั้นนะ

เฮ้อ บ่นเสียเยอะเลย แต่อีกแค่อาทิตย์กว่าๆ แม่ก็จะได้เจอกับคุณหมอคนใหม่แล้วจ้า

บล็อคหน้าแม่จะเอาผลงานการทักโครเชท์สวยๆ มาโชว์หนูอีกน้า แม่ถักไว้เยอะเรย

ก่อนจากกัน อัพเดตพุงป่องๆของแม่(หมู)หน่อยน้า

สะดือยังไม่จุ่นเรย คงไม่จุ่นแล้วมั้ง อิอิ 

ไม่กล้าโชว์หนังหน้าโทรมๆ เลยต้องทำให้เป็นภาพ Sepia 

รักหนูนะจ๊ะ 

Create Date : 07 กันยายน 2555		6 comments
Last Update : 7 กันยายน 2555 0:54:04 น.
Counter : 5624 Pageviews.
Share Tweet